Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Τραβάμε μπροστά

Πρόσω ολοταχώς για να βγει η χώρα το συντομότερο δυνατόν από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας και της ύφεσης, κερδίζοντας ξανά τη θέση της στην Ε.Ε., κινείται η κυβέρνηση. Ο Αλ. Τσίπρας περιέγραψε τη στρατηγική της κυβέρνησης, μιλώντας στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, με την αραβική παροιμία "Τα σκυλιά ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι κινείται μπροστά". Τα "ουρλιαχτά" έχουν τη θέση της καταστροφολογίας που αναπτύσσεται από το διαπλεκόμενο μιντιακό σύστημα και...

Σαμαράς και Βενιζέλος βαρίδια για Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ

Η σχέση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, όπως την κατασκεύασαν Σαμαράς και Βενιζέλος στα χρόνια της συγκυβέρνησης, όπου αποδέχονταν τις προτάσεις των θεσμών και του Σόιμπλε χωρίς την παραμικρή διαπραγμάτευση, λειτουργεί ακόμα. Λειτουργεί σίγουρα σε ό,τι αφορά το σαμποτάζ προς την κυβέρνηση της Αριστεράς. Λειτουργεί με τις δυνάμεις που ακόμα ελέγχουν οι δύο τέως πρόεδροι και νυν απλοί βουλευτές με κύριο σκοπό να εμποδιστούν οι ζητούμενες συγκλίσεις σε ένα πρόγραμμα...

Η πολιτική επανάσταση των «απολιτίκ»

Η πολύμηνη διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος χρέους οδήγησε σε ογκώδεις διαδηλώσεις κατά της λιτότητας αφυπνίζοντας τα λαϊκά κινήματα σε πολλές ευρωπαϊκές -και όχι μόνο- πόλεις. Σε μια τέτοια συγκέντρωση στο Λονδίνο, τον περασμένο Ιούνιο, έτυχε να σταθώ δίπλα από τον 66χρονο Τζέρεμι Κόρμπιν, τότε περιθωριακό βουλευτή και τρεις μήνες αργότερα ηγέτη των αντιπολιτευόμενων Εργατικών. Ο άνθρωπος που μέσα από τη ρητορική περί λαϊκών συμφερόντων, την πολιτική καθαρότητα και ευθύτητα εμπνέει το χωρίς προηγούμενο πολιτικό φαινόμενο, το «Corbyn-mania»....

Από τη ΒΙΟΜΕ στην ΕΝΚΛΩ το πείραμα είναι ζωντανό

Έτοιμοι να πάρουν στα χέρια τους τρία από τα εργοστάσια της πτωχευμένης Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας εμφανίζονται οι εργαζόμενοι της εταιρείας όχι απλώς ακολουθώντας το πείραμα της ΒΙΟ.ΜΕ., αλλά προχωρώντας ένα ακόμη βήμα παραπέρα. Χθες το μεσημέρι αντιπροσωπεία των πρώην εργαζόμενων παρουσίασε στην Αθήνα το στρατηγικό τους σχέδιο για την επαναλειτουργία της επιχείρησης, που σημειωτέον μέχρι το 2010, οπότε ουσιαστικά πτώχευσε, ήταν η μεγαλύτερη...

Αρκεί να σημαδεύουμε σωστά

Παρακολούθησα χθες, όπως και πολλοί από σας, φαντάζομαι, τον Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Και διαπίστωσα, όπως και πολλοί από σας, φαντάζομαι, τις δύο μεγάλες αποστάσεις. Πρώτον, την απόσταση ανάμεσα σε όσα κάνει, ή προσπαθεί να κάνει, αυτή η κυβέρνηση και σε όσα λένε, προπαγανδίζουν, συχνά και γαβγίζουν, τα βαμμένα ΜΜΕ, η βαμμένη αντιπολίτευση και τα άβαφα κυκλώματα. Και δεύτερον, την απόσταση ανάμεσα στο πώς μιλάει, στέκεται, περιγράφει την πραγματικότητα ο Τσίπρας. Και πώς μιλούν, στέκονται, περιγράφουν την πραγματικότητα άλλα στελέχη...

Αν δεν αλλάξουν, θα βουλιάξουν...

Εδώ και δέκα μέρες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να βγει από τη δίνη μιας μεγάλης κρίσης, έτσι όπως φούντωσε από το φιάσκο της διαδικασίας των εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου. Έχοντας συνηθίσει το ασυνήθιστο κωμικοτραγικό περιστατικό, ίσως δεν αντιλαμβανόμαστε το πολιτικό κενό που μένει όταν ένα κόμμα με τεράστια κυβερνητική θητεία και εμπειρία καταφεύγει στο "όχι σε όλα", έχοντας μάλιστα υπερψηφίσει τη συμφωνία με τους θεσμούς, χωρίς να μπορεί να αντιπροτείνει απολύτως τίποτα σε κρίσιμης σημασίας, εθνικού...