Τραβάμε μπροστά

Πρόσω ολοταχώς για να βγει η χώρα το συντομότερο δυνατόν από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας και της ύφεσης, κερδίζοντας ξανά τη θέση της στην Ε.Ε., κινείται η κυβέρνηση. Ο Αλ. Τσίπρας περιέγραψε τη στρατηγική της κυβέρνησης, μιλώντας στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, με την αραβική παροιμία "Τα σκυλιά ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι κινείται μπροστά". Τα "ουρλιαχτά" έχουν τη θέση της καταστροφολογίας που αναπτύσσεται από το διαπλεκόμενο μιντιακό σύστημα και της σεναριολογίας περί οικουμενικών κυβερνήσεων που τροφοδοτείται από ξεθωριασμένες πολιτικές δυνάμεις.

Η Ελλάδα δεν θα μετατραπεί σε φορολογικό παράδεισο με συντριβή του κόστους εργασίας, όπως προέβλεπαν τα πρώτα δύο Μνημόνια, τόνισε ο Γ. Σταθάκης στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο και διευκρίνισε: "Θα ακολουθήσει τον ευρωπαϊκό δρόμο, η φορολογία της και οι ασφαλιστικές εισφορές θα είναι στον μέσο όρο της Ε.Ε.".

* Το 2016 αφετηρία για έξοδο από την κρίση και ολική επαναφορά της Ελλάδας στην Ευρώπη, δηλώνουν Αλ. Τσίπρας και Γ. Σταθάκης στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου 

Από τήν Αυγή 

 

Διαβάστε περισσότερα

Σαμαράς και Βενιζέλος βαρίδια για Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ

Η σχέση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, όπως την κατασκεύασαν Σαμαράς και Βενιζέλος στα χρόνια της συγκυβέρνησης, όπου αποδέχονταν τις προτάσεις των θεσμών και του Σόιμπλε χωρίς την παραμικρή διαπραγμάτευση, λειτουργεί ακόμα. Λειτουργεί σίγουρα σε ό,τι αφορά το σαμποτάζ προς την κυβέρνηση της Αριστεράς. Λειτουργεί με τις δυνάμεις που ακόμα ελέγχουν οι δύο τέως πρόεδροι και νυν απλοί βουλευτές με κύριο σκοπό να εμποδιστούν οι ζητούμενες συγκλίσεις σε ένα πρόγραμμα που έχει ψηφιστεί από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, αλλά παραδόξως καταψηφίζονται όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι!

ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό; Πρώτον διότι τόσο ο Σαμαράς όσο και ο Βενιζέλος, με στενές σχέσεις διαπλοκής με τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, είναι και καμένοι και εκβιάσιμοι και γι' αυτό δεν έχουν μεγάλα περιθώρια να βγουν μπροστά. Από τη στιγμή λοιπόν που τα συγκεκριμένα συμφέροντα, τα οποία ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της ενημέρωσης, έχουν κηρύξει τον πόλεμο για τη σωτηρία τους, οι μαριονέτες είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν τις προσταγές από τα παρασκήνια. Και οι προσταγές είναι "Ρίχνουμε τον Τσίπρα και μπαίνουμε σε οικουμενικό σχήμα για να μανιπουλάρουμε τα πράγματα".

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, επίσης, διότι και οι δύο επιθυμούν την αποτυχία του Τσίπρα, θεωρώντας ότι έτσι σώζουν την κυβερνητική θητεία τους. Και μπορούν δύο εκτεθειμένα και παροπλισμένα πρόσωπα να ασκούν τόσο μεγάλη επιρροή στα κόμματά τους; Στη Ν.Δ. δεν είναι εύκολο, αλλά, με την κατάσταση διάλυσης που επικρατεί στην παράταξη, δεν είναι τόσο δύσκολο όπως φαίνεται. Στο ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας και η Φώφη δεν έχει τη στόφα του ηγέτη με την προσωπικότητα που απαιτείται. Προσπαθεί να συνδυάσει τα ασυνδύαστα τρέχοντας πίσω από τα πράσινα βαρίδια.

ΣΤΗ ΦΑΣΗ αυτή, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. εκτιμούν πως οι συνεχείς αρνήσεις τους σε όλους τους εφαρμοστικούς νόμους θα ξεγελάσουν τον ελληνικό λαό. Έχοντας κουρέψει από το 2010 μέχρι σήμερα τις συντάξεις έως και 40%, έχουν την ελπίδα πως κανείς δεν θα το θυμάται και πως η παντιέρα της αντίστασης θα φέρει κόσμο στα μαγαζιά τους ή, τουλάχιστον, θα μειώσει την εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθώντας να επιβάλουν κλίμα αστάθειας για την κυβέρνηση, δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό μπορεί να γίνει μπούμερανγκ. Βλέπουμε, για παράδειγμα, την αστάθεια της Ν.Δ. να έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις και τους κινδύνους να απολέσει παραδοσιακά της στηρίγματα, λόγω της μηδενιστικής πολιτικής στάσης, να είναι ορατοί διά γυμνού οφθαλμού. Τα ακροδεξιά φρούτα που φύτεψε ο Σαμαράς αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία της παράταξης κι αυτό είναι άκρως αποκαλυπτικό και αισθητό. Το έλλειμμα ενότητας που δημιουργεί η εξουσία και η προοπτική της κάνει πολλούς να θεωρούν τη διάσπαση σχεδόν αναπόφευκτη.

ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ δεν έχουν φτάσει στα άκρα, αλλά δεν απέχουν και πολύ. Για την ώρα κρύβονται πίσω από την παρόμοια στάση του Ποταμιού. Αν το μικρό κόμμα του κ. Θεοδωράκη διαφοροποιηθεί, η τακτική του ΠΑΣΟΚ και της κ. Γεννηματά, που ήδη προκαλεί οργή στα ευρωπαϊκά κέντρα, θα έχει σοβαρό κόστος. Η ελπίδα πως η πιθανή απορρόφηση του Ποταμιού, όσο θα ακολουθεί την ίδια πολιτική, θα καλύψει τα κενά και θα περιορίσει τις απώλειες μπορεί να αποδειχτεί φρούδα. Στο Ποτάμι δεν υπάρχει συγκροτημένο ρεύμα σοσιαλδημοκρατικής σύγκλισης και τα περισσότερα πρόσωπα που νομίζουν ότι το εκφράζουν είναι παλαιωμένα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ, μπορούμε να πούμε ότι η αντιπολίτευση, κυρίως από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, δεν έχει καύσιμα και ισχύ να ανατρέψει την κυβέρνηση γρήγορα. Οι πιθανότητες εσωκομματικές αναταράξεις να εκδηλωθούν στο εσωτερικό αυτών των κομμάτων είναι πολύ μεγάλες και θα συνοδευτούν και από διαφοροποιήσεις απέναντι στην τυφλή αντιπολίτευση. Οι σπόντες που άφησε η κυβέρνηση για την ισχυροποίηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ήδη κάνουν πολλούς να ψάχνονται και να ανησυχούν. Και καλά θα κάνουν, ειδικά ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο, να υπολογίζουν ότι κάτοχοι των "μυστικών" τους, που δεν είναι επτασφράγιστα, δεν είναι μόνον οι εγχώριοι επιχειρηματίες και υποστηρικτές τους

Τού Δημήτρη Χρήστου από τήν Αυγή 

 

Διαβάστε περισσότερα

Η πολιτική επανάσταση των «απολιτίκ»

Η πολύμηνη διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος χρέους οδήγησε σε ογκώδεις διαδηλώσεις κατά της λιτότητας αφυπνίζοντας τα λαϊκά κινήματα σε πολλές ευρωπαϊκές -και όχι μόνο- πόλεις. Σε μια τέτοια συγκέντρωση στο Λονδίνο, τον περασμένο Ιούνιο, έτυχε να σταθώ δίπλα από τον 66χρονο Τζέρεμι Κόρμπιν, τότε περιθωριακό βουλευτή και τρεις μήνες αργότερα ηγέτη των αντιπολιτευόμενων Εργατικών.

Ο άνθρωπος που μέσα από τη ρητορική περί λαϊκών συμφερόντων, την πολιτική καθαρότητα και ευθύτητα εμπνέει το χωρίς προηγούμενο πολιτικό φαινόμενο, το «Corbyn-mania». Ένας σοσιαλιστής παλαιάς κοπής που γέμισε ασφυκτικά όλες τις προεκλογικές αίθουσες και με σαρωτικό ποσοστό (59,5 % / 251.417 ψήφοι) κατάφερε από τον πρώτο γύρο να αποσπάσει την εξουσία από τους συμβιβαστικούς σοσιαλδημοκράτες του «Τρίτου Δρόμου».

Βαθιά ειρηνιστής, εχθρός των πυρηνικών όπλων και υπέρμαχος της δραστικής φορολογίας των πλουσίων, αύξησης του κατώτατου μισθού, επανεθνικοποίησης σιδηροδρόμων και ενέργειας, κατάργησης των αντισυνδικαλιστικών νόμων και των διδάκτρων στα πανεπιστήμια.

Οι μεγάλοι χορηγοί του κόμματος απειλούν να αποσύρουν την οικονομική τους στήριξη και τα πλείστα ΜΜΕ τον βομβαρδίζουν αρνητικά, αλλά όλα αυτά οδηγούν τη δημοτικότητά του στα ύψη. Ανένταχτοι πολίτες, συνδικαλιστικές οργανώσεις και χιλιάδες πρώην μέλη επιστρέφουν και πλέον συμμετέχουν στη διαμόρφωση των πολιτικών προτάσεων, με ιδιαίτερα εντυπωσιακή να είναι η ανάμειξη και ριζοσπαστικοποίηση των νέων ανθρώπων αφού κατάφερε να εμπνεύσει τους μέχρι πρότινος Βρετανούς απολίτικους.

Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, άξιος εκπρόσωπος του εν λόγω κοινωνικοπολιτικού φαινομένου, ο 74χρονος γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς. Αυτοπροσδιορίζεται ως «σοσιαλιστής σκανδιναβικού τύπου» και διεκδικεί στα ίσα το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016, έχοντας κύριο αντίπαλο τη Χίλαρι Κλίντον.

Η επιτομή της πολιτικής αυθεντικότητας, που έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα κίνημα λαϊκής βάσης με χιλιάδες υποστηρικτές (ιδιαίτερα νεαρούς) στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις σε κάθε γωνιά των ΗΠΑ. Συνειδητά εκφράζεται μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αποφεύγει τις πανάκριβες διαφημίσεις («Super PACs») από μεγάλες επιχειρήσεις / τράπεζες, μαζεύοντας τα απαιτούμενα λεφτά από μικρές εισφορές 650.000 πολιτών («Crowdfunding»).

Διάφορες συλλογικότητες στέκονται στο πλευρό του ριζοσπάστη πολιτικού που εναντιώνεται κατά της επαχθούς εμπορικής συμφωνίας του Ειρηνικού (TPP) και του Ατλαντικού (TTIP) και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ενώ υπόσχεται κατώτατο ωρομίσθιο 15 δολαρίων, καθολική ιατρική περίθαλψη, δωρεάν δημόσια κολέγια, νομιμοποίηση των μεταναστών και το σημαντικότερο: ρήξη με τη Wall Street.

Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις, το προσφυγικό που εντείνεται και η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση αποδομούν την κοινωνική συνοχή, αυξάνουν ραγδαία τη φτώχεια, την ξενοφοβία και την ανασφάλεια οδηγώντας τα ακροδεξιά και νεοναζιστικά κινήματα σε ορμητική άνοδο. Η σύγχρονη Αριστερά είναι αντιμέτωπη με μια πρόκληση, ανάλογη του επιτυχούς αγώνα κατά του ακροδεξιού εξτρεμισμού που δόθηκε στη Σκανδιναβία τη συγκεκριμένη περίοδο. Η Παιδεία, η πολιτικοποίηση, η συλλογική δράση και η επαναφορά της κυριαρχίας του λαού είναι ανάγκη να επανέλθουν σε πρώτο πλάνο.

Η Ελλάδα έδειξε πρώτη τον δρόμο. Η πρόσφατα ενωμένη Αριστερά της Πορτογαλίας αναλαμβάνει την εξουσία από την αντιδημοκρατικά διορισμένη κυβέρνηση της Δεξιάς. Η συνέχεια μπορεί να είναι ανάλογη σε Ισπανία και Ιρλανδία. Τα δύο μεγαλύτερα προπύργια του παγκόσμιου καπιταλισμού απειλούνται άμεσα από τα κινήματα των Κόρμπιν και Σάντερς. Ο πόλος των δυνάμεων της Αριστεράς και των αυθεντικών Σοσιαλιστών ορθώνεται δυναμικά απέναντι στον θανάσιμο εναγκαλισμό των Συντηρητικών με την δεξιόστροφη σοσιαλδημοκρατία. Η μεσαία τάξη συρρικνώνεται τάχιστα και η εργατική τάξη πιέζεται τα μάλα.

Ο απλός κόσμος έχει απελπιστεί και αναζητά εναλλακτικούς δρόμους. Η λαϊκή ενεργοποίηση των απολιτίκ είναι το κλειδί της αντεπίθεσης. Ο δρόμος για την ολοκλήρωση μακρύς και δύσκολος. Όπως είπε και ο ιδιοφυής Καρλ Μαρξ: «Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της ιστορίας». Μια τέτοια πολιτική επανάσταση έχει ξεκινήσει και οφείλουμε να συνεχιστεί...

Τού Δήμου Ιωακείμ από τήν Αυγή

* Ο Δήμος Ιωακείμ είναι φυσικός - γεωφυσικός και ζει στο Λονδίνο 

Διαβάστε περισσότερα

Από τη ΒΙΟΜΕ στην ΕΝΚΛΩ το πείραμα είναι ζωντανό

Έτοιμοι να πάρουν στα χέρια τους τρία από τα εργοστάσια της πτωχευμένης Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας εμφανίζονται οι εργαζόμενοι της εταιρείας όχι απλώς ακολουθώντας το πείραμα της ΒΙΟ.ΜΕ., αλλά προχωρώντας ένα ακόμη βήμα παραπέρα. Χθες το μεσημέρι αντιπροσωπεία των πρώην εργαζόμενων παρουσίασε στην Αθήνα το στρατηγικό τους σχέδιο για την επαναλειτουργία της επιχείρησης, που σημειωτέον μέχρι το 2010, οπότε ουσιαστικά πτώχευσε, ήταν η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της Ευρώπης.

Η πρότασή τους βασίζεται σε ένα μοντέλο κεφαλαιοποίησης των χρεών τόσο προς τους εργαζόμενους όσο και προς τις τράπεζες και το Ελληνικό Δημόσιο. Οι εργαζόμενοι προτείνουν τη μετατροπή των απαιτήσεων των πιστωτών σε νέο μετοχικό κεφάλαιο, αντί να περιμένουν οι πιστωτές την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους από την εκποίηση των παραγωγικών εγκαταστάσεων.

Η περιουσία της εταιρείας με τιμές του 2010 ανέρχεται στα 160 εκατ. ευρώ, όταν οι απαιτήσεις των πιστωτών φτάνουν τα 350 εκατ. ευρώ. Σε καθεστώς εκποίησης λόγω πτώχευσης η περιουσία σε μια δεκαετία δεν θα μπορέσει να αποφέρει ούτε καν 20 εκατ. ευρώ. Μόνο οι απαιτήσεις των εργαζομένων ξεπερνούν τα 35 εκατ. ευρώ και του Δημοσίου τα 70 εκατ. ευρώ. Είναι προφανές ότι η πρόταση των εργαζομένων είναι σωστή και θα έχει οφέλη για όλους τους πιστωτές, ενώ παράλληλα θα μπορέσουν να λειτουργήσουν, συνεταιριστικά από τους ίδιους, τρία εργοστάσια σε Νάουσα και Κομοτηνή.

Στη συνέντευξη Τύπου όπου οι εργαζόμενοι παρουσίασαν το σχέδιο επαναλειτουργίας της επιχείρησης έδωσε το παρόν και ο γ.γ. του υπουργείου Βιομηχανίας Στρατής Ζαφείρης, ο οποίος εξέφρασε την απόλυτη στήριξη της κυβέρνησης στο εγχείρημα των απολυμένων της ΕΝΚΛΩ, θέτοντας ως στόχο την αναβίωση του κλάδου της κλωστοϋφαντουργίας, αλλά σε καινούργια βάση.

«Η κυβέρνηση προχωρά το πρόγραμμα της αναδιάρθρωσης του κλάδου σε δύο τομείς, στο βαμβάκι και στο μετάξι, με στόχο να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο ελληνικό brandname, στο πλαίσιο του σχεδιασμού για μια νέα βιομηχανική πολιτική» τόνισε ο Στ. Ζαφείρης επισημαίνοντας πως «στόχος του υπουργείου, σε πρώτη φάση, είναι να σταματήσει η πτωχευτική διαδικασία, ώστε να λήξει εδώ η εκποίηση του υλικοτεχνικού κεφαλαίου της επιχείρησης».

Αξίζει να σημειωθεί πως τα τρία αυτά εργοστάσια που περιλαμβάνονται στον αρχικό σχεδιασμό διαθέτουν εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας και μπορούν να λειτουργήσουν ως καθετοποιημένες μονάδες που θα παράγουν από νήματα έως και ολοκληρωμένα ενδύματα υψηλής ποιότητας, καθιστώντας το εγχείρημα απολύτως βιώσιμο.

Μιλώντας χθες στον ραδιοσταθμό «Κόκκινο» ο Γιάννης Μουσουλίδης, χημικός και τελευταίος διευθύνων σύμβουλος της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, υποστήριξε πως το σχέδιο των πρώην εργαζόμενων έχει κολλήσει «σε νομικές επικλήσεις ενός Πτωχευτικού Κώδικα, υπάρχει, δηλαδή μια παρελκυστική τακτική από την πλευρά των τραπεζών». Αποτέλεσμα, να χάνεται πολύτιμος χρόνος και, καθημερινά, να προχωρούν διαδικασίες εκποίησης, μέσω πλειστηριασμών, του εξοπλισμού της επιχείρησης, γεγονός που πρέπει με παρέμβαση της Πολιτείας να σταματήσει άμεσα. Στο χέρι της κυβέρνησης πλέον είναι να διασφαλίσει τους όρους και το απαραίτητο περιβάλλον για την επιτυχία του ελπιδοφόρου αυτού πειράματος.

Τού Πέτρου Κατσάκου από τήν  Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Αρκεί να σημαδεύουμε σωστά

Παρακολούθησα χθες, όπως και πολλοί από σας, φαντάζομαι, τον Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Και διαπίστωσα, όπως και πολλοί από σας, φαντάζομαι, τις δύο μεγάλες αποστάσεις. Πρώτον, την απόσταση ανάμεσα σε όσα κάνει, ή προσπαθεί να κάνει, αυτή η κυβέρνηση και σε όσα λένε, προπαγανδίζουν, συχνά και γαβγίζουν, τα βαμμένα ΜΜΕ, η βαμμένη αντιπολίτευση και τα άβαφα κυκλώματα. Και δεύτερον, την απόσταση ανάμεσα στο πώς μιλάει, στέκεται, περιγράφει την πραγματικότητα ο Τσίπρας. Και πώς μιλούν, στέκονται, περιγράφουν την πραγματικότητα άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι όλα τα άλλα, αλλά πολλά άλλα.

Για να αρχίσω από το δεύτερο. Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε. Αλλά γιατί, βρε παιδιά, εμφανίζεστε στην τηλεόραση, αφού δεν το έχετε; Όπλο σας είναι η αλήθεια, δεκτό. Η κυρία αυτή όμως είναι ευαίσθητη. Θέλει σιγουριά, σοβαρότητα, ειλικρίνεια, αυτοπειθαρχία. Και καταστολή, περιστολή ή, εν πάση περιπτώσει, αναστολή του ναρκισσισμού. Γιατί υποτίθεται ότι βγαίνετε στο γυαλί για να προβάλετε εκείνη κι όχι τον εαυτό σας. Αν όμως το αποτέλεσμα είναι βρισίδι από συμπαθούντες και καγχασμοί από αντιπαθούντες, ποιος ο λόγος της ταλαιπωρίας - σας και μας; Τόσο άγχος για να βγει τελικά ζημιά και για σας, και για την κυβέρνηση, και για το κόμμα, και για την αλήθεια;

Ου παντός πλειν ες παράθυρον, αλλά πού να το καταλάβουν αυτό οι τύραννοι της ψυχής μας αν δεν τους δώσουν να καταλάβουν οι αρμόδιοι. Τέλος πάντων, το βασικό είναι το άλλο: Η καρατόμηση της αλήθειας, καθημερινά, συστηματικά, μοχθηρά, από τη λαιμητόμο των μεγάλων ΜΜΕ. Κάθε μέρα πέφτει το κεφάλι της, μαζί με το κεφάλι του Τσίπρα, των συνταξιούχων, των φορολογούμενων, της πολιτικής -ενίοτε και της χώρας- μπροστά στα πόδια μιας χολωμένης ολιγαρχίας. Κι απορεί κανείς ώρες - ώρες πώς δεν βούλιαξε ακόμα αυτή η κυβέρνηση στο χάος ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο καθεστωτικό λιντσάρισμά της. Το οποίο συνδράμουν και κάποιοι... συνεπείς - αυτό που το βάζετε;

Να βγουν στον κόσμο, για να αντιμετωπίσουν την αφηνιασμένη προπαγάνδα, κάλεσε τους βουλευτές του ο Τσίπρας. Να βγουν βέβαια. Και στην περίπτωση που κάποιοι αναρωτιούνται αν με τα λιανοτούφεκα της ανθρώπινης επαφής γίνεται να αντιμετωπιστούν τα κανόνια της κωλοπετσωμένης εξουσίας, η Ιστορία δίνει την απάντηση: Γίνεται και παραγίνεται. Αρκεί να σημαδεύουμε σωστά... 

Τού Θανάση Καρτερού από τήν Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Αν δεν αλλάξουν, θα βουλιάξουν...

Εδώ και δέκα μέρες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να βγει από τη δίνη μιας μεγάλης κρίσης, έτσι όπως φούντωσε από το φιάσκο της διαδικασίας των εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου.

Έχοντας συνηθίσει το ασυνήθιστο κωμικοτραγικό περιστατικό, ίσως δεν αντιλαμβανόμαστε το πολιτικό κενό που μένει όταν ένα κόμμα με τεράστια κυβερνητική θητεία και εμπειρία καταφεύγει στο "όχι σε όλα", έχοντας μάλιστα υπερψηφίσει τη συμφωνία με τους θεσμούς, χωρίς να μπορεί να αντιπροτείνει απολύτως τίποτα σε κρίσιμης σημασίας, εθνικού χαρακτήρα θέματα. Χθες μάλιστα, στην έναρξη του διαλόγου για την Παιδεία στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων στη Βουλή, η Ν.Δ. την κοπάνησε αγκαζέ με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου!

Το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα που συγκυβέρνησαν την τελευταία πενταετία, και ειδικά η Ν.Δ., δεν μπορούν να αντιληφθούν ακόμα ότι, αν δεν αλλάξουν, θα βουλιάξουν. Το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ είναι νωπό. Από μια άποψη είναι αδύνατο να πιστέψει κανείς πως 10 μέρες μετά το διαδικαστικό φιάσκο ακόμα εκεί στην ΚΕΦΕ δεν είναι σε θέση να αποφασίσουν, να αναθέσουν και να ολοκληρώσουν την εκλογική διαδικασία, σε σημείο που πολλοί να θεωρούν πως όλα αυτά δεν μπορεί να είναι τυχαία. Πως δηλαδή υπάρχει σχέδιο να ματαιωθεί η εκλογή με ανοιχτή ψηφοφορία και η παράταξη να οδηγηθεί σε συνέδριο από το οποίο θα προκύψει ο νέος ηγέτης, αλλά και η φυσιογνωμία του κόμματος.

Τα σενάρια αυτά δείχνουν να έχουν βάση, καθώς η εκλογική διαδικασία, όπως έχει εξελιχθεί, ενισχύει τους φόβους πως, όποιος και αν επικρατήσει, δεν θα παραλάβει την "όλη Ν.Δ.". Ίσως για κάποιους αυτός να είναι ο στόχος. Να απαλλαγούν δηλαδή από κάποια βαρίδια που έφερε ο Σαμαράς. Όπως και να έχει, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλει να σοβαρευτεί και να σχεδιάσει την πολιτική ανάκαμψή του μέσα από την επεξεργασία συγκεκριμένων και συγκροτημένων θέσεων.

Έχουμε φτάσει σε σημείο αυτοακύρωσής τους. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ πως δεν έχει θέσεις και σήμερα τα ίδια κόμματα καταφεύγουν σε στείρα αντιπολίτευση χωρίς προτάσεις και τεκμηρίωση. Να παρακαλάνε λοιπόν να είναι καλά ο Τσίπρας και να αντέξει τις δυσκολίες, γιατί η αντιπολίτευση ουσιαστικά απουσιάζει. 

Τό κύριο άρθρο τής Αυγής 

 

Διαβάστε περισσότερα