Μέχρι τώρα υπάρχουν στην Ευρώπη δύο γραμμές για τη... μακροημέρευση της Συνθήκης του Σένγκεν. Η μία είναι η γραμμή των Ολλανδών -τουλάχιστον σύμφωνα με τις διαρροές που υπήρξαν στο περιθώριο των τελευταίων συμβουλίων υπουργών της Ε.Ε.- για έναν μίνι χώρο Σένγκεν, για επιστροφή στο παρελθόν δηλαδή, όταν η ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων εντός της Ένωσης χωρίς συνοριακούς ελέγχους, περιοριζόταν στην πρώτη εξάδα της ΕΟΚ.
Μόνο που οι Ολλανδοί θα ήθελαν να βγει από την αρχική εξάδα η Ιταλία, είσοδος προσφύγων και μεταναστών, και να αντικατασταθεί από την Αυστρία. Η δεύτερη -και κυρίαρχη- γραμμή είναι αυτή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, που λέει ότι "μίνι Σένγκεν σημαίνει όχι Σένγκεν" και κλείνει τα σενάρια ξηλώματος μιας κοινοτικής πολιτικής που έχει ενταχθεί στη Συνθήκη από το 1997 και στο εθνικό δίκαιο όλων των κρατών μελών -με εξαίρεση τη Βρετανία και την Ιρλανδία, που συμμετέχουν με περιορισμούς στον χώρο Σένγκεν- εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια. Για τις νεότερες χώρες, μάλιστα, η ένταξη στην Ε.Ε. σήμαινε και ένταξη στη Σένγκεν, έστω μετά από λίγα χρόνια αναμονής.
Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, όπως οι Ούγγροι, που από τη μια πλευρά τσαλαπατούν κάθε ευρωπαϊκή αρχή και τη Συνθήκη του Σένγκεν, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τους πρόσφυγες, κι από την άλλη το παίζουν βασιλικότεροι του βασιλέως και ζητούν την έξοδο της Ελλάδας από τον χώρο Σένγκεν επειδή δεν αφήνει τους πρόσφυγες να πνίγονται ούτε μαντρώνει μισό εκατομμύριο ανθρώπους σε κάποιο στρατόπεδο πριν τους στείλει πίσω στον πόλεμο και την πείνα.
Αυτοί παίζουν με τη Σένγκεν απειλώντας την Ελλάδα με έξοδο, διότι ποτέ δεν θέλησαν τις κοινοτικές πολιτικές - και τις ευθύνες και την αλληλεγγύη που συνεπάγονται. Το ερώτημα είναι γιατί η ελληνική αντιπολίτευση, αντί π.χ. να τα βάζει με την Ουγγαρία, βγαίνει χαιρέκακη να εκφράσει την... αγωνία της ότι τάχα η κυβέρνηση βγάζει τη χώρα από την Ευρώπη. Η ίδια αντιπολίτευση που θεωρεί έγκλημα την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στον έλεγχο των συνόρων εγκαλεί τώρα την κυβέρνηση ότι δεν έχει βάλει δερβέναγα τη Frontex στην Ειδομένη. Και προσθέτει τη δική της εσωτερική πίεση στις έξωθεν πιέσεις προς την Αθήνα για να σταματήσει αυτό που δεν σταμάτησε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές.
