Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Κόκκινα δάνεια: Μύθοι και πραγματικότητα

«Έρχονται κατασχέσεις, πλειστηριασμοί ηλεκτρονικοί, κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κωλοτούμπα και παραδίδει τα σπίτια του κοσμάκη στα χέρια των αρπακτικών... Ιδού τι σημαίνει πρώτη φορά Αριστερά... Χάνουμε τα σπίτια μας...».

Υστερία εκ δεξιών και φευ και εξ «αριστερών», χωρίς από 25ης Ιανουαρίου 2015 μέχρι και σήμερα να έχει γίνει ούτε μία κατάσχεση πρώτης κατοικίας.

Ποιο είναι όμως το νέο νομοθετικό πλαίσιο και ποια είναι η αλήθεια;

α) Η νομική κάλυψη. Οφειλές προς τράπεζες - Δημόσιο: Καταρχήν δεν πρόκειται για νέο νόμο, αλλά για συμπλήρωση του νόμου Κατσέλη. Δηλαδή ο νόμος Κατσέλη θα εξακολουθεί να ισχύει και μετά την 1.1.16, όπως όμως έχει τροποποιηθεί. Αυτό σημαίνει ότι όσοι θέλουν να υπαχθούν σε καθεστώς προστασίας πρώτης κατοικίας πρέπει μέσω δικηγόρου να καταθέσουν σχετικό αίτημα στο Ειρηνοδικείο. Μετά τη συμφωνία με τους δανειστές, στον νόμο Κατσέλη εντάχθηκαν όχι μόνο οι οφειλές προς τις τράπεζες, αλλά και προς το Δημόσιο, προκειμένου να ρυθμίζονται συνολικά τα χρέη των νοικοκυριών, με την προϋπόθεση ότι υπάρχει και χρέος προς τράπεζα.

β) Ποιες επαγγελματικές κατηγορίες καλύπτονται: Ο νόμος στην καινούργια μορφή του καλύπτει όλες τις κατηγορίες των πολιτών (μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες κ.λπ.) πλην αυτών που ασκούν εμπορική δραστηριότητα. Όμως, όπως τροποποιήθηκε το περασμένο καλοκαίρι, ο νόμος προστατεύει και όσους έχουν χρέη από εμπορική δραστηριότητα, την οποία πλέον όμως έχουν απωλέσει. Ακόμη, σύμφωνα με αποφάσεις δικαστηρίων, δεν θεωρούνται έμποροι και προστατεύονται όσοι έχουν μικρομάγαζα (περίπτερα, ψιλικατζίδικα, τσαγκάρικα, μικρά καφενεία, επιδιορθωτές ρούχων, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κ.λπ.).

γ) Πόσοι καλύπτονται και πώς:

1. Το 94% των Ελλήνων δηλώνουν φορολογητέο οικογενειακό εισόδημα μέχρι 35.000 ευρώ, σύμφωνα με πίνακα του υπουργείου Οικονομικών για το 2014-15 που κατέθεσε μιλώντας στη Βουλή ο Ευκλ. Τσακαλώτος.

2. Με βάση την πανελλήνια απογραφή πληθυσμού - κατοικίας της ΕΛΣΤΑΤ του 2011 το 87% των κατοικιών στην Ελλάδα είναι μέχρι 120 τ.μ. (οι αλλαγές μετά το 2011 είναι σχεδόν μηδενικές γιατί ελάχιστες νέες κατοικίες χτίστηκαν, ενώ τα στεγαστικά δάνεια που δόθηκαν ήταν σχεδόν μηδέν). Επί 6.371.901 κατοικιών στο σύνολο της χώρας οι 5.520.872 είναι μέχρι 120 τ.μ. (86,64%).

δ. Όρια - προϋποθέσεις - υπολογισμός δόσης - κρατική ενίσχυση - διαγραφή χρέους: Καλύπτονται τετραμελείς οικογένειες με εισόδημα μέχρι 35.000 ευρώ και αντικειμενική αξία ακινήτου μέχρι 260.000, τιμή που αγγίζει το σύνολο σχεδόν των μεσοαστικών περιοχών. Καθώς οι ισχύουσες αντικειμενικές αξίες στις περισσότερες από αυτές τις περιοχές δεν υπερβαίνουν τα 2.000 - 2.200 ευρώ το τ.μ., τιμές που οδηγούν σε κατοικίες έκτασης 120 τ.μ. (120 τ.μ. X 2000 τ.μ. = 240.000 ευρώ αντικειμενική αξία).

Τα ακριβή όρια που ετέθησαν είναι τα εξής:

* Πρώτη κατηγορία καθολικής προστασίας.

Εντάσσονται όσοι έχουν:

* Οικογενειακό εισόδημα μέχρι 20.639 ευρώ (άγαμος: 8.180 ευρώ, ζευγάρι: 13.917 ευρώ και κάθε παιδί 3.361 ευρώ). Δηλαδή για τετραμελή οικογένεια μέσο μηνιαίο εισόδημα 1.719,91 ευρώ.

Η αντικειμενική αξία του ακινήτου να ανέρχεται:

* Για ένα άτομο σε 120.000 ευρώ.

* Για ζευγάρι σε 160.000 ευρώ.

* Για ζευγάρι με 1 παιδί σε 180.000 ευρώ.

* Για ζευγάρι με 2 παιδιά σε 200.000 ευρώ.

Υπολογισμός αναπροσαρμοσμένης οφειλής - μηνιαίας δόσης: Αυτοί οι δανειολήπτες θα καταβάλλουν δόση η οποία θα υπολογίζεται με βάση την τρέχουσα εμπορική αξία του ακινήτου, όπως αυτή προσδιορίζεται από την Τράπεζα Ελλάδας.

Εάν οφειλέτης δεν μπορεί να καλύπτει και το σύνολο της νέας δόσης, τότε το υπόλοιπο το καταβάλλει το Δημόσιο, τουλάχιστον για τον πρώτο χρόνο. Αναμένεται υπουργική απόφαση, η οποία θα καθορίζει ότι η μηνιαία επιβάρυνση θα ανέρχεται στο 10% του εισοδήματος κατ' ανώτατο όριο, δηλαδή μέχρι 170 ευρώ τον μήνα.

Δεύτερη κατηγορία διευρυμένης προστασίας - προϋποθέσεις - δόσεις.

Εντάσσονται όσοι έχουν:

* Οικογενειακό εισόδημα μέχρι 35.086 ευρώ (άγαμος: 13.906 ευρώ, ζευγάρι: 23.659 ευρώ και κάθε παιδί: 5.714 ευρώ). Δηλαδή 2.923 ευρώ τον μήνα για τετραμελή οικογένεια.

Η αντικειμενική αξία της πρώτης κατοικίας του δανειολήπτη κυμαίνεται:

* Μέχρι 160.000 ευρώ για ένα άτομο.

* Μέχρι 200.000 ευρώ για δυο άτομα.

* Μέχρι 220.000 για ζευγάρι με 1 παιδί.

* Μέχρι 240.000 ευρώ για ζευγάρι με 2 παιδιά.

* Μέχρι 360.000 για ζευγάρι με 3 παιδιά.

Υπολογισμός αναπροσαρμοσμένης οφειλής - μηνιαίας δόσης: Και στην κατηγορία αυτή οι δανειολήπτες που εκπληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις θα καταβάλλουν δόση η οποία θα υπολογίζεται με βάση την τρέχουσα εμπορική αξία του ακινήτου όπως αυτή προσδιορίζεται από την Τράπεζα Ελλάδας. Και εδώ θα υπάρχει διαγραφή χρέους μετά τριετία ό.π.

Για όσους ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, εφόσον δεν μπορούν να εξυπηρετούν ομαλά την οφειλή τους ή εφόσον εκπίπτουν των ρυθμίσεων του νόμου Κατσέλη (για όσους έχουν ήδη ενταχθεί), θα ακολουθούνται οι πρακτικές του ανανεωμένου Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών.

ε. Αν υπάρχουν και άλλα περιουσιακά στοιχεία: Ο νόμος Κατσέλη προβλέπει εξαρχής ότι για να προστατευθεί η πρώτη κατοικία κάποιου που έχει και άλλα περιουσιακά στοιχεία, το δικαστήριο επιβάλλει τη ρευστοποίηση των άλλων περιουσιακών στοιχείων. Δεν αφορά αυτή η παράμετρος ένα παλιό κτίσμα ή κάποια μικρά χωράφια στο χωριό.

Μόνο και μόνο αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία καλύπτεται. Για την ακρίβεια, καλύπτονται το 100% των φτωχών δανειοληπτών και η συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων εισοδημάτων.

Είναι λάθος πολιτικό (και όχι στατιστικό...) να μπαίνουν στο ίδιο καλάθι τα δάνεια των αδύναμων μαζί με τα δάνεια και των μπαταχτσήδων, αλλά και των μεγαλοϊδιοκτητών.

Τού Στάθη Σχοινά από την Αυγή


 
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Ποιους ενόχλησε ο Πολ Μέισον;

Για κάποιον λόγο που δεν είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρος, πολιτικοί και δημοσιογράφοι της αντιπολίτευσης έχουν "στραβώσει" με το ντοκιμαντέρ των Π. Μέισον και Θ. Σκαρλάτος "ThisIsACoup" και φτάνουν μάλιστα να ζητούν εισαγγελέα, αλλά και να κατηγορούν τον Μέισον για προνομιακή εσωτερική πληροφόρηση. Μιλήσαμε με τον Βρετανό δημοσιογράφο και μεταφέρουμε την αφήγησή του.

Γ. Κυρίτσης


"Στις 21 Ιουνίου είχα προσκληθεί να κινηματογραφήσω τους υπουργούς που συγκεντρώνονταν για το υπουργικό συμβούλιο για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ μου #ThisIsACoup. Μόλις τελείωσε, έκανα μια μικρή συνέντευξη με τον Γιάνη Βαρουφάκη. Όπως σε όλες τις συνεντεύξεις στο ντοκιμαντέρ, δόθηκε υπό τον αυστηρό όρο ότι δεν θα δημοσιευτεί μέχρι η κρίση να τελειώσει.

Ο κ. Βαρουφάκης μου είπε ότι η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα πήγαινε στις Βρυξέλλες για να προσπαθήσει και να προσφέρει έναν νέο συμβιβασμό, αλλά ότι υποπτευόταν πως οι δανειστές θα τον απέρριπταν και ότι ενδεχομένως να 'έκλειναν οι τράπεζες την Τρίτη' - κοινώς, τα capital controls που θα επιβάλλονταν από την ΕΚΤ αν η σύνοδος οδηγούταν σε αποτυχία. Είπα: 'Είστε έτοιμος για κάτι τέτοιο;' και απάντησε 'Και βέβαια όχι, κανείς δεν είναι έτοιμος για Αρμαγεδδώνα'. Είπε ότι μια επιλογή ως απάντηση στην επιβολή των capital controls θα ήταν η μη εξυπηρέτηση των 27 δισ. σε ομόλογα, που διακρατούνταν από την ΕΚΤ.

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι ήταν μια 'ευαίσθητη' συνέντευξη και κλείδωσα το μοναδικό αντίγραφό της σε χρηματοκιβώτιο, χωρίς να πω σε κανέναν τίποτα γι' αυτή.

Δεν έβλεπα ενδείξεις 'συνωμοσίας'. Στην πραγματικότητα, οι πιο σημαντικές λέξεις του Βαρουφάκη ήταν ότι 'δεν ήταν έτοιμος' για μια τέτοια κίνηση από την ΕΚΤ. Εξεπλάγην τις επόμενες πέντε ημέρες από την ελλιπή προετοιμασία της κυβέρνησης για ό,τι συνέβη και από την πεποίθησή της ότι ένας συμβιβασμός ήταν πιθανός. Η σύνοδος δεν έληξε άδοξα, αλλά κράτησε έως την Παρασκευή. Ήμουν στις Βρυξέλλες την ημέρα εκείνη για τη συνέντευξη με τον Μανώλη Γλέζο και η αίσθηση ακόμη και τότε ήταν πως θα υπάρξει συμφωνία.

Το συμπέρασμα ότι θα επιβάλλονταν capital controls αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποχωρούσε από τη διαπραγμάτευση γεννήθηκε από τα γεγονότα, λογικά. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι που κάλυπταν την ελληνική κρίση υπέθεσαν ότι αυτό θα συνέβαινε αν δεν οδηγούνταν κάπου οι διαπραγματεύσεις.

Η δουλειά ενός δημοσιογράφου είναι να ζητάει την πρόσβαση που χρειάζεται για να στήσει το θέμα του, διατηρώντας την ανεξαρτησία επί των γραφόμενών του. Η πρόσβασή μας στις πηγές ήταν πάντοτε περιορισμένη, προσωρινή και υπό όρους, στο πλαίσιο του συμφωνημένου εμπάργκο.

Ήταν από τα πιο ιστορικά γεγονότα της σύγχρονης Ιστορίας και ήταν δουλειά μας να το καταγράψουμε όσο τον δυνατόν ακριβέστερα, προς όφελος των μελλοντικών γενεών, διατηρώντας την ανεξαρτησία μας και την απόσταση από τους εμπλεκόμενους, κάτι που θα μας επέτρεπε να ασκούμε κριτική.

Για το μόνο που λυπάμαι είναι ότι δεν υπήρχαν κάμερες μέσα στις συναντήσεις με την τρόικα, την Τράπεζα της Ελλάδος και την κυβέρνηση συνεργασίας που επιτηρούσαν την καταστροφή του 25% του ΑΕΠ της χώρας. Δεδομένης της πρόσφατης παραδοχής από πλευράς ΔΝΤ ότι τα δύο πρώτα Μνημόνια ήταν καταστροφικά για την Ελλάδα, το σύνολο της Ευρώπης οφείλει μια εξήγηση για το τι έγινε πίσω από τις κλειστές πόρτες μεταξύ 2010 και 2015.

Παραμένω ευγνώμων στους υπουργούς και αξιωματούχους που μας επέτρεψαν να κινηματογραφήσουμε μέσα στο Μαξίμου, στη Βουλή και σε διάφορα υπουργεία και βέβαια στις κοινότητες που μας υποδέχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της πολύ δύσκολης περιόδου για την Ελληνική Δημοκρατία".

Από τήν Αυγή



Το αριστερό στοίχημα

Ο πρωθυπουργός, στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο της χρονιάς, έθεσε τις 11 νομοθετικές πρωτοβουλίες για το 2016. Τις θεσμικές προτεραιότητες σε μια σειρά από βασικούς τομείς, όπως το νέο Δημόσιο, η Υγεία, το τηλεοπτικό περιβάλλον, αλλά κυρίως η μάχη κατά της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, ονομάζοντας ξεκάθαρα, μεταξύ άλλων, το λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνού που κανείς μέχρι τώρα δεν χτύπησε στη ρίζα τους.

Στο κομμάτι της φοροδιαφυγής όμως έριξε και τη βόμβα με τα νέα στοιχεία που ήρθαν στα χέρια των ελληνικών αρχών απευθείας από τον Φαλτσιανί. Κι αυτό έρχεται σε συνέχεια της επιδρομής των εισαγγελικών αρχών στα κεντρικά γραφεία της ελβετικής UBS στο Ψυχικό, στο πλαίσιο των ερευνών για την λίστα Μπόργκιανς.

Όμως το λαθρεμπόριο και λίστες είναι η μισή πλευρά του προβλήματος. Η άλλη μισή πλευρά του στοιχήματος κατά της φοροδιαφυγής είναι το πλαστικό χρήμα.

Μπορεί να μπήκε με βίαιο τρόπο στη ζωή μας μέσω των capital controls, ωστόσο αυτό που αποδείχθηκε περίτρανα με τη χρήση του είναι ότι το πλαστικό χρήμα είναι το πιο καθαρό χρήμα. Είναι ολοφάνερο και απευθείας χρεωμένο με τον ΦΠΑ του και δρομολογεί την φορολόγηση οποιασδήποτε συναλλαγής που κάποτε πήγαινε στη μεγάλη δεξαμενή της μαύρης οικονομίας.

Όποιος έχει και καταναλώνει, τώρα πια δεν φαίνεται μόνο από το χαμόγελό του, όταν κρατά τις δέκα τσάντες εξερχόμενος από τα εμπορικά μαγαζιά, φαίνεται και μέσω της χρεωστικής κάρτας του και στην τράπεζα και την εφορία. Και γι' αυτό είναι θετικό ότι οι χρεώσεις των τραπεζών στο πλαστικό χρήμα θα πέσουν δραματικά και θα είναι μόλις 0,3% της αξίας. Αυτό είναι πραγματικό κίνητρο για την ευρεία χρήση του.

Η πρόθεση της σημερινής κυβέρνησης να καταπολεμήσει την φοροδιαφυγή είναι προφανής, όμως το πεδίο που θα δοκιμαστεί πλέον είναι στο χειροπιαστό αποτέλεσμα που θα καταφέρει να βγάλει από όλη αυτή τη μάχη.

Ο πολίτης έχει κουραστεί να ακούει, θέλει αποδείξεις. Και οι μηχανισμοί του κράτους να κάνουν πραγματικά τη ζωή δύσκολη σε όσους θέλουν να κλέψουν ή να κρύψουν εισοδήματα.

Αυτό είναι το καθήκον που έχει η σημερινή κυβέρνηση.

Να κάνει κατ' αρχάς πράξη την ισονομία στους φόρους και οι πολίτες να πληρώνουν αντίστοιχα με το εισόδημά τους, αλλά κυρίως να πληρώνουν όλοι.

Η συλλογή των φόρων στη χώρα μας από τα συνήθη υποζύγια και το ταυτόχρονο κλείσιμο του ματιού από το κράτος στους φοροφυγάδες ήταν κατεξοχήν ταξικό ζήτημα.

Τώρα, το αριστερό στοίχημα της κυβέρνησης είναι να αποδείξει στην πράξη όταν το πάρτι τελείωσε και ότι τα λεφτά της φοροδιαφυγής θα ξαναγυρίσουν στην κοινωνία, που έχει ανάγκη να ανασάνει.

Από τήν Αυγή



Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Περί τιμών, ιδιωτικού και δημοσίου συμφέροντος

Με τη χθεσινή υπογραφή της υπουργικής απόφασης για την ανακοστολόγηση των διαγνωστικών εξετάσεων, ουσιαστικά τη μείωσή τους κατά 43%, αφού η σχετική μείωση των 51 πιο "εμπορικών" εξετάσεων καλύπτει περί το 80% της αντίστοιχης δαπάνης του ΕΟΠΥΥ, εκπληρώθηκε και το τελευταίο προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της δόσης του 1 δισ. ευρώ. Δεν είναι τυχαίο ότι η εκπρόσωπος της Κομισιόν αμέσως προανήγγειλε την έγκριση από την ESM της εκταμίευσης της δόσης τις προσεχείς ημέρες. Αν παρακολουθήσει κανείς τα ρεπορτάζ και τον διάλογο που αναπτύχθηκε επί του θέματος τις τελευταίες ημέρες, δύσκολα θα αντιληφθεί: Είναι μια καλή ή μια κακή απόφαση και εξέλιξη;

Ακόμη και στη χθεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας το κύριο βάρος πέφτει στη διαπραγμάτευση που έγινε με τους δανειστές ώστε να εξευρεθεί μια συμβιβαστική λύση που δεν θα επιβαρύνει μέχρις εξαφανίσεως τα μικρά και μεσαία διαγνωστικά εργαστήρια που, όπως είναι προφανές, λόγω ανταγωνισμού, θα θιγούν περισσότερο. Το υπουργείο, μάλιστα, δεσμεύεται να προχωρήσει σε μια σειρά ενεργειών που "θα κάνει διαχειρίσιμη αυτή τη μείωση των τιμών" για τα συγκεκριμένα διαγνωστικά κέντρα.

Η αγωνία και η μέριμνα του υπουργείου είναι εύλογη, αφού αν κλείσουν πολλά διαγνωστικά κέντρα, θα χαθούν θέσεις εργασίας και θα βγουν στην ανεργία πολλοί άνθρωποι και μάλιστα επιστημονικό προσωπικό. Αυτή, ωστόσο, είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη, που μάλλον είναι και η κανονική.

Η γενική συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές προβλέπει για τη σχετική δαπάνη "κλειστό προϋπολογισμό" 302 εκατ. ευρώ. Αν η αγορά αφηνόταν να αναπτυχθεί ελεύθερα, ώστε κανένα ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο να μην κινδυνεύσει φέτος, η δαπάνη θα ξεπερνούσε τα 500 εκατ. ευρώ. Άρα, από τη χθεσινή απόφαση υπάρχει μια εξοικονόμηση δημόσιας δαπάνης της τάξης των 200 εκατ. ευρώ. Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι "στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης είναι να ενισχύσει τα δημόσια διαγνωστικά εργαστήρια της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) και να ενισχύσει τη δυνατότητα του ΕΣΥ να καλύπτει τις εργαστηριακές εξετάσεις του πληθυσμού", να υπάρξει μέριμνα ώστε μεσοπρόθεσμα τα χρήματα αυτά να μείνουν ή να μεταφερθούν στη δημόσια Υγεία, το καλό θα είναι διπλό.

Αν θεωρήσουμε δε "προφανές ότι από τη ρύθμιση αυτή μειώνεται η οικονομική επιβάρυνση των ασφαλισμένων σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση στις τιμές των εξετάσεων", ε, τότε, το καλό τριτώνει. Εν τέλει, έχει να κάνει με το από ποια πλευρά το βλέπει κανένας. 

Από τήν Αυγή 


 
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Η γερμανική Ευρώπη εκνευρίζει πολλούς

Ο Ματέο Ρέντζι ξέρει να ανεβάζει τους τόνους. Πρώτη φορά το είχε κάνει στην πρώτη έκτακτη σύνοδο κορυφής για το προσφυγικό, τον Μάιο, όταν είχαν πνιγεί 800 άνθρωποι έξω από τη Λαμπεντούζα και η Ε.Ε., αφού σκούπισε τα δάκρυά της, συνέχισε να σφυρίζει αδιάφορα. Δεύτερη φορά το έκανε στην τελευταία σύνοδο αυτής της χρονιάς, όπου πάλι δεν σημειώθηκε καμία αξιοσημείωτη πρόοδος για το προσφυγικό.

Μόνο που αυτή τη φορά ο θυμός του Ιταλού πρωθυπουργού δεν είχε να κάνει με τους πρόσφυγες. Είχε να κάνει με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά των Γερμανών, όταν πίνουν νερό στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. "Άνγκελα, μη μας λέτε ότι δίνετε το αίμα σας για την Ευρώπη" λέγεται ότι είπε στη Γερμανίδα καγκελάριο, έξαλλος με την επιμονή της να βγουν δύο "πραγματάκια" από τα συμπεράσματα της συνόδου: Πρώτον, η αναφορά στη "σταδιακή εισαγωγή ενός σχεδίου ευρωπαϊκής εγγύησης καταθέσεων", το οποίο προωθούσε η Κομισιόν ως συστατικό στοιχείο της τραπεζικής ένωσης. Δεύτερον, ο χαρακτηρισμός του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream II ως "ασύμβατου" με τους στόχους της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής.

Η άρνηση της Γερμανίας για την ευρωπαϊκή εγγύηση καταθέσεων -έως 100.000 ευρώ- ήταν γνωστή. Δεν θέλει να "κοινοτικοποιήσει" τα ρίσκα, λέει, αφήνοντας ουσιαστικά "ακρωτηριασμένη" την τραπεζική ένωση, την οποία τόσο επέμεινε να οικοδομήσει ως "θωράκιση" της Ευρωζώνης έναντι μελλοντικών κρίσεων. Την ίδια στιγμή, όμως, δεν ήθελε να ακούσει τίποτε για τις αντιρρήσεις των εταίρων για τον δεύτερο αγωγό της Gazprom που θα μεταφέρει αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία, ενώ οι κυρώσεις της Ε.Ε. ενάντια στη Ρωσία πήραν προχθές εξάμηνη παράταση.

Η Μέρκελ κατάφερε σ' αυτή τη σύνοδο να... αποσιωπηθούν και τα δύο. Είναι απόδειξη της παντοδυναμίας της; Το "ναι" είναι μια πολύ εύκολη και πρόχειρη απάντηση. Ειδικά όταν ανοίγονται μεγάλα μέτωπα, όχι πλέον μόνο με μεμονωμένες μικρές χώρες, αλλά και με πολλές μεγάλες. Το "πάγωμα" της ευρωπαϊκής εγγύησης καταθέσεων δεν αρέσει ούτε στη Γαλλία. Και η επιμονή στη ρωσογερμανική ενεργειακή συνεργασία δεν αρέσει ούτε στην Πολωνία. Αυτά δεν αρέσουν και σε πολλούς άλλους. Όπως δεν θα αρέσει στη Γερμανία να δει να χτίζονται συμμαχίες εναντίον της, όταν ξέρει ότι η παντοδυναμία της εξαρτάται από την Ευρώπη. 

Από τήν Αυγή 


 
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Η Φάρμα των Ζώων

Το μοτίβο σκιαγραφήθηκε ήδη στον αρχαίο μύθο του Αισώπου με τους λαγούς και τα βατράχια. Οι λαγοί αυτής της ιστορίας διώκονταν τόσο από τα άλλα θηρία, που δεν ήξεραν πού να πάνε. Μόλις έβλεπαν ένα ζώο να τους προσεγγίζει, συνήθιζαν να τρέχουν. Μια μέρα είδαν μια αγέλη άγριων αλόγων, το ποδοβολητό των οποίων τους δημιούργησε πανικό. Έτσι όλοι οι λαγοί πήδηξαν με δύναμη σε μια λίμνη, αποφασισμένοι να πνιγούν, αντί να ζουν σε μια τέτοια κατάσταση συνεχούς φόβου. Μόλις όμως έφθασαν κοντά στην όχθη, ένα κοπάδι βατράχων, φοβισμένοι με τη σειρά τους από το πλησίασμα των λαγών, πήδηξαν και βυθίστηκαν στο νερό. "Αληθινά", είπε ένας από τους λαγούς, «τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται». Δεν χρειάζεται να επιλέξεις τον θάνατο από μια ζωή μέσα στον φόβο. Το ηθικό δίδαγμα του μύθου του Αισώπου είναι ξεκάθαρο: η ικανοποίηση που αυτός ο λαγός αισθάνθηκε -μια ευπρόσδεκτη ανάπαυλα από τη ρουτίνα του καθημερινού κατατρεγμού- τον οδήγησε στην αποκάλυψη ότι υπάρχει πάντα κάποιος σε χειρότερη θέση από ό,τι ο ίδιος.

Λαγοί "διωκόμενοι από τα άλλα θηρία» και βρισκόμενοι σε δεινή θέση, παρόμοια με εκείνη που υπέστησαν στον μύθο του Αισώπου, είναι άφθονοι στην κοινωνία μας, των ανθρώπινων ζώων. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ο αριθμός τους αυξάνεται διαρκώς κι αυτό μοιάζει ασταμάτητο. Ζουν στη μιζέρια, στον εξευτελισμό και στην ατίμωση, μέσα σε μια κοινωνία που είναι φτιαγμένη για να τους αποβάλλει, ενώ επαίρεται για τη δόξα τής άνευ προηγουμένου άνεσης και χλιδής. Οι λαγοί μας λοιδορούνται και καταδικάζονται από εκείνα τα «άλλα ανθρώπινα κτήνη», ενώ λογοκρίνονται και χλευάζονται από το δικαστήριο της δικής τους συνείδησης για την κραυγαλέα ανικανότητά τους να φτάσουν στο ίδιο επίπεδο με εκείνους τους άλλους. Σε έναν κόσμο όπου ο καθένας θεωρείται, αναμένεται και ζητείται να «είναι για τον εαυτό του (ή τον εαυτό της)", αυτοί οι ανθρώπινοι λαγοί αρνούνται από τους άλλους τον σεβασμό, τη φροντίδα και την αναγνώριση. Είναι ακριβώς όπως οι λαγοί του Αισώπου: "λαγοί διωκόμενοι από άλλα θηρία" - παραμένοντας εκεί διαρκώς χωρίς ελπίδα, πόσο μάλλον υπόσχεση διαφυγής.

Για τους απόκληρους που υποψιάζονται ότι έχουν φτάσει στο κατώτατο σημείο, η ανακάλυψη κι ενός άλλου επιπέδου κάτω από το οποίο οι ίδιοι έχουν σπρωχθεί λειτουργεί λυτρωτικά στην ψυχή τους, διατηρεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και διασώζει ό,τι έχει απομείνει από την αυτοεκτίμησή τους. Η άφιξη μαζών από μετανάστες χωρίς εστία, απογυμνωμένων από ανθρώπινα δικαιώματα, όχι μόνο στην πράξη, αλλά και στο γράμμα του νόμου, δημιουργεί την (σπάνια) ευκαιρία ενός τέτοιου γεγονότος. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τη σύμπτωση της πρόσφατης μαζικής μετανάστευσης με την αυξανόμενη ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τον σωβινισμό, ως ποικιλία του εθνικισμού, και τη χωρίς προηγούμενο εκλογική επιτυχία των ξενοφοβικών, ρατσιστικών κόμματων και κινημάτων μαζί με τους ηγέτες τους.

[...]

Λιγοστοί πολιτικοί είναι σε θέση να αντισταθούν στον πειρασμό να μην εκμεταλλευτούν την αγωνία που προκαλείται από την εισροή των ξένων. Στρατηγικές που αναπτύσσουν για να αγκαλιάσουν αυτή την ευκαιρία μπορεί να είναι, και είναι, πολλές και διαφορετικές, αλλά ένα πράγμα πρέπει να είναι σαφές: η πολιτική του αμοιβαίου διαχωρισμού και της διατήρησης των αποστάσεων, του χτισίματος τοίχων αντί γεφυρών και των ρυθμίσεων για ηχομόνωση σε "θαλάμους αντήχησης" αντί ανοιχτών γραμμών για ανόθευτη επικοινωνία (σε τελική ανάλυση, να νίπτουμε τας χείρας μας και να μεταμφιέζουμε την αδιαφορία σε ανοχή) δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο στην έρημη γη της αμοιβαίας καχυποψίας, της αποξένωσης, της επιδείνωσης. Βραχυπρόθεσμα, μια τέτοια αυτοκτονική πολιτική θα συγκεντρώσει εκρηκτικές ύλες για τη μελλοντική έκρηξη.

Τού Ζίγκμουντ Μπάουμαν από τήν Αυγή


* Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς και ένας από τους σημαντικότερους κοινωνιολόγους της Ευρώπης. Το παρόν είναι απόσπασμα κειμένου - παρέμβαση για το προσφυγικό που δημοσιεύθηκε στο "Social Europe", 17/12/2015. [βλ. "The Migration Panic And Its (Mis)uses", http://www.socialeurope.eu/2015/12/migration-panic-misuses/



Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Ο καστανάς κι ο κορβανάς

Έκαναν ντου τα σαΐνια στη φουφού του καστανά στη Θεσσαλονίκη. Κι έφτασε η αγριότητα της αστυνομίας και το δράμα του ανθρώπου μέχρι το τελευταίο ελληνικό σπίτι. Μάθαμε πόσα χρωστάει στο ΤΕΒΕ, πόσα στην εφορία, πόσα εδώ και πόσα εκεί. Δεν έμεινε κανάλι, εφημερίδα, ραδιόφωνο που να μην ασχοληθεί ενδελεχώς με το θέμα. Και καλά έκαναν εδώ που τα λέμε. Άμα είναι κανείς δημοσιογράφος, όποιο Θεό κι αν λατρεύει, τέτοιο θέμα δεν το αφήνει. Ούτε ο Τσίπρας δεν το άφησε παρεμπιπτόντως - πήρε τηλέφωνο τον Τόσκα για να του ζητήσει να κόψει λίγο τη φόρα των ζηλωτών. Αν κι αυτό έπαιξε στα ψιλά κι όχι ψηλά.

Τίποτε παράξενο λοιπόν στη δημοσιότητα που πήρε το ντου στον χρεωμένο καστανά. Το παράξενο είναι η δημοσιότητα που ΔΕΝ πήρε το ντου, τον ίδιο καιρό, στον παραγεμισμένο κορβανά της UBS. Της ξένης, μεγάλης, και σίγουρης τράπεζας, στον κορβανά της οποίας αποδείχτηκε ότι φυλάγουν τα λεφτά τους -ροφούς λέμε, όχι μαριδάκι- ουκ ολίγοι επώνυμοι και ανώνυμοι συμπατριώτες μας. Και φυλάγοντας εκεί τα λεφτά τους, πλυμένα και όμορφα, γλίτωναν επίσης πλυμένα και όμορφα την εφορία. Αφήνοντας τα κορόιδα -μεταξύ των οποίων και τους αναξιοπαθούντες καστανάδες- να πληρώνουν το μάρμαρο.

Αυτό γιατί το έθαψαν τα άξια τέκνα και οι πανάξιοι νονοί της ενημέρωσης; Εντάξει ο καστανάς, αλλά γι' αυτό δεν τρέχει κάστανο; Έχει ξαναγίνει από καταβολής ελληνικού κράτους τέτοιο ντου; Με εισαγγελείς και αστυνομικούς να μπουκάρουν σε τράπεζα; Σε τράπεζα! Και να κατάσχουν κωδικούς και στοιχεία που οι πονηροί καταθέτες είχαν εναποθέσει στα άδυτα του τραπεζικού ιερού; Έχει ξαναβάλει καμιά κυβέρνηση χέρι στο μαύρο χρήμα και στη φοροδιαφυγή με τέτοια αποφασιστικότητα; Λέει κάτι ο καστανάς, από άποψη συμβολισμού, κι αυτό δεν λέει τίποτε; Δεν αξίζει καμιά προβολή, κανένα πρωτοσέλιδο, κανένα παράθυρο - έστω φεγγίτη;

Εσύ τα λες, εσύ τ' ακούς θα πεις. Σήμερα είδηση είναι ό,τι χτυπάει την κυβέρνηση. Η τρίχα που γίνεται τριχιά να την πνίξει. Εντάξει, αλλά δεν είναι και ταξικά συνεπείς οι βαρόνοι. Αυτό πρέπει να σημειωθεί. Βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ χέρι σε μεγάλους φοροφυγάδες, μεγάλους πλύντες, μεγάλες τράπεζες, μεγάλα κεφάλια, και τα Μεγάλα ΜΜΕ νίπτουν τας χείρας; Κύριοι, προσοχή! Θα σας χάσει ο Θεός αν συνεχίσετε έτσι...

Από τήν Αυγή



Γιάννης Μουζάλας

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στριμώχνονται κατά χιλιάδες σε πρόχειρους καταυλισμούς, σε ολυμπιακά ακίνητα, αλλά και σε πάρκα και χωράφια. Η Ευρώπη σφυρίζει αδιάφορα, και μας κουνάει και το δάχτυλο, περίπου γιατί τους διασώζουμε και δεν τους πνίγουμε. Η Τουρκία τα δικά της -τι έχεις μπέη, τι είχα πάντα. Οι συνήθεις δήμαρχοι προτάσσουν το στήθος τους για να προστατέψουν τη γαλήνη και την ασφάλεια των δημοτών τους από τα μουσουλμανικά κύματα. Και στη μέση όλης αυτής της Βαβέλ κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν τον ανθρωπισμό πολιτική πράξη.

Μιλάμε για τους εθελοντές, για ουκ ολίγους λιμενικούς, για τους νησιώτες που τείνουν χείρα βοηθείας. Για όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Και μιλάμε επίσης για τον υπουργό που γνωρίσαμε όλοι τον τελευταίο καιρό, τον Γιάννη Μουζάλα. Ο οποίος προσπαθεί να συντονίσει αυτή τη μάχη - από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Να βρει λύσεις για τους αλλοεθνείς χωρίς να συγκρουστεί με τους ιθαγενείς. Να προσδώσει λογική στο παράλογο. Και να περιγράφει πάλι και πάλι, με λογική και ευαισθησία, το πρόβλημα με τις πολλές παραμέτρους, αλλά το ένα επίκεντρο: Την ανθρώπινη ζωή.

Από την άποψη αυτή ο Μουζάλας προσωποποιεί τη διάθεση της κυβέρνησης να ασκήσει δημοκρατικές, δίκαιες, ανθρωπιστικές πολιτικές. Προσέξτε όμως: Εκπροσωπεί και το κυβερνητικό ψυχόδραμα ανάμεσα σε όσα θα ήθελαν να κάνουν και σε όσα μπορούν να κάνουν. Και ανάμεσα σε όσα δεν θα ήθελαν να κάνουν, αλλά κάνουν. Γιατί εταίροι, δανειστές, αφηνιασμένη προπαγάνδα, κοινωνικός αυτοματισμός, καταθλιπτική ολιγαρχία, νωθρή αυτοδιοίκηση, συνδικαλιστική αρτηριοσκλήρωση, διαπλοκή, έλλειψη πόρων, αγκυλωμένο κράτος, εχθρικοί μηχανισμοί, ξεσαλωμένη αντίδραση απλώνουν μπροστά τους μια τεράστια έκταση λάσπης. Στην οποία κολλούν οι ίδιοι και οι προθέσεις τους.

Κι έτσι η μάχη για το προσφυγικό, το ασφαλιστικό, τα δάνεια, τις αλλαγές στο κράτος, τα μέτρα στήριξης των αδύναμων δίνεται με όρους λάσπης. Στριμώχνουν τον κάθε Μουζάλα από χίλιες μεριές. Διαστρέφουν, δηλητηριάζουν, υπονομεύουν. Κατηγορούν την κυβέρνηση για ό,τι κάνει, αλλά και για ό,τι δεν -μπορεί ακόμα να- κάνει, ενώ κάνουν ό,τι μπορούν για να μην το κάνει. Που πάει να πει ότι δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς. Αν θέλουμε σωστή πολιτική για τους ανθρώπους, οφείλουμε να στηρίξουμε τους σωστούς ανθρώπους στην πολιτική...

Από τήν Αυγή



Είναι γελασμένοι, αλλά και αδιόρθωτοι

Αποχώρησαν εν χορώ Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι από τη Βουλή, από τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το "παράλληλο πρόγραμμα" της κυβέρνησης. Πίσω από τον φιλόδοξο τίτλο "παράλληλο πρόγραμμα" κρύβεται ένα πολυνομοσχέδιο με το οποίο επιχειρείται η αλλαγή επί τα βελτίω, η ανατροπή, η άρση αδικιών πέντε χρόνων μνημονιακής διακυβέρνησης. Είναι αυτό που λέμε νομοσχέδιο - σκούπα, το οποίο όμως, αντιθέτως με ό,τι συμβαίνει συνήθως, έχει θετικό κοινωνικό πρόσημο. Αντιμετωπίζονται επίσης με το νομοσχέδιο ζητήματα που αφορούν προθεσμίες, κάτι ιδιαίτερα συχνό σε νομοσχέδια που ψηφίζονται στο τέλος της χρονιάς.

Δεν θα περίμενε κανείς από τη Ν.Δ. ή το Ποτάμι να ψηφίσουν την αποποινικοποίηση των μαθητικών κινητοποιήσεων, ώστε να μην σέρνονται μαθητές στα δικαστήρια. Είναι κατανοητό να μην θέλουν να ενισχύσουν την αυτοδιαχειριζόμενη ΒΙΟ.ΜΕ. Όμως, το νομοσχέδιο, εκτός από τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τον χαρακτήρα του παράλληλου -αριστερού- προγράμματος, περιέχει δεκάδες ρυθμίσεις που υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσαν να ψηφιστούν ομοφώνως. Περιέχει επίσης κρίσιμες και επείγουσες ρυθμίσεις για το προσφυγικό. Δεν τους καίγεται καρφί.

Μπορεί να τους ενόχλησε ο χαρακτηρισμός "παράλληλο πρόγραμμα", με την έννοια ότι αυτοί, κοτζάμ τρόικα εσωτερικού, θα μπορούσαν να παρασυρθούν σε ένα λάθος, σε ένα έγκλημα καθοσιώσεως: Να αλλάξει έστω και μισός μνημονιακός νόμος και κανόνας. Να αρχίσει το ξήλωμα του καθεστώτος που έχει επιβληθεί στη χώρα και έχει διαποτίσει τα πάντα.

Θεωρούν επίσης ότι έτσι αποσταθεροποιούν την κυβέρνηση, για την οποία έχουν από την επομένη των εκλογών ανακοινώσει ότι θα πέσει για να προχωρήσει ο σχεδιασμός των ιδίων και των πολιτικών φίλων τους εκτός Ελλάδος.

Είναι γελασμένοι και, επιπλέον, αδιόρθωτοι.

Από τήν Αυγή




Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Η χαρά του Μάνου και η λύπη του Σπίρτζη

Πανηγυρίζουν διάφοροι φιλελέδες, με πρώτο τον κ. Στ. Μάνο (φαινότυπο απολύτως αποτυχημένου πολιτικού και επιχειρηματία), για την εμμονή της τρόικας που, όπως λέει, αγνόησε τους ανόητους κομμουνιστές της κυβέρνησης και πέτυχε την ιδιωτικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, ή, σωστότερα, την κρατικοποίησή τους στη Γερμανία, αφού περιέρχονται σε γερμανική κρατική επιχείρηση.

Η Ελλάδα, χώρα τουριστική και νησιωτική, αποστερείται βασικών μέσων αυτοκυβέρνησης χάνοντας τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της. Το επιχείρημα ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι σε θέση να τα αξιοποιήσει καταρρίπτεται με δύο απλά επιχειρήματα: το σύνολο, σχεδόν, των ιδιωτικοποιούμενων λιμανιών και αεροδρομίων είναι κερδοφόρο και η πρόβλεψη είναι αύξηση της κερδοφορίας ούτως ή άλλως.

Το ελληνικό κράτος δεν είναι ότι γενικώς και αορίστως δεν έχει χρήματα για τη βελτίωση των υποδομών αυτών, αλλά έχει υποχρεωθεί, μέσω των προγραμμάτων λιτότητας και μέσα από την εκμηδένιση των δημοσίων επενδύσεων, να μην μπορεί να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό τους. Συνεπώς, έχουμε να κάνουμε με μια επιτυχημένη επιχείρηση καταλήστευσης της χώρας. Εάν σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και το τίμημα του 1,4 δισ. που δίνουν οι Γερμανοί για τα αεροδρόμια πηγαίνει στο βαρέλι του χρέους, στην πραγματικότητα έχουμε κατάσχεση των περιφερειακών αεροδρομίων η οποία επιβλήθηκε με εκβιασμό. Είναι απορίας άξιον, λοιπόν, όχι γιατί λυπάται ο Σπίρτζης, αλλά γιατί χαίρονται οι νεοφιλελεύθεροι, εκτός του ότι υπέστη βλάβη το... καταραμένο κράτος.

Είναι προφανές ότι το ελληνικό κράτος, όταν ανακτήσει την κυριαρχία του, δεν θα αφήσει ούτε τα αεροδρόμια, ούτε τα λιμάνια, ούτε άλλες κρίσιμες και στρατηγικού χαρακτήρα υποδομές εκτός του ελέγχου του. Πρέπει επίσης να αναλογιστούν όλοι ότι όσο πιο ληστρική και αποικιακή είναι μια συμφωνία που επιβάλλεται σήμερα στην Ελλάδα, λόγω Μνημονίου, τόσο πιο απόλυτη θα είναι η απάντηση όταν έρθει η ώρα. Άλλο επένδυση, άλλο ληστεία.

Και αυτή τη διάκριση επιχειρεί η κυβέρνηση, κάνοντας τομή ανάμεσα στις εννέα ιδιωτικοποιήσεις Σαμαρά (μεταξύ αυτών, δυστυχώς, και τα αεροδρόμια) και στο νέο ταμείο για τη δημόσια περιουσία. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στο μνημονιακό σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και σε αυτό που πέτυχε ο Σκουρλέτης. Κοντολογίς, όταν κάποιος θέλει επένδυση και συνεργασία, το βλέπουμε, όταν όμως νομίζει ότι μπορεί να βάλει μια ολόκληρη χώρα στην τσέπη, να ξέρει ότι η αντίδραση θα είναι αντίστοιχη, αν και αναγκαστικά ετεροχρονισμένη. 




Ενημέρωση... νέου Τύπου

Τα κεντρικά δελτία ειδήσεων των καναλιών αναζητούν παγίως μόνο, ή κυρίως, ειδήσεις οι οποίες μπορούν να πλήξουν την κυβέρνηση. Και το κάνουν χωρίς να προσέχουν ούτε καν να τηρούν τους βασικούς κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Ας τα δούμε συγκεκριμένα.

Χθες στο δελτίο του Mega ξεκίνησαν με το "σκάνδαλο" των αμοιβών αποσπασμένων και μετακλητών συμβούλων στα υπουργεία. Ανατρίχιασαν δημοσιογράφοι, μαζί η Όλγα και Γιάννης, από το γεγονός ότι όσοι αποσπαστούν ως σύμβουλοι σε υπουργούς πηδούν μισθολογικά κλιμάκια μέχρι να συμπληρωθεί ένας μισθός που φαίνεται σημαντικός, αλλά δεν μαθαίνουμε πως δεν αφορά το νούμερο που μας ανακοινώνουν, μιας και πρόκειται για μεικτές αμοιβές.

Πώς ένας υψηλόβαθμος επιστήμονας στον ιδιωτικό τομέα θα εγκαταλείψει τη θέση του αν δεν του καλύπτουν στοιχειωδώς τη μισθολογική ισορροπία; Δεν μας ενημερώνουν επίσης ότι οι θέσεις αυτές δεν είναι μόνιμες και ότι, αν αποχωρήσει ο υπουργός που τους επέλεξε και ο καινούργιος δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί τους, αυτοί επιστρέφουν στη θέσεις που είχαν πριν μετακινηθούν, και μάλιστα όσοι προέρχονται από τον δημόσιο τομέα με τον μισθό που είχαν τότε.

Πάμε τώρα στην περίπτωση του καστανά από τη Θεσσαλονίκη. Αφού μας συγκίνησαν για τον βιοπαλαιστή που συνελήφθη από τους άκαρδους αστυνομικούς επειδή δεν είχε άδεια, μας άφησαν με το ερώτημα, το οποίο δεν υπέβαλε κανείς! Γιατί ο συγκεκριμένος βιοπαλαιστής δεν έκανε ό,τι και οι άλλοι καστανάδες βιοπαλαιστές, δηλαδή να υποβάλει αίτηση για άδεια; Διότι όλοι όσοι πωλούν προϊόντα τροφής πρέπει να ελέγχονται για την προστασία της δημόσιας υγείας. Επίσης κανείς δεν φρόντισε να ρωτήσει τι επάγγελμα έκανε πριν ο καστανάς της υπόθεσής μας. Διότι, όπως δήλωσε ο ίδιος, χρωστάει στο ΤΕΒΕ 56.000, στην αστυνομία από πρόστιμα 70.000 (!) και στη δημοτική αστυνομία 26.000 ευρώ. Κάτι δεν πάει καλά, αλλά ποιος νοιάζεται;

Ας ολοκληρώσουμε με τα κόκκινα δάνεια, τα οποία, όπως μας είπαν, όλα θα παραχωρηθούν στα κοράκια, αν δεν νομοθετηθούν οι ρυθμίσεις. Το "αν δεν νομοθετηθούν οι ρυθμίσεις" παραλείφθηκε και έφτασε στα αυτιά των τηλεθεατών το τρομοκρατικό "όλα τα κόκκινα δάνεια στα κοράκια". Αυτά τα ολίγα, για να μη θυμηθούμε τα 32 ακίνητα του Γιώργου Σταθάκη που ήταν μονοψήφιο ποσοστό σε 32 αγροτεμάχια τα οποία αξιολογήθηκαν και ζητήθηκε ΕΝΦΙΑ με το ιλιγγιώδες ποσόν των 37 ευρώ. Η συνταγή είναι γνωστή. Λέγε λέγε, κάτι θα μείνει και, μετά, ποιος νοιάζεται για την αποκατάσταση της πραγματικότητας; 




Έφοδος για δύο δισεκατομμύρια

Έσοδα από κατασχέσεις και πρόστιμα, που σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις οικονομικών παραγόντων μπορεί να ξεπεράσουν και τα 2 δισ. ευρώ, αναμένεται να αποφέρει η αξιοποίηση της λίστας Ελλήνων καταθετών σε τέσσερις ελβετικές τράπεζες, η οποία έγινε γνωστή ως "λίστα Μπόργκιανς" από το όνομα του υπουργού Οικονομικών της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας που την παρέδωσε στις ελληνικές αρχές.

Οι διαδικασίες αξιοποίησης της λίστας επιταχύνονται μετά την έφοδο του ΣΔΟΕ και των οικονομικών εισαγγελέων σε υποκατάστημα της UBS (μίας από τις τέσσερις τράπεζες) στην Αθήνα και την ταυτοποίηση στοιχείων για 200 μεγαλοκαταθέτες με λογαριασμούς από 1,5 έως 12 εκατ. ευρώ.

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να αποσταλούν από τις αρχές σημειώματα προς τους συνολικά 10.000 ενδιαφερόμενους που υπάρχουν στη λίστα ώστε να τακτοποιήσουν την υπόθεσή τους, ενώ εντός του Ιανουαρίου αναμένεται στην Αθήνα και ο Βάλτερ Μπόργκιανς. 




Στο μυαλό του Συγκροτηματάρχη

Πάντως, ό,τι και να πείτε, είναι αξιοθαύμαστη η επιμονή, αλλά και η πονηριά -αλώπηξ λιμώττουσα...- με την οποία το γνωστό Συγκρότημα σκαρώνει, σφυρηλατεί, παράγει, και ρίχνει στην καθημερινή κατανάλωση την ιδέα της οικουμενικής. Ή της κυβέρνησης συνεργασίας ανάμεσα στα δυο μεγαλύτερα κόμματα. Ή, εν πάση περιπτώσει, της απαλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ από τις γωνιώδεις πλευρές της πολιτικής του, του στρογγυλέματος ούτως ειπείν, της απαλλαγής και από κάποια πρόσωπα και της απαλλαγής οπωσδήποτε της κυβέρνησης από τους ΑΝ.ΕΛΛ. Ούτως ώστε να ανοίξει η πόρτα της συναίνεσης.

Όσοι συμπαθούμε από παλιά -από τότε που το έκαιγαν στους δρόμους της οργής του εξήντα οι εκδρομείς- το ζεύγος των γνωστών εφημερίδων προβληματιζόμαστε σοβαρά: Γιατί αυτός ο χαβάς; Μήπως γιατί όντως ενδιαφέρονται για την πολιτική σταθερότητα; Μπα, αυτοί συνεχώς γράφουν για μπάχαλο, για κουρέματα, για φακελώματα, για ανεμομαζώματα, για καρφώματα, για μαχαιρώματα, για καταστροφές, για βαρύ γλυκό και όχι εν γένει. Μήπως όμως ενδιαφέρονται για τη μακροημέρευση του ΣΥΡΙΖΑ, του Τσίπρα, της Αριστεράς; Χα, χα, χα, που γράφουν οι μετέχοντες στους διαλόγους του Facebook.

Γιατί, λοιπόν; Δυστυχώς, δε μπορεί κανείς να μας διαφωτίσει, παρεκτός αν μπορέσει να μπει στο μυαλό του Συγκροτηματάρχη. Κάτι τέτοια ταλέντα όμως, και κάτι τέτοιες τεχνικές, τα διαθέτουν μόνο ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Που άνετα εισχωρούν στο μυαλό του Τσίπρα, για παράδειγμα, για να ανακαλύψουν και να αποκαλύψουν τι σχεδιάζει, πόσο μεγάλη αγωνία έχει για τα εσωκομματικά της Ν.Δ., πώς κρυφός του πόθος είναι να διαφθείρει τον Καραμανλή τον νεότερο και άλλα τέτοια μύχια. Κι έτσι το άγνωστο και αγωνιώδες για τον έρωτα του Συγκροτήματος με τα οικουμενικά σχήματα παραμένει.

Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή ότι δεν είναι το οικουμενικό, αλλά το προσωπικό που κινεί τον Συγκροτηματάρχη. Ότι δηλαδή πολύ θα ήθελε να παπαριάσει η Αριστερά σε μια ωραία παρέα με τους φίλους του, για να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι στην αγκαλιά της εξουσίας τους. Μη βλέπουν εφιάλτες με σκηνές από το "Πρίγκηψ και Φτωχός". Ή, ακόμα χειρότερα, μη τον αγουροξυπνήσει καμιά μέρα ο καλλικέλαδος Κορυδαλλός. Αλλά αυτό είναι τόσο συκοφαντικό, όταν ξέρεις το βίο και την πολιτεία του Συγκροτήματος, που η έντιμη δημοσιογραφία επιτάσσει να το αποκηρύξουμε. Μετά βδελυγμίας μάλιστα... 




Οι κραυγές για τα... ψίχουλα

Τελικά είναι ψίχουλα οι αυξήσεις στο Δημόσιο; 'Η μήπως είναι απαράδεκτη επίδειξη εύνοιας προς "αυτούς που πληρώνονται κάθε πρώτη και δεκαπέντε"; Θα περίμενε κανείς οι κραυγές που ακούγονται από τη στιγμή που παρουσιάστηκε το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων να είναι για ένα από τα δύο. Είτε κακώς δίνονται πολλά λεφτά στους δημοσίους υπαλλήλους είτε κακώς δίνονται πολύ λίγα. Η πρώτη κατηγορία εκτοξεύεται από αυτούς που με περισσή ευκολία πυροδοτούν τον κοινωνικό αυτοματισμό, η δεύτερη από τους συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα που μιλούν για "φτωχολόγιο". Και οι δύο δεν έχουν αίσθηση του μέτρου -και της πραγματικότητας.

Ας το δούμε σε ένα παράδειγμα. Με το νέο μισθολόγιο ένας υπάλληλος που είχε καθηλωθεί μέχρι σήμερα π.χ. στα 1.100 ευρώ τον μήνα θα φτάσει σταδιακά σε τέσσερα χρόνια στα 1.280 ευρώ. Κάθε χρόνο θα προστίθενται 45 ευρώ στον μισθό του μέχρι το 2019. Τι είναι 45 ευρώ επιπλέον; Χρήματα που θα πάνε αμέσως στην κατανάλωση: στον μανάβη, στο περίπτερο, στο σουβλατζίδικο, στο κατάστημα της γωνίας. Μια μικρή ανάσα για τον ιδιωτικό τομέα, που δεν κέρδισε τίποτε όλα τα προηγούμενα χρόνια από τις τεράστιες μειώσεις στους μισθούς του Δημοσίου. Αντιθέτως, έχασε πελάτες, έχασε τζίρο, έβαλε λουκέτα. Έχει λοιπόν κάθε λόγο να χαίρεται και για την πιο μικρή αύξηση στο εισόδημα των δυνάμει πελατών του.

Όπως θα έπρεπε να καλωσορίσει η ΑΔΕΔΥ το χειρόφρενο που τραβάει η κυβέρνηση στην κούρσα στον κατήφορο της τελευταίας πενταετίας. Είναι η πρώτη φορά που όχι απλώς μπαίνει ένας πάτος στο βαρέλι των μειώσεων, αλλά γίνεται ένα βήμα στην αντίθετη κατεύθυνση, με τη δέουσα προσοχή, ώστε να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός, να μην λείψουν τα χρήματα από αλλού.

Βεβαίως, στόχος είναι να αποκατασταθούν οι απώλειες που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο τα τελευταία πέντε χρόνια και να δημιουργηθούν κανονικές δουλειές στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να σταθεί η οικονομία στα πόδια της, με σταθερά βήματα. Κι ένα τέτοιο βήμα είναι το νέο μισθολόγιο. 




Εκατοντάδες ΑΦΜ με καταθέσεις εκατομμυρίων στη λίστα Ρηνανίας-Βεστφαλίας

Με ταχείς ρυθμούς προχωρούν οι διαδικασίες ελέγχου της λίστας που έχουν παραδώσει στις ελληνικές αρχές οι φορολογικές αρχές της βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, όπως ανέφερε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης.

«Σε αντίθεση με τα όσα έγιναν με την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, οι εισαγγελικές αρχές ήδη έχουν ταυτοποιήσει εκατοντάδες ΑΦΜ με καταθέσεις από 1 εκατ. ευρώ έως 12 εκατ. ευρώ» τόνισε ο Τρ Αλεξιάδης και προσέθεσε ότι «τα αποτελέσματα θα είναι γρήγορα και θεαματικά, όχι για να χρησιμοποιηθούν σαν επικοινωνιακά πυροτεχνήματα αλλά γιατί πιστεύουμε ότι την ώρα που ο πολίτης πληρώνει, οφείλουμε να αποδώσουμε φορολογική δικαιοσύνη και προς αυτή την κατεύθυνση εργάζονται οι εισαγγελείς και οι υπηρεσίες». Ανέφερε δε ότι για το ίδιο θέμα αναμένεται σύντομα στην Αθήνα ο αρμόδιος υπουργός του κρατιδίου της Ρηνανίας-Βεστφαλίας.

Απαντώντας, στη βουλευτή του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου, η οποία έκανε λόγο για διάλυση του ΣΔΟΕ, ο Τρ. Αλεξιάδης είπε ότι το ΣΔΟΕ δεν διαλύεται και πως αντίθετα ενισχύεται και υποστηρίζεται, ενώ ανέφερε ότι ήδη έχει συσταθεί επιτροπή η οποία επεξεργάζεται το νέο οργανόγραμμα της υπηρεσίας.

«Θα έπρεπε να συγχαρείτε την κυβέρνηση που κάνει κάτι το οποίο δεν υπήρχε ούτε στα όνειρα των προηγουμένων κυβερνήσεων», κατέληξε ο Τρ. Αλεξιάδης. 




Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

Συνέδριο τον Απρίλιο αποφάσισε η Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ

Τη διεξαγωγή του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ως τα μέσα του Απριλίου αποφάσισε η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, οι εργασίες της οποίας ξεκίνησαν χθες Σάββατο και ολοκληρώθηκαν σήμερα Κυριακή με τις τοποθετήσεις στελεχών και υπουργών. Η απόφαση ελήφθη σχεδόν ομόφωνα(4 λευκά, 0 κατά).

Ανάμεσα στα άλλα ψηφίσματα που υιοθετήθηκαν ήταν και αυτό που καταδικάζει το σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» για τον Πάνο Λάμπρου.

Προηγήθηκε πλούσιος προβληματισμός από τα θέματα που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια των εργασιών της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων ήταν, το κυβερνητικό σχέδιο, η διαπραγμάτευση και το παράλληλο πρόγραμμα, οι τακτικές και οι στρατηγικές συμμαχίες, η ανεργία, η δημόσια διοίκηση και τα άλλα προβλήματα της καθημερινότητας, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, οι σχέσεις της κυβέρνησης με το κόμμα αλλά και την κοινωνία, η καμπάνια και το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ την άνοιξη.

Τον τόνο της συνεδρίασης έδωσε, στο κλείσιμο, ο γραμματέας της Κ.Ε. Πάνος Ρήγας: Καθόλου τυχαία, ως φαίνεται, ξεκίνησε την ομιλία του από τον «ανελέητο πόλεμο μονταζιέρας» και πώς «κάθε βράδυ τα κανάλια ανταλλάσσουν τη σκυτάλη μεταξύ τους για το ποιος θα διαστρεβλώσει περισσότερο τις θέσεις της κυβέρνησης».

Και πρόσθεσε: «Προκαλεί όμως θλίψη σε αυτό το γαϊτανάκι της παραπληροφόρησης και της διαστρέβλωσης να προσπαθούν να πάρουν μέρος άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα έχουμε συμπορευτεί και αναζητούν στις ανακοινώσεις τους βαρύγδουπες λέξεις για ξεπούλημα, προδοσίες και σκάνδαλα», ήταν μια ακόμη εμφανέστατη αιχμή του γραμματέα.

«Η κυβέρνηση κλείνει ένα ένα τα δύσκολα θέματα της συμφωνίας με σκληρή διαπραγμάτευση», είπε ακόμη, φέροντας τα παραδείγματα των κόκκινων δανείων και της ανακεφαλαιοποίησης. Και ακολουθεί το ασφαλιστικό, καθώς «δεν μπορεί και δεν θα υπάρξουν μειώσεις συντάξεων». «Μάχες» που «η κυβέρνηση δίνει μόνη της, με το λαό», με τον ΣΥΡΙΖΑ «να αποτελεί τη μόνη αξιόπιστη πολιτική δύναμη και εγγύηση ότι θα βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια».

Μια αιχμή που έχει τη δική της σημασία ήταν η πιο κάτω: «ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι δεν παραδειγματίζονται από τους ομοϊδεάτες τους στην Ευρώπη που, έστω και τώρα, έστω και σε αυτές τις συνθήκες, προσπαθούν να διορθώσουν τα τεράστια λάθη τους απέναντι στη χώρα και την ελληνική κυβέρνηση». Ενώ την ΝΔ την κατηγορεί ότι έχει προσδεθεί στις επιλογές των ακραίων συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης, επίσης ότι έχει ταυτιστεί με την εγχώρια διαπλοκή με μπόλικη ακροδεξιά ρητορεία, όπως επί λέξει ανέφερε ο Π. Ρήγας.

Όπως και η απόφαση αναφέρει, και ο γραμματέας επανέλαβε, δύο είναι οι προϋποθέσεις προκειμένου να δοθεί προοπτική στον τόπο, παράλληλα δηλαδή με τη Συμφωνία: Η συζήτηση για το χρέος και το αναπτυξιακό πρόγραμμα.

Ένα σημείο από την ομιλία Ρήγα στο οποίο πρέπει να σταθεί, επίσης, είναι και το παρακάτω: «είναι προφανές ότι δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στην υλοποίηση της Συμφωνίας και μόνο, η κυβέρνηση καλείται να προχωρήσει σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και τομές, που θα παρακολουθούν τον άξονα, διαφάνεια -δικαιοσύνη -δημοκρατία».

Από την ομιλία του γραμματέα της Κ.Ε. δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στο κόμμα ασφαλώς: «Δεν απευθυνόμαστε στο εσωτερικό των γραφείων μας, αλλά έχουμε μπει στο μεγεθυντικό φακό των μελών μας και της κοινωνίας», θέτοντας το στόχο για «ένα κόμμα όχι περίκλειστο και αποστειρωμένο, αλλά ένα ανοιχτό κόμμα σε ανθρώπους που βρίσκουν την πολιτική μας πρόταση αξιόπιστη και ελπιδοφόρα». Άλλωστε, «ένα κόμμα των μελών του πρέπει να σέβεται τα μέλη του και να μην τα αντιμετωπίζει ως μηχανισμό».

Τη δική τους σημασία έχουν όμως και τα αριθμητικά στοιχεία, έτσι όπως κατατέθηκαν από τον υπεύθυνο Οργανωτικού Πέτρο Καραγιώργο: προ της διάσπασης ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 32.000 μέλη, 6.000 από τα οποία αποχώρησαν, από τότε όμως ενεγράφησαν 2.000 πολίτες, για να φτάσουμε στο σημερινό τελικό αριθμό των 28.000 μελών.

Μια ξεχωριστή στιγμή της διήμερης Κ.Ε. ήταν η ομιλία του νέου γραμματέα του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας Ιάσονα Σχοινά -Παπαδόπουλου, που περιέγραψε τα βήματα για μια πραγματικά μαζική, αριστερή νεολαία. Πρώτο βήμα, η πανελλαδική σύσκεψη ίδρυσης νέου συνδικαλιστικού φορέα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, στις 19 και 20 Δεκεμβρίου. Ενώ εξήγγειλε και εξωστρεφή καμπάνια, περί τα τέλη Ιανουαρίου, για παιδεία, εργασία και δικαιώματα. Καμπάνια που θα καταλήξει στο τέλος της άνοιξης, οπότε και θα γίνονται στο εξής τα Φεστιβάλ.




Ce sont les bolseviqes

Η ζωή συνεχίζεται, όπως λέμε. Και τι ζωή! Ο Ξανθός με τον Πολάκη αποκαλύπτουν τις αμαρτωλές περιπτύξεις του ΚΕΕΛΠΝΟ με το μιντιακό σύστημα και το μιντιακό σύστημα αποκαλύπτει πόσο κακός άνθρωπος είναι ο αναπληρωτής υπουργός, ο οποίος τόλμησε να θυμώσει όταν κάποιος τον αποκάλεσε σκυλί μέσα στα μούτρα του. Ο Παππάς δίνει αγώνα για να σπρώξει την εφαρμογή του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες και το μιντιακό σύστημα αποκαλύπτει ύποπτες συναλλαγές στο γραφείο του. Ο Τσίπρας δίνει μάχη για το προσφυγικό και το μιντιακό σύστημα αποκαλύπτει ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη να μας διώξει από τη Σένγκεν. Ο Τσακαλώτος, ο Σκουρλέτης και οι λοιποί ξημεροβραδιάζονται στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και το μιντιακό σύστημα αποκαλύπτει ότι κουρεύονται οι συντάξεις, φακελώνονται οι περιουσίες, έρχεται ο αριστερός Αρμαγεδδών.

Αυτή η σπορά φόβου, ανασφάλειας, προβοκάτσιας, γίνεται κάθε μέρα. Κυριολεκτικά. Και κάθε ώρα της ημέρας. Το μιντιακό σύστημα έχει εκτραπεί σε μανιακό -ή και μαφιακό- Σύστημα. Πίσω του κρύβονται όλες οι παθογένειες του παρελθόντος και του παρόντος, όλα τα συμφέροντα που βλέπουν στην Αριστερά έναν θανάσιμο κίνδυνο, όλη η συνένοχη απληστία των δανειστών, όλες οι νομενκλατούρες, όλη η διαβρωμένη από τον εύκολο πλουτισμό αστική τάξη. Αμόκ, μιλάμε. Ce sont les bolseviques, έλεγε τρομαγμένη η Ρωσίδα αριστοκράτισσα στο κλασικό Πρόσωπο με Πρόσωπο του Μανθούλη. Κάπως έτσι κι αυτοί: Ce sont les syriziqes. Και ξέρει πια όποιος θέλει να ξέρει, τι φοβούνται και τι επιδιώκουν. Όπως πρέπει να ξέρει όποιος δεν θέλει να καρπίσει αυτή η κακή σπορά τι πρέπει να γίνει. Τι πρέπει να κάνουν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, όλοι όσοι δεν θέλουν να βυθιστεί πάλι η χώρα στον παλιό βούρκο.

Δεν υπάρχει περιθώριο ανακωχής. Αν δεν τους κατονομάζουμε καθημερινά, αν δεν αποκαλύπτουμε τους σκοπούς και τα μέσα τους, αν δεν συγκρουόμαστε σε κάθε επίπεδο μαζί τους, αν η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη δεν αναλάβουν -επιτέλους- να δώσουν ουσιαστικό περιεχόμενο στην ισονομία και την ισότητα, η κυβέρνηση και η κοινωνία θα ηττηθούν. Από την άποψη αυτή, οι τελευταίες παρεμβάσεις του πρωθυπουργού είναι ενθαρρυντικές. Και το γεγονός ότι φωνασκούν οι πασίγνωστοι πως η κυβέρνηση ανακαλύπτει εσωτερικούς εχθρούς το αποδεικνύει. Ανάγκη όμως πάσα να πάρουν την πάσα και να βρεθούν στην ίδια γραμμή όλοι - βουλευτές, υπουργοί, στελέχη. Με ψυχραιμία και δημοκρατική λογική, να εξηγούν ότι αν δεν ξεμπερδέψει η Ελλάδα της δημοκρατίας και της ισότητας με όσα και όσους την οδήγησαν ώς εδώ, δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. Κι αυτό προϋποθέτει απόφαση για συγκρούσεις. Και συγκρούσεις...



Το μαύρο μέτωπο

Ξαναβρίσκει τον ξενοφοβικό και ακροδεξιό της βηματισμό μεγάλη μερίδα της νεοδημοκρατικής Δεξιάς επαναφέροντας στον δημόσιο διάλογο τη ρητορική Σαμαρά, που σπεύδει να δαιμονοποιήσει τις προσφυγικές ροές ανακαλύπτοντας επικίνδυνους «εξτρεμιστές» ανάμεσα στο ανθρώπινο ποτάμι των ανέστιων, σε μια προσπάθεια να ερεθίσει τα συντηρητικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων της κόντρα στο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης που διατρέχει το συντριπτικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Την ώρα που χιλιάδες νησιώτες του Αιγαίου συγκλονίζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη με τη στήριξη που προσφέρουν στους χιλιάδες πρόσφυγες που εδώ και μήνες φτάνουν στις ελληνικές ακτές, αποτελούν παραφωνία οι κραυγές ορισμένων -λίγων ευτυχώς- δημάρχων που αρνούνται τόσο την δημιουργία hotspots όσο και τους προσωρινούς χώρους φιλοξενίας στις περιοχές. Ενδεδυμένοι το πιο σκοτεινό κοστούμι του θεσμικού τους ρόλου και πλειοδοτώντας σε φοβικές ανακοινώσεις, σε μια προσπάθεια να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση, αυτοδιοικητικοί παράγοντες συντάσσονται ανοιχτά πλέον με τους πιο ακραίους και ρατσιστικούς ευρωπαϊκούς κύκλους. Οπαδοί των κλειστών συνόρων ακόμη και εν μέσω μιας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης, αναπαράγουν την τυφλή κινδυνολογία που εμπλέκει τις προσφυγικές ροές με την τρομοκρατία και επιχειρούν με την αντιπολιτευτική τους υστερία να μολύνουν τις τοπικές κοινωνίες που μέχρι σήμερα έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αλλά και της ιστορίας του λαού μας, που έχει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του το δράμα της προσφυγιάς. Δήμαρχοι και «βαρόνοι» της Ν.Δ. περιχαρακώνονται μέσα στα συρματοπλέγματα και τα τείχη της μικροπολιτικής τους τακτικής και το μόνο που καταφέρνουν είναι να έρχονται πιο κοντά στο μόρφωμα της Χ.Α. ακολουθώντας το παράδειγμα Σαμαρά που πριν μερικά χρόνια ζητούσε μαζί με τον Παναγιώταρο να «καθαρίσουν» οι παιδικοί σταθμοί από τα παιδιά των μεταναστών και οι Έλληνες να ανακαταλάβουν τις πλατείες τους.

Την ώρα που η κυβέρνηση, προσηλωμένη στα ανθρωπιστικά ιδεώδη της Ευρώπης αναζητεί λύσεις και τρόπους αντιμετώπισης στα τεράστια προβλήματα που έχουν προκύψει από τις προσφυγικές ροές, κόντρα στο «μαύρο μέτωπο» των ακραίων κύκλων της γηραιάς ηπείρου, προκαλούν θλίψη και υποψίες οι «γαλάζιες» κραυγές που όχι μόνο δηλητηριάζουν τον εσωτερικό διάλογο αλλά λειτουργούν και υπονομευτικά στην εθνική προσπάθεια της χώρας σε διεθνές επίπεδο.




Παιδεία, 53 χρόνια πριν και μετά, "άπορος κορασίς"

7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1962: "Φοιτητική συγκέντρωσις θα πραγματοποιηθή σήμερον την 11ην π.μ. Εις τα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά την οποίαν θα εξαγγελθή υπό της ΔΕΣΠΑ [Διοικούσα Επιτροπή Συλλόγων Πανεπιστημίου Αθηνών] η δευτέρα φάσις του αγώνος διά το 15% [του κρατικού προϋπολογισμού εις την παιδείαν]. Εκ κυβερνητικών πηγών πληροφορούμεθα ότι η Κυβέρνησις [Κωνσταντίνου Καραμανλή] πέραν της σημερινής συγκεντρώσεως ουδεμίαν άλλην θα επιτρέψη διότι το θέμα του κονδυλίου διά την παιδείαν έκλεισεν οριστικώς. Διά πάσαν συγκέντρωσιν απαιτείται άδεια των αστυνομικών αρχών, η οποία πρέπει να ζητήται εμπροθέσμως" ("Καθημερινή", 7/12/1962)

«Το τσαμπί με τα πράσινα, κόκκινα και μπλε μπαλόνια απογειώθηκε από τα προπύλαια του Πανεπιστημίου και πήρε αμέσως ύψος. Ακουμπούσε ανάλαφρα -σαν σε «μαγικό χαλί»- πάνω σε μια μεγάλη αφίσα που έγραφε: «Προίκα στην Παιδεία 15%». Τα μπαλόνια με την αφίσα έφυγαν με κατεύθυνση προς το υπουργείο Παιδείας, την Πλάκα, την Ακρόπολη... Η ειρηνική μάχη για την αναγέννηση της Παιδείας άρχιζε από εκείνη τη στιγμή» ("Μεσημβρινή", 8/12/1962).

22-28 Απριλίου 1963: «Το αίτημα του 15% αφορά στην κάλυψη των σημερινών στοιχειωδών αναγκών της Παιδείας. Επιβάλλεται ο άμεσος διπλασιασμός των δαπανών για την Παιδεία και η ετήσια αύξησή τους κατά ποσοστό 5% ανώτερο από την ετήσια αύξηση του εθνικού εισοδήματος. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να φτάσουμε σε ποσοστό ίσο προς το 4% του ΑΕΠ, που σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ επιβάλλεται» (από την ιστορική απόφαση του 4ου Πανσπουδαστικού Συνεδρίου, που γέννησε την ΕΦΕΕ, τον Απρίλιο του 1963).

Λες και ήταν χθες! Μαθητές τότε, γράφαμε στη ζούλα -γιατί έπεφταν αποβολές- πάνω στα θρανία ή τα τετράδιά μας το σύνθημα της εποχής: «Προίκα στην Παιδεία κι όχι στη Σοφία - 15% για την Παιδεία», με την κρυφή ελπίδα να καθιερωθεί η δωρεάν Παιδεία στα πανεπιστήμια, ώστε να «σπουδάζουν κι οι φτωχοί», όπως έγραφαν στο πανό τους οι μαθητές των νυχτερινών σχολείων. Γιατί η εγγραφή στο πανεπιστήμιο κόστιζε ακριβά για κάθε έτος σπουδών, ενώ οι φοιτητές/τριες αγόραζαν τα κακοτυπωμένα συγγράμματα και τις πρόχειρες σημειώσεις των καθηγητών. Επιπλέον, έπρεπε να πληρώνουν «εξέταστρα» σε κάθε καθηγητή ώστε να τους εξετάσει στο μάθημά του.

Το κίνημα του «15%» δεν περιορίστηκε στις διαδηλώσεις. Οι φοιτητές οργανώνουν δημοψήφισμα για να ζητήσουν την υποστήριξη του κόσμου στη διεκδίκησή του και συγκεντρώνουν περίπου 2 εκατομμύρια υπογραφές. Στέλνουν μάλιστα και «πούλμαν της Παιδείας» στην επαρχία. Το κίνημα για το 15% στην Παιδεία «πλουτίζει το κίνημα της ελληνικής νεολαίας με μια μακρόπνοη θεσμική προοπτική, που δεν συνοψίζει απλώς μονολεκτικά τα αιτήματα της σπουδάζουσας και μαθητικής νεολαίας, διατυπώνει τα πρώτα ψήγματα μιας άλλης δημοσιονομικής αντίληψης και προφανώς μιας άλλης επενδυτικής πολιτικής: με κέντρο τον άνθρωπο, τον πνευματικό εξοπλισμό του, την ανάπτυξη των δεξιοτήτων, την εύρυνση των οριζόντων του» υπογραμμίζει ο Στέφανος Στεφάνου, από τις εμβληματικές μορφές της Νεολαίας ΕΔΑ.

Το κίνημα του 15% ήταν ταυτόχρονα ένα πολιτικό κίνημα για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Αυτό εκφράζει το σύνθημα «1-1-4» - το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος του 1952. Καθώς κυβέρνηση και κράτος καταπατούν τα δημοκρατικά δικαιώματα, αναλαμβάνει την υπεράσπισή τους το αναπτυσσόμενο φοιτητικό κίνημα. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύνθημα «1-1-4» ακούστηκε την Τετάρτη 11 Απριλίου 1962, όταν η αστυνομία, ύστερα από πολύωρη πολιορκία, εισέβαλε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τραυματίζοντας βαριά 30 φοιτητές.

Η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, το 1964, καταργεί τις οικονομικές επιβαρύνσεις και στις τρεις βαθμίδες της Δημόσιας Εκπαίδευσης -«δωρεάν Παιδεία»- και αυξάνει σημαντικά τις εκπαιδευτικές δαπάνες. Ήταν ο θετικός αντίκτυπος των αγώνων που είχαν προηγηθεί. Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης οι εκπαιδευτικές δαπάνες κυμάνθηκαν μεταξύ του 3,5% - 4,22% του ΑΕΠ και ποτέ δεν άγγιξαν τον μέσο κοινοτικό όρο του 5%.

Στην πενταετία των Μνημονίων οι δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία μειώθηκαν κατά 35,6%. Για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια, σε συνθήκες οικονομικού καταναγκασμού, οι εκπαιδευτικές δαπάνες σταθεροποιούνται στο 2,8% του ΑΕΠ, ενώ έπεφταν συνεχώς. 53 χρόνια από το «15%», το «βαθύ κράτος» της αμάθειας θα συνεχίσει να εγκλωβίζει το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας στην ημιμάθεια αν δεν αποτινάξουμε τον νεοφιλελεύθερο ζουρλομανδύα που πνίγει την Ευρώπη.

Από τήν Αυγή


Συμμαχία γαβ-γαβ

Είναι, λέει, δημοσιογράφος. Εμφανίζεται στην ταυτότητα ως διευθυντής σύνταξης -τι λες ρε μεγάλε!- ενός site που με μια ματιά καταλαβαίνεις ότι ειδικεύεται στον βιολογικό πόλεμο κατά της κυβέρνησης. Και σε συνέντευξη Τύπου αποκάλεσε τον Παύλο Πολάκη σκυλί. Μάλιστα, ακριβώς έτσι. Το καμαρώνει κιόλας, με μετέπειτα δηλώσεις του, το κατόρθωμα, ως πράξη αντιεξουσιαστική να πούμε. Και δίνει και μαθήματα. Ο Πολάκης, λέει, ήταν οξύθυμος ως συνδικαλιστής και τώρα θα πρέπει ως υπουργός να το κόψει το συνήθειο και να σέβεται τους δημοσιογράφους, όπως του λόγου του. Ακόμα κι αν τον αποκαλούν όπως τον αποκάλεσε του λόγου του, προσθέτουμε εμείς.

Δεν ξέρω, για να πω την αλήθεια, αν ο Πολάκης ήταν οξύθυμος ως συνδικαλιστής, ως Κρητικός ή ως ψηλός με μουστάκι. Εκείνο που ξέρω είναι πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν φάνηκε να είναι καθόλου οξύθυμος. Διότι, αν κάνετε τον κόπο να δείτε το σχετικό video, θα διαπιστώσετε την αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση που δείχνει. Και θα σκεφτείτε πως οποιοσδήποτε από μας βρισκόταν στη θέση του, ακόμα κι αν δεν έπασχε ούτε στο ελάχιστο από οξυθυμία, το πιο πιθανό είναι τον αθυρόστομο που τον προκάλεσε και τον πρόσβαλε τόσο βάναυσα να τον φιλοδωρούσε με καμιά μπούφλα. Ή με καμιά δαγκωνιά στο αυτί, τοις κείνου ρήμασι πειθόμενος.

Το πιο σοβαρό όμως δεν είναι ο εν λόγω. Τι να κάνουμε, υπάρχουν εκείνοι που προσπαθούν να κοινολογούν την αλήθεια, υπάρχουν κι εκείνοι που την κυνολογούν. Το πιο σοβαρό είναι όλα εκείνα τα μικρά, μεσαία, μικρομεσαία και μεγάλα ΜΜΕ, που ξεσήκωσαν ένα τεράστιο νταβαντούρι κατά του Πολάκη. Που ανακήρυξαν τον υπουργό ένοχο και τον κυνολογούντα θύμα. Που εμφάνισαν και εμφανίζουν τον πρώτο ως νταή και αψίκορο Κρητικό και τον δεύτερο ως αποφασισμένο να υπερασπιστεί τις αξίες της δημοσιογραφίας, τρομάρα τους. Με αποτέλεσμα να αναρωτιέσαι ώς πού θα φτάσει η μανία τους εναντίον αυτής της κυβέρνησης και των ανθρώπων της.

Δηλαδή αύριο θα μας δέρνουν και θα μας καταγγέλλουν από πάνω γιατί έγδαραν τα χέρια τους. Βαρόνοι και διαπλεκόμενοι, έμποροι υγείας και διακινητές παιδείας, μεσάζοντες και μεσολαβητές, πετρελαιάδες και φαρμακάδες, δημοσιολογούντες και κυνολογούντες, σε μια συμμαχία γαβ-γαβ. Για να αποκτήσει στις μέρες μας μια νέα διάσταση και ο κυνισμός... 

Από τήν Αυγή 



Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Τι είδες στην Ειδομένη;

Αφού το έφερε η τύχη μας να ζούμε στον καιρό της κατανόησης, ας πούμε ότι κατανοούμε αυτό που έγινε στην Ειδομένη. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είχαν βέβαια το απαράγραπτο δίκιο τους, αλλά μπροστά στα ηλεκτροφόρα σύρματα ακόμα και το δίκιο χάνει το δίκιο του. Και η κυβέρνηση όμως είχε το δίκιο της - δεν μπορούσε η σιδηροδρομική γραμμή να είναι κλειστή επ' άπειρον. Έτσι οργανώθηκε η γνωστή αστυνομική επιχείρηση. Που το γεγονός ότι, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, αυτή ήταν ήπια δεν αναιρεί το γεγονός ότι, όπως κάθε τέτοια επιχείρηση ήταν μια επιχείρηση βίας. Υπάρχουν, βλέπετε, περιπτώσεις που η βία ασκείται και με το Σεις και με το Σας. Όπως υπάρχουν και περιπτώσεις που η βία γίνεται απαραίτητη.

Τέλος πάντων, καμιά ικανοποίηση, αλλά και καμιά πολεμική δεν σηκώνει το θέμα. Και πρέπει να είναι κανείς πολύ... Ζωή για να μην το καταλαβαίνει. Για να έχουμε όμως καλό ρώτημα, τους δημοσιογράφους και τους φωτογράφους γιατί τους απομάκρυνε η αστυνομία; Πού το βρήκαν αυτό γραμμένο, σε ποιον κανονισμό και σε ποιον κώδικα αστυνομικής δεοντολογίας; Πώς ο Τόσκας επέτρεψε, ή, ακόμα χειρότερα, διέταξε να μην υπάρχουν τα μάτια και τα αφτιά της κοινής γνώμης -και της Δημοκρατίας παρεμπιπτόντως- όταν λάμβαναν χώρα όσα αφορούσαν όλη τη χώρα; Και από πού κι ώς πού οι δημοσιογράφοι πρέπει να απομακρύνονται με το ζόρι όταν γίνονται τέτοιου είδους επιχειρήσεις;

Εδώ, κύριε υπουργέ μου, οφείλετε μια εξήγηση στους δημοσιογράφους και τους πολίτες. Ή μια συγγνώμη. Διότι η εξήγηση του Γιάννη Μουζάλα ότι έτσι γίνεται σε όλες τις χώρες όπου έζησε παρόμοιες καταστάσεις, μόνο εξήγηση δεν είναι. Εδώ δεν μπορεί να γίνεται έτσι. Μ' αυτή την κυβέρνηση δεν μπορεί να γίνεται έτσι. Και αν οι δημοσιογράφοι υπήρξαν τα προηγούμενα χρόνια, με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ο προσφιλής στόχος των δυνάμεων καταστολής, αυτό δεν σημαίνει ότι τώρα αρκεί να μην τους δέρνουμε ή να μην τους κουφαίνουμε με κρότου - λάμψης. Σημαίνει ότι έχει υποχρέωση η κυβέρνηση να εξασφαλίζει τους ίδιους και τη δουλειά τους σε οποιεσδήποτε συνθήκες.

Στο κάτω - κάτω, κύριε υπουργέ, η παρουσία του Τύπου συμμαζεύει τους όποιους τραμπούκους με στολή. Αλλιώς, χωρίς δημοσιογράφους, θα δείτε τι θα δούμε στην (κάθε) Ειδομένη... 




Η δεύτερη χρεοκοπία για Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ

Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η απαίτηση των θεσμών να καταργηθεί το ακατάσχετο που ισχύει για το 40% της κρατικής επιχορήγησης προς τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, που τα μη εξυπηρετούμενα κατακόκκινα δάνειά τους, συνολικού ύψους 220 εκατομμυρίων ευρώ, δεν εξυπηρετούνται και με τον ρυθμό και το εκλογικό ποσοστό ειδικά του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να αποπληρωθούν σε αυτόν τον αιώνα.

Τα δάνεια αυτά εδόθησαν από την Αγροτική Τράπεζα, την οποία και τα δύο κόμματα μεταχειρίστηκαν σαν κομματικό μαγαζί τοποθετώντας στη διοίκησή της, είτε τον ταμία του κόμματος είτε τον κουμπάρο του αρχηγού. Μια τράπεζα ειδικού σκοπού, δηλαδή για την ενίσχυση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής, μια τράπεζα απολύτως λαϊκή, με καταστήματα σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, κανιβαλίστηκε από τον δικομματισμό και μετά παραχωρήθηκε έναντι πινακίου φακής σε παίκτη του συστήματος.

Μια τράπεζα με ανεπτυγμένη τεχνογνωσία, όχι μόνον στην τραπεζική αγορά, αλλά και στα μυστικά της αγροτικής ανάπτυξης, με δύο λόγια μια τράπεζα - εργαλείο, προσέφερε τα υψηλής αξίας και δυναμικής κινητά και ακίνητα περιουσιακά της στοιχεία στην εμπορική τραπεζική κερδοσκοπία. Και όμως υπάρχουν πολιτικοί από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ που κουνάνε με θράσος το δάχτυλο ζητώντας ευθύνες και εκτοξεύοντας απειλές για εξεταστικές επιτροπές. Εγκαλούν δηλαδή την κυβέρνηση για την ανακεφαλαιοποίηση των συστημικών τραπεζών. Την κυβέρνηση που έχει ανακοινώσει ότι η ανακεφαλαιοποίηση θα εξεταστεί στη Βουλή ύστερα από έρευνα που θα πραγματοποιήσει επιτροπή εμπειρογνωμόνων. Ερώτημα: Πλήρωσε κανείς για αυτά τα οικονομικά κακουργήματα; Με τον Ευ. Βενιζέλο να μεριμνά για την ευρωστία του θεσμικού πλαισίου, ελάχιστοι διαπλεκόμενοι απατεώνες του πολιτικού συστήματος έδωσαν λόγο στη Δικαιοσύνη.

Και τώρα τι γίνεται; Μπορούμε να αφήσουμε δύο ιστορικά κόμματα να χρεοκοπήσουν, με απαίτηση των δανειστών; Θα λέγαμε ότι, όπως όλοι οι υπόλοιποι πολίτες που έχουν κόκκινα δάνεια, οι υπεύθυνοι από τα δύο κόμματα θα πρέπει να διαπραγματευτούν με τις τράπεζες για τη ρύθμιση των δανείων τους. Και αφού το κάνουν, ας αξιοποιήσουν τις ρυθμίσεις που ισχύουν για όλους. Αν παραταύτα δεν βγαίνει κάτι, τότε ας καταθέσουν τροπολογία στη Βουλή παρακαλώντας την κυβέρνηση να την στηρίξει εφ' όσον η πρότασή τους είναι βιώσιμη. Και ειδικά από το ΠΑΣΟΚ, αν δεν θέλει να διαπραγματευτεί η ίδια η κ. Γεννηματά, ας στείλει τότε ως αντιπρόσωπο τον Γ. Παπανδρέου, αφού επί προεδρίας του το χρέος του ΠΑΣΟΚ υπερδιπλασιάστηκε! Και καλά θα κάνουν να σταματήσουν τα παραμύθια πως για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ έχει επιληφθεί εισαγγελέας. 




Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Γιατί ο Τσίπρας έχει δίκιο

Στην προχθεσινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ ο πρωθυπουργός αφιέρωσε αρκετό χρόνο σε απαντήσεις που αφορούν την αντιπολίτευση γενικώς, την αντιπολίτευση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ειδικώς. Το εύλογο ερώτημα που έθεσε και παραμένει αναπάντητο είναι: Πώς είναι δυνατόν να έχουν υπερψηφίσει τη συμφωνία με τους δανειστές και να καταψηφίζουν όλους τους εφαρμοστικούς νόμους που την υλοποιούν και υποχρεώνουν τους εταίρους να εκπληρώσουν τις δικές τους υποχρεώσεις;

Στο ερώτημα αυτό αποφεύγουν επιμελώς να απαντήσουν τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ. Και αν στη Ν.Δ. υπάρχουν δικαιολογίες λόγω του χάους που έχει προκαλέσει το κενό ηγεσίας, δεν έχουν καμία δικαιολογία οι αντιπρόσωποι της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Το μόνο πραγματικό επιχείρημα που δεν λέγεται είναι πως την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ - Δημοκρατική Συμπαράταξη την ελέγχει απόλυτα ο Βενιζέλος με τους χρηματίσαντες υπουργούς στη διακυβέρνηση Σαμαρά. Και ενώ θα περίμενε κανείς από την κ. Γεννηματά να διαχωρίζει προσεκτικά τη θέση του σχήματος, ώστε αυτό να καταφέρει σταδιακά να πάρει άφεση αμαρτιών από την κοινωνία, εκείνη ζητάει και τα ρέστα έχοντας διαγράψει από το μυαλό της το αμαρτωλό παρελθόν που αφορά και την ίδια. Είναι όμως δύσκολο να πατάς σε δύο βάρκες και να ισορροπείς για πολύ.

Η συγκεκριμένη πολιτική στάση -ίσως δεν το κατανοούν- δεν θα πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ όσο νομίζουν. Και αυτό διότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για το καλύτερο δυνατόν - αυτό είναι συγκρίσιμο και δεν περνάει απαρατήρητο. Το πλαίσιο της συμφωνίας, παρά τις δυσκολίες και τις παρεμβάσεις κυρίως της σκληρής ευρωπαϊκής Δεξιάς, αφήνει σημαντικά περιθώρια ανάκαμψης όταν κυνηγάς με οργανωμένο τρόπο τις ευκαιρίες και σχεδιάζεις προσεκτικά τις εναλλακτικές λύσεις. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι ψηφοφόροι επέλεξαν πριν από δύο μήνες τον ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσει.

Στη Ν.Δ., όσες δικαιολογίες και αν έχουν ή πρόκειται να βρουν, οφείλουν να ξέρουν πως αυτή η Βαβέλ που άφησε πίσω του ο Σαμαράς, όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος, δεν μπορεί να πάει μακριά. Είναι πρωτόγνωρο ένα κόμμα που λίγο έως πολύ διατήρησε τις δυνάμεις του στην κρίση, με τόσο μεγάλη κυβερνητική εμπειρία, να μην είναι σε θέση να στριμώξει την κυβέρνηση καταθέτοντας επεξεργασμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις. Δεν είναι δυνατόν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να αδιαφορούν πλήρως και να ταυτίζονται με τα συμφέροντα της εγχώριας διαπλοκής. Δεν είναι δυνατόν ζητούμενα που άπτονται εθνικών θεμάτων ή ξεφεύγουν από τον στενό ορίζοντα της κυβερνητικής τετραετίας να αποκρούονται με τόση ευκολία. Αν συνεχίσουν έτσι, κακό του κεφαλιού τους, όπως είχε πει ο πρωθυπουργός.

Από τήν Αυγή


Από την Ίσκρα, χωρίς αγάπη

Πάρτε βαθιά αναπνοή και βουτήξτε:

  • Το ασφαλιστικό και τα νέα αντιαγροτικά μέτρα είναι το Βατερλό της κυβέρνησης Τσίπρα. 
  • Ταπεινωτική συμπεριφορά Κοστέλο και Σία απέναντι στην υποτελή κυβέρνηση Τσίπρα. 
  • Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ένα διαρκές σκάνδαλο
  • Δεκάδες δισ. τρώνε οι τράπεζες. 
  • Το έγκλημα της ανακεφαλαιοποίησης δεν καλύπτεται με στρουθοκαμηλισμούς
  • Οι Γερμανοί ξανάρχονται - ένοπλοι. 
  • Πρώτη φορά αριστερά, με δολοφόνους κολιγιά
  • Ασφαλιστικό: έγκλημα και νοσταλγία. 
Πρόκειται για ένα δείγμα τίτλων από την Ίσκρα του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Και κάτω από τους τίτλους; Νά ένα απόσπασμα του ίδιου του Παναγιώτη:
«Είμαστε οι πρώτοι που με αδιάσειστα στοιχεία και δριμύτητα καταγγείλαμε το μέγα σκάνδαλο, το μεγαλύτερο στην ελληνική Ιστορία, της λεγόμενης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών... δεν θα αποφύγουν να λογοδοτήσουν πολιτικά και ποινικά οι ένοχοι και συνένοχοι, Τσίπρας και Δραγασάκης, όσο και αν τους καλύπτουν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης». 

Έγκλημα και πάλι έγκλημα, σκάνδαλα και πάλι σκάνδαλα, υποτέλειες, ποινικές ευθύνες, κολιγιές με δολοφόνους, με ολίγον από στρουθοκάμηλους και νοσταλγίες. Αυτό τώρα ο Παναγιώτης και οι άλλοι -ο Στρατούλης, ο Χουντής, ο Πετράκος, ο Καλύβης, ο Γαβρίλης- το θεωρούν πολιτική αντιπαράθεση. Πολεμική έστω, με πολιτικούς όρους. Και όχι επιστροφή στη δεκαετία του πενήντα. Με τα γνωστά και τραυματικά για προδότες, αποστάτες, χαφιέδες, μαύρους σκύλους και άσπρους σκύλους. Που είχαν -κι έχουν- τις γνωστές συνέπειες. 

Θα περίμενε κανείς από τους παλιότερους, που έχουν δει πολλά τα μάτια τους, να τα προστατεύουν και να μην τα βγάζουν μόνοι τους. Γιατί με τέτοιες πρακτικές, που μεταποιούν την εμπάθεια -αλήθεια, πόσο καιρό τη μάζευαν;- σε πολιτικό λόγο, αυτό ακριβώς κάνουν. Καμιά Αριστερά και καμιά επανάσταση δεν υπηρετούν. Κανένα ήθος ταξικό δεν εισάγουν - ή επανεισάγουν. Το πολύ-πολύ να πολλαπλασιάζουν την απογοήτευση, προς μεγάλη χαρά εκείνων που ζεσταίνουν τα χεράκια τους σε τέτοιες εμφύλιες συρράξεις. Όπως πάντα. 

Αν πάλι πιστεύουν ότι έτσι υπηρετούν τη Συνέπεια, τι να πεις; Να μην καταλαβαίνουν κάποιοι εραστές της επαναστατικής παρόλας τη διαφορά ανάμεσα στο λάθος και στο έγκλημα, στην παρέκκλιση και στην κολιγιά, στις αυταπάτες και στις απάτες, πάει στο διάολο. Αλλά αν δεν το καταλαβαίνουν και οι πατριάρχες της ΛΑΕ, τότε ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Ήταν για δεκαετίες σε λάθος κόμμα. Και ποιος βεβαιώνει ότι τώρα είναι στο σωστό;

Από τήν Αυγή



Τρεις αριθμοί και ένα τζόκερ

Να απαντούν στην κριτική που κάνει η αντιπολίτευση χρησιμοποιώντας "τρεις αριθμούς και έναν τζόκερ" (25, 28, 33 και, ως τζόκερ, το 50) κάλεσε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ο Ευ. Τσακαλώτος στην ομιλία του για τη ψήφιση του προϋπολογισμού στη Βουλή, η οποία χειροκροτήθηκε έντονα στην ολομέλεια και συγκέντρωσε πολλά θετικά σχόλια στο διαδίκτυο. "Το 25 είναι το ποσοστό που έπεσε το εθνικό εισόδημα τα χρόνια της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, το 28 είναι το ποσοστό της ανεργίας, το 33 είναι το ποσοστό των Ελλήνων που είναι κάτω από το όριο ή κοντά στο όριο της φτώχειας» ανέλυσε, συμπληρώνοντας ότι "το 50 είναι οι ποσοστιαίες μονάδες που έχουν χάσει Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ».

Απευθυνόμενος στην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φ. Γεννηματά εξήγησε ότι, με αυτά τα νούμερα, "θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να μας κατηγορήσετε για αναλγησία».

Επιπλέον ο υπουργός Οικονομικών διατύπωσε και μια απορία προς τον κ. Πλακιωτάκη. "Άκουσα από τον πρόεδρο της Ν.Δ. όλα αυτά που θα αυξήσουμε, 10-12 πράγματα. Όμως, όλα αυτά ήταν στην πρόταση Γιούνκερ, που την πήγαμε στο δημοψήφισμα" είπε διερωτώμενος στη συνέχεια: "Μήπως έκανα λάθος και ψηφίσατε όχι;». 




Η Λεπέν κι εμείς

Σοκ. Σεισμός. Εφιάλτης. Στα πρωτοσέλιδα των γαλλικών εφημερίδων, στα πρωτοσέλιδα των γερμανικών εφημερίδων, στα πρωτοσέλιδα των ελληνικών εφημερίδων. Σοκ από τον εκλογικό θρίαμβο της γαλλικής Ακροδεξιάς στις περιφερειακές εκλογές της περασμένης Κυριακής.

Δεν είναι ότι νοιάζεται ο έξω κόσμος για το ποιος κυβερνάει την Αλσατία ή τη Νορμανδία. Είναι ο φόβος για το τι θα συμβεί στη μάχη όλων των μαχών για το Μέγαρο των Ηλυσίων το όχι τόσο μακρινό 2017. Η πιθανότητα να κυβερνήσει μία από τις δύο μεγάλες χώρες της Ευρώπης η Μαρίν Λεπέν, η οποία κερδίζει συνεχώς πολιτικά έδαφος με συνθήματα ενάντια στην "ομοσπονδιοποίηση με το στανιό" - "να κλείσουμε τα σύνορα", "να γυρίσουμε την πλάτη στο ευρώ", "να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία"-, προκαλεί επανωτά εγκεφαλικά στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Κυρίως, επειδή το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής στη Γαλλία ουσιαστικά δεν εξέπληξε κανέναν. Αυτή τη φορά δεν έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις, δεν ήταν "βουβό", αντιθέτως ήταν απόλυτα ορατό το "κύμα της οργής" που έφερε τη Λεπέν στον αφρό. Εντυπωσιακά πολλοί Γάλλοι -σχεδόν το 50% των εργατών και το 40% των υπαλλήλων- ψήφισαν τη μετα-Ακροδεξιά της Λεπέν, η οποία τους "πούλησε" προστασία ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και την υπόσχεση ότι θα φέρει έναν νέο προστατευτισμό -τέλη στα εισαγόμενα, επιδοτήσεις στους μικρομεσαίους- σε μια χώρα που επί αιώνες στήριξε την ευημερία της πρώτα στην αποικιοκρατία και μετά στο ελεύθερο εμπόριο.

Το λίπασμα της ενίσχυσης της Λεπέν ήταν ο φόβος. Ο φόβος έναντι της τρομοκρατίας, της μετανάστευσης, του ισλαμισμού και κυρίως ο φόβος έναντι της φτωχοποίησης, σε μια Γαλλία που έχει διαδεχθεί στον ρόλο του "μεγάλου ασθενή" τη Γερμανία τα τελευταία χρόνια. Αυτός ο τελευταίος φόβος, ο πιο παραλυτικός, είναι σαφώς πιο έντονος σε χώρες όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία, που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τη Γαλλία. Πλην όμως, οι φοβισμένοι Έλληνες και οι φοβισμένοι Πορτογάλοι δεν έφεραν στα πρόθυρα της εξουσίας μια δική τους Ακροδεξιά. Τόλμησαν να ποντάρουν στην Αριστερά. Έδειξαν ότι δεν είναι μονόδρομος η στροφή προς πιο αυταρχικές, τάχα "μαγικές" λύσεις. Αν αρκεί αυτό το ανάχωμα του Νότου, μένει να φανεί. Αλλά όσοι έπαθαν τον Ιανουάριο υστερία με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα βλέπουν ότι υπάρχουν πολύ πιο... επικίνδυνοι τρόποι να εκδικηθεί μια κοινωνία το πολιτικό της σύστημα. 



Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

O ευαίσθητος Λάκης Μπέλλος



Σήμερα η οικογένεια της «Εφ.Συν.» αποχαιρετά τον Λάκη Μπέλλο, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο Στείρι Βοιωτίας.





Αφορολόγητο με χρήση πλαστικού χρήματος από το 2016

Η σύνδεση του αφορολόγητου ποσού εισοδήματος με δαπάνες του φορολογούμενου που θα γίνονται υποχρεωτικά μέσω πιστωτικών καρτών, αλλά και η διασύνδεση των ταμειακών μηχανών επαγγελματιών και επιχειρήσεων με τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων προκειμένου οι ελεγκτές να έχουν άμεση εικόνα για να τον τζίρο τους, αποτελούν τα δύο μέτρα για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής που πρόκειται να προωθήσει το υπουργείο Οικονομικών τις επόμενες ημέρες με σχετικές διατάξεις στη Βουλή.

Ειδικότερα, όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, με σχετική διάταξη θα καταργείται από το 2016 η υποχρέωση των φορολογούμενων να συγκεντρώνουν αποδείξεις για τις δαπάνες που πραγματοποιούν προκειμένου να ωφεληθούν από το αφορολόγητο ποσό των 9.550 ευρώ το οποίο οδηγεί σε έκπτωση φόρου 2.100 ευρώ.

Στο εξής, με βάση τη νέα ρύθμιση το αφορολόγητο θα "χτίζεται" μόνο μέσα από αγορές με τη χρήση πλαστικού χρήματος που θα κάνει ο φορολογούμενος. Και επειδή οι δαπάνες αυτές προκύπτουν από την κίνηση του τραπεζικού λογαριασμού με τον οποίο είναι συνδεδεμένη η κάθε κάρτα θα απαλλαγούν από το μαρτύριο της συλλογής των αποδείξεων.

Και το μέτρο αυτό αποσκοπεί στη σύλληψη της φοροδιαφυγής. Όπως είναι γνωστό μέσω της διασταύρωσης των δαπανών αυτών των φορολογούμενων με τον τζίρο που δηλώνουν οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες οι φορολογικές αρχές θα έχουν τη δυνατότητα να εντοπίζουν ένα μεγάλο μέρος της φορολογητέας ύλης που σήμερα αποκρύπτεται.

Παράλληλα στο υπουργείο Οικονομικών έχει ξεκινήσει η προετοιμασία για τις αλλαγές στη φορολογία που θα γίνουν το 2016 βάσει του προγράμματος οικονομικής πολιτικής.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, μεταξύ αυτών θα περιλαμβάνονται και παρεμβάσεις στη φορολογία των αυτοκινήτων με αλλαγές που θα γίνουν και στον τρόπο υπολογισμού των τελών κυκλοφορίας. 
Ένα από τα σενάρια που εξετάζουν στο υπουργείο Οικονομικών είναι να υπάρξει μείωση των τελών και το ποσό της μείωσης να ενσωματωθεί στη φορολογία των καυσίμων (βενζίνη και πετρέλαιο κίνησης) ώστε να συνδεθούν τα τέλη κυκλοφορίας με την κατανάλωση καυσίμων. 
Πηγές του υπουργείου Οικονομικών διευκρινίζουν ότι από τις αλλαγές θα υπάρξει ουδέτερο εισπρακτικό αποτέλεσμα αλλά θα αντιμετωπισθεί αποτελεσματικότερα το φαινόμενο της κατάθεσης πινακίδων λόγω υψηλών τελών.




Καπουτζίδης για Φαήλο Κρανιδιώτη: Το ίδιο πίστευε και ο Χίτλερ

"Σύμβουλος πρώην πρωθυπουργού δηλώνει ότι το διαφορετικό δεν είναι κανονικό. Το ίδιο πίστευε και ο Χίτλερ" σημειώνει σε ανάρτηση στην προσωπική του σελίδα στο facebook ο Γιώργος Καπουτζίδης με την οποία απαντά στα ομοφοβικά σχόλια το Φαήλου Κρανιδιώτη για τον σύντροφο του Μηνά Χατζησάββα.

Διαβάστε αναλυτικά την ανάρτηση του Γιώργου Καπουτζίδη:

Σύμβουλος πρώην πρωθυπουργού δηλώνει ότι το διαφορετικό δεν είναι κανονικό. 

Το ίδιο πίστευε και ο Χίτλερ. Δολοφόνησε 6 εκατομμύρια ανθρώπους γιατί δεν ήταν κανονικοί όπως πίστευε. 

Το ίδιο πιστεύουν και οι Τζιχαντιστές. Θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι κανονικοί και όλοι οι άλλοι όχι. 

Η εμμονή στο να διαχωρίζεις τους ανθρώπους σε κανονικούς και μη, ένα κοινό παρονομαστή έχει. Το μίσος. Από κει πηγάζει, πάντα σε όλες τις περιπτώσεις. 

Μας ενημερώνει ότι δεν θα αλλάξει άποψη. Ας μην αλλάξει! Ενα καμμένο δέντρο μπορεί να βγάλει φύλλα? 

Αυτοί ήταν οι άνθρωποι που ηταν στην εξουσία. Αυτοί ήταν οι άνθρωποι που οδήγησαν μια πανέμορφη χώρα στην τελευταία θέση της Ευρώπης. 

Και αυτή τη στιγμή, οι άλλοι Ευρωπαίοι απολαμβάνουν το υψηλό βιοτικό τους επίπεδο, ισότητα, δικαιώματα για όλους τους πολίτες, ενώ εμείς ζούμε στα αποκαΐδια του κυρίου Κρανιδιώτη και των ομοίων του! Που πίστευε ότι είχε το δικαίωμα να βρίσει με χυδαίο τρόπο έναν άνθρωπο που έχασε το σύντροφο του. 

Και τώρα αναρωτιέται γιατί τον βρίζουν. Όπως κι εμείς αναρωτιόμαστε γιατί χρεοκοπήσαμε! Γιατί αυτοί μας οδηγούσαν! Εκεί που ήξεραν! Στο μίσος και στην καταστροφή! Μόνο που εκεί θα πάει μόνος του! Κάποιοι μπορούμε να γλιτώσουμε! 

Οι άνθρωποι δε χωρίζονται σε κανονικούς και μη! Χωρίζονται σε καλόψυχους και κακόψυχους! Διαλέξτε μεριά!