Η σειρά «η δασκάλα με τα χρυσά μάτια» τηλεοπτική μεταφορά, το 1979, του ομώνυμου μυθιστορήματος του Στρατή Μυριβήλη, στην τότε ΕΡΤ.
Στο λιμάνι του Μολύβου φτάνει η βάρκα με τους πρόσφυγες. Υπό τους ήχους ενός πένθιμου εμβατήριου, που αποδίδει με το βιολί του ένα «γραφικός» λαϊκός οργανοπαίκτης της Μυτιλήνης, «του Τριανταφλέλ'», ο Τριαντάφυλλος Κουγιανός.
Πέρασαν χρόνια σαν άκουσες πως ετούτος ο σκοπός που έπαιζε «του Τριανταφλέλ'» ήταν γραμμένος από το μεγάλο Σοπέν!
Με τους ήχους λοιπόν του Σοπέν αποβιβάζονται στο λιμανάκι του Μολύβου, το λιμάνι της αρχαίας κραταιάς Μήθυμνας οι πρόσφυγες της Μικρασίας.
Δένει η βάρκα εκεί στη φυτρωμένη θαρρείς στο χώμα αρχαία κολώνα από ντόπιο ιγνιμβρίτη, την ντόπια κόκκινη σαρμουσακόπετρα, που γέννησε εκατομμύρια χρόνια πριν η έκρηξη ενός ηφαιστείου της γειτονιάς.
Παραστάδα στην είσοδο της μικρής εκκλησιάς του Άι Νικόλα.
Στην τρύπα για το σύνδεσμο του ενός σπονδύλου του αρχαίου κίονα με τον άλλον, ένα καρβουνάκι κι ένα τόσο δα κομμάτι από λιβάνι φτιαγμένο από μαγιάτικα μύρα...
Κι ένας σταυρός στην εικόνα της Παναγιάς.
«Σε ευχαριστώ που σωθήκαμε.
Βοήθα όσους μείναν πίσω,
βοήθα όσους παλεύουν να σωθούν.
Μέρεψε όσους χαθήκαν για πάντα».
Η Παναγιά στα ζερβά του τέμπλου της μικρής εκκλησιάς στο λιμάνι του Μολύβου.
Το βράδυ της Τετάρτης η μικρή εκκλησία του αγαπημένου Άγιου που ονοματίστηκε χάρη στην Άγια πολυπόθητη νίκη του λαού, ξανάνοιξε.
Γιόμισε ήχους γνώριμους από παλιά.
Πόνο, δάκρυα, φωνές, παρακάλια...
Όσοι ζήσαν από το χαμό του ναυαγίου της Τετάρτης στέγνωσαν στη ρίζα της εικόνας της Παναγιάς, ακουμπήσαν το βρεμένο από την αρμύρα κεφάλι τους και στη δικιά τους γλώσσα Αφγανικά, Αραβικά, ανθρώπινα είπαν τα ίδια λόγια:
«Σε ευχαριστώ που σωθήκαμε.
Βοήθα όσους μείναν πίσω,
βοήθα όσους παλεύουν να σωθούν.
Μέρεψε όσους χαθήκαν για πάντα»...
Μέρεψε η μικρή εκκλησιά, σα να 'δες το Λεωνή και τη Σαπφώ από τη «δασκάλα με τα χρυσά μάτια» να επιμένουν πως η ζωή νικάει το θάνατο,
μερέψαν οι πρόσφυγες που παραδόθηκαν στη ζεστασιά των καντηλιών και στη σκέπη του Άη Νικόλα,
μέρεψε η προσφυγιά,
μέρεψε η νύχτα...
Σα βγήκες στην άγρια νύχτα ο αγέρας θαρρείς σφύριζε στους ήχους του πένθιμου εμβατήριου που 'παιξε με το βιολί ο «γραφικός» λαϊκός οργανοπαίκτης της Μυτιλήνης, «του Τριανταφλέλ'», ο Τριαντάφυλλος Κουγιανός.
«Καληνύχτα...», άκουσες.
«Ποιος είσαι;», ρώτησες τον άγνωστο που σε αποχαιρετούσε.
«Θόδωρος Αθηνιώτης, Τσεσμελής τρατάρης», αποκρίθηκε χωρίς να γυρίσει να σε κοιτάξει ενώ χανόταν στο σκοτάδι.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Καγκελάριο της Αυστρίας, Βέρνερ Φάιμαν, ο οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη στο Παρίσι, απηύθυνε έκκληση να μην υψώνονται άλλα τείχη ή φράχτες στο εσωτερικό της Ευρώπης.
Ωστόσο ο Γάλλος πρόεδρος επισήμανε την ανάγκη διασφάλισης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ.
Από την πλευρά του, ο Βέρνερ Φάιμαν υποστήριξε ότι μόνο οι κοινές απαντήσεις της Ευρώπης θα δώσουν λύση στο πρόβλημα, ενώ ξεκαθάρισε ότι η προώθηση των προσφύγων προς το γειτονικό κράτος δεν συνιστά την πρέπουσα απάντηση.
Βουτηγμένος μες την αρμύρα του Αιγαίου ο Μυτιληνιός ψαράς... στην αρμύρα και τα δάκρυα των εκατοντάδων γυναικόπαιδων που ξέβραζε η θάλασσα στην Εφταλού.
Πάλευε και αυτός μαζί με τόσους άλλους - πού βρέθηκαν μωρέ τόσοι πολλοί, άλλος να αλλάζει τα βρεγμένα προσφυγόπουλα, άλλος να τα τους φοράει στεγνά ρούχα και άλλος να τα τυλίγει με τα ισοθερμικά.
Πάλευε ...πάλευαν για να δώσουν ζωή στα ξέπνοα κορμάκια δεκάδων ταλαιπωρημένων παιδιών, να τα ξανανενώσουν με μανάδες, πατεράδες, αδέρφια...
«Τα μωρέλια μωρέ να σώσουμε...» φώναζε ο 70άρης ασπρομάλλης ψαράς ...και ευτυχώς βρέθηκε κάμερα να απαθανατίσει και τη φωνή του και τα υγρά του μάτια και να διασώσει μια εικόνα που αξίζει χιλιάδες λέξεις.
Μου τους είχαν περιγράψει φίλοι Μυτιληνιοί, προοδευτικοί άνθρωποι, με τα πιο μελανά χρώματα τους συμπατριώτες τους, τις πρώτες ημέρες του μεγάλου προσφυγικού κύματος. Φόρτιση τηλεφώνου 10 ευρώ, εισιτήρια για Αθήνα +100% από την κανονική τιμή, άθλια δωμάτια σε παρόδους του λιμανιού 150 ευρώ την ημέρα, ντους 30 και 40 ευρώ. Ένα λίτρο νερό 10 ευρώ και η λίστα της αθλιότητας δεν είχε τέλος…
Και έφτασαν αυτές οι λίγες εικόνες για να αλλάξουν τα πάντα. Οι κακοί κρύφτηκαν ...οι ωραίοι ως Έλληνες ξαναήταν εδώ. Ψαράδες, γιαγιάδες με το μπιμπερόν στο χέρι και το προσφυγόπουλο στην αγκαλιά.
Αλλά έτσι δεν ήταν πάντα.... Μαυραγορίτες, σκουλήκια που θησαύριζαν με την ανθρώπινη δυστυχία;
Αλλά οι άλλοι ήταν πάντα οι πολλοί... Μόνο που χρειαζόταν, αυτό το κάτι άλλο που θα τους άγγιζε και θα τους μεταμόρφωνε από τρομοκρατημένα σιωπηλά, αδιάφορα ανθρωπάκια σε ΟΡΘΙΟΥΣ, σε άνω θρώσκοντες, δηλαδή σε ανθρώπους.
Να τα σώσουμε τα μωρέλια καπετάνιο... και αν έχουν χάσει στη μαύρη θάλασσα τους δικούς τους να τα κρατήσουμε εδώ, να τους δώσουμε πατρίδα και οικογένεια και Παιδεία... Που να τους θυμίζει πάντοτε ποιά είναι η πραγματική τους πατρίδα και ότι για αυτό που της συνέβη, για ό,τι συνέβη στους χαμένους δικούς τους υπάρχουν δυο λέξεις που περιγράφουν ακριβώς αίτια και αιτιάτορες... ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ και ΠΟΛΕΜΟΣ.
Τουλάχιστον 76 παιδιά έχασαν τη ζωή τους μέσα σε δύο μήνες σε ναυάγια προσφύγων στο ανατολικό Αιγαίo. Παρά την επιδείνωση του καιρού, οι προσφυγικές ροές συνεχίζουν με αμείωτη ένταση, με χιλιάδες ανθρώπους να αναζητούν μια καλύτερη ζωή και τον μακάβριο κατάλογο να αυξάνεται συνεχώς.
Η οργάνωση Save The Children προειδοποιεί πως καθώς μεγάλος αριθμός προσφύγων συνεχίζουν τα ταξίδια απόγνωσης κατά τους χειμερινούς μήνες ο αριθμός των θυμάτων αναμένεται να αυξηθεί. Σύμφωνα με τα στοιχεία, από τον Ιανουάριο μέχρι τον Οκτώβριο πάνω από 500.000 πρόσφυγες έφτασαν στα ελληνικά νησιά. Το 23% ήταν παιδιά, πολλά από αυτά βρέφη, που δεν μπορούν ούτε να κολυμπήσουν.
«Αν και η απόσταση από την Τουρκία είναι σχετικά μικρή, η θάλασσα γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη. Χρειάζονται ασφαλείς και νόμιμοι δρόμοι για τους πρόσφυγες που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη», σημειώνει η Κέιτ Ο Σάλιβαν, από την οργάνωση Save The Children, που αυτή την περίοδο βρίσκεται στη Λέσβο για να προσφέρει βοήθεια στους ανθρώπους που φτάνουν στο νησί.
«Η κυβέρνηση και οι οργανώσεις, όπως η δική μας, παρέχουν ότι μπορούν, όμως καθημερινά υπάρχουν χιλιάδες νέες αφίξεις με αποτέλεσμα οι χώροι στέγασης και τα τρόφιμα να μην επαρκούν. Έχω δει παιδιά να κοιμούνται μέσα στις λάσπες, με σκέπασμα ένα χαρτόνι, παιδιά με μπλε χείλια και χέρια. Αναμένουμε πως η κατάσταση θα χειροτερεύσει κατά τη διάρκεια του χειμώνα», σημειώνει και προσθέτει:
«Το να βλέπεις σορούς παιδιών και βρεφών να ξεβράζονται ή να απομακρύνονται από παραλίες σε συντρίβει».
«Έπρεπε να διαλέξω και να επιλέξω ποιον θα σώσω, τη μητέρα που πνίγεται, ή τα παιδιά που δεν μπορούν να κολυμπήσουν, ή τον πατέρα που πνίγεται γιατί όλη η οικογένεια του έχει γαντζωθεί πάνω του. Χθες καταφέραμε να σώσουμε 242 άτομα συνολικά, αλλά πάνω από 50 πέθαναν.Τους είδα να πεθάνουν. Ήταν τρομερό. Είμαστε τσακισμένοι, σωματικά και ψυχολογικά. Και ντρέπομαι για την Ευρώπη», λέει ο Oscar Camps.
O Oscar Camps είναι ένας εθελοντής ναυαγοσώστης από την Ισπανική ΜΚΟ Proactiva Open Arms, μιας ΜΚΟ φταγμένης από επαγγελματίες ναυαγοσώστες που ήρθαν στη Λέσβο για να διασώσουν και να βοηθήσουν τους πρόσφυγες οι οποίοι κάνουν ένα επικίνδυνο ταξίδι μέσα από το Αιγαίο από την τουρκική ακτή προς την Ελλάδα.
Την Τετάρτη (28 Οκτ 2015), 242 πρόσφυγες διασώθηκαν από ανατροπή σκάφους που μετέφερε περίπου 300 άτομα μέσα στο θυελλώδες Αιγαίο, εξαιτίας του οποίου ξεκίνησε μια τεράστια αναζήτηση διάσωσης στην οποία συμμετείχαν περιπολικά σκάφη, αλιευτικά σκάφη και ένα ελικόπτερο. Τουλάχιστον 11 πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους στο ανατολικό Αιγαίο μεταξύ των οποίων 7 παιδιά. Περισσότεροι από 30 άνθρωποι εξακολουθούν να αγνοούνται από αυτό το ατύχημα.
«Τούρκοι και Έλληνες ψαράδες έσπευσαν στη βάρκα των προσφύγων και ξεκίνησαν τη διάσωση ανθρώπων. Ήταν συγκλονιστικό. Ανεβήκαμε στο πλοίο για να πάρουμε τα παιδιά, επειδή [οι πρόσφυγες] είπαν ότι δεν είχαν τη δύναμη να τα σηκώσουν. Το σκάφος της Frontex δεν έκανε τίποτα, το μόνο που έκαναν είναι να ρίξουν σχοινιά σε όσους πνίγονταν, όπως στις ταινίες, και έμειναν εκεί στο κατάστρωμα του πλοίου τους, βλέποντας ανθρώπους να πεθαίνουν. Αναρωτιέμαι τι θα έκαναν αν συγγενείς τους πνιγόντουσαν στη θάλασσα. Ήταν φρικτό. Όσοι ήταν αυτόπτες μάρτυρες σε αυτή τη τραγωδία φέρουν ευθύνη», λέει ο Όσκαρ για το πλοίο της Frontex, ένα σκάφος ακτοφυλακής της ΕΕ με νορβηγική σημαία.
Η Proactiva Open Arms ανακοίνωσε μέσω του Twitter ότι θα παραμείνει στην Ελλάδα μέχρι τα μέσα Γενάρη του 2016 από τη στιγμή που το το κύμα – και o αριθμός των νεκρών – στο Αιγαίο Πέλαγος αναμένεται να αυξηθεί από τις ρωσικές αεροπορικές επιδρομές που ωθούν περισσότερους πρόσφυγες να φύγουν προς την Ευρώπη πριν κλείσουν τα σύνορα και η θάλασσα αγριέψει.
Η Proactiva Open Arms σχηματίστηκε όταν τα μέλη της είδαν τις εικόνες των πνιγμένων προσφύγων να ξεβράζονται στις ελληνικές ακτές, μεταξύ των οποίων ήταν και εκείνη του 3χρονου Aylan Kurdi.
«Αυτές οι εικόνες μας έκαναν να σκεφτούμε, «είμαστε επαγγελματίες που σώζουν ζωές και θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες στη Λέσβο». Έχουμε τις ικανότητες και έχουμε τον εξοπλισμό για να το κάνουμε έτσι πήραμε μια απόφαση και απλά πήγαμε» λέει ο Oriol Canals άλλος εθελοντής από την Proactiva Open Arms.
Η ομάδα των ναυαγοσωστών μάζεψε από τα μέλη της 15.000 € , αρκετά για να μείνουν το πρώτο μήνα, και από τότε που συγκεντρώνει χρήματα για να παραμείνει περισσότερο στη Λέσβο.
Το επάγγελμα «Μακεδόνας» δούλεψε και πάλι το τριήμερο 26-28 Οκτωβρίου, όχι μόνο από τους ταλαίπωρους υποψήφιους αρχηγούς της Ν.Δ. (πλην Μητσοτάκη, δεν τον παίρνει) και δυστυχώς δεν είδα κάποια αντίδραση από κάποιους κυβερνητικούς παράγοντες...
Ακουσα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, να αναφέρεται με περηφάνια στις δυο επετείους της Θεσσαλονίκης, του Άη Δημήτρη και της απελευθέρωσης του 1912, και την πανεθνική για το ΟΧΙ. Ουδείς από τους παρευρισκόμενους «μακεδονομάχους» υπενθύμισε στον Πρόεδρό μας ότι -σαν σήμερα- στις 30 Οκτωβρίου 1944, η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε από τους ναζί. Τρεις διαδοχικές σημαδιακές ημερομηνίες, 26, 28, 30 Οκτωβρίου, αλλά η μία στα αζήτητα.
Μα να αναφέρει ο Πρόεδρος ένα γεγονός που συγκέντρωσε την μήνι των συμμάχων και των ντόπιων φίλων τους, που παραβίαζε τη Συμφωνία της Καζέρτας, που η ίδια η ηγεσία του ΚΚΕ αποδοκίμασε στη συνέχεια; Ότι δηλαδή την πόλη μας απελευθέρωσε ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ);
Άκουσα επίσης, όπως κάθε χρόνο, τα σχετικά με «την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας», μιας Μακεδονίας που θα ήταν ενδεχομένως βουλγαρική αν το ΕΑΜ και άλλες οργανώσεις και γνωστοί δημοκράτες δεν ξεσήκωναν τον λαό το 1943.
Χωρίς Δεκεμβριανά
Ξέρω, είναι ζόρικα τα πράγματα, αλλά ο ΕΛΑΣ ήταν που απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη στις 30 Οκτωβρίου 1944. Η διοίκηση της Θεσσαλονίκης από το ΕΑΜ χαλούσε τα αγγλικά σχέδια, διότι υπήρχε συμφωνία για παράδοση της πόλης από τους Γερμανούς στους Άγγλους. Έτσι, δεν είχαν με ποιους να κάνουν τα αντίστοιχα Δεκεμβριανά διότι οι ψοφοδεείς ταγματασφαλίτες ακολούθησαν τους Γερμανούς προς Βορρά, φτάνοντας άλλοι στο Κιλκίς όπου και εξοντώθηκαν λίγο μετά, άλλοι στην Αυστρία και τη Γερμανία.
Προηγήθηκαν και άλλες ενέργειες του ΕΑΜ, τις τελευταίες μέρες της Κατοχής, που έσωσαν τις υποδομές της πόλης τις οποίες οι Γερμανοί είχαν αποφασίσει να ανατινάξουν. Αν δεν έμπαιναν οι μονάδες του ΕΛΑΣ στην πόλη στις 30 Οκτωβρίου και μαζί με άντρες και γυναίκες του εφεδρικού ΕΛΑΣ δεν έδιναν μάχες με τους Γερμανούς για να τους διώξουν από το Λιμάνι, την Ηλεκτρική Εταιρία κ.λπ., η μεταπολεμική Θεσσαλονίκη, που ήδη είχε βομβαρδιστεί ανηλεώς από ιταλικά, γερμανικά αλλά και αγγλικά αεροσκάφη, θα ήταν μια νεκρή περιοχή.
Για τη Μακεδονία και τη Θράκη
Δεν άκουσα λοιπόν στη διάρκεια του τριημέρου 26-28 Οκτωβρίου ούτε μια κουβέντα γι' αυτούς που κράτησαν τη Μακεδονία ελληνική στη διάρκεια της Κατοχής. Γι' αυτούς που δεν δίστασαν να χτυπήσουν αντάρτικες ομάδες Σλαβομακεδόνων, όπως έκαναν οι Μπακιρτζής και Βαφειάδης, αλλά και για επιφανείς πολίτες, όχι κομμουνιστές, όπως ο Αλεξανδρος Σβώλος και ο Αλέξανδρος Ζάννας, που προσπάθησαν να αποτρέψουν το 1943 την απόφαση της γερμανικής διοίκησης να εκχωρήσει ολόκληρη τη Μακεδονία και τη Θράκη στο βουλγαρικό κράτος για να τις ενσωματώσει.
Ο αγώνας ξεκίνησε στις 7 Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοβουλία των οργανώσεων του ΕΑΜ και στις 10 Ιουλίου κηρύχτηκε γενική απεργία. Ωστόσο καταλυτικός ήταν ο ξεσηκωμός των Αθηναίων, στις 22 Ιουλίου 1943. Τα θύματα πολλά (Παναγιώτα Σταθοπούλου, Κούλα Λίλη και άλλα νέα παιδιά). Οι Γερμανοί υποχώρησαν.
Τι θα γινόταν αν δεν αντιδρούσε ο λαός με επικεφαλής το ΕΑΜ και αν δεχόταν την «έκκληση» των συνεργατών να κλειστεί στα σπίτια του; Το '44, που η Βουλγαρία άλλαξε στρατόπεδο, θα αποδίδονταν και πάλι στην Ελλάδα η Μακεδονία και η Θράκη; Όλα αυτά οι κυβερνήσεις μας τα «αγνοούσαν». Η κατοπινή εμφύλια σύγκρουση έδωσε το «άλλοθι» στους νικητές να τα σβήσουν όλα.
Τώρα, η κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να ξεθάψει την Ιστορία: να καθιερώσει την 30ή Οκτωβρίου ως επίσημη γιορτή στη Θεσσαλονίκη (χωρίς παρέλαση, παρακαλώ). Και ο δήμος του κ. Μπουτάρη, ο οποίος έβαλε γραβάτα για να τη σπάσει (!) σε μας, τους ΣΥΡΙΖΑίους, ας βρει τη γενναιότητα να αποκαθηλώσει επιτέλους από δρόμους της Θεσσαλονίκης τα ονόματα των δωσιλόγων και να τιμήσει τη μνήμη του Μάρκου Βαφειάδη και του καταπροδομένου «κόκκινου συνταγματάρχη» Ευριπίδη Μπακιρτζή. Αυτονόητο είναι...
Αν κάποιος απαντούσε ελάχιστα δεν θα είχε και άδικο. Πρόκειται για μία από τις πιο λαμπρές στιγμές της ιστορίας της πόλης που όμως το τοπικό σύστημα εξουσίας της δεξιάς επί δεκαετίες φρόντισε να θάψει βαθιά μέσα στη γη.
Στις 30 Οκτωβρίου 1944 ο Ε.Λ.Α.Σ και οι δυνάμεις των κομμουνιστών απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη από τους ναζί. Δεν θα το βρείτε στο πρόγραμμα των εορτασμών στο πλαίσιο της 28ης Οκτωβρίου, ούτε στην ατζέντα των τοπικών αρχών. Δεν θα βρείτε επίσης καμία οδό σε όλο το κεντρικό Δήμο που να φέρει το όνομα της 30ης Οκτώβρη 1944. Ούτε το όνομα των μαχητών του Ε.Λ.Α.Σ. Αντίθετα θα βρείτε πολλές οδούς με ονόματα ταγματασφαλιτών και δοσίλογων. Δε θα βρείτε επίσης καμία άλλη χώρα της Ευρώπης που να γιορτάζει την αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εξυμνώντας τη δικτατορία του Μεταξά. Όλες γιορτάζουν την αντιφασιστική νίκη των λαών, εξυμνώντας τους μαχητές της αντίστασης. Μάλιστα η δική μας κυρίαρχη ιστορική αφήγηση όχι μόνο δεν προσθέτει καμία αντιφασιστική διάσταση αλλά αντίθετα εξυμνεί τον δικτάτορα Ι. Μεταξά, παρουσιάζοντάς τον σαν εθνοπατέρα που προστάτεψε την Ελλάδα από το φασισμό. Δεν χρειάζεται πολλά κάποιος για να πειστεί για αυτό τον ισχυρισμό παρά να κοιτάξει το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού. Όταν οι νικητές του εμφυλίου έγραψαν ξανά την ιστορία, φρόντισαν να αποσιωπήσουν τα γεγονότα.
Το τηλεγράφημα της απελευθέρωσης:
«Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας. Τμήματά μας εισήλθον Θεσσαλονίκη σήμερον 3ην μετά μεσημβρίαν. Λαός Θεσσαλονίκης έξαλλος από ενθουσιασμόν διατρέχει οδούς πόλεως εναγκαλιζόμενος αντάρτες. Εργοστάσια ηλεκτροφωτισμού και μύλος Αλλατίνι κατόπιν επεμβάσεως Ε.Λ.Α.Σ διασώθηκαν. Εστία εθνοπροδοτών ΧΑΝ παρέδωσε βαρύν οπλισμόν. Θα αναγκαστεί εις παράδοσιν. Τμήματά μας προσανατολίζονται προς δυτικόν τμήμα πόλεως για χτυπήματα… Παρόν τηλεγράφημα παρακαλώ δοθεί ΠΓ του ΚΚΕ. Αναμένω. Μάρκος 30.10.44»
Το ιστορικό
«Οι δυνάμεις του 31ου Συντάγματος, από το καλοκαίρι του 1944 σιγά-σιγά περισφίγγουν τον κλοιό γύρω από τη Θεσσαλονίκη, μαζί με το 19ο Σύνταγμα Νιγρίτας, που κάλυπτε τον βορειανατολικό τομέα μέχρι το Επταπύργιο και το 3ο Τάγμα του 13ου Συντάγματος Κιλκίς, που κάλυπτε την περιοχή από το Επταπύργιο μέχρι και την οδό Λαγκαδά. Παράλληλα, η νότια πλευρά της πόλης καλύπτονταν από τμήματα του 50ου και του 16ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Από τις πρώτες μέρες του Οκτωβρίου 1944, μικρές ομάδες των μονάδων αυτών, σε συνεργασία με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ της πόλης προκαλούσαν φθορές στα εχθρικά τμήματα και ταυτόχρονα προστάτευαν διάφορα καίρια σημεία και υποδομές της πόλης»
«Ξημερώνοντας 30 Οκτωβρίου 1944, η νεκρή και πένθιμη όψη της Θεσσαλονίκης περνούσε οριστικά στο παρελθόν. Άνθρωποι κάθε ηλικίας ξεχύνονται στους δρόμους, αγκαλιάζονται και φιλιούνται, οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα. Μετά από οχτώ χρόνια βασιλομεταξικής και ναζιστικής τυραννίας, η Θεσσαλονίκη απελευθερώνεται από τους μαχητές του ΕΛΑΣ, που μπαίνουν στην πόλη με επικεφαλής τον Κώστα Συννεφάκη (καπετάν Νικήτα), διοικητή του 50ου Συντάγματος. Έτσι, οι υποχωρούσες ναζιστικές δυνάμεις κατοχής δεν πρόφτασαν να ανατινάξουν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης -εκτός από ένα τμήμα του-, την ηλεκτρική εταιρεία, το υδραγωγείο της, τους μύλους Αλλατίνι, τα οποία είχαν υπονομεύσει με εκρηκτικά»
«Δύο ΕΠΟΝίτισσες σκαρφαλωμένες στη στέγη ενός σπιτιού στην Άνω Πόλη απευθύνονται με τον τηλεβόα τους στην Κάτω Πόλη: «Αδέρφια, συμπολίτες, το σύνθημά μας “θάνατος στον φασισμό, λευτεριά στον λαό” έγινε πραγματικότητα. Η περίφημη πόλη μας, που επί τέσσερα χρόνια στέναζε κάτω από τη φασιστική μπότα, μα ποτέ δεν έπαψε να αντιστέκεται, είναι επιτέλους ελεύθερη. Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα! Ζήτω η λευτεριά! Ζήτω η αδούλωτη Θεσσαλονίκη! Ζήτω οι απελευθερωτές του ΕΛΑΣ! Για την ευτυχισμένη και πολυπόθητη αυτή μέρα χύσαν το αίμα τους και θυσιάστηκαν τα πιο ακριβά παλικάρια και κορίτσια της πόλης μας. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους τολμηρούς και ανδρειωμένους που με τη ζωή τους μας έδειξαν τον δρόμο της λευτεριάς, αιώνια τιμή και δόξα στους ήρωές μας…»
«Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 30 Οκτωβρίου του 1944 από τους ναζί έγινε αποκλειστικά από τις ΕΑΜικές αντιστασιακές δυνάμεις και τον στρατιωτικό τους βραχίονα, τον ΕΛΑΣ. Παρά τη συμφωνία της Καζέρτας να παραδοθεί η εξουσία στους Άγγλους υπό τον Βρετανό αρχιστράτηγο Σκόμπι, όπως συνέβη στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, και παρά την εντολή του διοικητή του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη να παραμείνουν οι αντάρτικες δυνάμεις στις παρυφές της πόλης και να περιμένουν την απόβαση των Βρετανών, οι ηγέτες της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας Μάρκος Βαφειάδης και Ευριπίδης Μπακιρτζής δεν υπάκουσαν στις άνωθεν διαταγές»
Επίκεντρο των πανηγυρισμών ήταν η πλατεία Αγ. Σοφίας. Την προσέλευση θυμάται ο Γιώργος Ιωάννου: «Εκεί κατέληγαν όλα τα αφρισμένα ποτάμια. Από την οδό Αγίας Σοφίας κατέβαιναν σαρώνοντας τις γειτονιές τα παιδιά του Κουλέ Καφέ, του Αγίου Παύλου, της Ακρόπολης, της Κασσάνδρου. Το Τσινάρι, Εσκί-Ντελίκ, Προφήτης Ηλίας, Διοικητήριο κατέβαιναν τη Βενιζέλου […] Από το Βαρδάρι πάλι ερχόταν ξυπόλυτη, ρακένδυτη, πειναλέα, σπαρταρώντας από ενθουσιασμό, η Ραμόνα, η Επτάλοφος, ο Παλιός Σταθμός, η Νεάπολη, η Σταυρούπολη, ενώ αντίθετα από τα ανατολικά κατέφθαναν μέσα στη σκόνη και τον αλαλαγμό με τρομπέτες, παντιέρες, λάβαρα και χωνιά η Τούμπα, η Αγία Φωτεινή, η Ευαγγελίστρια, η Τριανδρία, ακόμη και η μακρινή Καλαμαριά […] Μια καθυστερημένη διαδήλωση πλησίαζε από τα βάθη της Εγνατίας, το ανταριασμένο Βαρδάρι. Θά ‘ταν καμιά διακοσαριά σκελετωμένοι και κουρελήδες. Έμοιαζαν κρατούμενοι από το στρατόπεδο του Παύλου Μελά. Κραύγαζαν ξέφρενα, φανατικά, κουνούσαν τη γροθιά με τόση ορμή που νόμιζες πως θα τους φύγει προς τον ουρανό το χέρι. Τεράστιες παντιέρες, ολοκόκκινες καμωμένες από αλεξίπτωτα γερμανικά χάιδευαν τα κουρεμένα κεφάλια».
Μια έκθεση τεκμηρίων ενάντια στη λήθη
Η «Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων (ΕΔΙΑ) 1940-1974 Κ.-Δ. Μακεδονίας» και το «Συλλεκτικό Αρχείο Θεσσαλονίκης Μάνου Μαλαμίδη» τιμώντας και γιορτάζοντας τα 71 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί (30-10-1944), πραγματοποιούν έκθεση τεκμηρίων-φωτογραφιών με θέμα: «Μνήμες Κατοχής-απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης» σε συνεργασία με το τμήμα κινηματογράφου του ΑΠΘ, από 27/10 έως 10/11/2015. στον εκθεσιακό χώρο του Κέντρου Αρχιτεκτονικής του Δήμου Θεσσαλονίκης, Αγγελάκη 13.
Η έκθεση θα εγκαινιαστεί την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου, στις 5.30 μ.μ., ενώ στις 7μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στον ίδιο χώρο εκδήλωση με θέμα το «μνημείο της απελευθέρωσης» με ομιλητές τους: Θεοδόση Τσιρώνη, ιστορικό του ΚΙΘ δήμου Θεσ/νίκης και Μάνο Μαλαμίδη ιστορικό-ερευνητή-συλλέκτη.
Ώρες επισκέψεων έκθεσης: Καθημερινά 10π.μ. - 9μ.μ. εκτός Σαββάτου και Κυριακής
Το Νοσοκομείο της Θήβας επισκέφθηκαν ο Βουλευτής Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Θηβαίος και αντιπροσωπεία του κόμματος, αποτελούμενη από τους ιατρούς Γιάννη Κορδάζη και Δημήτρη Δερβενακιώτη. Συναντήθηκαν με τον Υποδιοικητή του Νοσοκομείου Θήβας, Σπύρο Δεσύλλα και εκπροσώπους των εργαζομένων.
Στη συνάντηση έγινε μια αναλυτική ενημέρωση από τον κ. Υποδιοικητή για τα άμεσα προβλήματα του Νοσοκομείου, όπως ελλείψεις προσωπικού, θέματα προϋπολογισμού, διοίκησης και σχέσεων με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Κατατέθηκαν προβληματισμοί και προτάσεις για την πρακτική και άμεση λύση μικρών ή μεγαλύτερων προβλημάτων του Νοσοκομείου Θήβας.
Η εποικοδομητική επίσκεψη έκλεισε με τη δέσμευση για μια συνεχή και ουσιαστική συνεργασία, σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο, κατά την οποία ο συνετός προγραμματισμός, η συνεννόηση, η αξιοκρατία και οι κοινές προτεραιότητες αποτελούν προϋποθέσεις για κάθε θετικό βήμα.
Καλά τα μεγάλα. Τα προαπαιτούμενα, τα ζόρικα, τα δύσκολα, τα βαριά, που απασχολούν και βασανίζουν λήπτες και δότες. Εκεί μπορεί κανείς να το συζητήσει, να δεχτεί ή να μη δεχτεί την ανάγκη που τα υπαγορεύει, να τα χαρακτηρίσει έτσι ή αλλιώς. Αλλά με τα μικρά τι γίνεται; Με τα φαινομενικά ασήμαντα, που όμως σημαίνουν κάτι σημαντικό για μας, τι γίνεται; Και ο όνυξ τους τι ακριβώς κρύβει; Τον λέοντα που μας θέλουμε ή το κατοικίδιο που μας θέλουν;
Τα μικρά, ναι. Όπως τα "μικρά", ας πούμε, που παρέλασαν και φέτος. Κι έτσι η σημερινή κυβέρνηση έδωσε συνέχεια σ' αυτό που αποφάσισε και διέταξε ο Μεταξάς. Τα παιδιά να κάνουν ότι παρελαύνουν, οι γονείς να κάνουν ότι τα χειροκροτούν, και η πολιτική ηγεσία να κάνει ότι είναι εθνικά υπερήφανη. Αλλά δεν έχουμε τόσα χρόνια άποψη γι' αυτό το ζήτημα; Πειστήκαμε ότι είχαμε άδικο; Ή δεν υπάρχουν δεκάδες πιο δημιουργικοί τρόποι για να τιμήσει η νεολαία την επέτειο;
Δεν είναι κατάλληλη στιγμή για να ανοίγουμε τέτοια μέτωπα. Αυτή είναι πιθανότατα η λογική της κυβέρνησης, που έχει απέναντί της τα μεγάλα, τους δανειστές, τη διαπραγμάτευση, την αξιολόγηση. Άρα ας παρελάσουν άλλη μια χρονιά, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ας μην ερεθίζουμε την Εκκλησία με τα Θρησκευτικά, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ας μην επιμείνουμε στην αποκλειστική απασχόληση των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, του ΑΠΕ και της Γραμματείας, δεν χάθηκε ο κόσμος.
Ε, σε συνέχεια, πάμε και σε λίγο μεγαλύτερα, αλλά μικρότερα οπωσδήποτε από τα μεγάλα. Ας προσπαθήσουμε, για παράδειγμα, να ξαλαφρώσουμε τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών από τον ΦΠΑ, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ας επισκευάσουμε τον φράχτη του Έβρου, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ας, ας... Παραβλέποντας ότι από ας σε ας δεν χάνεται ο κόσμος, αλλά χάνεται ο κοσμάκης που πιστεύει ότι το παράλληλο πρόγραμμα αρχίζει από τα μικρά. Εξ όνυχος.
Η προηγούμενη κυβέρνηση αναγνώρισε ότι βούλιαξε στα μεγάλα της διαπραγμάτευσης και των εκβιασμών και δεν μπόρεσε να ασχοληθεί με τη μικρή καθημερινότητα. Δεκτό. Τώρα τα ίδια; Πάλι δεν είναι ώρα να συγκρουστεί και να σπάσει στερεότυπα, πρακτικές, χειροπέδες παρελθόντων ετών; Αλλά αν δεν μπορούμε να είμαστε αριστεροί ούτε στα του όνυχος, τότε πού στο καλό θα είμαστε;
Ζωές προσφύγων συνεχίζουν να χάνονται καθημερινά στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, σε μια τραγωδία χωρίς τέλος. Λίγες ώρες μετά το ναυάγιο ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου στα ανοικτά της Λέσβου, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα χειρότερα ναυάγια όλων των εποχών στα ελληνικά χωρικά ύδατα, δύο νέα σημειώθηκαν σε Ρόδο και Κάλυμνο,
Λίγο μετά τις 11 το βράδυ της Πέμπτης, ανετράπη ξύλινη λέμβος στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καλολίμνου και Καλύμνου. Στην περιοχή έσπευσαν τέσσερα σκάφη του Λιμενικού, πλωτό της Frontex, ελικόπτερο Σούπερπούμα και τρία αλιευτικά, τα οποία ξεκίνησαν την προσπάθεια διάσωσης. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης διασώθηκαν 138 άνθρωποι, ενώ ανασύρθηκαν 18 σοροί, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον εννέα παιδιά.
Οι έρευνες συνεχίζονται για αγνοούμενους, ο ακριβής αριθμός των οποίων δεν έχει εξακριβωθεί. Στη περιοχή πνέουν βορειοδυτικοί άνεμοι εντάσεως 5 μποφόρ.
Λίγες ώρες αργότερα, και συγκεκριμένα τα ξημερώματα της Παρασκευής, άλλο ένα ναυάγιο σημειώθηκε στη θαλάσσια περιοχή βόρεια της Ρόδου. Σκάφος του Λιμενικού εντόπισε και περισυνέλεξε έξι πρόσφυγες και τρεις νεκρούς, δύο παιδιά και μία γυναίκα, ενώ αγνοούνται άλλοι τρεις.
Από τις έρευνες που συνεχίζονται στην περιοχή του Αγαθονησίου εντοπίστηκε ακόμη η σορός ενός ανήλικου αγοριού που αγνοούνταν από τις 28 Οκτωβρίου.
«Όποιος διαβάζει χωρίς να του επιτρέπεται λέγεται λαθραναγνώστης, όποιος κυνηγάει παρανόμως λέγεται λαθροκυνηγός, όποιος επιβαίνει παρανόμως σε ένα μέσο λέγεται λαθρεπιβάτης…» είπε με έμφαση ο Γ. Κουμουτσάκος μιλώντας για «πόλεμο λέξεων» και όχι για λύσεις στα προβλήματα. Υποστήριξε ωστόσο ότι «μπορεί να δημιουργεί κάποιο πρόβλημα» η χρήση της λέξης στην ελληνική αιτιολογώντας, όμως, τον όρο με βάση την παρανομία.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός μιλάει για τις αξίες του ανθρωπισμού και το υπόδειγμα που δείχνει η χώρα μας στην Ευρώπη, η αξιωματική αντιπολίτευση βλέπει ως «απειλή» τους πρόσφυγες και υπερασπίζεται τη χρήση του όρου «λαθρομετανάστης».
Επαναφορά στη «σκληρή γραμμή» φαίνεται να επιλέγει η Ν.Δ. για να καλύψει την ανεπάρκεια θέσεων στο προσφυγικό ζήτημα καθώς φαίνεται απορροφημένη στα εσωκομματικά της και την εκλογή αρχηγού. Έτσι ο κ. Γ. Κουμουτσάκος στη Βουλή κατά την συζήτηση της ερώτησης του που αφορούσε το προσφυγικό στην Ώρα του Πρωθυπουργού, επανέφερε τη «διάσταση της ασφαλείας» στο προσφυγικό ζήτημα που δήθεν παραβλέπει η κυβέρνηση δίνοντας βαρύτητα μόνο στην ανθρωπιστική διάσταση του προβλήματος.
Μετά από τα απανωτά ναυάγια με πρόσφυγες και τα νεκρά παιδιά στο Αιγαίο η Ν.Δ. αποκαλύπτει την πραγματική της πολιτική θέση στο τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα.
Απεκδύεται τον μανδύα του ανθρωπισμού που μπροστά στην τραγωδία αναγκάζεται ενίοτε να χρησιμοποιεί και θεωρώντας ως «αποτελεσματική» τη δική της πολιτική των ανασχέσεων κατηγορεί την κυβέρνηση για «δαιμονοποίηση» του όρου λαθρομετανάστες δικαιολογώντας τη χρήση του, με βάση την «παρανομία». Χωρίς ταυτόχρονα να εξηγεί, ποια παρανομία πράττει ο άνθρωπος που τρέχει να ξεφύγει από τον πόλεμο.
Με την αποχώρηση του ΚΚΕ από την σημερινή και μόνο συνεδρίαση ξεκίνησε στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής η συζήτηση του νομοσχεδίου για τα προαπαιτούμενα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων) αντέδρασαν στην χρονική σύντμηση των διαδικασιών και εμμέσως απείλησαν ότι θα αποχωρήσουν από την συνεδρίαση.
Με εναλλακτική πρόταση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Μαντά, που έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία, οι Επιτροπές Παραγωγής και Εμπορίου, Οικονομικών Υποθέσεων και Μορφωτικών Υποθέσεων θα συνεδριάσουν την Δευτέρα σε διπλή συνεδρίαση (η πρώτη αφορά τους κοινωνικούς φορείς) και την Τετάρτη θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη ανάγνωση, ώστε να μπορεί να ψηφιστεί στην Ολομέλεια Πέμπτη ή και Παρασκευή.
«Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν ζούμε σε στιγμές κανονικότητας είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει», επεσήμανε ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Πάνος Σκουρλέτης.
Ξεπέρασε τα όρια του κυνισμού ο ΣΚΑΙ σήμερα το πρωί. Οι δημοσιογράφοι της εκπομπής Πρώτη Γραμμή παρουσιάζοντας το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ με τον τίτλο «Έχε το νου σου στο παιδί» εκτίμησαν ότι η ΑΥΓΗ επέλεξε το πρωτοσέλιδο για να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας!
«Η ΑΥΓΗ έχει επιλέξει ένα πρωτοσέλιδο για να ξεφύγει από τις ευθύνες της και από τα πραγματικά προβλήματα» σχολίασε ο κ. Οικονόμου προσθέτοντας «συγκινητικό, δεν λέω αλλά και έχει και άλλα θέματα η επικαιρότητα. Το προσφυγικό ήταν και χθες εδώ, δηλαδή πρέπει να συγκινείσαι κάθε μέρα»;
Την ίδια ώρα η τραγωδία για τους πρόσφυγες δεν έχει τέλος καθώς δύο νέα ναυάγια σε Ρόδο και Κάλυμνο έγιναν το πρωί όπου 138 άνθρωποι διασώθηκαν από τα παγωμένα νερά του Αιγαίου. 21 άνθρωποι νεκροί, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 9 παιδιά.
Δυστυχώς μόνη απάντηση στους δημοσιογράφους του ΣΚΑΙ, για την δήθεν «παραπλήροφηση» που χρεώνουν στην εφημερίδα της Αριστεράς, παραμένει η σκληρή πραγματικότητα μιας τραγωδίας που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ευτυχώς απέναντι στον κυνισμό της δημοσιογραφίας που δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στα "νούμερα" και στο αντιπολιτευτικό μένος υπάρχει το πραγματικό πρόσωπο του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης όπως εκφράζεται από τους διασώστες λιμενικούς, τους εθελοντές και τους κατοίκους της Μυτιλήνης.
Απαντώντας στο left.gr που πρώτο ανέδειξε το θέμα, ο κ. Οικονόμου επέμεινε στον κυνικό σχολιασμό του σημειώνοντας ότι η ευαισθησία δεν είναι αλα καρτ. Με τη μόνη διαφορά, ότι ο επιλεκτικός σχολιασμός δεν είναι ίδιον της εφημερίδας της Αριστεράς αλλά όσων ανακαλύπτουν την ευαισθησία και την κοινωνία, μόνο για αντιπολιτευτικούς σκοπούς υπηρετώντας πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, ενώ τόσα χρόνια απέστραφαν το βλέμμα της επικαιρότητας, από τις οδυνηρές κοινωνικές συνέπειες των μνημονίων στη χώρα μας.
Υποχρεωτική θα πρέπει να γίνει η επίσκεψη των Ευρωπαίων πολιτικών και αξιωματούχων στη Λέσβο. Και αναφέρομαι σε όσους ήρθαν και όσους πρόκειται να έρθουν τις προσεχείς ημέρες στη χώρα μας. Τρεις ώρες από το επίσημο πρόγραμμά τους στη Μόρια και στο Καρά Τεπέ θα ήταν αρκετές ώστε να αντιληφθούν τι ακριβώς γίνεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα στα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε.
Μια ώρα στα hot spots, μια ώρα στις ακτές κι από μισή ώρα στα πρόχειρα ιατρεία των Γιατρών του Κόσμου αλλά και στο νεκροτομείο της Μυτιλήνης θα ήταν αρκετά για να συνειδητοποιήσουν οι εκπρόσωποι των εταίρων μας το μέγεθος της ανθρωπιστικής κρίσης που ξεβράζεται στις ακτές των ελληνικών νησιών. Φαντάζομαι πως για πολλά βράδια τον ύπνο τους θα στοιχειώνουν οι εικόνες παιδιών σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών και τα όνειρά τους θα βάφονται στο πορτοκαλί των σωσιβίων.
Τρεις ώρες στη Λέσβο είναι αρκετές ώστε να μουσκέψουν ώς το κόκαλο οι επεξεργασμένες προτάσεις των μετεγκαταστάσεων, των διαχωρισμών, των επαναπροωθήσεων αλλά και όλης της γραφειοκρατικής τους πολυπλοκότητας. Ας πάνε λίγες ώρες στη Μυτιλήνη και ας μην συναντήσουν κανέναν επίσημο. Ας αφιερώσουν λίγο από τον χρόνο τους για να μιλήσουν με τον Κυριάκο, τον Νικήτα, τον Αχιλλέα, τη Νίκη, τον Γιώργο και τη Μέρελ.
Αν έχουν το θάρρος, ας σταθούν με ειλικρίνεια μπροστά σε αυτούς τους εθελοντές για λίγα λεπτά και μετά ας μας πουν για την ανάγκη επιπλέον χρηματοδότησης της Frontex και τις αυξημένες ανάγκες για σύγχρονα μηχανήματα δακτυλοσκόπησης στις πύλες εισόδου των προσφύγων. Μια «γροθιά στο στομάχι» τούς χρειάζεται μήπως και πάψουν επιτέλους να σχεδιάζουν επί ενός χάρτη γεμάτου τείχη, φράχτες και συρματοπλέγματα.
Στη Μόρια έπρεπε να πάει χθες ο κ. Στάινμαϊερ και στο Καρά Τεπέ να πάει την επόμενη εβδομάδα ο κ. Σουλτς. Εκεί και στις ακτές της Λέσβου, όπου το Αιγαίο ξεβράζει πτώματα και τσακισμένες ψυχές, πρέπει να πάνε οι υπουργοί και οι κομισάριοι της Ε.Ε. Να αντικρίσουν τις πληγές και τον θάνατο. Να μετρήσουν τα ψίχουλα που κόβονται στη μέση για να φτάσουν για όλους. Να βρεθούν αντιμέτωποι οι υψηλοί επισκέπτες μας με το φαινόμενο που τα manual των Βρυξελλών αναφέρουν ως «ασυνόδευτα ανήλικα» για να περιγράψουν τα ορφανά ενός πολέμου που κινδυνεύουν σύντομα να πέσουν θύματα κάθε μορφής αντριχιαστικού εμπορίου.
Να έρθουν και να δουν τα πρόσωπα των αριθμών που τόσο απρόσωπα λογίζονται ως αριθμητικά στοιχεία στα γραφεία τους όταν μιλούν για «ροές» και «ποσοστά». Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, απ' ό,τι μάθαμε, δεν θα πάει τελικά στη Λέσβο και μάλλον την ίδια τακτική θα ακολουθήσει και ο κ. Σουλτς, ο οποίος θα περιορίσει το πρόγραμμά του σε μια επίσκεψη στην Αθήνα. Τα αποφεύγουν τα hot spots οι εμπνευστές τους. Τα αποφεύγουν σαν τις αμαρτίες τους.
Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή είναι ένας από τους λίγους θεσμούς στην Ελλάδα που έχουν καταφέρει έως τώρα να συνθέτουν δημιουργικά σε μια ενιαία θέση τις απόψεις των οικονομολόγων - μελών του, που, ως γνωστόν, έχουν διαφορετικές θεωρήσεις: δεξιές και αριστερές, αισιόδοξες και απαισιόδοξες, μνημονιακές και αντιμνημονιακές κ.ο.κ. Η ικανότητα αυτή προσδίδει κύρος στις εξαμηνιαίες εκθέσεις του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, παρ' ότι σε αρκετές περιπτώσεις προκαλούν τη δυσφορία τής -εκάστοτε- κυβέρνησης, καθώς τα συμπεράσματά του έρχονται σε αντίθεση με το "success story" που η κυβέρνηση αφηγείται.
Στη χθεσινή έκθεση, εν προκειμένω, το Γραφείο καταγράφει σειρά διαπιστώσεων και εκτιμήσεων για να υποστηρίξει ότι είναι "υπαρκτός ο κίνδυνος η χώρα να διολισθήσει σε βαθύτερη ύφεση ή και σε μια μακροχρόνια στασιμότητα", αλλά η εν λόγω εξέλιξη δεν είναι αναπότρεπτη. Ο κίνδυνος μπορεί να αποτραπεί υπό όρους και η οικονομία να επιστρέψει στην ανάπτυξη από το 2017. Ο σπουδαιότερος όρος για ταχύτερη ανάκαμψη και, κυρίως, για να τεθεί αυτή σε διατηρήσιμη βάση είναι να εξαλειφθεί η αβεβαιότητα τόσο ως προς τη γενική κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής όσο και ως προς τη διαχείριση θεμάτων όπως οι μεταρρυθμίσεις, οι αποκρατικοποιήσεις κ.ά.
Στην έκθεση το Γραφείο δίνει και μια απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα "γιατί έξι χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου το 2010 η ελληνική κρίση δεν έχει ξεπεραστεί". Παρ' ότι οι προσεγγίσεις σ' αυτό το ερώτημα ποικίλλουν και η όποια απάντηση, για να είναι πειστική, θα πρέπει μάλλον να συνοδεύεται από μια έκθεση για το πώς εισήλθε η χώρα στην εποχή των Μνημονίων, η θέση του Γραφείου αξίζει προσοχής. "Η εύκολη και δημοφιλής απάντηση", υποστηρίζει, "αποδίδει τη διάρκεια και την ένταση της κρίσης στη λιτότητα" και "συνδέεται με την εσφαλμένη υπόθεση ότι αρκεί να σταματήσει η λιτότητα ή να καταργηθούν τα Μνημόνια για να ανακάμψει η χώρα".
Όμως η υπόθεση αυτή "δεν είναι πλήρης, γιατί παραβλέπει τις παθογένειες της χώρας στην πλευρά της παραγωγής, τη μεταρρυθμιστική υστέρηση, το κακό μείγμα των μέτρων λόγω έμφασης στους φόρους, τις παλινωδίες και, κυρίως, τη σημασία της αβεβαιότητας για την οικονομική πορεία. Υποτιμά τις επιπτώσεις της αβεβαιότητας στη γενική κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής και σε επιμέρους περιοχές της, που ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη απειλή για την ανάκαμψη".
Το συμπέρασμα είναι: Για να βγούμε από την κρίση χρειάζεται, πέραν της σκληρής λιτότητας, να αντιμετωπιστούν και οι κομψά λεγόμενες "παθογένειες", που, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν αφορούν στενά τον οικονομικό τομέα. Σ' αυτό μάλλον το πεδίο θα δοκιμαστεί και η κυβέρνηση.
Χιλιάδες τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα στον δρόμο για την Ευρώπη.
Ο αριθμός των ανηλίκων από τη Συρία και το Αφγανιστάν, που φτάνουν χωρίς τους γονείς τους στην Ελλάδα, αυξάνεται διαρκώς.
Κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ανθρωπιστικές οργανώσεις για έξαρση φαινομένων κάθε είδους κακοποίησης και σεξουαλικής - εργασιακής εκμετάλλευσης των ορφανών του πολέμου.
Άργησαν αλλά μίλησαν οι αξιότιμοι συμπολίτες μου. Και άργησαν, θα έλεγε κανείς, να πετάξουν τις μάσκες της υποκριτικής ανοχής που τόσες μέρες έδειξαν στους πρόσφυγες που προσωρινά φιλοξενούνται στο Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου.
Βγήκαν οι «παράγοντες» της πόλης παγανιά και άρχισαν να μοιράζουν φόβο και δηλητήριο. «Οι συμπολίτες μας νιώθουν ανασφάλεια για την καθημερινότητά τους σε όλα τα επίπεδα και την ποιότητα ζωής τους» λέει ο ένας, «μπορεί να υπάρξουν κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία, μεταδοτικά νοσήματα και άλλοι κίνδυνοι» υπερθεματίζει ο άλλος.
Διαγκωνίζονται οι εκλεγμένοι μας για το ποιος θα φυτέψει πιο βαθιά τον σπόρο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού στα σπίτια μας. Καλούν σε κινητοποιήσεις για να διώξουμε τους ξενόφερτους που η κυβέρνηση μάς κουβάλησε στη γειτονιά μας και απειλούν να μας μολύνουν με τον ιό της προσφυγιάς και της ανέχειάς τους. «Κίνηση εχθρική για την τοπική κοινωνία» χαρακτηρίζουν οι κάποιοι επιφανείς συμπολίτες μου την ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης της Πολιτείας απέναντι στους ανέστιους που μεταφέρθηκαν από την πλατεία Βικτωρίας στις κλειδαμπαρωμένες μέχρι πρότινος Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Και το αποκορύφωμα: Η διαμονή των προσφύγων στο Παλαί του Γαλατσίου δημιουργεί στους πολίτες «αισθήματα φόβου και ανασφάλειας, αλλά και ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ στο να επισκεφθούν το όμορφο Άλσος Βεΐκου».
Ούτε δυο εβδομάδες δεν κράτησε η ανοχή τους ώσπου να επιδείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο και όχι αυτό το χαμογελαστό που φορούν στις προεκλογικές τους αφίσες.
Είναι αυτοί που σήμερα θα παραταχτούν ως επίσημοι για να παρακολουθήσουν την παρέλαση του ΟΧΙ.
Είναι αυτοί που λένε ΟΧΙ στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη ζητώντας συρματοπλέγματα, τείχη, φράχτες και καραντίνα για τους απρόσκλητους εισβολείς της καθημερινότητάς μας.
Είναι οι αξιότιμοι συμπολίτες μου, οι εκλεκτοί και εκλεγμένοι, που απαξιούν να αφουγκραστούν τα γέλια των παιδιών και τα ευχαριστώ των προσφύγων στους «άλλους» συμπολίτες μου που από την πρώτη στιγμή έκαναν το Παλαί του Γαλατσίου δεύτερο σπίτι τους για να βρεθούν στο πλευρό των ανέστιων από το Αφγανιστάν και τη Συρία.
Ο φόβος απέναντι στην αλληλεγγύη.
Οι «υγειονομικές βόμβες» κόντρα στις ζωγραφιές των παιδιών με τα βομβαρδισμένα σπίτια.
Ευτυχώς πάντως οι συμπολίτες μου δεν είναι όλοι ίδιοι και πλέον μπορώ να τους ξεχωρίζω.
