Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

Ανακεφαλαιοποίηση: Η επόμενη ημέρα (περί ξεπουλήματος- αφελληνισμού μυθολογία. Μέρος 2ον)

Με τη δημόσια εγγραφή στην Ελλάδα για την αύξηση του κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας κατά 300 εκ.ευρώ που ξεκινά σήμερα και λήγει την Τετάρτη ολοκληρώνεται το πρωτο στάδιο της ανακεφαλαιοποίησης των συστημικών τραπεζών. Απομένουν η Atticabank και οι συνεταιριστικές.

Εξηγήσαμε με εκτεταμένη αρθρογραφία την περασμένη εβδομάδα γιατί είναι λάθος οι ισχυρισμοί περί ξεπουλήματος κλπ. Όμως το ίδιο λανθασμένη είναι και η επιχειρηματολογία περί αφελληνισμού και πλήρους ιδιωτικοποίησης του εγχώριου τραπεζικού συστήματος.

Καταρχήν οι μετοχικοί συσχετισμοί δεν θεωρούνται ολοκληρωτικά διαμορφωμένοι.Υπάρχουν ακόμη οι εξής διαδικασίες για να συμβεί αυτό μες την επόμενη διετία:

Πρώτον: η μετατροπή των προνομιούχων μετοχών (της εποχής Αλογοσκούφη) σε δύο από τις τέσσερεις συστημικές τράπεζες Εθνική και Eurobank, σε νέες κοινές μετοχές κάτι που θα ενισχύσει τη συμμετοχή του Δημοσίου

Δεύτερον: Η μετατροπή των CoCo’s σε κοινές μετοχές μετά από μια διετία δυνητικά σε Εθνική και Πειραιώς (στην περίπτωση της Εθνικής έχει ανακοινωθεί ότι θα αγοραστούν με το προϊόν της πώλησης της Financebank)

Τρίτον: Η έκδοση νέων κοινών μετοχών υπέρ του Δημοσίου από τη σταδιακή εφαρμογή της απόφασης για τον αναβαλλόμενο φόρο σε βαθος μερικών χρόνων (δηλαδή για το ποσόν του αναβαλλόμενου φόρου που θα προστίθεται καθε χρόνο στα ίδια κεφάλαια των τραπεζών ο αντιστοιχος αριθμός μετοχών ισόποσης ονομαστικής με τον αναβαλλόμενο φόρο αξίας).

Και οι τρεις αυτές διαδικασίες θα έχουν ως αποτέλεσμα να αυξηθεί το ποσοστό του Δημοσίου και του ΤΧΣ.Ειδικά στην Εθνική ήδη το ποσοστό του Δημοσίου υπερβαίνει το 43%.

Όμως και τα ποσοσστά του ΤΧΣ σε Alpha και Πειραιώς είναι τέτοια που το καθιστούν τον σχετικώς πλειοψηφούντα μέτοχο.Δηλαδή δεν έχει μεν το 50%+1 ψήφο αλλά τις περισσότερες μετοχές από κάθε άλλον ξεχωριστά. Μόνο στην Eurobank η ομάδα των ιδιωτών μετόχων είχε και αύξησε την απόλυτη πλειοψηφία. Κατά συνέπεια η δυνατότητα ελέγχου των διοικήσεων μετοχικά υπάρχει ακόμη. Να θυμίσουμε ότι ο Γ.Κωστόπουλος αλλά και ο Μ.Σάλλας «κυβερνούσαν» σε Alpha και Πειραιώς με μονοψήφια ποσοστά. Το Δημόσιο έχει διψήφια ποσοστά σε 3 από τις 4 τράπεζες (έτσι κι αλλιώς την πλειοψηφία στην Eurobank την είχε χάσει στην προηγούμενη επί Σαμαρά ανακεφαλαιοποίηση).

Αλλά το τι θα γίνει με τις σημερινές διοικήσεις των τραπεζών θα φανεί σύντομα.΄Οταν η ΕΚΤ ζητήσει την επανάκριση των διοικήσεων όλων των συστημικών τραπεζών στην Ευρώπη. Και τότε δεν είναι απίθανο να ακουστεί ότι η κυβέρνηση μετατρέπει τις τράπεζες σε κυβερνητικό φέουδο!!!! Μιας και ήδη έχει κατακτήσει το δικαίωμα μεσω των εκπροσώπων της στο ΤΧΣ να προτείνει αυτή τις νέες διοικήσεις. 

Τού Στάθη Σχινά από τό stokokkino.gr 


 

Και τη σκάφη, σκάφη...

Όποιος κατόρθωσε να προσπεράσει τη συστηματική παραπληροφόρηση των -γνωστών και μη εξαιρετέων- τηλεοπτικών καναλιών και προτίμησε να μελετήσει στα σοβαρά ό,τι συμφωνήθηκε σχετικά με την προστασία της πρώτης κατοικίας θα κατάλαβε τα πάντα. Κατάλαβε ότι, μετά από σκληρή μάχη η κυβέρνηση κατάφερε να εξασφαλίσει την προστασία της πρώτης κατοικίας του 60% με 65% των πολιτών. Με κλιμάκωση όρων και προϋποθέσεων για τους αδύναμους και για τους λιγότερο αδύναμους. Ε, ναι, δεν προστάτευσε τους αποδεδειγμένα έχοντες, εκείνους που μπορούν να πληρώσουν και δεν το κάνουν. Και δεν θα έπρεπε. Θα ήταν επί της ουσίας άδικο για το κοινωνικό σύνολο.

Ο «γενικευτικός» νόμος Κατσέλη, σωστός για τη στιγμή που εισήχθη, όπως και η επέκτασή του από την παρούσα κυβέρνηση, δεν γινόταν να ισχύει επ' άπειρον. Δεν θα ήταν λογικό εξάλλου. Αν προστατευόταν νομοθετικά επ' αόριστον η πρώτη κατοικία των πάντων, δεν θα είχαν πλέον νόημα τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια των πολιτών. Θα σταματούσαν οι τράπεζες να δανειοδοτούν, με εγγύηση την πρώτη, και συνήθως τη μόνη κατοικία. Όταν ήρθε λοιπόν ή ώρα για το «ξεσκαρτάρισμα», η κυβέρνηση όφειλε να νομοθετήσει υπέρ των αδυνάμων. Και αυτό έπραξε.

Ας πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους. Το κόστος της κρίσης που διάγουμε είναι, έτσι κι αλλιώς, βαρύ. Και η συμφωνία που ο Αλέξης Τσίπρας υποχρεώθηκε, με το πιστόλι στον κρόταφο της χώρας, να συνομολογήσει με τους δανειστές εξειδικεύει αυτά τα βάρη. Το ζήτημα είναι ποιος θα κληθεί να τα επωμιστεί. Να τη γλιτώσουν οι πάντες, αποκλείεται. Οπότε τίθεται, εξ' αντικειμένου, θέμα κατανομής των βαρών. Αν η κυβέρνηση της αριστεράς «μεροληπτεί» υπέρ των αδυνάμων, τότε κάνει καλά τη δουλειά της. Τόσο απλά. Τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη...


Προτεραιότητες της συγκυρίας

Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι ουδείς έχει συνειδητοποιήσει πως του αναλογεί μέρος των βαρών. Ανάλογα με τις δυνατότητές του. Βλέπουμε έτσι την κάθε επαγγελματική κατηγορία που κάτι της «χρεώνεται» να φέρνει την καταστροφή. Να ξεσηκώνεται, να αρνείται, να ολοφύρεται, να διαλαλεί το άδικο και να καταγγέλλει. Στη βάση της λογικής, ότι θα πρέπει να πάει αλλού ο λογαριασμός, όχι σ' εκείνη. Η κάθε επαγγελματική κατηγορία. Από τους οινοποιούς και τους ζυθοποιούς έως τους σχολάρχες, τους μεγαλοαγρότες, τους μεγαλοκτηνοτρόφους και έως τους ξενοδόχους, τους τουριστικούς πράκτορες και τους δικαστές. Ναι, και τους δικαστές. Οι οποίοι κατά σύστημα αρνούνται ν' ακολουθήσουν στο ελάχιστο την κοινή μοίρα των πολιτών αυτής της χώρας.

Να πάει λοιπόν αλλού ο λογαριασμός. Πού αλλού άραγε; Σ' εκείνους μήπως που έχουν δώσει και ξαναδώσει και ξαναδώσει; Σ' εκείνους που πλέον έχουν στραγγίξει; Ε λοιπόν, αν η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, πολύ περισσότερο η κυβέρνηση της Αριστεράς υπέκυπτε σ' αυτή τη λογική, θα ήταν ανάξια του ρόλου και της αποστολής της.

Και, επί τέλους, για να λέμε τη σκάφη, σκάφη, δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως ήταν καλή ιδέα να καταργηθεί το πεντάευρο στα νοσοκομεία, έτσι για όλους, αδιακρίτως. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως ήταν καλή ιδέα να καταργηθεί το ευρώ ανά συνταγή στα φαρμακεία, έτσι για όλους, αδιακρίτως. Όταν είναι βέβαιο πως η πλειονότητα των πολιτών είναι σε θέση να τα δώσει δίχως να της κοστίσουν, δίχως να το αισθανθεί καν. Θα μπορούσε, αντιθέτως, να προκριθεί η ελαστική εφαρμογή των μέτρων. Με μια απλή προφορική δήλωση αδυναμίας των ενδιαφερομένων. Οι συντριπτικά περισσότεροι δεν θα το έκαναν, γιατί δεν το χρειάζονται.

Είναι βέβαιο ότι, έτσι, το κράτος θα εξασφάλιζε σημαντικά έσοδα, «ανταποδοτικά» για τη βελτίωση των συνθηκών περίθαλψης του λαού. Ο καθένας, βεβαίως, αντιλαμβάνεται τον συμβολικό χαρακτήρα των σχετικών αποφάσεων, τότε, με το που ανέλαβε η κυβέρνηση της Αριστεράς τον περασμένο Γενάρη. Πρόκειται ωστόσο για προβληματικές κινήσεις, οι οποίες χρήζουν καλύτερης και σοβαρότερης, πέραν της συμβολικής, επεξεργασίας, ως προς τις συνέπειές τους.

Είπαμε. Κοινωνική, ηθική και, βεβαίως, πολιτική προτεραιότητα των ημερών μας είναι η, παντί τρόπω, προστασία των αδυνάμων ή και των κάπως λιγότερο αδυνάμων. Και πάντως όχι των οικονομικά εύρωστων. Η προστασία εκείνων που επλήγησαν περισσότερο στα χρόνια της μεγάλης κρίσης. Και οι οποίοι έχουν ήδη αγγίξει τα όριά τους. Κάπως έτσι -θα πρέπει να- ορίζονται και οι κυβερνητικές ιεραρχήσεις. Όσο για μας, τους πολίτες αυτής της χώρας, ε, είναι ζήτημα στοιχειώδους κοινωνικής ευαισθησίας και ευθύνης. Να αντιληφθούμε τα δεδομένα της συγκυρίας, τις προτεραιότητες και τις ανάγκες της. Μ' άλλα λόγια να καταλάβουμε που ακριβώς ζούμε. Και να συμπεριφερθούμε αναλόγως... 

Τού Βασίλη Πάικου από τήν Αυγή 


 

Πρώτο Θέμα: 50 αποχρώσεις του κίτρινου

Η συνταγή του Πρώτου Θέματος είναι γνωστή, βγαλμένη από τις πιο κίτρινες σελίδες της δημοσιογραφίας, πήγε βήματα παραπέρα την κωστοπουλική σχολή του στραφταλιζέ lifestyle που ασχολούνταν κυρίως με τις ζωές των εγχώριων σελέμπριτιζ βάζοντας στο κίτρινο μικροσκόπιο του και τους πολιτικούς... Η κωστοπουλική σχολή κατέληγε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι το ζήτημα τελικά είναι να σαι μάγκας και να κάνεις μια "μπίζνα", μια "αρπαχτή", μια "ομορφιά"...

Θυμόμαστε το Πρώτο Θέμα να ξεπλένει την Χρυσή Αυγή προβάλλοντας τους "κοιλιακούς" και τις "αιθέριες υπάρξεις" στο πλευρό του Κασιδιάρη, θυμόμαστε τα αφιερώματα στην προσωπική ζωή της Δούρου λες και με κάποιο τρόπο επηρεάζει τις θέσεις της, θυμόμαστε το αφιέρωμα στις συζύγους των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ λες και αποτελούν ειδική κατηγορία, θυμόμαστε την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων του ανήλικου παιδιού του πρωθυπουργού λες και προσθέτει κάτι στο παζλ των εξελίξεων... Όταν ξεμένουν από έμπνευση για τρομοκράτες από τη μία και διορισμούς από την άλλη, στο Πρώτο Θέμα ασχολούνται με την Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ... το είχαν κάνει στην πρώτη συνδιάσκεψη το έκαναν και τώρα σταχυολογώντας ανυπόστατες πληροφορίες με ολίγη από σεξισμό για τα μέλη του νέου Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ με φωτογραφίες αλιευμένες από το διαδίκτυο και πληροφορίες που ισχύουν δεν ισχύουν το ίδιο τους κάνει...

Το "αφιέρωμα" διατρέχει υπόρρητα η ιδέα ότι πολιτική νεολαία ίσον διορισμός δηλαδή η αντιπολιτική αντίληψη η οποία έχει φέρει τα τελευταία χρόνια στο προσκήνιο "κόμματα" όπως αυτά του Στ. Θεοδωράκη και του Β. Λεβέντη. Η Αριστερά ούτε είναι ούτε ήταν -και ευχόμαστε να μην γίνει- δεξαμενή στελεχών για το δημόσιο τομέα και τις δημόσιες επιχειρήσεις. Η λογική μιας αριστερής νεολαίας ή ενός αριστερού κόμματος είναι ότι πάντα θα διατηρεί τα κινηματικά του χαρακτηριστικά κρίνοντας και ελέγχοντας την κυβέρνηση και παίρνοντας θέση στο πλευρό της κοινωνίας.

Οι "αναλύσεις" του Πρώτου Θέματος - αν μπορούν να χαρακτηριστούν ως τέτοιες – κάνουν διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας, των αξιών, των προτεραιοτήτων και του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα πράγματα μία αριστερή πολιτική νεολαία και τα μέλη της. Όταν έχεις συνηθίσει να ξύνεις τον πάτο του λαϊκισμού είναι λογικό να κρίνεις και τους άλλους με τα ίδια μέτρα, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν είναι ούτε η ΟΝΝΕΔ ούτε η Νεολαία ΠΑΣΟΚ και ούτε θέλει να γίνει...

Σε τελική, η Αριστερά δεν χωρά στην κίτρινη τσιχλόφουσκα που μασουλάτε! 

Τής Αναστασίας Γιάμαλη από τήν Αυγή 


 

Μια κρίση που δεν μπορεί να περιμένει

Εγκλωβισμένοι στις άμεσες κρίσεις, αυτές που ζούμε στην καθημερινότητά μας -την οικονομική, την προσφυγική- ξεχνάμε εύκολα μια κρίση διαρκείας, που άμεσα απειλεί κάποιους άλλους, σε χώρες μακρινές, αλλά μακροπρόθεσμα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για όλους μας στον πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια την έχουμε βαφτίσει "κλιματική αλλαγή", τη θυμόμαστε όταν εμφανίζονται στις ειδήσεις -ενίοτε, αλλά πολύ σπανιότερα και στη ζωή μας- ακραία καιρικά φαινόμενα και όταν συγκαλούνται οι σχετικές παγκόσμιες διασκέψεις, όπως αυτή που ξεκίνησε χθες στο Παρίσι.

Από τότε που η επιστήμη κατάφερε επιτέλους να πείσει, κόντρα στις προσπάθειες του λόμπι των υδρογονανθράκων, πρώτον ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι γεγονός, δεύτερον ότι συνεχίζεται αμείωτη εξαιτίας των εκλύσεων αερίων θερμοκηπίου και τρίτον ανεβάζει επικίνδυνα τη στάθμη των ωκεανών, η πολιτική βρέθηκε ενώπιον των ευθυνών της και δεσμεύτηκε να πάρει μέτρα -σε κάθε χώρα χωριστά- για να πετύχει να περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα μας. Ωστόσο, οι προηγούμενες διασκέψεις για την κλιματική αλλαγή είτε κατέληξαν σε ναυάγιο είτε -στην καλύτερη περίπτωση- σε δεσμεύσεις σε... εθελοντική βάση.

Θα έχει αυτή η διάσκεψη καλύτερες προοπτικές; Θα καταλήξει πράγματι σε ένα νομικά δεσμευτικό πλαίσιο, που θα υποχρεώνει όλες τις χώρες να μειώσουν τις εκλύσεις αερίων χωρίς παράλληλα να ενισχυθεί ο καταστροφικός για τις πιο αδύναμες ανταγωνισμός για τους ενεργειακούς πόρους και τις πρώτες ύλες; Η απάντηση στις 11 Δεκεμβρίου.

Πλην όμως η κλιματική αλλαγή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς αλλαγή μοντέλου ανάπτυξης, Χωρίς μια οικουμενική προσπάθεια μείωσης των τρομακτικών ανισοτήτων μεταξύ φτωχών και πλουσίων, χωρίς το "ξεδόντιασμα" εκείνων των λίγων -του περιβόητου 1%- που πλουτίζουν εις βάρος του παγκόσμιου πληθυσμού και του περιβάλλοντος. Μέχρι και ο Πάπας τα έβαλε αυτό το καλοκαίρι με τον "αρπακτικό" καπιταλισμό, που "έχει επιβάλει τη λογική του κέρδους με οποιοδήποτε τίμημα, χωρίς να ενδιαφέρεται για τον κοινωνικό αποκλεισμό ή την καταστροφή της φύσης".

Ακριβώς επειδή απαιτείται ριζική αλλαγή μοντέλου, η πιθανότητα να κάνουν την υπέρβαση οι 150 ηγέτες του κόσμου που μαζεύτηκαν χθες στο Παρίσι είναι μικρή. Παρά την ελπίδα που διατύπωσε στη διάσκεψη ο Αλέξης Τσίπρας πως "θα αποδείξουμε ότι δεν είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων". 

Τό κύριο άρθρο τής Αυγής