Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Η χαρά του Μάνου και η λύπη του Σπίρτζη

Πανηγυρίζουν διάφοροι φιλελέδες, με πρώτο τον κ. Στ. Μάνο (φαινότυπο απολύτως αποτυχημένου πολιτικού και επιχειρηματία), για την εμμονή της τρόικας που, όπως λέει, αγνόησε τους ανόητους κομμουνιστές της κυβέρνησης και πέτυχε την ιδιωτικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, ή, σωστότερα, την κρατικοποίησή τους στη Γερμανία, αφού περιέρχονται σε γερμανική κρατική επιχείρηση.

Η Ελλάδα, χώρα τουριστική και νησιωτική, αποστερείται βασικών μέσων αυτοκυβέρνησης χάνοντας τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της. Το επιχείρημα ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι σε θέση να τα αξιοποιήσει καταρρίπτεται με δύο απλά επιχειρήματα: το σύνολο, σχεδόν, των ιδιωτικοποιούμενων λιμανιών και αεροδρομίων είναι κερδοφόρο και η πρόβλεψη είναι αύξηση της κερδοφορίας ούτως ή άλλως.

Το ελληνικό κράτος δεν είναι ότι γενικώς και αορίστως δεν έχει χρήματα για τη βελτίωση των υποδομών αυτών, αλλά έχει υποχρεωθεί, μέσω των προγραμμάτων λιτότητας και μέσα από την εκμηδένιση των δημοσίων επενδύσεων, να μην μπορεί να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό τους. Συνεπώς, έχουμε να κάνουμε με μια επιτυχημένη επιχείρηση καταλήστευσης της χώρας. Εάν σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και το τίμημα του 1,4 δισ. που δίνουν οι Γερμανοί για τα αεροδρόμια πηγαίνει στο βαρέλι του χρέους, στην πραγματικότητα έχουμε κατάσχεση των περιφερειακών αεροδρομίων η οποία επιβλήθηκε με εκβιασμό. Είναι απορίας άξιον, λοιπόν, όχι γιατί λυπάται ο Σπίρτζης, αλλά γιατί χαίρονται οι νεοφιλελεύθεροι, εκτός του ότι υπέστη βλάβη το... καταραμένο κράτος.

Είναι προφανές ότι το ελληνικό κράτος, όταν ανακτήσει την κυριαρχία του, δεν θα αφήσει ούτε τα αεροδρόμια, ούτε τα λιμάνια, ούτε άλλες κρίσιμες και στρατηγικού χαρακτήρα υποδομές εκτός του ελέγχου του. Πρέπει επίσης να αναλογιστούν όλοι ότι όσο πιο ληστρική και αποικιακή είναι μια συμφωνία που επιβάλλεται σήμερα στην Ελλάδα, λόγω Μνημονίου, τόσο πιο απόλυτη θα είναι η απάντηση όταν έρθει η ώρα. Άλλο επένδυση, άλλο ληστεία.

Και αυτή τη διάκριση επιχειρεί η κυβέρνηση, κάνοντας τομή ανάμεσα στις εννέα ιδιωτικοποιήσεις Σαμαρά (μεταξύ αυτών, δυστυχώς, και τα αεροδρόμια) και στο νέο ταμείο για τη δημόσια περιουσία. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στο μνημονιακό σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και σε αυτό που πέτυχε ο Σκουρλέτης. Κοντολογίς, όταν κάποιος θέλει επένδυση και συνεργασία, το βλέπουμε, όταν όμως νομίζει ότι μπορεί να βάλει μια ολόκληρη χώρα στην τσέπη, να ξέρει ότι η αντίδραση θα είναι αντίστοιχη, αν και αναγκαστικά ετεροχρονισμένη. 




Ενημέρωση... νέου Τύπου

Τα κεντρικά δελτία ειδήσεων των καναλιών αναζητούν παγίως μόνο, ή κυρίως, ειδήσεις οι οποίες μπορούν να πλήξουν την κυβέρνηση. Και το κάνουν χωρίς να προσέχουν ούτε καν να τηρούν τους βασικούς κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Ας τα δούμε συγκεκριμένα.

Χθες στο δελτίο του Mega ξεκίνησαν με το "σκάνδαλο" των αμοιβών αποσπασμένων και μετακλητών συμβούλων στα υπουργεία. Ανατρίχιασαν δημοσιογράφοι, μαζί η Όλγα και Γιάννης, από το γεγονός ότι όσοι αποσπαστούν ως σύμβουλοι σε υπουργούς πηδούν μισθολογικά κλιμάκια μέχρι να συμπληρωθεί ένας μισθός που φαίνεται σημαντικός, αλλά δεν μαθαίνουμε πως δεν αφορά το νούμερο που μας ανακοινώνουν, μιας και πρόκειται για μεικτές αμοιβές.

Πώς ένας υψηλόβαθμος επιστήμονας στον ιδιωτικό τομέα θα εγκαταλείψει τη θέση του αν δεν του καλύπτουν στοιχειωδώς τη μισθολογική ισορροπία; Δεν μας ενημερώνουν επίσης ότι οι θέσεις αυτές δεν είναι μόνιμες και ότι, αν αποχωρήσει ο υπουργός που τους επέλεξε και ο καινούργιος δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί τους, αυτοί επιστρέφουν στη θέσεις που είχαν πριν μετακινηθούν, και μάλιστα όσοι προέρχονται από τον δημόσιο τομέα με τον μισθό που είχαν τότε.

Πάμε τώρα στην περίπτωση του καστανά από τη Θεσσαλονίκη. Αφού μας συγκίνησαν για τον βιοπαλαιστή που συνελήφθη από τους άκαρδους αστυνομικούς επειδή δεν είχε άδεια, μας άφησαν με το ερώτημα, το οποίο δεν υπέβαλε κανείς! Γιατί ο συγκεκριμένος βιοπαλαιστής δεν έκανε ό,τι και οι άλλοι καστανάδες βιοπαλαιστές, δηλαδή να υποβάλει αίτηση για άδεια; Διότι όλοι όσοι πωλούν προϊόντα τροφής πρέπει να ελέγχονται για την προστασία της δημόσιας υγείας. Επίσης κανείς δεν φρόντισε να ρωτήσει τι επάγγελμα έκανε πριν ο καστανάς της υπόθεσής μας. Διότι, όπως δήλωσε ο ίδιος, χρωστάει στο ΤΕΒΕ 56.000, στην αστυνομία από πρόστιμα 70.000 (!) και στη δημοτική αστυνομία 26.000 ευρώ. Κάτι δεν πάει καλά, αλλά ποιος νοιάζεται;

Ας ολοκληρώσουμε με τα κόκκινα δάνεια, τα οποία, όπως μας είπαν, όλα θα παραχωρηθούν στα κοράκια, αν δεν νομοθετηθούν οι ρυθμίσεις. Το "αν δεν νομοθετηθούν οι ρυθμίσεις" παραλείφθηκε και έφτασε στα αυτιά των τηλεθεατών το τρομοκρατικό "όλα τα κόκκινα δάνεια στα κοράκια". Αυτά τα ολίγα, για να μη θυμηθούμε τα 32 ακίνητα του Γιώργου Σταθάκη που ήταν μονοψήφιο ποσοστό σε 32 αγροτεμάχια τα οποία αξιολογήθηκαν και ζητήθηκε ΕΝΦΙΑ με το ιλιγγιώδες ποσόν των 37 ευρώ. Η συνταγή είναι γνωστή. Λέγε λέγε, κάτι θα μείνει και, μετά, ποιος νοιάζεται για την αποκατάσταση της πραγματικότητας; 




Έφοδος για δύο δισεκατομμύρια

Έσοδα από κατασχέσεις και πρόστιμα, που σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις οικονομικών παραγόντων μπορεί να ξεπεράσουν και τα 2 δισ. ευρώ, αναμένεται να αποφέρει η αξιοποίηση της λίστας Ελλήνων καταθετών σε τέσσερις ελβετικές τράπεζες, η οποία έγινε γνωστή ως "λίστα Μπόργκιανς" από το όνομα του υπουργού Οικονομικών της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας που την παρέδωσε στις ελληνικές αρχές.

Οι διαδικασίες αξιοποίησης της λίστας επιταχύνονται μετά την έφοδο του ΣΔΟΕ και των οικονομικών εισαγγελέων σε υποκατάστημα της UBS (μίας από τις τέσσερις τράπεζες) στην Αθήνα και την ταυτοποίηση στοιχείων για 200 μεγαλοκαταθέτες με λογαριασμούς από 1,5 έως 12 εκατ. ευρώ.

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να αποσταλούν από τις αρχές σημειώματα προς τους συνολικά 10.000 ενδιαφερόμενους που υπάρχουν στη λίστα ώστε να τακτοποιήσουν την υπόθεσή τους, ενώ εντός του Ιανουαρίου αναμένεται στην Αθήνα και ο Βάλτερ Μπόργκιανς. 




Στο μυαλό του Συγκροτηματάρχη

Πάντως, ό,τι και να πείτε, είναι αξιοθαύμαστη η επιμονή, αλλά και η πονηριά -αλώπηξ λιμώττουσα...- με την οποία το γνωστό Συγκρότημα σκαρώνει, σφυρηλατεί, παράγει, και ρίχνει στην καθημερινή κατανάλωση την ιδέα της οικουμενικής. Ή της κυβέρνησης συνεργασίας ανάμεσα στα δυο μεγαλύτερα κόμματα. Ή, εν πάση περιπτώσει, της απαλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ από τις γωνιώδεις πλευρές της πολιτικής του, του στρογγυλέματος ούτως ειπείν, της απαλλαγής και από κάποια πρόσωπα και της απαλλαγής οπωσδήποτε της κυβέρνησης από τους ΑΝ.ΕΛΛ. Ούτως ώστε να ανοίξει η πόρτα της συναίνεσης.

Όσοι συμπαθούμε από παλιά -από τότε που το έκαιγαν στους δρόμους της οργής του εξήντα οι εκδρομείς- το ζεύγος των γνωστών εφημερίδων προβληματιζόμαστε σοβαρά: Γιατί αυτός ο χαβάς; Μήπως γιατί όντως ενδιαφέρονται για την πολιτική σταθερότητα; Μπα, αυτοί συνεχώς γράφουν για μπάχαλο, για κουρέματα, για φακελώματα, για ανεμομαζώματα, για καρφώματα, για μαχαιρώματα, για καταστροφές, για βαρύ γλυκό και όχι εν γένει. Μήπως όμως ενδιαφέρονται για τη μακροημέρευση του ΣΥΡΙΖΑ, του Τσίπρα, της Αριστεράς; Χα, χα, χα, που γράφουν οι μετέχοντες στους διαλόγους του Facebook.

Γιατί, λοιπόν; Δυστυχώς, δε μπορεί κανείς να μας διαφωτίσει, παρεκτός αν μπορέσει να μπει στο μυαλό του Συγκροτηματάρχη. Κάτι τέτοια ταλέντα όμως, και κάτι τέτοιες τεχνικές, τα διαθέτουν μόνο ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Που άνετα εισχωρούν στο μυαλό του Τσίπρα, για παράδειγμα, για να ανακαλύψουν και να αποκαλύψουν τι σχεδιάζει, πόσο μεγάλη αγωνία έχει για τα εσωκομματικά της Ν.Δ., πώς κρυφός του πόθος είναι να διαφθείρει τον Καραμανλή τον νεότερο και άλλα τέτοια μύχια. Κι έτσι το άγνωστο και αγωνιώδες για τον έρωτα του Συγκροτήματος με τα οικουμενικά σχήματα παραμένει.

Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή ότι δεν είναι το οικουμενικό, αλλά το προσωπικό που κινεί τον Συγκροτηματάρχη. Ότι δηλαδή πολύ θα ήθελε να παπαριάσει η Αριστερά σε μια ωραία παρέα με τους φίλους του, για να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι στην αγκαλιά της εξουσίας τους. Μη βλέπουν εφιάλτες με σκηνές από το "Πρίγκηψ και Φτωχός". Ή, ακόμα χειρότερα, μη τον αγουροξυπνήσει καμιά μέρα ο καλλικέλαδος Κορυδαλλός. Αλλά αυτό είναι τόσο συκοφαντικό, όταν ξέρεις το βίο και την πολιτεία του Συγκροτήματος, που η έντιμη δημοσιογραφία επιτάσσει να το αποκηρύξουμε. Μετά βδελυγμίας μάλιστα... 




Οι κραυγές για τα... ψίχουλα

Τελικά είναι ψίχουλα οι αυξήσεις στο Δημόσιο; 'Η μήπως είναι απαράδεκτη επίδειξη εύνοιας προς "αυτούς που πληρώνονται κάθε πρώτη και δεκαπέντε"; Θα περίμενε κανείς οι κραυγές που ακούγονται από τη στιγμή που παρουσιάστηκε το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων να είναι για ένα από τα δύο. Είτε κακώς δίνονται πολλά λεφτά στους δημοσίους υπαλλήλους είτε κακώς δίνονται πολύ λίγα. Η πρώτη κατηγορία εκτοξεύεται από αυτούς που με περισσή ευκολία πυροδοτούν τον κοινωνικό αυτοματισμό, η δεύτερη από τους συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα που μιλούν για "φτωχολόγιο". Και οι δύο δεν έχουν αίσθηση του μέτρου -και της πραγματικότητας.

Ας το δούμε σε ένα παράδειγμα. Με το νέο μισθολόγιο ένας υπάλληλος που είχε καθηλωθεί μέχρι σήμερα π.χ. στα 1.100 ευρώ τον μήνα θα φτάσει σταδιακά σε τέσσερα χρόνια στα 1.280 ευρώ. Κάθε χρόνο θα προστίθενται 45 ευρώ στον μισθό του μέχρι το 2019. Τι είναι 45 ευρώ επιπλέον; Χρήματα που θα πάνε αμέσως στην κατανάλωση: στον μανάβη, στο περίπτερο, στο σουβλατζίδικο, στο κατάστημα της γωνίας. Μια μικρή ανάσα για τον ιδιωτικό τομέα, που δεν κέρδισε τίποτε όλα τα προηγούμενα χρόνια από τις τεράστιες μειώσεις στους μισθούς του Δημοσίου. Αντιθέτως, έχασε πελάτες, έχασε τζίρο, έβαλε λουκέτα. Έχει λοιπόν κάθε λόγο να χαίρεται και για την πιο μικρή αύξηση στο εισόδημα των δυνάμει πελατών του.

Όπως θα έπρεπε να καλωσορίσει η ΑΔΕΔΥ το χειρόφρενο που τραβάει η κυβέρνηση στην κούρσα στον κατήφορο της τελευταίας πενταετίας. Είναι η πρώτη φορά που όχι απλώς μπαίνει ένας πάτος στο βαρέλι των μειώσεων, αλλά γίνεται ένα βήμα στην αντίθετη κατεύθυνση, με τη δέουσα προσοχή, ώστε να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός, να μην λείψουν τα χρήματα από αλλού.

Βεβαίως, στόχος είναι να αποκατασταθούν οι απώλειες που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο τα τελευταία πέντε χρόνια και να δημιουργηθούν κανονικές δουλειές στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να σταθεί η οικονομία στα πόδια της, με σταθερά βήματα. Κι ένα τέτοιο βήμα είναι το νέο μισθολόγιο. 




Εκατοντάδες ΑΦΜ με καταθέσεις εκατομμυρίων στη λίστα Ρηνανίας-Βεστφαλίας

Με ταχείς ρυθμούς προχωρούν οι διαδικασίες ελέγχου της λίστας που έχουν παραδώσει στις ελληνικές αρχές οι φορολογικές αρχές της βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, όπως ανέφερε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης.

«Σε αντίθεση με τα όσα έγιναν με την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, οι εισαγγελικές αρχές ήδη έχουν ταυτοποιήσει εκατοντάδες ΑΦΜ με καταθέσεις από 1 εκατ. ευρώ έως 12 εκατ. ευρώ» τόνισε ο Τρ Αλεξιάδης και προσέθεσε ότι «τα αποτελέσματα θα είναι γρήγορα και θεαματικά, όχι για να χρησιμοποιηθούν σαν επικοινωνιακά πυροτεχνήματα αλλά γιατί πιστεύουμε ότι την ώρα που ο πολίτης πληρώνει, οφείλουμε να αποδώσουμε φορολογική δικαιοσύνη και προς αυτή την κατεύθυνση εργάζονται οι εισαγγελείς και οι υπηρεσίες». Ανέφερε δε ότι για το ίδιο θέμα αναμένεται σύντομα στην Αθήνα ο αρμόδιος υπουργός του κρατιδίου της Ρηνανίας-Βεστφαλίας.

Απαντώντας, στη βουλευτή του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου, η οποία έκανε λόγο για διάλυση του ΣΔΟΕ, ο Τρ. Αλεξιάδης είπε ότι το ΣΔΟΕ δεν διαλύεται και πως αντίθετα ενισχύεται και υποστηρίζεται, ενώ ανέφερε ότι ήδη έχει συσταθεί επιτροπή η οποία επεξεργάζεται το νέο οργανόγραμμα της υπηρεσίας.

«Θα έπρεπε να συγχαρείτε την κυβέρνηση που κάνει κάτι το οποίο δεν υπήρχε ούτε στα όνειρα των προηγουμένων κυβερνήσεων», κατέληξε ο Τρ. Αλεξιάδης.