Γιατί ο Τσίπρας έχει δίκιο

Στην προχθεσινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ ο πρωθυπουργός αφιέρωσε αρκετό χρόνο σε απαντήσεις που αφορούν την αντιπολίτευση γενικώς, την αντιπολίτευση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ειδικώς. Το εύλογο ερώτημα που έθεσε και παραμένει αναπάντητο είναι: Πώς είναι δυνατόν να έχουν υπερψηφίσει τη συμφωνία με τους δανειστές και να καταψηφίζουν όλους τους εφαρμοστικούς νόμους που την υλοποιούν και υποχρεώνουν τους εταίρους να εκπληρώσουν τις δικές τους υποχρεώσεις;

Στο ερώτημα αυτό αποφεύγουν επιμελώς να απαντήσουν τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ. Και αν στη Ν.Δ. υπάρχουν δικαιολογίες λόγω του χάους που έχει προκαλέσει το κενό ηγεσίας, δεν έχουν καμία δικαιολογία οι αντιπρόσωποι της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Το μόνο πραγματικό επιχείρημα που δεν λέγεται είναι πως την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ - Δημοκρατική Συμπαράταξη την ελέγχει απόλυτα ο Βενιζέλος με τους χρηματίσαντες υπουργούς στη διακυβέρνηση Σαμαρά. Και ενώ θα περίμενε κανείς από την κ. Γεννηματά να διαχωρίζει προσεκτικά τη θέση του σχήματος, ώστε αυτό να καταφέρει σταδιακά να πάρει άφεση αμαρτιών από την κοινωνία, εκείνη ζητάει και τα ρέστα έχοντας διαγράψει από το μυαλό της το αμαρτωλό παρελθόν που αφορά και την ίδια. Είναι όμως δύσκολο να πατάς σε δύο βάρκες και να ισορροπείς για πολύ.

Η συγκεκριμένη πολιτική στάση -ίσως δεν το κατανοούν- δεν θα πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ όσο νομίζουν. Και αυτό διότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για το καλύτερο δυνατόν - αυτό είναι συγκρίσιμο και δεν περνάει απαρατήρητο. Το πλαίσιο της συμφωνίας, παρά τις δυσκολίες και τις παρεμβάσεις κυρίως της σκληρής ευρωπαϊκής Δεξιάς, αφήνει σημαντικά περιθώρια ανάκαμψης όταν κυνηγάς με οργανωμένο τρόπο τις ευκαιρίες και σχεδιάζεις προσεκτικά τις εναλλακτικές λύσεις. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι ψηφοφόροι επέλεξαν πριν από δύο μήνες τον ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσει.

Στη Ν.Δ., όσες δικαιολογίες και αν έχουν ή πρόκειται να βρουν, οφείλουν να ξέρουν πως αυτή η Βαβέλ που άφησε πίσω του ο Σαμαράς, όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος, δεν μπορεί να πάει μακριά. Είναι πρωτόγνωρο ένα κόμμα που λίγο έως πολύ διατήρησε τις δυνάμεις του στην κρίση, με τόσο μεγάλη κυβερνητική εμπειρία, να μην είναι σε θέση να στριμώξει την κυβέρνηση καταθέτοντας επεξεργασμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις. Δεν είναι δυνατόν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να αδιαφορούν πλήρως και να ταυτίζονται με τα συμφέροντα της εγχώριας διαπλοκής. Δεν είναι δυνατόν ζητούμενα που άπτονται εθνικών θεμάτων ή ξεφεύγουν από τον στενό ορίζοντα της κυβερνητικής τετραετίας να αποκρούονται με τόση ευκολία. Αν συνεχίσουν έτσι, κακό του κεφαλιού τους, όπως είχε πει ο πρωθυπουργός.

Από τήν Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Από την Ίσκρα, χωρίς αγάπη

Πάρτε βαθιά αναπνοή και βουτήξτε:

• Το ασφαλιστικό και τα νέα αντιαγροτικά μέτρα είναι το Βατερλό της κυβέρνησης Τσίπρα. 
• Ταπεινωτική συμπεριφορά Κοστέλο και Σία απέναντι στην υποτελή κυβέρνηση Τσίπρα. 
• Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ένα διαρκές σκάνδαλο. 
• Δεκάδες δισ. τρώνε οι τράπεζες. 
• Το έγκλημα της ανακεφαλαιοποίησης δεν καλύπτεται με στρουθοκαμηλισμούς. 
• Οι Γερμανοί ξανάρχονται - ένοπλοι. 
• Πρώτη φορά αριστερά, με δολοφόνους κολιγιά. 
• Ασφαλιστικό: έγκλημα και νοσταλγία. 

Πρόκειται για ένα δείγμα τίτλων από την Ίσκρα του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Και κάτω από τους τίτλους; Νά ένα απόσπασμα του ίδιου του Παναγιώτη:
«Είμαστε οι πρώτοι που με αδιάσειστα στοιχεία και δριμύτητα καταγγείλαμε το μέγα σκάνδαλο, το μεγαλύτερο στην ελληνική Ιστορία, της λεγόμενης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών... δεν θα αποφύγουν να λογοδοτήσουν πολιτικά και ποινικά οι ένοχοι και συνένοχοι, Τσίπρας και Δραγασάκης, όσο και αν τους καλύπτουν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης». 

Έγκλημα και πάλι έγκλημα, σκάνδαλα και πάλι σκάνδαλα, υποτέλειες, ποινικές ευθύνες, κολιγιές με δολοφόνους, με ολίγον από στρουθοκάμηλους και νοσταλγίες. Αυτό τώρα ο Παναγιώτης και οι άλλοι -ο Στρατούλης, ο Χουντής, ο Πετράκος, ο Καλύβης, ο Γαβρίλης- το θεωρούν πολιτική αντιπαράθεση. Πολεμική έστω, με πολιτικούς όρους. Και όχι επιστροφή στη δεκαετία του πενήντα. Με τα γνωστά και τραυματικά για προδότες, αποστάτες, χαφιέδες, μαύρους σκύλους και άσπρους σκύλους. Που είχαν -κι έχουν- τις γνωστές συνέπειες. 

Θα περίμενε κανείς από τους παλιότερους, που έχουν δει πολλά τα μάτια τους, να τα προστατεύουν και να μην τα βγάζουν μόνοι τους. Γιατί με τέτοιες πρακτικές, που μεταποιούν την εμπάθεια -αλήθεια, πόσο καιρό τη μάζευαν;- σε πολιτικό λόγο, αυτό ακριβώς κάνουν. Καμιά Αριστερά και καμιά επανάσταση δεν υπηρετούν. Κανένα ήθος ταξικό δεν εισάγουν - ή επανεισάγουν. Το πολύ-πολύ να πολλαπλασιάζουν την απογοήτευση, προς μεγάλη χαρά εκείνων που ζεσταίνουν τα χεράκια τους σε τέτοιες εμφύλιες συρράξεις. Όπως πάντα. 

Αν πάλι πιστεύουν ότι έτσι υπηρετούν τη Συνέπεια, τι να πεις; Να μην καταλαβαίνουν κάποιοι εραστές της επαναστατικής παρόλας τη διαφορά ανάμεσα στο λάθος και στο έγκλημα, στην παρέκκλιση και στην κολιγιά, στις αυταπάτες και στις απάτες, πάει στο διάολο. Αλλά αν δεν το καταλαβαίνουν και οι πατριάρχες της ΛΑΕ, τότε ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Ήταν για δεκαετίες σε λάθος κόμμα. Και ποιος βεβαιώνει ότι τώρα είναι στο σωστό;

Από τήν Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Τρεις αριθμοί και ένα τζόκερ

Να απαντούν στην κριτική που κάνει η αντιπολίτευση χρησιμοποιώντας "τρεις αριθμούς και έναν τζόκερ" (25, 28, 33 και, ως τζόκερ, το 50) κάλεσε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ο Ευ. Τσακαλώτος στην ομιλία του για τη ψήφιση του προϋπολογισμού στη Βουλή, η οποία χειροκροτήθηκε έντονα στην ολομέλεια και συγκέντρωσε πολλά θετικά σχόλια στο διαδίκτυο. "Το 25 είναι το ποσοστό που έπεσε το εθνικό εισόδημα τα χρόνια της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, το 28 είναι το ποσοστό της ανεργίας, το 33 είναι το ποσοστό των Ελλήνων που είναι κάτω από το όριο ή κοντά στο όριο της φτώχειας» ανέλυσε, συμπληρώνοντας ότι "το 50 είναι οι ποσοστιαίες μονάδες που έχουν χάσει Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ».

Απευθυνόμενος στην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φ. Γεννηματά εξήγησε ότι, με αυτά τα νούμερα, "θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να μας κατηγορήσετε για αναλγησία».

Επιπλέον ο υπουργός Οικονομικών διατύπωσε και μια απορία προς τον κ. Πλακιωτάκη. "Άκουσα από τον πρόεδρο της Ν.Δ. όλα αυτά που θα αυξήσουμε, 10-12 πράγματα. Όμως, όλα αυτά ήταν στην πρόταση Γιούνκερ, που την πήγαμε στο δημοψήφισμα" είπε διερωτώμενος στη συνέχεια: "Μήπως έκανα λάθος και ψηφίσατε όχι;». 

Αυγή 

Διαβάστε περισσότερα

Η Λεπέν κι εμείς

Σοκ. Σεισμός. Εφιάλτης. Στα πρωτοσέλιδα των γαλλικών εφημερίδων, στα πρωτοσέλιδα των γερμανικών εφημερίδων, στα πρωτοσέλιδα των ελληνικών εφημερίδων. Σοκ από τον εκλογικό θρίαμβο της γαλλικής Ακροδεξιάς στις περιφερειακές εκλογές της περασμένης Κυριακής.

Δεν είναι ότι νοιάζεται ο έξω κόσμος για το ποιος κυβερνάει την Αλσατία ή τη Νορμανδία. Είναι ο φόβος για το τι θα συμβεί στη μάχη όλων των μαχών για το Μέγαρο των Ηλυσίων το όχι τόσο μακρινό 2017. Η πιθανότητα να κυβερνήσει μία από τις δύο μεγάλες χώρες της Ευρώπης η Μαρίν Λεπέν, η οποία κερδίζει συνεχώς πολιτικά έδαφος με συνθήματα ενάντια στην "ομοσπονδιοποίηση με το στανιό" - "να κλείσουμε τα σύνορα", "να γυρίσουμε την πλάτη στο ευρώ", "να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία"-, προκαλεί επανωτά εγκεφαλικά στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Κυρίως, επειδή το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής στη Γαλλία ουσιαστικά δεν εξέπληξε κανέναν. Αυτή τη φορά δεν έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις, δεν ήταν "βουβό", αντιθέτως ήταν απόλυτα ορατό το "κύμα της οργής" που έφερε τη Λεπέν στον αφρό. Εντυπωσιακά πολλοί Γάλλοι -σχεδόν το 50% των εργατών και το 40% των υπαλλήλων- ψήφισαν τη μετα-Ακροδεξιά της Λεπέν, η οποία τους "πούλησε" προστασία ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και την υπόσχεση ότι θα φέρει έναν νέο προστατευτισμό -τέλη στα εισαγόμενα, επιδοτήσεις στους μικρομεσαίους- σε μια χώρα που επί αιώνες στήριξε την ευημερία της πρώτα στην αποικιοκρατία και μετά στο ελεύθερο εμπόριο.

Το λίπασμα της ενίσχυσης της Λεπέν ήταν ο φόβος. Ο φόβος έναντι της τρομοκρατίας, της μετανάστευσης, του ισλαμισμού και κυρίως ο φόβος έναντι της φτωχοποίησης, σε μια Γαλλία που έχει διαδεχθεί στον ρόλο του "μεγάλου ασθενή" τη Γερμανία τα τελευταία χρόνια. Αυτός ο τελευταίος φόβος, ο πιο παραλυτικός, είναι σαφώς πιο έντονος σε χώρες όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία, που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τη Γαλλία. Πλην όμως, οι φοβισμένοι Έλληνες και οι φοβισμένοι Πορτογάλοι δεν έφεραν στα πρόθυρα της εξουσίας μια δική τους Ακροδεξιά. Τόλμησαν να ποντάρουν στην Αριστερά. Έδειξαν ότι δεν είναι μονόδρομος η στροφή προς πιο αυταρχικές, τάχα "μαγικές" λύσεις. Αν αρκεί αυτό το ανάχωμα του Νότου, μένει να φανεί. Αλλά όσοι έπαθαν τον Ιανουάριο υστερία με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα βλέπουν ότι υπάρχουν πολύ πιο... επικίνδυνοι τρόποι να εκδικηθεί μια κοινωνία το πολιτικό της σύστημα. 

Αυγή 

Διαβάστε περισσότερα