Τα νεκρά προσφυγόπουλα δεν είναι θέμα, μόνο η Αλαμουντίν

Τα αμπέχονα κατέλαβαν τα κανάλια: Τσε Καμπουράκης, Ερνέστο Οικονομέας και ο Άρης Οικονόμου βγάζουν πύρινους αντικυβερνητικούς λόγους προετοιμάζοντας το κύμα αντιδράσεων στο τρίτο Μνημόνιο. Εμβληματικό ρόλο στον αντιμνημονιακό αγώνα κατέλαβε η ΓΣΕΕ του «Ναι» και της έννομης τάξης τής «μία φορά τον χρόνο» διαμαρτυρίας.

«Κυβερνήστε, εφαρμόστε τη συμφωνία, πού θα βρεθούν ισοδύναμα» εν χορώ η μεγαλοδημοσιογραφία αναμασά το μοναδικό επιχείρημα που αρθρώνει τελευταία η Ν.Δ. περί ανετοιμότητας και κυβερνητικής αδυναμίας.

Κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι καναλάρχες χύνουν μαύρα δάκρυα στις οθόνες μας καθημερινά για την κοινωνία που υποφέρει. Και ας είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μόλις ένα χρόνο πριν έβλεπαν σε κάθε διαμαρτυρία ένα χτύπημα στην καρδιά του έθνους αναζητώντας παντού τρομοκράτες αιτιολογώντας συχνά ακόμα και τις «αβρότητες» των «παιδιών» των ΜΑΤ.

Σσς... Μωρά παιδιά κοιμούνται στο Αιγαίο, αλλά μην το κάνετε θέμα...

Δ. Οικονόμου: Η "Αυγή" έχει επιλέξει ένα πρωτοσέλιδο για να ξεφύγει από τις ευθύνες της και από τα πραγματικά προβλήματα. Έχει και άλλα θέματα η επικαιρότητα, παιδιά... Υπέδειξε ο δημοσιογράφος, την ημέρα που 12 παιδάκια έχαναν τη ζωή τους στο Αιγαίο.

Ποιο όμως ήταν ένα μεγάλο θέμα που ενδιαφέρει όλους τους Έλληνες σύμφωνα με τον κ. Οικονόμου στις 11 Οκτωβρίου; Η κ. Αλαμουντίν έχασε τη δουλειά της, αφού η χώρα μας δεν συνεχίζει τη δικαστική διεκδίκηση των μαρμάρων. Ένα θεματάκι με την αξιολόγηση της είδησης το έχει η "αντικειμενική" δημοσιογραφία και καλό θα ήταν να το προσέξει... (Παρασκευή, ΣΚΑΪ)

Λ. Αλεξίου: Τάση αλλοτρίωσης (...) αποσκοπεί στην δημιουργία υποκατάστατων μηχανισμών που ενισχύουν τον συγκεντρωτισμό της εκτελεστικής εξουσίας 

Γ. Στεφανάκης: Ούτε η Σιέρα Λεόνε δεν το έκανε αυτό. Τα μέλη του ΕΣΡ διεκδικούν το νόμιμο δικαίωμά τους στην αιώνια θητεία. (Πέμπτη, ΣΚΑΪ)

Λ. Γρηγοράκος: «Θα αφήσετε επιτέλους το παιχνιδάκι της διαπραγμάτευσης; Κάνετε άγονες αντιπαραθέσεις» και χάνετε χρόνο... Κυβερνήστε (Τρίτη, ΕΡΤ)

Αν. Ασημακοπούλου: Ό,τι και να γίνει για το χρέος (...) τίποτα δεν θα αλλάξει. Γι' αυτόν τον λόγο, η Ν.Δ. του forget it Giannis το ξέχασε. Και εμείς που νομίζαμε ότι δεν τολμούσε να θέσει το θέμα της αναδιάρθρωσης. (Πέμπτη, Mega)

Δ. Καμπουράκης - Γ. Οικονομέας: Πώς δεν μιλάγαμε. Επανάσταση σηκώσαμε. Μόνο εμείς δεν ακούσαμε το "Βροντάει ο Όλυμπος", όταν έκλειναν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία;

Δ. Καμπουράκης: Στο Δημόσιο οι καναλάρχες δεν χρωστάνε δραχμή. Στις τράπεζες χρωστάνε. Και επειδή είναι ψιλολόγια δεν θέλουν να πληρώσουν.

Θ. Μαργαρίτης: Δυστυχώς, ή ευτυχώς το ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης έφεραν τον νόμο Γιαννίτση τότε και, αντί να πάμε στο τραπέζι του διαλόγου... Να τα λέμε κι αυτά. Να ξεχνάμε τα άλλα, όπως ότι τα αποθεματικά των ταμείων παίχτηκαν στο Χρηματιστήριο, το PSI, την εισφοροδιαφυγή κ.ά. (Πέμπτη, ΣΚΑΪ)

Γ. Κύρτσος: Θα περιμένουμε άλλα 40 χρόνια μήπως και μάθετε τη δουλειά; Καθόλου κακή ιδέα. (Παρασκευή, ΣΚΑΪ)

Γ. Κύρτσος: Μην νομίζετε ότι μπορείτε να διαπραγματευτείτε το μεταναστευτικό για χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων. Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων πολιορκημένων υποστηρικτών της Γερμανίας. (Παρασκευή, ΣΚΑΪ)

Δ. Οικονόμου: Υπογράψατε ένα βαρύ Μνημόνιο και τώρα προσπαθείτε να ξεφύγετε από τις ευθύνες σας. Εφαρμόστε τη ρημάδα τη συμφωνία που ψηφίσατε να τελειώνουμε. Αν κουβεντιάζουμε, θα ξαναπάμε σε χρεοκοπία. Μόνη συνεπής πολιτική θέση είναι το Μνημόνιο, τα άλλα όλα είναι ψέματα. Τα έλεγαν οι άνθρωποι από τον Ιούνιο: «Υπογράψτε να τελειώνουμε» (Πέμπτη, ΣΚΑΪ)

Έβο Μοράλες: Το αποτέλεσμα δείχνει ότι ο λαός θέλει να κυβερνηθεί μόνος του χωρίς εκβιασμούς από άλλες χώρες της Ευρώπης, από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. (Πέμπτη, Mega)

Από τήν Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Ντροπής!

Έχετε παιδιά; 

Αν ναι, τότε δεν χρειάζεται να σας πει κανείς τι σημαίνει ένα παιδί πνιγμένο στο παγωμένο Αιγαίο.

Ή ακόμα χειρότερα τι σημαίνουν δέκα, είκοσι, εκατό πνιγμένα παιδιά. 

Αλλά, κι αν δεν έχετε, δεν είναι δυνατόν να μην συγκλονίζεστε με τα ρεπορτάζ του θανάτου. 

Με τις εικόνες του θανάτου. 

Με την ιδέα μιας θάλασσας που αρπάζει ζωές χωρίς καμιά διάκριση. 

Και από βρέφη και από παιδιά και από έφηβους. 

Της ίδιας θάλασσας που φιλοξενεί εκατομμύρια ανθρώπους κάθε καλοκαίρι στις διακοπές τους.

Πολιτική βέβαια με νεκρά παιδιά δεν μπορείς να κάνεις. 

Μπορείς όμως να κάνεις πολιτική για τα ζωντανά παιδιά. 

Για τους ζωντανούς ανθρώπους. 

Και πολιτική κάνει εκείνη η ηλικιωμένη γυναίκα που είδαμε στην ΕΡΤ να κρατάει ένα μωρό αγκαλιά και να λέει χαϊδεύοντας το κεφαλάκι του ότι ήταν πεθαμένο, αλλά το ανάστησαν. 

Όπως και πολλά άλλα παιδάκια. 

Ή εκείνος ο Μυτιληνιός που αγανακτεί στην κάμερα για τον κυνισμό και την αδιαφορία της Ευρώπης και των πλούσιων κρατών. 

Για να καταλήξει με το επιφώνημα: "Ντροπής!"

Ντροπής, ναι. 

Γιατί πολιτική κάνουν και οι μεγάλοι της Ευρώπης και του κόσμου. 

Κι εκείνα τα κράτη -εταίροι, πανάθεμά τους- που σηκώνουν φράχτες και στέλνουν στρατό για να αντιμετωπίσουν τα παιδιά που επέζησαν. 

Κι εκείνοι που μετρούν κάθε ευρώ για τη σωτηρία των προσφύγων. 

Και οι άλλοι -ανάμεσά τους και δικοί μας- που γαβγίζουν για τον κίνδυνο μουσουλμανικής αλλοίωσης της χριστιανικής -και ευρωπαϊκής βεβαίως- ταυτότητάς μας. 

Για το πόσο θα κοστίσει στη δική τους ζωούλα η σωτηρία μιας ξένης ζωής.

Και τι βγαίνει με την ηθική καταδίκη, ή τον θυμό, θα πεις; 

Βγαίνει, ακόμα κι έτσι. 

Περισσότερη τιμή πρέπει βέβαια σε κείνους που κάνουν τον θυμό τους προσφορά. 

Σε κείνους που παλεύουν με τα κύματα για να διασώσουν πρόσφυγες. 

Σε κείνους που προσπαθούν να επιβεβαιώσουν ότι δεν είμαστε φιλόξενος λαός μόνο για τους παρόχους συναλλάγματος, αλλά και για τους μετόχους μιας ατέλειωτης τραγωδίας. 

Σε όλους τέλος πάντων όσοι χωρίς δεύτερη σκέψη βάζουν τη ζωή των άλλων σε ίση τουλάχιστον μοίρα με τη δική τους.

Αλλά και η οργή, η καταγγελία, η καταδίκη έχουν το νόημά τους. 

Κάνουν ανεκτό τον κόσμο. 

Διότι, αν το συνηθίσουμε κι αυτό, αν καταφέρουν να το αλέσουν τα MME και η θλίψη των παραθύρων, δεν θα μείνει τίποτε όρθιο. 

Αν κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε, ή ακόμα χειρότερα αν αφήσουμε το βαυαρικό κύμα -που θα έρθει σίγουρα- της "προστασίας" μας από τους πρόσφυγες να πνίξει την ανθρωπιά, τότε μας πήρε ο διάολος...

Από τήν Αυγή 

 

Διαβάστε περισσότερα

Το σχολείο σε κινούμενη άμμο

Μερικά κλικ ή μερικά αγγίγματα στην οθόνη, σήμερα αρκούν για να περάσει μπροστά στα μάτια μας ολόκληρος ο κόσμος. Οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή της νύχτας. Μπορούμε ακόμη να φιλτράρουμε τις πηγές ώστε να αναζητούμε πιο έγκυρες πληροφορίες ή ακόμη να μετέχουμε σε δίκτυα επαφών και ανταλλαγών, να οργανώνουμε διαδρομές του νου και των αισθήσεων χωρίς να μετακινηθούμε από την καρέκλα μας.

Τι χρειάζεται λοιπόν το σχολείο; Μήπως είναι απομεινάρι μιας εποχής που πέρασε, όπου η κοινωνία είχε συλλογικά ωράρια εργασίας και ημέρες αργίας, όπου ο χρόνος μετακίνησης από έναν τόπο στον άλλο ήταν ανάλογος της απόστασης;

Πριν από λίγα χρόνια διάττων κεντροαριστερός ηγέτης ονειρευόταν την κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Θα μπορούσε, έλεγε, να θεσμοθετηθεί μια οικογενειακή επιδότηση και να αφήναμε την επιλογή στην οικογένεια για τον τρόπο και τον τόπο εκπαίδευσης των παιδιών. Δηλαδή για τον τρόπο άντλησης γνώσεων και ανάπτυξης δεξιοτήτων, για τον τόπο όπου θα συνέβαινε και για τον ρυθμό που θα ακολουθούσε η μάθηση.

Θα υπήρχε κι ένα σύστημα εξέτασης, στο οποίο θα μπορούσε ένα παιδί να μετάσχει ανεξάρτητα από την ηλικία του, όσες φορές επιθυμούσε, κι όταν πετύχαινε θα ήταν κάτοχος ενός πιστοποιητικού αντίστοιχης αξίας με το σημερινό απολυτήριο. Κάποια παιδιά θα πηδούσαν τις τάξεις και τα χρόνια, κάποια άλλα θα καθυστερούσαν, αλλά όλα θα είχαν επιδότηση και εξεταστικό δικαίωμα.

Όμορφη ιδέα, απομακρυσμένη εντούτοις από κάθε έννοια επιστημονικής κατανόησης και διεθνούς μελέτης για τις διεργασίες της μάθησης, για την οικοδόμηση των επιστημονικής γνώσης, για τη σημασία των εκπαιδευτικών θεσμών στην κοινωνικοποίηση, τη χειραφέτηση και συγκρότηση της έννοιας και ταυτότητας του πολίτη στην τοπική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινωνία.

Είχε εξάλλου προηγηθεί συντηρητικός πρωθυπουργός που αντιλαμβανόταν την εισαγωγή των τεχνολογιών στην εκπαίδευση ως μια υλική διαδικασία: να μοιράσουμε στα παιδιά μικρούς και ελαφρούς υπολογιστές.

Ντόπια ελαφρά πηδηματάκια εθνικής απομόνωσης την ώρα που η ευρωπαϊκή και διεθνής κοινότητα επενδύει στην εκπαιδευτική έρευνα για την κατανόηση της εξέλιξης των μηχανισμών της μάθησης και ανακαλύπτει πολλαπλές διαδρομές της νοημοσύνης.

Οι ιδέες των χαρούμενων ηγετών γοήτευσαν ταχύτατα τους κύκλους που αναζητούσαν θεσμικό περιορισμό του κράτους και των υπαλλήλων του στην οργάνωση της κοινωνίας. Αντί να προσλαμβάνουμε εκπαιδευτικούς και να χτίζουμε σχολεία, θα μπορούσαμε να επιδοτούμε τις οικογένειες, οι οποίες με τη σειρά τους να επιλέγουν εκπαιδευτικές υπηρεσίες και προϊόντα της αρεσκείας τους.

Ενθουσιασμός στους κρατικοδίαιτους ομίλους. Λιγότερα έξοδα και μείωση της απασχόλησης στον δυσκίνητο δημόσιο τομέα, αύξηση της απασχόλησης σε συνθήκες μιας ευέλικτης εκπαιδευτικής αγοράς. Καταιγισμός ιδεών και εκφράσεων από υπουργούς Παιδείας κι εβδομαδιαίους συνεργάτες των ομίλων. Να κάνουμε το έξυπνο σχολείο. Να ιδρύσουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπου να φοιτούμε από το σπίτι μας.

Τα πηδήματα προς το μέλλον μεγάλωσαν και βάρυναν. Να διδάσκουμε και να μαθαίνουμε απευθείας στα αγγλικά, ώστε να γλιτώνουμε χρόνο, να μην χρειάζεται να σκεφτόμαστε στα ελληνικά και στη συνέχεια να πρέπει να μάθουμε και τα αγγλικά. Με λίγα κλικ ή αγγίγματα στις οθόνες θα είχαμε καλύτερη εκπαίδευση και λιγότερο κράτος.

Η γοητεία της αμαρτίας σαγήνευσε πολλές και πολλούς. Αγνόησαν τους επιστήμονες, αποσιώπησαν την ανησυχία τους. Κατασκεύασαν αντίγραφα ειδικών, έξω από τη βάσανο της ακαδημαϊκής κρίσης, για να διαλαλούν το δίκιο των λανθασμένων επιλογών, εν ανάγκη ραμφίζοντας τους αντιπάλους. Λιγότερο κράτος και καλύτερη εκπαίδευση, είπαν, είναι σαν λιγότερος χρόνος και περισσότερο χρήμα. Η χαρά του παιδιού, η καταδίκη των μαθητών και των μαθητριών.

Η κενολογία περί της εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια μεγάλωσε τα κενά. Δημιούργησε μια κινούμενη άμμο μέσα στην οποία άρχισε να βυθίζεται επικίνδυνα το σχολείο, να βαλτώνουν τα πανεπιστήμια και να παγιδεύονται όλοι μαζί: το κράτος, η αγορά και οι επόμενοι υπουργοί.

Μα ο θάνατος στην κινούμενη άμμο δεν οφείλεται στη σύστασή της. Οφείλεται στις απότομες και βιαστικές κινήσεις του παγιδευμένου, στη λειψυδρία και στην απομόνωσή του από συνεργάτες. Για την αποκόλληση χρειάζεται συνεργασία, σχέδιο και αντίληψη της αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον.

Δεν υπάρχει βασιλική οδός για τη γεωμετρία, είπε ο Ευκλείδης στον Πτολεμαίο όταν ζήτησε πιο εύκολο τρόπο από τα Στοιχεία. Ούτε πηδήματα προς την αριστεία υπάρχουν, ούτε με λίγα κλικ γίνεται η δημοκρατική μεταρρύθμιση. Ίσως λίγο περισσότερη πίστη στην αξία της επιστήμης, όσο κι αν η έκφραση φαίνεται αντιφατική, να βοηθούσε την έξοδο από τον βάλτο. 

Από τήν Αυγή 

 

Διαβάστε περισσότερα

Οι ταμειακές μηχανές και οι φορολογικοί μηχανισμοί είναι εργαλείο για την πάταξη της φοροδιαφυγής

Ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων καί Κατασκευαστών Ταμειακών συστημάτων (Σ.Ε.Κ.Τ.), με αφορμή :

α) ανακοινώσεις του Υπουργείου Οικονομικών, αναφορικά με τον εντοπισμό «αδήλωτων - μαϊμού ταμειακών μηχανών σε επιχειρήσεις εστίασης» και τον «έλεγχο εταιρειών πώλησης λογισμικού και επιχειρήσεων εστίασης και διασκέδασης στην Αττική και την Κρήτη» και

β) σχετικά δημοσιεύματα που είδαν το φως της δημοσιότητας στα ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα για «πειραγμένες ταμειακές μηχανές», «παράνομο λογισμικό και παραποίηση φορολογικών μηχανισμών», προς άρση παρανοήσεων και εσφαλμένων εντυπώσεων,

επιθυμεί να διευκρινίσει τα ακόλουθα.

«Αδήλωτες - μαϊμού» ταμειακές μηχανές.

Εδώ και πολλά έτη, ισχύει με Νόμο :

α) η υποχρέωση των εισαγωγέων/κατασκευαστών ταμειακών μηχανών και φορολογικών μηχανισμών, να δηλώνουν στο Υπουργείο όλους τους αριθμούς μητρώου ταμειακών μηχανών και μηχανισμών που εισάγουν/κατασκευάζουν, ώστε να ενημερώνεται το TAXIS

β) η υποχρέωση των καταστημάτων πώλησης, να δηλώνουν στο TAXIS κάθε αγοραστή ταμειακής μηχανής ή μηχανισμού και

γ) η υποχρέωση των αγοραστών φορολογικών ταμειακών μηχανών και φορολογικών μηχανισμών, να δηλώνουν στο TAXIS τον αριθμό μητρώου της ταμειακής μηχανής ή μηχανισμού που αγόρασαν.

Εδώ και πολλά έτη, «με το πάτημα ενός κουμπιού», μπορεί να τυπωθούν «λίστες» με τις ταμειακές μηχανές και φορολογικούς μηχανισμούς, που δεν έχουν δηλωθεί στο TAXIS.

Συμπέρασμα : Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, με τις υποχρεώσεις που προβλέπει και τα αυστηρά πρόστιμα - συνέπειες που επιβάλει στους εισαγωγείς/κατασκευαστές (άρση της άδειας εισαγωγής/κατασκευής) και η τεχνολογική εξέλιξη, κάνουν πολύ εύκολο και άμεσο τον εντοπισμό κάθε «κακόβουλου επιχειρηματία», που θέλει να εξαπατήσει το Κράτος και να κάνει χρήση «αδήλωτης – μαϊμού» ταμειακής μηχανής.

Παράνομο λογισμικό και «πειραγμένα σύνολα Ζ»

Τα καταστήματα εκδίδουν τις αποδείξεις λιανικής , είτε

α) από «απλές» ταμειακές μηχανές, αυτές που βλέπουμε όλοι στα ταμεία των καταστημάτων, είτε

β) από ταμειακές μηχανές ή φορολογικούς μηχανισμούς, που είναι συνδεδεμένες με Η/Υ και «δέχονται» τα ποσά των αποδείξεων που εκδίδουν από κατάλληλα Λογισμικά που είναι εγκατεστημένα στους Η/Υ.

Τόσο η τελευταία ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών όσο και όλες όσες σχετικές έχουν υπάρξει τα τελευταία χρόνια, αναφέρονται σε περιπτώσεις «επιχειρήσεων εστίασης και διασκέδασης» που εξέδιδαν τις αποδείξεις προς τους πελάτες, με την χρήση κατάλληλου λογισμικού που είχαν εγκαταστήσει στους Η/Υ.

Σε καμιά περίπτωση, δεν έχει αναφερθεί, ταμειακή μηχανή ή φορολογικός μηχανισμός, που να έχει «παράνομο λογισμικό» ή «πειραγμένα σύνολα Ζ». Σε όλες τις περιπτώσεις,

α) τα παράνομα λογισμικά ήταν εγκατεστημένα στους Η/Υ και «βοηθούσαν» να εκδίδονται αποδείξεις από κοινούς εκτυπωτές, που «έμοιαζαν» με νόμιμες και

β) τα πειραγμένα σύνολα Ζ, ήταν reports των παράνομων λογισμικών που ήταν εγκατεστημένα στους Η/Υ.

Η μέθοδος εύκολη για τους χρήστες, προσοδοφόρα για τους εμπλεκόμενους, την έκανε περιζήτητη στην αγορά, τα τελευταία χρόνια. Την προωθούν «φωναχτά» επιχειρήσεις πώλησης Λογισμικού Εστίασης, την βρίσκουν εύκολα οι «ενδιαφερόμενοι» πελάτες, την γνωρίζει από το 2013 η Πολιτεία (γι’ αυτό και οι τελευταίοι στοχευμένοι έλεγχοι).

Συμπέρασμα : Σε αυτή την προσπάθεια του Κράτους, οι ταμειακές μηχανές και οι φορολογικοί μηχανισμοί, είναι το αδιαμφισβήτητο «εργαλείο» για να αποδεικνύεται η παραβατικότητα. Με απλό τρόπο, οι ελεγκτές μπορούν να διασταυρώσουν, τα ποσά που είναι καταχωρημένα στις ταμειακές μηχανές (για τα οποία έχουν εκδοθεί νόμιμες αποδείξεις), με τα ποσά που είναι καταχωρημένα στους Η/Υ και έχουν εκδοθεί αποδείξεις από κοινούς εκτυπωτές, μέσω των «παράνομων» λογισμικών.

Σύνδεση των ταμειακών μηχανών με την Γ.Γ.Π.Σ.

Είναι απροστάτευτο το κράτος και οι ανυποψίαστοι πολίτες στους «επίδοξους» φοροφυγάδες ???

Με όλη την ένταση του λόγου μας, λέμε ΟΧΙ!!!

Πρέπει να προσλάβει το Κράτος χιλιάδες ελεγκτές, για να εντοπίζει τους παραβάτες ???

ΟΧΙ, βέβαια !!!

Στις τεχνολογικά εξελιγμένες μεθόδους φοροδιαφυγής, η λύση βρίσκεται σε τεχνολογικά εξελιγμένες μεθόδους εντοπισμού τους.

Είναι καιρός λοιπόν, να πάρει σάρκα και οστά, η «μνημονιακή» μας υποχρέωση (Νόμος 3943/2011), για την σύνδεση των ταμειακών μηχανών και την αποστολή των δεδομένων τους στην Γ.Γ.Π.Σ.

Αυτόματα, χιλιάδες απλοί πολίτες θα γίνουν ελεγκτές για το Κράτος, αφού για κάθε απόδειξη που παίρνουν, θα μπορούν να ελέγχουν, αν αυτή έχει σταλθεί στην Γ.Γ.Π.Σ. χωρίς το παραμικρό κόστος, πολύ εύκολα από το κινητό τους, το tablet, τον υπολογιστή τους.

Συμπέρασμα : Οι ταμειακές μηχανές και οι φορολογικοί μηχανισμοί είναι εργαλείο για την πάταξη της φοροδιαφυγής, είναι η λύση του προβλήματος, αν εκμεταλλευτεί η Πολιτεία τις δυνατότητες τους.

Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ

– Η ΑΓΟΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ

– ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΝΤΑΙ.

Η ΥΠΟΔΟΜΗ ΤΗΣ Γ.Γ.Π.Σ. ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ και ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ !!!!

ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΤΟ START UP ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ.

Από τήν Εφημερίδα των Συντακτών

Διαβάστε περισσότερα

Τα ορφανά των πολέμων αναζητούν πατρίδα

Τήν ώρα που είναι πρακτικά αδύνατον να καταμετρηθούν οι πνιγμένοι στις ακτές του Ανατολικού Αιγαίου -ξεπέρασαν τους 70 μέσα σε δύο ημέρες- 

την ώρα που κοντεύουν όλοι να συνηθίσουν τις εικόνες της φρίκης με τα παιδιά που ξεβράζουν νεκρά τα κύματα, 

χιλιάδες «τυχερά» ανήλικα, που έφτασαν ζωντανά στη στεριά, ξεκινούν τη δική τους Οδύσσεια στη βαλκανική διαδρομή προς την κεντρική Ευρώπη. 

Εύκολοι στόχοι για κάθε εκμεταλλευτή. 

Στο μεταξύ, η Ευρώπη προσπαθεί να διαχειριστεί το κύμα των προσφύγων με φράχτες -σύντομα θα είναι έτοιμα και τα συρματοπλέγματα της Βουλγαρίας και η επέκταση του φράχτη στο γαλλικό Καλαί- και παραβλέπει την άμεση ανάγκη διάνοιξης νόμιμων οδών πρόσβασης των απελπισμένων στο έδαφός της. 

Με κάθε νέο φράχτη που ορθώνεται οι διακινητές θησαυρίζουν, όπως παραδέχονται ΟΗΕ και πολιτικοί, αφού όσο πιο δύσκολη η πρόσβαση τόσο πιο πολλά τα λεφτά που ζητούν από τους πρόσφυγες. 

Σ' αυτό το μείζον πρόβλημα του καιρού μας, η Ευρώπη «είναι κυνική», επισημαίνει στην «Αυγή» ο Κροάτης διανοούμενος και πρόσφυγας Σρέτσκο Χόρβατ. 

Από τήν Αυγή 

 

Διαβάστε περισσότερα

Η δεύτερη μάχη

Πράγματι, αυτό που καίει τους πολίτες -και βάζει φωτιά στα μπατζάκια της κυβέρνησης- είναι πώς θα προστατευτεί η πρώτη κατοικία, πώς θα σχεδιαστεί το νέο ασφαλιστικό, πού θα βρεθούν τα περιβόητα "ισοδύναμα" για μια σειρά επώδυνα μέτρα. Σ' αυτό το πεδίο τα περιθώρια της διαπραγμάτευσης είναι μικρά, ασφυκτικά μικρά, με τους δανειστές να έχουν το πεπόνι και το μαχαίρι, με την κυβέρνηση να έχει δεσμευτεί ότι θα υλοποιήσει το πρόγραμμα και με τους πολίτες να το έχουν υπόψη τους όταν την ψήφισαν.

Την ίδια στιγμή, αυτό που -θα έπρεπε να- καίει κάθε άνθρωπο σ' αυτή τη χώρα και στην ήπειρο που ζούμε, είναι η μοίρα των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που περνούν από την πατρίδα μας, αφού έχουν θαλασσοπνιγεί στο Αιγαίο -και ευτυχώς στη συντριπτική πλειονότητά τους έχουν διασωθεί- και διασχίζουν τα παγωμένα και λασπωμένα Βαλκάνια μέχρι να φτάσουν στην κεντρική Ευρώπη.

Με εξαίρεση τους κατοίκους των Ελβετικών Άλπεων, δεν υπάρχει κανείς στην καρδιά της ηπείρου μας που να μην έχει προϊστορία προσφυγιάς. Όχι χαμένη στους αιώνες, αλλά στον πρόσφατο 20ό. Από τους δικούς μας της Μικρασίας και τους Γερμανούς του Βόλγα και της Σουδητίας, μέχρι τους κυνηγημένους της εμπόλεμης Γιουγκοσλαβίας. Για να μην θυμηθούμε τη μαζική μετανάστευση των ανατολικών μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Οπότε, κανείς δεν δικαιούται να κάνει ότι δεν τον αφορά.

Η δεύτερη σκληρή διαπραγμάτευση που πρέπει να κάνει η ελληνική κυβέρνηση -στην οποία μάλιστα θεωρητικά έχει πολλούς συμμάχους, εν μέρει σε επίπεδο κυβερνήσεων και σίγουρα σε επίπεδο λαών- είναι αυτή για τη διαχείριση του προσφυγικού. Όχι για την επίλυσή του. Τα προσφυγικά προβλήματα τα λύνει μόνο ο χρόνος και περνούν γενιές για να επουλωθούν οι πληγές που ανοίγουν.

Διαχείριση του σημερινού προσφυγικού χωρίς καλό συντονισμό με την Τουρκία δεν γίνεται. Διαχείριση με φράχτες και χωρίς τη διασφάλιση ασφαλών διόδων για τη μεταφορά των προσφύγων στον τελικό προορισμό τους δεν γίνεται. Διαχείριση χωρίς αλληλεγγύη και μοιρασιά της ευθύνης ανάλογα με τις δυνατότητες κάθε χώρας στην Ευρώπη δεν γίνεται.

Ο πρωθυπουργός ήταν μαχητικός προχθές στη Βουλή, όταν μιλούσε για το προσφυγικό. Θα πρέπει να είναι εξίσου μαχητικός στις Βρυξέλλες. 

Τό κύριο άρθρο τής Αυγής 

Διαβάστε περισσότερα

Ανθρωποι και θεοί

«Εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν» ... 

Μα ποιον Θεό να ευλογήσουν, ποιον να παρακαλέσουν ή να ευχαριστήσουν όσοι σώθηκαν από τα κύματα του Αιγαίου και βρήκαν απάγκιο στα εκκλησάκια που άνοιξαν οι Μυτιληνιοί; 

Σε ποιον μεγαλοδύναμο να στραφούν, όποιο κι αν είναι το θρήσκευμα ή το δόγμα τους, είτε μουσουλμάνοι είναι είτε καθολικοί ή ζωροαστριστές; 

Πώς να πειστούν με τόσο θάνατο και με τόση κακία να τους στρώνει τον δρόμο; 

Κι ωστόσο, στις καταστροφές, ένας παράδοξος, σχεδόν εξωανθρώπινος μηχανισμός οδηγεί τους πιστούς, αντί να μεμφθούν τον Θεό για τον χαμό όσων έμειναν δίχως τη βοήθειά του και πέθαναν, να τον ευγνωμονούν για όσους κατάφεραν να σωθούν. 

Και να θεωρούν τη σωτηρία τους σημάδι της ισχύος του και απόδειξη του ελέους του. 

Οσο για κείνους που χάθηκαν, «ήταν το γραμμένο τους», το πεπρωμένο, το κισμέτ, το κάρμα. Αμέτρητες λέξεις έχουν πλάσει οι γλώσσες των ανθρώπων για να πουν τον ίδιο πράγμα: την αδυναμία μας να ορίσουμε τη μοίρα μας.

Στους ανθρώπους χρωστούν να δηλώνουν την ευγνωμοσύνη τους οι άνθρωποι. 

Σ’ εκείνους που μοιράζονται τα βάσανά τους. 

Σ’ εκείνους που πενθούν τα θαλασσοπνιγμένα παιδιά των άλλων σαν να ’ναι δικά τους. Και νιώθουν να γυρνούν οι ίδιοι στη ζωή μόλις βλέπουν ένα ξυλιασμένο πιτσιρίκι να ξανανοίγει τα μάτια του χάρη στη θέρμη γιατρών και εθελοντών. 

Αλλά και στους ανθρώπους χρωστούν να δηλώνουν τον θυμό τους οι άνθρωποι. 

Σ’εκείνους που συνεχίζουν απτόητοι να σφάζουν εν ονόματι ενός βάρβαρου θεού, να δένουν αιχμαλώτους στις αρχαίες κολόνες και να ανατινάζουν μαζί ανθρώπους και μάρμαρα. 

Σ’εκείνους που διαμελίζουν μια χώρα, τη Συρία, και αλληλοσκοτώνονται για το ποιος θα τη «σώσει», αδιάφοροι για το αν αδειάζει από ανθρώπους. 

Σ’εκείνους που, όπως ο στρατός του Ερντογάν, βομβαρδίζουν τους Κούρδους, μολονότι οι Κούρδοι πολεμούν σχεδόν μόνοι τους το αποκρουστικό χαλιφάτο. 

Σ’εκείνους που, όπως οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί, πρώτα νοιάζονται πώς να σιγουρέψουν τα συμφέροντά τους κι ύστερα για τα μιλιούνια των ανθρώπων που φεύγουν από το τίποτε και προσφυγεύουν προς τίποτε. 

Σ’εκείνους που, όπως η Γερμανία, λένε ότι θα κρατήσουν ανοιχτές τις πόρτες της αλληλεγγύης κι ύστερα προσεύχονται στους δικούς τους θεούς να έρθει όσο γίνεται πιο γρήγορα και πιο βαρύς ο χειμώνας...

Από τό Left.gr

Διαβάστε περισσότερα

Η κατάρα του «πορτιέρη»!

Ήταν το 2011 όταν ο τότε υπουργός προστασίας του πολίτη Χρήστος Παπουτσής ανακοίνωνε την πρόθεση ανέγερσης σε 12,5 χλμ. του τείχους του Έβρου για την αποτροπή εισροών μεταναστών και προσφύγων από την Τουρκία. Ο κ. Χρ. Παπουτσής δήλωνε ότι «η κυβέρνηση έχει την απόλυτη υποχρέωση να προστατέψει τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών και όσων κατοικούν νόμιμα στην Ελλάδα. Αυτό απαιτεί η συνταγματική τάξη της χώρας μας και ο νομικός πολιτισμός μας. Αυτό απαιτεί η υποχρέωσή μας προς την Ε.Ε, ως μια κοινότητα αξιών που εγγυάται την ασφάλεια, την κοινωνική ειρήνη, τη συνοχή και την αλληλεγγύη».

«Τα όποια μέτρα θα πρέπει να είναι σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ε.Ε., δηλ. να γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών και να εξετάζονται τα αιτήματα για παροχή ασύλου, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Οι φράχτες και τα τείχη δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά μακροπρόθεσμα στην αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών» σχολίαζε η Κομισιόν.

Η Διεθνής Αμνηστία αποκήρυσσε τα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης επικαλούμενη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο ειδικός της οργάνωσης Βόλφγκανγκ Γκρεντς δήλωσε στην εφημερίδα Frankfurter Rundschau πως η Ε.Ε. μετεξελίσσεται σε νήσο πλουσίων, η οποία θωρακίζεται από ανθρώπους που δραπετεύουν από φτώχεια και διώξεις. Δριμεία κριτική ασκούσε ο γερμανικός Τύπος στην απόφαση της Αθήνας για την κατασκευή του φράχτη. «Το μεταναστευτικό κύμα θα μεταφερθεί σε άλλα σημεία του ποταμού Έβρου ή στο Αιγαίο», επισήμαινε τότε η εφημερίδα Zeit (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 4/1/2011). Και είχε τόσο δίκιο!

Το τείχος κόστισε πάνω από 5 εκατ. ευρώ από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων (την ώρα που έκλειναν κοινωνικές δομές και νοσοκομεία) ενώ η Ε.Ε. αρνήθηκε να το συγχρηματοδοτήσει και με εξαίρεση την Αριστερά όλοι το καλωσόρισαν μέσα στο κλίμα του φόβου «για την εγκληματικότητα των αλλοδαπών και τη λαθρομετανάστευση», το αγαπημένο δηλαδή θέμα των ΜΜΕ.

Την ίδια στιγμή, ενώ με την ολοκλήρωση της κατασκευής οι κυβερνητικοί παράγοντες πανηγύριζαν για τη μείωση των εισροών «λαθρομεταναστών» άρχιζαν τα φαρμακονήσια. Ακόμα οι μεγάλες προσφυγικές ροές δεν είχαν ξεκινήσει, ενώ η ελληνική φιλοξενία περιοριζόταν στις Αμυγδαλέζες και στις «σκούπες». Φτάσαμε έτσι στο 2015 με συνεχή πογκρόμ σε εξαθλιωμένους ανθρώπους και μηδενικές σχεδόν προσπάθειες να αντιμετωπιστεί σε πλαίσια ανθρώπινης αξιοπρέπειας, το πρόβλημα των προσφύγων και των μεταναστών. Οι ακραίες φωνές, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία κόπασαν (προσωρινά) μόλις η φωτογραφία του νεκρού προσφυγόπουλου μπήκε στα δελτία και στις καρδιές των πολιτών.

Με τον ίδιο τρόπο κόπασαν και οι κορώνες για τον ΣΥΡΙΖΑ που δήθεν έστειλε το μήνυμα «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» όπως δήλωναν πρώην κυβερνητικοί παράγοντες και το σύνολο των ΜΜΕ. Τα πράγματα όμως είχαν αλλάξει πριν από μήνες την ώρα που η πρώην υπουργός μετανάστευσης προσπαθούσε να πληροφορήσει τους πολίτες ότι οι πρόσφυγες των πολέμων έχουν αγγίξει τα 2 εκ. στα παράλια της Τουρκίας ενώ ταυτόχρονα από το πουθενά προσπαθούσε να στήσει εκείνες τις στοιχειώδεις δομές για να υποδεχτούν τα κύματα που άρχισαν να φτάνουν στα νησιά και να φεύγουν κατά εκατοντάδες μέσα στη νύχτα για τα σύνορα. Σε όλη εκείνη την περίοδο κανείς πέρα από τους «γνωστούς αγνώστους» και εξαρχής πολέμιους του τείχους δεν έβαζε θέμα να γκρεμιστεί.

Το καλοκαίρι τα πράγματα άλλαξαν οι ροές δεκαπλασιάστηκαν και η μία μετά την άλλη χώρες της Ε.Ε. και ειδικά εκείνες στις οποίες κυριαρχούν μισαλλόδοξες, εθνικιστικές και ουσιαστικά αντιευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις άρχισαν να υψώνουν τα τείχη ή να απειλούν ότι σε δεδομένη στιγμή θα κλείσουν τα σύνορα. Χρειάστηκαν πρωτοβουλίες από πρωθυπουργούς (Ελλάδας και Ιταλίας) και αρχηγούς κρατών (Γερμανία, Γαλλία κλπ.) για να σημάνει το καμπανάκι στην Ε.Ε.

Μετά άρχισε το παζάρι και οι διαπραγματεύσεις, άρχισαν ξανά οι επαφές με την Τουρκία, άρχισαν συζητήσεις για τον πόλεμο στη Συρία, άρχισε να διαμορφώνεται ένας νέος χάρτης με αναδιάταξη πολιτικών δυνάμεων σύμφωνα με τους τρόπους αντιμετώπισης της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης. Η Ελλάδα, ως πύλη της Ε.Ε., άρχισε όμως και να πενθεί πρόσφυγες στο Αιγαίο, με τα μικρά παιδιά να ξεβράζονται σε αγκαλιές και παραλίες.

Η Ελλάδα αναζητάει βοήθεια για τη διαχείριση και η βοήθεια δεν έχει ακόμα φτάσει ούτε για τους περίφημους σταθμούς ταυτοποίησης αλλά ούτε καν για τη σίτιση και τα κέντρα φιλοξενίας. Τα πλοία με το αζημίωτο δέχτηκαν να μεταφέρουν τους πρόσφυγες στην ενδοχώρα και αυτοί με τη σειρά τους να ανηφορίζουν με δικά τους έξοδα προς τα σύνορα. Παράλληλα υπάρχουν ευτυχώς αρκετά βελτιωμένες συνθήκες ολιγοήμερης διαβίωσης σε κάποιους χώρους.

Οι πρόσφυγες που παραμένουν στην Τουρκία είναι εκατοντάδες χιλιάδες και τρομάζουν όλοι στη σκέψη του τι θα γίνει αν κάποια γειτονική χώρα κλείσει ξαφνικά τα σύνορά της όταν δεν υπάρχουν ακόμα οι προϋποθέσεις φιλοξενίας πολλών χιλιάδων ανθρώπων στη χώρα μας για μεγαλύτερο διάστημα και με τη δεδομένη την οικονομική συγκυρία.

Δεν παύει όμως έστω κι έτσι να είναι αναγκαία μια ασφαλής διάβαση που να αποτρέπει τη φρίκη των πνιγμών με τα σαπιοκάραβα. Το αίτημα διατυπώνεται πλέον όχι μόνο από τους φορείς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις ΜΚΟ που στέκονται δίπλα στους πρόσφυγες αλλά και από πολλές πολιτικές δυνάμεις στην Ε.Ε. και στην Ελλάδα. Τα κράτη είναι υποχρεωμένα να συνεννοηθούν και να αναλάβουν αυτήν την ευθύνη απέναντι στη μακάβρια πραγματικότητα. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος πέρα από τη συνεννόηση.

O Έβρος οφείλει να ανοίξει σήμερα ένα ασφαλές πέρασμα ώστε να σταματήσει η αλυσίδα νεκρών προσφύγων στη θάλασσα. Πρέπει ταυτόχρονα να υπάρξουν πολλές δομές για να τους υποδεχτούν, κοινωνικές πρωτοβουλίες για να τους βοηθήσουν και ανοιχτά σύνορα για να περάσουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πρέπει ακόμα τα περάσματα να γίνουν πολλά, να υπάρξουν πλοία και τραίνα για να μεταφέρουν με ασφάλεια πρόσφυγες από την Τουρκία σε άλλες χώρες που δεν αντιμετωπίζουν συνθήκες πολέμου. Πρέπει ακόμα κι αυτό είναι μια από τις σοβαρές πτυχές του όλου προβλήματος να αναζητηθούν εκείνοι που διαχειρίζονται όλο τον πλούτο, τα «μετρητά» της Συρίας που έφυγε μαζί με τους πολίτες και πήγε στις τσέπες των πολυεθνικών δικτύων διακίνησης ανθρώπων. Τις τράπεζες και τις χώρες που υποδέχονται καθημερινά τα αμύθητα ποσά και τα αποταμιεύουν ενώ την ίδια στιγμή δεν έχουν «χώρο» για μερικές χιλιάδες ανθρώπων.

Όσο κι αν τα ανέξοδα λόγια ή οι κριτικές ή οι φοβικές αντιδράσεις μοιάζουν ευκολότερες είναι η στιγμή που πρέπει όλοι να σκεφτούν ποιο είναι εκείνο το βήμα που θα βοηθήσει αληθινά τους πρόσφυγες κι όχι την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση ή την επανάσταση. Εδώ θα δοκιμαστεί στην πράξη η αληθινή αναζήτηση λύσης για να «σωθούν τα μωρουδέλια» χωρίς υποσημειώσεις και χωρίς υστεροβουλίες

Τής Αντας Ψαρρά από τήν Εφημερίδα τών Συντακτών

Διαβάστε περισσότερα