Συνέδριο τον Απρίλιο αποφάσισε η Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ

Τη διεξαγωγή του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ως τα μέσα του Απριλίου αποφάσισε η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, οι εργασίες της οποίας ξεκίνησαν χθες Σάββατο και ολοκληρώθηκαν σήμερα Κυριακή με τις τοποθετήσεις στελεχών και υπουργών. Η απόφαση ελήφθη σχεδόν ομόφωνα(4 λευκά, 0 κατά).

Ανάμεσα στα άλλα ψηφίσματα που υιοθετήθηκαν ήταν και αυτό που καταδικάζει το σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» για τον Πάνο Λάμπρου.

Προηγήθηκε πλούσιος προβληματισμός από τα θέματα που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια των εργασιών της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων ήταν, το κυβερνητικό σχέδιο, η διαπραγμάτευση και το παράλληλο πρόγραμμα, οι τακτικές και οι στρατηγικές συμμαχίες, η ανεργία, η δημόσια διοίκηση και τα άλλα προβλήματα της καθημερινότητας, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, οι σχέσεις της κυβέρνησης με το κόμμα αλλά και την κοινωνία, η καμπάνια και το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ την άνοιξη.

Τον τόνο της συνεδρίασης έδωσε, στο κλείσιμο, ο γραμματέας της Κ.Ε. Πάνος Ρήγας: Καθόλου τυχαία, ως φαίνεται, ξεκίνησε την ομιλία του από τον «ανελέητο πόλεμο μονταζιέρας» και πώς «κάθε βράδυ τα κανάλια ανταλλάσσουν τη σκυτάλη μεταξύ τους για το ποιος θα διαστρεβλώσει περισσότερο τις θέσεις της κυβέρνησης».

Και πρόσθεσε: «Προκαλεί όμως θλίψη σε αυτό το γαϊτανάκι της παραπληροφόρησης και της διαστρέβλωσης να προσπαθούν να πάρουν μέρος άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα έχουμε συμπορευτεί και αναζητούν στις ανακοινώσεις τους βαρύγδουπες λέξεις για ξεπούλημα, προδοσίες και σκάνδαλα», ήταν μια ακόμη εμφανέστατη αιχμή του γραμματέα.

«Η κυβέρνηση κλείνει ένα ένα τα δύσκολα θέματα της συμφωνίας με σκληρή διαπραγμάτευση», είπε ακόμη, φέροντας τα παραδείγματα των κόκκινων δανείων και της ανακεφαλαιοποίησης. Και ακολουθεί το ασφαλιστικό, καθώς «δεν μπορεί και δεν θα υπάρξουν μειώσεις συντάξεων». «Μάχες» που «η κυβέρνηση δίνει μόνη της, με το λαό», με τον ΣΥΡΙΖΑ «να αποτελεί τη μόνη αξιόπιστη πολιτική δύναμη και εγγύηση ότι θα βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια».

Μια αιχμή που έχει τη δική της σημασία ήταν η πιο κάτω: «ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι δεν παραδειγματίζονται από τους ομοϊδεάτες τους στην Ευρώπη που, έστω και τώρα, έστω και σε αυτές τις συνθήκες, προσπαθούν να διορθώσουν τα τεράστια λάθη τους απέναντι στη χώρα και την ελληνική κυβέρνηση». Ενώ την ΝΔ την κατηγορεί ότι έχει προσδεθεί στις επιλογές των ακραίων συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης, επίσης ότι έχει ταυτιστεί με την εγχώρια διαπλοκή με μπόλικη ακροδεξιά ρητορεία, όπως επί λέξει ανέφερε ο Π. Ρήγας.

Όπως και η απόφαση αναφέρει, και ο γραμματέας επανέλαβε, δύο είναι οι προϋποθέσεις προκειμένου να δοθεί προοπτική στον τόπο, παράλληλα δηλαδή με τη Συμφωνία: Η συζήτηση για το χρέος και το αναπτυξιακό πρόγραμμα.

Ένα σημείο από την ομιλία Ρήγα στο οποίο πρέπει να σταθεί, επίσης, είναι και το παρακάτω: «είναι προφανές ότι δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στην υλοποίηση της Συμφωνίας και μόνο, η κυβέρνηση καλείται να προχωρήσει σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και τομές, που θα παρακολουθούν τον άξονα, διαφάνεια -δικαιοσύνη -δημοκρατία».

Από την ομιλία του γραμματέα της Κ.Ε. δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στο κόμμα ασφαλώς: «Δεν απευθυνόμαστε στο εσωτερικό των γραφείων μας, αλλά έχουμε μπει στο μεγεθυντικό φακό των μελών μας και της κοινωνίας», θέτοντας το στόχο για «ένα κόμμα όχι περίκλειστο και αποστειρωμένο, αλλά ένα ανοιχτό κόμμα σε ανθρώπους που βρίσκουν την πολιτική μας πρόταση αξιόπιστη και ελπιδοφόρα». Άλλωστε, «ένα κόμμα των μελών του πρέπει να σέβεται τα μέλη του και να μην τα αντιμετωπίζει ως μηχανισμό».

Τη δική τους σημασία έχουν όμως και τα αριθμητικά στοιχεία, έτσι όπως κατατέθηκαν από τον υπεύθυνο Οργανωτικού Πέτρο Καραγιώργο: προ της διάσπασης ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 32.000 μέλη, 6.000 από τα οποία αποχώρησαν, από τότε όμως ενεγράφησαν 2.000 πολίτες, για να φτάσουμε στο σημερινό τελικό αριθμό των 28.000 μελών.

Μια ξεχωριστή στιγμή της διήμερης Κ.Ε. ήταν η ομιλία του νέου γραμματέα του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας Ιάσονα Σχοινά -Παπαδόπουλου, που περιέγραψε τα βήματα για μια πραγματικά μαζική, αριστερή νεολαία. Πρώτο βήμα, η πανελλαδική σύσκεψη ίδρυσης νέου συνδικαλιστικού φορέα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, στις 19 και 20 Δεκεμβρίου. Ενώ εξήγγειλε και εξωστρεφή καμπάνια, περί τα τέλη Ιανουαρίου, για παιδεία, εργασία και δικαιώματα. Καμπάνια που θα καταλήξει στο τέλος της άνοιξης, οπότε και θα γίνονται στο εξής τα Φεστιβάλ.

Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Ce sont les bolseviqes

Η ζωή συνεχίζεται, όπως λέμε. Και τι ζωή! Ο Ξανθός με τον Πολάκη αποκαλύπτουν τις αμαρτωλές περιπτύξεις του ΚΕΕΛΠΝΟ με το μιντιακό σύστημα και το μιντιακό σύστημα αποκαλύπτει πόσο κακός άνθρωπος είναι ο αναπληρωτής υπουργός, ο οποίος τόλμησε να θυμώσει όταν κάποιος τον αποκάλεσε σκυλί μέσα στα μούτρα του. Ο Παππάς δίνει αγώνα για να σπρώξει την εφαρμογή του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες και το μιντιακό σύστημα αποκαλύπτει ύποπτες συναλλαγές στο γραφείο του. Ο Τσίπρας δίνει μάχη για το προσφυγικό και το μιντιακό σύστημα αποκαλύπτει ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη να μας διώξει από τη Σένγκεν. Ο Τσακαλώτος, ο Σκουρλέτης και οι λοιποί ξημεροβραδιάζονται στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και το μιντιακό σύστημα αποκαλύπτει ότι κουρεύονται οι συντάξεις, φακελώνονται οι περιουσίες, έρχεται ο αριστερός Αρμαγεδδών.

Αυτή η σπορά φόβου, ανασφάλειας, προβοκάτσιας, γίνεται κάθε μέρα. Κυριολεκτικά. Και κάθε ώρα της ημέρας. Το μιντιακό σύστημα έχει εκτραπεί σε μανιακό -ή και μαφιακό- Σύστημα. Πίσω του κρύβονται όλες οι παθογένειες του παρελθόντος και του παρόντος, όλα τα συμφέροντα που βλέπουν στην Αριστερά έναν θανάσιμο κίνδυνο, όλη η συνένοχη απληστία των δανειστών, όλες οι νομενκλατούρες, όλη η διαβρωμένη από τον εύκολο πλουτισμό αστική τάξη. Αμόκ, μιλάμε. Ce sont les bolseviques, έλεγε τρομαγμένη η Ρωσίδα αριστοκράτισσα στο κλασικό Πρόσωπο με Πρόσωπο του Μανθούλη. Κάπως έτσι κι αυτοί: Ce sont les syriziqes. Και ξέρει πια όποιος θέλει να ξέρει, τι φοβούνται και τι επιδιώκουν. Όπως πρέπει να ξέρει όποιος δεν θέλει να καρπίσει αυτή η κακή σπορά τι πρέπει να γίνει. Τι πρέπει να κάνουν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, όλοι όσοι δεν θέλουν να βυθιστεί πάλι η χώρα στον παλιό βούρκο.

Δεν υπάρχει περιθώριο ανακωχής. Αν δεν τους κατονομάζουμε καθημερινά, αν δεν αποκαλύπτουμε τους σκοπούς και τα μέσα τους, αν δεν συγκρουόμαστε σε κάθε επίπεδο μαζί τους, αν η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη δεν αναλάβουν -επιτέλους- να δώσουν ουσιαστικό περιεχόμενο στην ισονομία και την ισότητα, η κυβέρνηση και η κοινωνία θα ηττηθούν. Από την άποψη αυτή, οι τελευταίες παρεμβάσεις του πρωθυπουργού είναι ενθαρρυντικές. Και το γεγονός ότι φωνασκούν οι πασίγνωστοι πως η κυβέρνηση ανακαλύπτει εσωτερικούς εχθρούς το αποδεικνύει. Ανάγκη όμως πάσα να πάρουν την πάσα και να βρεθούν στην ίδια γραμμή όλοι - βουλευτές, υπουργοί, στελέχη. Με ψυχραιμία και δημοκρατική λογική, να εξηγούν ότι αν δεν ξεμπερδέψει η Ελλάδα της δημοκρατίας και της ισότητας με όσα και όσους την οδήγησαν ώς εδώ, δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. Κι αυτό προϋποθέτει απόφαση για συγκρούσεις. Και συγκρούσεις...

Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Το μαύρο μέτωπο

Ξαναβρίσκει τον ξενοφοβικό και ακροδεξιό της βηματισμό μεγάλη μερίδα της νεοδημοκρατικής Δεξιάς επαναφέροντας στον δημόσιο διάλογο τη ρητορική Σαμαρά, που σπεύδει να δαιμονοποιήσει τις προσφυγικές ροές ανακαλύπτοντας επικίνδυνους «εξτρεμιστές» ανάμεσα στο ανθρώπινο ποτάμι των ανέστιων, σε μια προσπάθεια να ερεθίσει τα συντηρητικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων της κόντρα στο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης που διατρέχει το συντριπτικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Την ώρα που χιλιάδες νησιώτες του Αιγαίου συγκλονίζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη με τη στήριξη που προσφέρουν στους χιλιάδες πρόσφυγες που εδώ και μήνες φτάνουν στις ελληνικές ακτές, αποτελούν παραφωνία οι κραυγές ορισμένων -λίγων ευτυχώς- δημάρχων που αρνούνται τόσο την δημιουργία hotspots όσο και τους προσωρινούς χώρους φιλοξενίας στις περιοχές. Ενδεδυμένοι το πιο σκοτεινό κοστούμι του θεσμικού τους ρόλου και πλειοδοτώντας σε φοβικές ανακοινώσεις, σε μια προσπάθεια να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση, αυτοδιοικητικοί παράγοντες συντάσσονται ανοιχτά πλέον με τους πιο ακραίους και ρατσιστικούς ευρωπαϊκούς κύκλους. Οπαδοί των κλειστών συνόρων ακόμη και εν μέσω μιας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης, αναπαράγουν την τυφλή κινδυνολογία που εμπλέκει τις προσφυγικές ροές με την τρομοκρατία και επιχειρούν με την αντιπολιτευτική τους υστερία να μολύνουν τις τοπικές κοινωνίες που μέχρι σήμερα έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αλλά και της ιστορίας του λαού μας, που έχει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του το δράμα της προσφυγιάς. Δήμαρχοι και «βαρόνοι» της Ν.Δ. περιχαρακώνονται μέσα στα συρματοπλέγματα και τα τείχη της μικροπολιτικής τους τακτικής και το μόνο που καταφέρνουν είναι να έρχονται πιο κοντά στο μόρφωμα της Χ.Α. ακολουθώντας το παράδειγμα Σαμαρά που πριν μερικά χρόνια ζητούσε μαζί με τον Παναγιώταρο να «καθαρίσουν» οι παιδικοί σταθμοί από τα παιδιά των μεταναστών και οι Έλληνες να ανακαταλάβουν τις πλατείες τους.

Την ώρα που η κυβέρνηση, προσηλωμένη στα ανθρωπιστικά ιδεώδη της Ευρώπης αναζητεί λύσεις και τρόπους αντιμετώπισης στα τεράστια προβλήματα που έχουν προκύψει από τις προσφυγικές ροές, κόντρα στο «μαύρο μέτωπο» των ακραίων κύκλων της γηραιάς ηπείρου, προκαλούν θλίψη και υποψίες οι «γαλάζιες» κραυγές που όχι μόνο δηλητηριάζουν τον εσωτερικό διάλογο αλλά λειτουργούν και υπονομευτικά στην εθνική προσπάθεια της χώρας σε διεθνές επίπεδο.

Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Παιδεία, 53 χρόνια πριν και μετά, "άπορος κορασίς"

7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1962: "Φοιτητική συγκέντρωσις θα πραγματοποιηθή σήμερον την 11ην π.μ. Εις τα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά την οποίαν θα εξαγγελθή υπό της ΔΕΣΠΑ [Διοικούσα Επιτροπή Συλλόγων Πανεπιστημίου Αθηνών] η δευτέρα φάσις του αγώνος διά το 15% [του κρατικού προϋπολογισμού εις την παιδείαν]. Εκ κυβερνητικών πηγών πληροφορούμεθα ότι η Κυβέρνησις [Κωνσταντίνου Καραμανλή] πέραν της σημερινής συγκεντρώσεως ουδεμίαν άλλην θα επιτρέψη διότι το θέμα του κονδυλίου διά την παιδείαν έκλεισεν οριστικώς. Διά πάσαν συγκέντρωσιν απαιτείται άδεια των αστυνομικών αρχών, η οποία πρέπει να ζητήται εμπροθέσμως" ("Καθημερινή", 7/12/1962)

«Το τσαμπί με τα πράσινα, κόκκινα και μπλε μπαλόνια απογειώθηκε από τα προπύλαια του Πανεπιστημίου και πήρε αμέσως ύψος. Ακουμπούσε ανάλαφρα -σαν σε «μαγικό χαλί»- πάνω σε μια μεγάλη αφίσα που έγραφε: «Προίκα στην Παιδεία 15%». Τα μπαλόνια με την αφίσα έφυγαν με κατεύθυνση προς το υπουργείο Παιδείας, την Πλάκα, την Ακρόπολη... Η ειρηνική μάχη για την αναγέννηση της Παιδείας άρχιζε από εκείνη τη στιγμή» ("Μεσημβρινή", 8/12/1962).

22-28 Απριλίου 1963: «Το αίτημα του 15% αφορά στην κάλυψη των σημερινών στοιχειωδών αναγκών της Παιδείας. Επιβάλλεται ο άμεσος διπλασιασμός των δαπανών για την Παιδεία και η ετήσια αύξησή τους κατά ποσοστό 5% ανώτερο από την ετήσια αύξηση του εθνικού εισοδήματος. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να φτάσουμε σε ποσοστό ίσο προς το 4% του ΑΕΠ, που σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ επιβάλλεται» (από την ιστορική απόφαση του 4ου Πανσπουδαστικού Συνεδρίου, που γέννησε την ΕΦΕΕ, τον Απρίλιο του 1963).

Λες και ήταν χθες! Μαθητές τότε, γράφαμε στη ζούλα -γιατί έπεφταν αποβολές- πάνω στα θρανία ή τα τετράδιά μας το σύνθημα της εποχής: «Προίκα στην Παιδεία κι όχι στη Σοφία - 15% για την Παιδεία», με την κρυφή ελπίδα να καθιερωθεί η δωρεάν Παιδεία στα πανεπιστήμια, ώστε να «σπουδάζουν κι οι φτωχοί», όπως έγραφαν στο πανό τους οι μαθητές των νυχτερινών σχολείων. Γιατί η εγγραφή στο πανεπιστήμιο κόστιζε ακριβά για κάθε έτος σπουδών, ενώ οι φοιτητές/τριες αγόραζαν τα κακοτυπωμένα συγγράμματα και τις πρόχειρες σημειώσεις των καθηγητών. Επιπλέον, έπρεπε να πληρώνουν «εξέταστρα» σε κάθε καθηγητή ώστε να τους εξετάσει στο μάθημά του.

Το κίνημα του «15%» δεν περιορίστηκε στις διαδηλώσεις. Οι φοιτητές οργανώνουν δημοψήφισμα για να ζητήσουν την υποστήριξη του κόσμου στη διεκδίκησή του και συγκεντρώνουν περίπου 2 εκατομμύρια υπογραφές. Στέλνουν μάλιστα και «πούλμαν της Παιδείας» στην επαρχία. Το κίνημα για το 15% στην Παιδεία «πλουτίζει το κίνημα της ελληνικής νεολαίας με μια μακρόπνοη θεσμική προοπτική, που δεν συνοψίζει απλώς μονολεκτικά τα αιτήματα της σπουδάζουσας και μαθητικής νεολαίας, διατυπώνει τα πρώτα ψήγματα μιας άλλης δημοσιονομικής αντίληψης και προφανώς μιας άλλης επενδυτικής πολιτικής: με κέντρο τον άνθρωπο, τον πνευματικό εξοπλισμό του, την ανάπτυξη των δεξιοτήτων, την εύρυνση των οριζόντων του» υπογραμμίζει ο Στέφανος Στεφάνου, από τις εμβληματικές μορφές της Νεολαίας ΕΔΑ.

Το κίνημα του 15% ήταν ταυτόχρονα ένα πολιτικό κίνημα για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Αυτό εκφράζει το σύνθημα «1-1-4» - το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος του 1952. Καθώς κυβέρνηση και κράτος καταπατούν τα δημοκρατικά δικαιώματα, αναλαμβάνει την υπεράσπισή τους το αναπτυσσόμενο φοιτητικό κίνημα. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύνθημα «1-1-4» ακούστηκε την Τετάρτη 11 Απριλίου 1962, όταν η αστυνομία, ύστερα από πολύωρη πολιορκία, εισέβαλε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τραυματίζοντας βαριά 30 φοιτητές.

Η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, το 1964, καταργεί τις οικονομικές επιβαρύνσεις και στις τρεις βαθμίδες της Δημόσιας Εκπαίδευσης -«δωρεάν Παιδεία»- και αυξάνει σημαντικά τις εκπαιδευτικές δαπάνες. Ήταν ο θετικός αντίκτυπος των αγώνων που είχαν προηγηθεί. Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης οι εκπαιδευτικές δαπάνες κυμάνθηκαν μεταξύ του 3,5% - 4,22% του ΑΕΠ και ποτέ δεν άγγιξαν τον μέσο κοινοτικό όρο του 5%.

Στην πενταετία των Μνημονίων οι δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία μειώθηκαν κατά 35,6%. Για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια, σε συνθήκες οικονομικού καταναγκασμού, οι εκπαιδευτικές δαπάνες σταθεροποιούνται στο 2,8% του ΑΕΠ, ενώ έπεφταν συνεχώς. 53 χρόνια από το «15%», το «βαθύ κράτος» της αμάθειας θα συνεχίσει να εγκλωβίζει το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας στην ημιμάθεια αν δεν αποτινάξουμε τον νεοφιλελεύθερο ζουρλομανδύα που πνίγει την Ευρώπη.

Από τήν Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Συμμαχία γαβ-γαβ

Είναι, λέει, δημοσιογράφος. Εμφανίζεται στην ταυτότητα ως διευθυντής σύνταξης -τι λες ρε μεγάλε!- ενός site που με μια ματιά καταλαβαίνεις ότι ειδικεύεται στον βιολογικό πόλεμο κατά της κυβέρνησης. Και σε συνέντευξη Τύπου αποκάλεσε τον Παύλο Πολάκη σκυλί. Μάλιστα, ακριβώς έτσι. Το καμαρώνει κιόλας, με μετέπειτα δηλώσεις του, το κατόρθωμα, ως πράξη αντιεξουσιαστική να πούμε. Και δίνει και μαθήματα. Ο Πολάκης, λέει, ήταν οξύθυμος ως συνδικαλιστής και τώρα θα πρέπει ως υπουργός να το κόψει το συνήθειο και να σέβεται τους δημοσιογράφους, όπως του λόγου του. Ακόμα κι αν τον αποκαλούν όπως τον αποκάλεσε του λόγου του, προσθέτουμε εμείς.

Δεν ξέρω, για να πω την αλήθεια, αν ο Πολάκης ήταν οξύθυμος ως συνδικαλιστής, ως Κρητικός ή ως ψηλός με μουστάκι. Εκείνο που ξέρω είναι πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν φάνηκε να είναι καθόλου οξύθυμος. Διότι, αν κάνετε τον κόπο να δείτε το σχετικό video, θα διαπιστώσετε την αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση που δείχνει. Και θα σκεφτείτε πως οποιοσδήποτε από μας βρισκόταν στη θέση του, ακόμα κι αν δεν έπασχε ούτε στο ελάχιστο από οξυθυμία, το πιο πιθανό είναι τον αθυρόστομο που τον προκάλεσε και τον πρόσβαλε τόσο βάναυσα να τον φιλοδωρούσε με καμιά μπούφλα. Ή με καμιά δαγκωνιά στο αυτί, τοις κείνου ρήμασι πειθόμενος.

Το πιο σοβαρό όμως δεν είναι ο εν λόγω. Τι να κάνουμε, υπάρχουν εκείνοι που προσπαθούν να κοινολογούν την αλήθεια, υπάρχουν κι εκείνοι που την κυνολογούν. Το πιο σοβαρό είναι όλα εκείνα τα μικρά, μεσαία, μικρομεσαία και μεγάλα ΜΜΕ, που ξεσήκωσαν ένα τεράστιο νταβαντούρι κατά του Πολάκη. Που ανακήρυξαν τον υπουργό ένοχο και τον κυνολογούντα θύμα. Που εμφάνισαν και εμφανίζουν τον πρώτο ως νταή και αψίκορο Κρητικό και τον δεύτερο ως αποφασισμένο να υπερασπιστεί τις αξίες της δημοσιογραφίας, τρομάρα τους. Με αποτέλεσμα να αναρωτιέσαι ώς πού θα φτάσει η μανία τους εναντίον αυτής της κυβέρνησης και των ανθρώπων της.

Δηλαδή αύριο θα μας δέρνουν και θα μας καταγγέλλουν από πάνω γιατί έγδαραν τα χέρια τους. Βαρόνοι και διαπλεκόμενοι, έμποροι υγείας και διακινητές παιδείας, μεσάζοντες και μεσολαβητές, πετρελαιάδες και φαρμακάδες, δημοσιολογούντες και κυνολογούντες, σε μια συμμαχία γαβ-γαβ. Για να αποκτήσει στις μέρες μας μια νέα διάσταση και ο κυνισμός... 

Από τήν Αυγή 

Διαβάστε περισσότερα