Θ. Καλαντώνης: Πιο ευέλικτο το πλαίσιο για τα «κόκκινα» δάνεια

Την ανάγκη να προχωρήσουμε άμεσα στην επόμενη φάση χαλάρωσης των capital controls υπογράμμισε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Eurobank κ. Θεόδωρος Καλαντώνης. Μιλώντας σε ημερίδα της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας ο κ. Καλαντώνης σημείωσε ότι τα χαρτονομίσματα που επιστρέφουν στο τραπεζικό σύστημα θα πρέπει να είναι απολύτως ελεύθερα, να μην υπόκεινται δηλαδή στους περιορισμούς των capital controls. Οπως τόνισε, από την αρχή της κρίσης το συνολικό ύψος των καταθέσεων της χώρας μειώθηκε κατά 120 δισ. ευρώ, ενώ μόνο το 2015, χαρτονομίσματα ύψους 45 δισ. ευρώ «έφυγαν» από τις τράπεζες· ωστόσο, το 80% αυτών παρέμεινε στη χώρα, στα σπίτια, στα χρηματοκιβώτια των εταιρειών και στις τραπεζικές θυρίδες.

«Είναι προφανές ότι η ρευστότητα αυτή, που αντιστοιχεί σε ποσοστό άνω του 25% του ΑΕΠ, που είναι εκτός τραπεζικού συστήματος, αν επέστρεφε πίσω στις τράπεζες, θα δρούσε καταλυτικά για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Με την αποκατάσταση της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης, περίπου 25 δισ. ευρώ καταθέσεις μπορούν και πρέπει να επιστρέψουν εντός της επόμενης διετίας στο τραπεζικό σύστημα, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τη ρευστότητα και την ικανότητά του να χρηματοδοτήσει την οικονομία».

Σε ό,τι αφορά τα «κόκκινα» δάνεια, ο κ. Καλαντώνης αναγνώρισε ότι η κατάσταση δεν είναι εύκολη, καθώς το σύνολο των μη εξυπηρετούμενων δανείων ξεπερνάει τα 100 δισ. ευρώ (επί συνόλου 206 δισ. ευρώ δανείων) ή ποσοστό 55% του ΑΕΠ. «Ωστόσο, παρά την αρνητική επίδραση και τη δυσλειτουργία που προκάλεσαν τα capital controls, ο ρυθμός αύξησης των επισφαλών δανείων δεν φαίνεται να επηρεάστηκε όσο αναμενόταν».

«Είναι αντιληπτό σε όλους ότι το θέμα των επισφαλών δανείων αφορά στο σύνολο της οικονομίας μας. Τόσο ο νέος νόμος για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, όσο και μια σειρά βελτιώσεων στον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και στο πτωχευτικό δίκαιο επιχειρήσεων, δημιουργούν ένα περισσότερο ευέλικτο και δίκαιο πλαίσιο που θα επιτρέψει στις τράπεζες να διαχειριστούν το πρόβλημα πιο αποτελεσματικά, προστατεύοντας εκείνους που αποδεδειγμένα έχουν ανάγκη, αλλά αυξάνοντας την πίεση προς εκείνους που μπορούν και πρέπει να αρχίσουν να πληρώνουν». 

Από τήν Καθημερινή 

 

Διαβάστε περισσότερα

O Σόιμπλε και οι κανόνες

Ένα μήνα πριν από τη δραματική σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης της 12ης Ιουλίου, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε αφήσει να... διαρρεύσει στο περιοδικό "Spiegel" η πρόθεσή του να χρησιμοποιήσει την κρίση, την οποία θα προκαλούσε ένα Grexit, ως ευκαιρία για την περαιτέρω εμβάθυνση της Ευρωζώνης. Εννοείται ότι τότε ακόμη δεν είχε βάλει στο στόμα του την... απαγορευμένη λέξη ούτε είχε αφήσει τα πρώτα υπονοούμενα για ένα προσωρινό τάιμ άουτ της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Μάλιστα ο Σόιμπλε εμφανιζόταν έτοιμος να αποδεχθεί την κοινή εγγύηση των καταθέσεων των πολιτών της Ευρωζώνης -αφού θα είχαν βγει από το ευρώ οι Έλληνες- ως «κίνητρο» προς τις υπόλοιπες χώρες του Νότου για να ακολουθήσουν τις προτάσεις του για κοινό υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης και να αποδεχθούν τη σαφή τήρηση των κανόνων του Δημοσιονομικού Συμφώνου.

Το Grexit δεν του βγήκε, κυρίως διότι κάποιοι ομόλογοί του, κι όχι μόνο οι Νότιοι, τρόμαξαν από την... πρωτοβουλία του. Οπότε τώρα παίρνει πίσω και το "κίνητρο". Εδώ και μέρες, λοιπόν, διεμήνυε ότι δεν συμφωνεί καθόλου με τα σχέδια της Κομισιόν για τη δημιουργία ενός κοινού ευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης καταθέσεων -ως συστατικού της τραπεζικής ένωσης- και όταν χθες αυτά παρουσιάστηκαν και επισήμως στις Βρυξέλλες, βγήκε μέσα από τις σελίδες της "Bild" να τα απορρίψει. Κι αυτό διότι θεωρεί ότι έτσι "κοινοτικοποιούνται" οι κίνδυνοι, ότι μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον -εκεί στα 2024- να κληθούν οι Γερμανοί να εγγυηθούν τις καταθέσεις των άλλων. Λες και έχει προεξοφλήσει ότι ποτέ ξανά δεν θα κλυδωνιστεί γερμανική τράπεζα -για να βάλουν πλάτη οι άλλοι- ότι ποτέ ξανά δεν θα χτυπήσει η όποια κρίση την πόρτα της Γερμανίας -για να ζητήσει αυτή την αλληλεγγύη των άλλων.

Όμως τι νόημα έχει μια τραπεζική ένωση εάν δεν παρέχει ενιαία ασφάλεια σε όλους τους καταθέτες; Και πώς θα γίνει "ανθεκτική" η Ευρώπη στις τραπεζικές κρίσεις -αυτό είναι το προαπαιτούμενο που ζητάει ο Σόιμπλε για να δώσει το πράσινο φως- εάν δεν καταφέρει να αποκαταστήσει το κλίμα εμπιστοσύνης;

Θα περίμενε κανείς από έναν πολιτικό με την πείρα του Σόιμπλε να διατηρεί την ιστορική του μνήμη όταν φτιάχνονται οι κανόνες της επόμενης μέρας στην Ευρώπη. 

Από τήν Αυγή 

 

Διαβάστε περισσότερα

Η Ν.Δ. στην κόψη του ξυραφιού...

Αν ήμασταν στην αρχή του καλοκαιριού και αν υπήρχαν, όπως παλαιότερα, επιθεωρήσεις το θέμα των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη αρχηγού στη Ν.Δ., ασφαλώς θα δέσποζε και θα έκανε το κοινό να κλαίει από τα γέλια. Όχι, δεν είναι υπερβολικό, αφού η εταιρεία που προκρίθηκε και ανέλαβε την ηλεκτρονική υποστήριξη της διαδικασίας δεν είχε αναλάβει ποτέ κάτι ανάλογο και, όπως αποκάλυψε ο σημερινός πρόεδρος του κόμματος, η εμπειρία της ήταν από διαχείριση κοινοχρήστων για πολυκατοικίες! Απίστευτο; Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο για γέλια.

Στη Ν.Δ. λίγοι εντόπισαν το παράδοξο της διαδικασίας και σίγουρα μεταξύ αυτών δεν ήταν ούτε ο Κωστας Καραμανλής ούτε ο Αντώνης Σαμαράς. Και το προφανές ήταν ότι, πριν προχωρήσει το κόμμα στη διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού με μαζική ψηφοφορία, πρώτα πρέπει να προσφύγει σε συνέδριο για να καθοριστεί η φυσιογνωμία της παράταξης, που επί Σαμαρά μπατάρισε επικίνδυνα ακροδεξιά.

Και ενώ το φιάσκο θα έπρεπε να αυξήσει τους προβληματισμούς για την ορθή πορεία, απούσης της ψυχραιμίας, οι στρατοί που έχουν δημιουργηθεί πίσω από τους τέσσερις υποψηφίους επιθυμούν να δώσουν πρώτα τη μάχη του αρχηγού και μετά να αποφασιστεί τι κόμμα θέλουν! Δηλαδή φανταστείτε να αναδειχτεί πρόεδρος ο Άδωνις και στο συνέδριο να αποφασιστεί κεντρώα στροφή της Ν.Δ.

Το φιάσκο της εκλογικής διαδικασίας έχει οξύνει μίση, πάθη και πολιτικές διαφορές, που οξύνονται σε περιόδους αντιπολίτευσης, όταν δηλαδή δεν υπάρχει η ενότητα συμφερόντων, πολιτικών και οικονομικών. Η κατάσταση στη Ν.Δ. είναι επικίνδυνα οριακή, αφού οι πιθανότητες συνθέσεων, μετά από όσα έγιναν και όσα λέχθηκαν, περιορίζονται δραματικά. Η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη, εφόσον η παράταξη ψάχνει μόνον αυτόν που -υποτίθεται- μπορεί να νικήσει τον Τσίπρα.

Το θέμα της Ν.Δ. είναι σοβαρό, διότι ο ρόλος της στο πολιτικό σύστημα είναι καθοριστικός. Χωρίς σοβαρή και αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση, χωρίς δηλαδή αντιπροτάσεις στις προτάσεις της κυβέρνησης, δεν μπορεί με την ισοπεδωτική επιλογή τού "όχι σε όλα", να προκύψουν συγκλίσεις στα μεγάλα εθνικής σημασίας θέματα.

Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να χαίρονται από την κρίση της Ν.Δ., αλλά κάνουν λάθος αν νομίζουν πως ένα άπειρο από διακυβέρνηση κόμμα μπορεί μόνο του, χωρίς διάλογο, να προχωρήσει με επιτυχία. Όσοι στη Ν.Δ. έχουν σώας τας φρένας και νιώθουν τις ευθύνες τους ας σπεύσουν πριν να είναι αργά (αν δεν είναι ήδη), δηλαδή πριν διαλυθεί ολοσχερώς το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. 

Από τήν Αυγή 

 

Διαβάστε περισσότερα

Νάνοι της πληροφορικής

Δώστε βάση: Η ομόνοια βασίλευε μεταξύ τους όταν υπέγραφαν και επέβαλαν Μνημόνια. Ενωμένοι και αποφασισμένοι πίεζαν τον Τσίπρα να υπογράψει ό,τι να 'ναι με τους δανειστές. Με μαχητικότητα, σθένος και ομοψυχία έδωσαν τη μάχη του δημοψηφίσματος και του "Ναι". Γαλήνια, ευρωπαϊκά και ενωτικά, ψήφισαν ακόμα και τη συμφωνία της σημερινής κυβέρνησης με τους δανειστές. Την ίδια συμφωνία που έκανε άνω - κάτω τον ΣΥΡΙΖΑ και οδήγησε σε αποχωρήσεις και πτώση της κυβέρνησης.

Όσο δηλαδή το πράγμα αφορούσε το σύστημα που πατάει κάτω τον απλό άνθρωπο, μέλι - γάλα ήταν μεταξύ τους. Ο Μεϊμαράκης έκοβε στο πατρόν του Σαμαρά, ο Κυριάκος έραβε κουστούμια για τη δημοσιοϋπαλληλία, ο Άδωνις έστρωνε το δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι του για το έργο του στην υγεία -και στην ιδεολογία βεβαίως- κι ο Τζιτζικώστας προβάριζε την καινούργια φόρμα που του χάρισε ο Παπαμιμίκος. Είχαν, εν γένει, μια ωραία ατμόσφαιρα στη Ν.Δ. Μόνο τα χερουβείμ και τα σεραφείμ έλειπαν.

Όμως ξαφνικά έγινε της κακομοίρας. Όλοι εναντίον όλων, σε όλους τους δυνατούς και αδύνατους συνδυασμούς. Και γιατί παρακαλώ; Γιατί ο καθένας διεκδικεί για τον εαυτό του την αρχηγία στη διαδικασία που άνοιξε. Μαλλιά κουβάρια. Αδελφοκτόνα η Ντόρα. Αδελφοφάς ο Βορίδης. Τυραννοκτόνος ο Τζιτζικώστας. Εντομοκτόνος ο Άδωνις - βλέπει τον Τσίπρα σαν μύγα. Πατροκτόνος ο Κυριάκος. Και στο τέλος το ακραίο και σχεδόν τρομακτικό: Σαμαροκτόνος ο Μεϊμαράκης.

Από προχθές φτάσαμε στο εμφύλιο αποκορύφωμα. Με τον ένα να ρίχνει στον άλλο το ανάθεμα γιατί τους πρόδωσε το άτιμο το σύστημα πληροφορικής των εκλογών τους. Συγγνώμη, δεν πρέπει να γράφουμε βωμολοχίες, αλλά εδώ δεν ταιριάζουν ευπρεπείς λέξεις όπως βλακεία, αβλεψία, ανοησία. Μόνο η λέξη μαλακία αποδίδει το μεγαλείο εκείνων που θέλουν να κυβερνήσουν την Ελλάδα και δεν τους κόβει να δοκιμάσουν μία, δύο, εκατό φορές το σύστημα πριν από τη μέρα Χ. Και πριν από το ρεζιλίκι.

Διότι και δάκτυλος να υπήρχε -λέμε τώρα-, θα τον έβρισκαν αν, αντί να δοκιμάζουν ο ένας τις αντοχές του άλλου -και όλοι μαζί τις δικές μας-, δοκίμαζαν τα πληροφορικά τους. Πάντως, υπάρχει κάποιος κερδισμένος από το νταβαντούρι. Ποιος; Αναρωτηθείτε ποιος φαντάζει ήδη γίγαντας της πολιτικής μπροστά στους νάνους της πληροφορικής. Λέτε να μας τον ξαναφορέσει το... σύστημα; Πλάκα θα 'χει... 

Από τήν Αυγή 

 

Διαβάστε περισσότερα