Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Πάμπλο Πικάσο

Ο Πάμπλο Πικάσο (25 Οκτωβρίου 1881 - 8 Απριλίου 1973) ήταν ένας από τους κυριότερους ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ου αιώνα. Μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ αποτέλεσαν ιδρυτές του ρεύματος του κυβισμού ενώ επηρρέασε καθοριστικά την εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης.

Ο Πικάσσο στό εργαστήριο

Ο Πάμπλο (Ρούιθ) Πικάσο (Pablo Picasso) γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας στις 25 Οκτωβρίου του 1881. Πατέρας του ήταν ο Χοσέ Ρούιθ Μπλάσκο, καθηγητής του σχεδίου, και μητέρα του η Μαρία Πικάσο. Άρχισε να ζωγραφίζει από παιδί και σε ηλικία 14 ετών μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης.

Το 1897 πήρε χρυσό βραβείο με τον πρώτο πίνακά του που παρουσίασε στην Ακαδημία. Έχοντας κιόλας κατακτήσει μια τεχνική σταθερή κι αξιόλογη, άρχισε να πλησιάζει τους πρωτοποριακούς καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής, που επέδρασαν βαθιά στη διαμόρφωσή του.

Το 1904 μετακόμισε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με άλλους μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Ματίζ και ο Χουάν Μιρό. Από το 1912 έως το 1914 τα έργα του Πικάσο γίνονταν όλο και πιο γνωστά. Στις διεθνείς εκθέσεις του Μονάχου, της Κολωνίας και του Βερολίνου, οι κυβιστικοί του πίνακες βρίσκονταν στην πρώτη σειρά, δημοσιεύονταν στα πρωτοποριακά περιοδικά και οι ανανεωτικές αντιλήψεις του γίνονταν αντικείμενο συζήτησης στα πιο προωθημένα καλλιτεχνικά κέντρα. Σύντομα, το όνομα του έγινε συνώνυμο με το καινούργιο και το τολμηρό.

Ο Πικάσο ως ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης και δραματουργός ήταν ιδιαίτερα πολύπλευρος. Η εφευρετικότητα και η ευχέρειά του για πειραματισμούς δυσχεραίνουν την κατάταξή του σε μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατηγορία. Αν και οι συνεχείς μεταλλαγές του παρεξηγήθηκαν ως έλλειψη συνέπειας, ο Πικάσο θεωρείται ο πρόδρομος κι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ζωγραφικής του 20ου αιώνα.

Πάμπλο Πικάσσο

Ως παρακαταθήκη άφησε περίπου 20.000 αυτοτελή έργα του, κάθε μορφής. Κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής του δημιουργίας αποτελεί η «Γκουέρνικα», ένας πίνακας καταγγελίας για τα εγκλήματα κατά του λαού του στον ισπανικό εμφύλιο.

Ο Πάμπλο Πικάσο πέθανε στις 8 Απριλίου του 1973.

Έργo

Λόγω της ποικιλομορφίας αλλά και της χρονικής έκτασης που παρουσιάζει το έργο του Πικάσο, χωρίζεται συνήθως σε διαφορετικές περιόδους. Ο κυριότερες από αυτές είναι:


Μπλέ ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904): οι πίνακες του Πικάσο, αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζονται από το μπλε χρώμα ή αποχρώσεις του και συμβολίζουν μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτή, απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες. Η μπλε περίοδος περιλαμβάνει πίνακες που ολοκληρώθηκαν κυρίως στο Παρίσι αλλά είναι περισσότερο επηρεασμένοι από την ισπανική ζωγραφική.

Τυφλός

Αυτο-πορτραίτο

Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1905-1907): Στους πίνακες αυτής της περιόδου, κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι γήινοι τόνοι, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται ως περισσότερο λυρικοί και εύθυμοι. Θεωρείται η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο επηρεάστηκε περισσότερο από την γαλλική ζωγραφική.

Αγόρι στα μπλέ

Γυμνή γυναίκα με τά χέρια μπλεγμένα

Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912): είναι η τεχνοτροπία που ανέπτυξε ο ίδιος ο Πικάσο μαζί με τον Μπρακ και ένας από τους δύο βασικούς τομείς του ρεύματος του κυβισμού.

Οι δεσποινίδες τής Αβινιόν

Συνθετικός κυβισμός (1912-1915): η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο και ο Μπρακ εξέλιξαν την κυβιστική οπτική, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολάζ.

Οι επόμενες περίοδοι στο έργο του Πικάσο περιλαμβάνουν μια στροφή του σε περισσότερο κλασικές μορφές και ένα μεσογειακό πνεύμα (1916-1924), την αλληλεπίδρασή του με το υπερρεαλιστικό κίνημα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, την ενασχόλησή του με την γλυπτική (από τα τέλη της δεκαετίας του '20) καθώς και το έργο που πραγματοποίησε μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. (mentality10).

Γκουέρνικα

Αναδημοσίευση από τό Left.gr

Διαβάστε περισσότερα

Τα επείγοντα για την Ειδομένη

Σύριος πρόσφυγας φιλά το παιδί του καθώς διασχίζει τα σύνορα Ελλάδας ΠΓΔΜ εν μέσω καταιγίδας.(Γιάννης Μπεχράκης/Reuters)

Το σύνορο της Ειδομένης είναι ένα έγκλημα που βγαίνει μέσα από τους χειρότερους εφιάλτες της ευρωπαϊκής ιστορίας, αλλά και μια αφορμή για ελπίδα. Δεν μπορούν να υπάρξουν τοπικές «λύσεις», οι δυναμικές του προσφυγικού αφορούν γεωπολιτικές διαδικασίες. Μπορεί βέβαια να βελτιωθεί η καθημερινότητα των προσφύγων που περνούν από τον προσφυγικό σταθμό.

Η τεράστια πρόοδος που έγινε τις τελευταίες εβδομάδες οφείλεται στις προσπάθειες χιλιάδων πολιτών που προσφέρουν στους πρόσφυγες εθελοντικά εδώ και μήνες τροφή, πρωτοβάθμια υγειονομική φροντίδα, ένδυση, συμπαράσταση. Πληθώρα συλλογικοτήτων, αντιρατσιστικών κινήσεων, ΜΚΟ, διεθνών οργανώσεων, στελεχών των ΟΤΑ και εκκλησιών κατάφεραν να κάνουν την Ειδομένη έναν από τους πιο ανθρώπινους σταθμούς στο παράλληλο σύμπαν που οι πρόσφυγες βιώνουν οδεύοντας προς τη Β.Δ. Ευρώπη. Ακόμα όμως και αν τίποτα δεν μεταβληθεί στη δυνατότητα εισόδου των προσφύγων στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, η υπάρχουσα δομή και λειτουργία του προσφυγικού σταθμού θα ακυρωθούν υπό το βάρος του χειμώνα.

Οι όποιες προσπάθειες βελτίωσης -είτε αναληφθούν από κρατικούς και διεθνείς φορείς είτε δρομολογηθούν ως συνέργειες πολλαπλών φορέων- προϋποθέτουν στρατηγικές επιλογές σχετικά με τη λειτουργία του σταθμού που τώρα υπάρχει ως μια χαλαρή συνάθροιση δυνάμεων προερχόμενων από τις τοπικές κοινωνίες, το κράτος (ΕΛ.ΑΣ., ΟΤΑ ΕΚΑΒ) και τη διεθνή κοινότητα. Η πραγματικότητα αυτή συνιστά μια «ομάδα που έχει κερδίσει». Οι αποφάσεις που επείγουν για την αναδιάρθρωση λειτουργίας του σταθμού εν όψει του χειμώνα οφείλουν να λάβουν υπόψη αυτό το δεδομένο. Η αυτόνομη και αυτοδύναμη δράση των συλλογικοτήτων που ήδη δραστηριοποιούνται στην Ειδομένη αποτελεί εγγύηση στην όποια προσπάθεια.

Δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες περνούν από την Ειδομένη κάθε εβδομάδα. Τα επείγοντα ζητήματα για τη βελτίωση της κατάστασης αφορούν τις εγκαταστάσεις, τον συντονισμό - πληροφόρηση και την ενίσχυση των εθελοντών. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Η βελτίωση προϋποθέτει καταρχήν μια οργανωμένη δημόσια συζήτηση όλων των φορέων και συλλογικοτήτων που συστηματικά δραστηριοποιούνται στην Ειδομένη.

Ανάμεσα στις ανάγκες που η συζήτηση αυτή θα αναδείξει είναι η έλλειψη θερμαινόμενων σκηνών για βρέφη, παιδιά, ηλικιωμένους και αρρώστους, η ασφαλτόστρωση του χώρου υποδοχής - σίτισης - ιατρείων καθώς και των μονοπατιών προς τις σκηνές και τους χώρους υγιεινής, ώστε να αντιμετωπιστεί η λάσπη, το άνοιγμα μικρών διόδων στα παραπέτα των μεγάλων σκηνών για να μην μπαίνει η βροχή από το άνοιγμά τους, η βελτίωση της καθαριότητας στον χώρο και ειδικά στις χημικές τουαλέτες, ο ηλεκτροφωτισμός όλων των εγκαταστάσεων από το δίκτυο της ΔΕΗ, ώστε να απομακρυνθεί η γεννήτρια που συνεχώς αντιμετωπίζει προβλήματα, η τοποθέτηση προβολέων στο σκοτεινό τμήμα της σιδηροδρομικής γραμμής που ακολουθούν οι πρόσφυγες πριν περάσουν το σύνορο, η δυνατότητα παροχής ζεστών ροφημάτων (τσάι, γάλα για τα παιδιά) και βρεφικών γευμάτων, η τοποθέτηση τέντας μπροστά από το σημείο διανομής τροφής, η τοποθέτηση ραφιών και πάγκων στις αποθήκες.

Η βελτίωση της ενημέρωσης αφορά τρεις φάσεις: πριν, κατά τη διάρκεια της παραμονής και μετά την αποχώρηση από την Ειδομένη. Οι πρόσφυγες πρέπει να πληροφορηθούν τους τρόπους μετάβασης προς την Ειδομένη και το κόστος τους, τι θα συναντήσουν εκεί και τι θα συναντήσουν περνώντας τα σύνορα. Στην πράξη αυτό γίνεται σήμερα άτυπα μέσω του διαδικτύου και των διακινητών.

Η πληροφόρηση μπορεί να γίνει με αφίσες στα αραβικά, φαρσί, γαλλικά και αγγλικά που θα αναρτηθούν στο λιμάνι του Πειραιά και της Καβάλας, σε σταθμούς ΚΤΕΛ και ΟΣΕ καθώς και στην Ειδομένη. Επιπλέον πρέπει να ενισχυθεί ο υπάρχον μηχανισμός πληροφόρησης των ροών από Καβάλα και Πειραιά προς Ειδομένη. Χρειάζεται πιο συστηματική διάχυση της ενημέρωσης από αυτήν που τώρα παρέχει, σε αντίξοες συνθήκες, η ΕΛ.ΑΣ.

Η διαχείριση των αναγκών σε τρόφιμα, ρούχα, ιατρικό προσωπικό και εθελοντές προϋποθέτει την ανά πάσα στιγμή έγκαιρη γνώση του ακριβούς αριθμού των λεωφορείων με πρόσφυγες που βρίσκονται καθ' οδόν προς τον σταθμό.

Τέλος, οι διεθνείς οργανισμοί, η Ε.Ε. και η πολιτεία οφείλουν να αναλάβουν μεγαλύτερο κομμάτι του άχθους και του άγους αντιμετώπισης των αναγκών των προσφύγων. Οι άνθρωποι αυτού του τόπου, από τους βοσκούς που προσφέρουν το γάλα μέχρι τις γιαγιάδες που ταΐζουν τα μωρά, κάνουν και θα συνεχίσουν να κάνουν το ανθρώπινο χρέος τους. Ίσως αυτό όμως να μην είναι αρκετό σε λίγες εβδομάδες. Ο ΟΗΕ, η Ε.Ε. και το κράτος μας οφείλουν να παρέχουν στους πρόσφυγες της Ειδομένης όσα δικαιούνται βάσει του διεθνούς δικαίου.

Από τήν Αυγή Online

Διαβάστε περισσότερα

Ακούτε την κατσαρόλα;

Τι σχέση έχει το "πραξικόπημα" της Σαββαΐδου με τη στάση προέδρου οργανισμού συγκοινωνιών, που στέλνει στο κρατητήριο οδηγό επειδή βοήθησε πρόσφυγες; Με τη στάση αστυνομικών που -σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε- συμπεριφέρονται σκαιά σε γηγενείς ή κακοποιούν και ληστεύουν πρόσφυγες και μετανάστες; Με τη στάση ανώτερων δημόσιων λειτουργών, που κάνουν του κεφαλιού τους στον τομέα των αρμοδιοτήτων και της δράσης τους;

Και τι σχέση έχουν επίσης όλα αυτά με τη λυσσώδη προπαγάνδα μεγάλων ΜΜΕ κατά της κυβέρνησης, με αιχμή το νομοσχέδιο για τις συχνότητες; Με την απεργία δημοσιογράφων κατά του συγκεκριμένου νομοσχεδίου; Με την "εξέγερση" των επιχειρηματιών της ιδιωτικής εκπαίδευσης που με την επικουρία γονέων και εργαζομένων απαιτούν μηδενικό ΦΠΑ; Με τη στάση ακόμα και κύκλων της Εκκλησίας που προστατεύουν τα ιερά και τα όσια από "κάποιες κυρίες";

Λοιπόν, έχουν σχέση. Πρόκειται για διαφορετικές εκφράσεις -και ο καθένας μπορεί να σκεφτεί δεκάδες άλλες- ενός κράτους, ενός κρατικού μηχανισμού, και των ιδεολογικών στηριγμάτων του, που αλλιώς έχει μάθει. Αλλιώς έχει εκπαιδευτεί. Είναι κοινωνικά, ταξικά, ιδεολογικά προσανατολισμένο σε αντίθετη κατεύθυνση από τη σημερινή κυβέρνηση. Σε απλά ελληνικά; Να δέρνουν κόσμο στις Σκουριές, όχι να ζητούν τα ρέστα από την Eldorado.

Τα δόντια, τα νύχια, την τοξική ταξική δράση και αντίδραση αυτού του κράτους τη συναντάμε σε κάθε μας βήμα. Αν εδώ προσθέσουμε τις σχέσεις αίματος με τα κρατικά κόμματα - ή κόμματα εξουσίας. Αν συνυπολογίσουμε τη βαριά σκιά της σημερινής Ευρώπης πάνω από κάθε πρόθεση στοιχειώδους δικαιοσύνης και ανθρωπιάς - δείτε τι γίνεται με τους πρόσφυγες και την πρώτη κατοικία. Τότε καταλαβαίνουμε πόσα απίδια έχει ο σάκος για τη σημερινή κυβέρνηση.

Το θέμα δεν είναι η οικονομικά χειμαζόμενη υπαλληλία. Είναι η δομή, η κατεύθυνση, τα στελέχη, τα κέντρα, τα παράκεντρα, η διαπλοκή. Η ιδεολογία που εμφανίζεται ως κεκτημένη ταχύτητα και μονόδρομος. Όλα όσα -τι σύμπτωση!- ενεργοποιούν σήμερα λογικές κατσαρόλας. Διότι κατσαρόλα είναι οι λυσσώδεις αντιδράσεις σε κάθε απόπειρα να θιγούν τα καλά και συμφέροντα. Να απαλλαγούμε από το σύμπλεγμα κράτος-κανάλια- τράπεζες. Να αλλάξει το κράτος.

Κι όμως πρέπει να αλλάξει, όσες κατσαρόλες κι αν χτυπούν. Να αλλάξει δημοκρατικά; Βεβαίως. Αξιοκρατικά; Βεβαιότερα. Χωρίς κομματικές λοβιτούρες και ιδιοτέλειες για νέα τζάκια; Βεβαιότατα. Με τις λιγότερες δυνατές συγκρούσεις; Σίγουρα. Αλλά να αλλάξει. Ριζικά. Γιατί αν πραγματικά πιστεύουμε ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μεγάλες αλλαγές, τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι πρώτο. Το κύριο. Αρχή και προϋπόθεση για όλα τα άλλα.

Κι αν δεν το τολμήσουμε εγκαίρως, τότε καλή αντάμωση στην κατσαρόλα...

Από τήν Αυγή Online


 

Διαβάστε περισσότερα

«ΘΕΣγάλα-ΠΙΕς»: Ο πρώτος συνεταιρισμός αγελαδινού γάλακτος στην Ελλάδα

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο πρώτος παραγωγικός συνεταιρισμός αγελαδινού γάλακτος στην Ελλάδα, ο  «ΘΕΣγάλα-ΠΙΕς», δεν μετράει περισσότερα από 5 χρόνια και ήδη διαθέτει 16 υποκαταστήματα σε Λάρισα και 17 στη Θεσσαλονίκη!

Το «ΘΕΣγάλα-ΠΙΕς» ιδρύεται το 2010 σε μια περίοδο που η κρίση αρχίζει να κλιμακώνεται, με πρώτη μαγιά το όραμα και τις συνεχείς προσπάθειες μιας ομάδας αγελαδοτρόφων γαλακτοπαραγωγών.

Με εφαλτήριο τη σκληρή δουλειά και το μεράκι των μελών του, το «ΘΕΣγάλα-ΠΙΕς», δικαίωσε τις προσπάθειες των μελών του για μια διαφορετική προσέγγιση στη συνεταιριστική αντίληψη.

Με κεντρικό σύνθημα «Συνεταιριζόμαστε διαφορετικά» ο «ΘΕΣγάλα-ΠΙΕς» προσπαθεί να προασπίσει τα συμφέροντα των μελών του, συνδυάζοντας την παροχή υψηλής ποιότητας γάλακτος στους καταναλωτές σε δίκαιες τιμές, αντάξιες της υπεραξίας του τελικού προϊόντος.

Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του, ο «ΘΕΣγάλα-ΠΙΕς»,  στο πλαίσιο επίτευξης της μέγιστης δυνατής τιμής του παραγόμενου προϊόντος για τα μέλη του, ανέπτυξε ένα ευρύ δίκτυο συνεργασιών με τις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου, όπως η ΦΑΓΕ, FRIESLANDCAMPINA HELLAS/ΝΟΥΝΟΥ, ΔΕΛΤΑ, ΟΛΥΜΠΟ, ΕΑΣ ΛΑΜΙΑΣ, ΤΡΙΚΚΗ, ΙΔΡΥΜΑ ΤΟΣΙΤΣΑ

Από τό tvxs.gr

Διαβάστε περισσότερα

Θάνατος στον Φίλη

Δεν γνωρίζω αν οι "πενταροδεκάρες του Ν. Φίλη" δυσαρέστησαν το Μαξίμου, δυσαρέστησαν όμως -και πολύ- πάρα πολύ τα mainstream ΜΜΕ, τους γνωστούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τους "εμπόρους της γνώσης" και το νεοφιλελεύθερο μέτωπο του Κοινοβουλίου.

Α, ναι, ο Φίλης ενόχλησε και την τρόικα, επειδή ο υπουργός Παιδείας προτίθεται να καταργήσει την άκρως δημοκρατική "προεπιλογή των υποψηφίων πρυτάνεων στα ΑΕΙ". Θεσμός που μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα συναντάται.

Και τους επιχειρηματίες της γνώσης, επειδή η εποπτεία τους θα περάσει από το υπουργείο Εμπορίου στο υπουργείο Παιδείας.

Ήταν αναμενόμενο. Το λιντσάρισμα του Φίλη ακολούθησε το λιντσάρισμα του προκατόχου του Αρ. Μπαλτά. Η Παιδεία αποτελεί προνομιούχο τόπο ιδεολογικής σύγκρουσης. Και οι δύο υπουργοί Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ απείλησαν να ξεριζώσουν την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού που με επιμονή και υπομονή χτίζουν εδώ και δύο δεκαετίες αυτοί που έχουν αναλάβει εργολαβικά να "εκσυγχρονίσουν" το σχολείο, να το "μεταρρυθμίσουν" και να το παραδώσουν στην "ελεύθερη αγορά".

Αυτοί είναι ο θίασος της οπερέτας της πενταροδεκάρας: πολιτικοί, οργανικοί διανοούμενοι του νεοφιλελευθερισμού, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι ενώθηκαν για να σώσουν την Παιδεία από τις ορδές του Φίλη. Για να σώσουν τη λαϊκή οικογένεια, τους φτωχούς βιοπαλαιστές από τις ορδές της Κουμουνδούρου.

Κλαίνε και οδύρονται για την κατάντια του δημόσιου σχολείου που αναγκάζει τους φτωχούς να πηγαίνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά νομίζοντας ότι ξεχνάμε πως ήταν ο ίδιος θίασος που όχι μόνο δεν έλεγε λέξη όταν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. διέλυαν από μεταρρύθμιση σε μεταρρύθμιση τη δημόσια Παιδεία, αλλά το επικροτούσε, το χειροκροτούσε. Ζητούσε απολύσεις εκπαιδευτικών, κλείσιμο σχολείων, μείωση κονδυλίων.

Στα δημόσια σχολεία δεν είναι ασφαλή τα παιδιά μας, διαβεβαίωσε ένα δακρύβρεχτο ρεπορτάζ εφημερίδας. Όταν όμως η κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ απέλυε τους σχολικούς φύλακες, η ίδια εφημερίδα (και όλες οι άλλες) το έβρισκε αναγκαίο μέτρο περιορισμού του "σπάταλου κράτους".

Γι' αυτό εμένα οι ιδεοληψίες του Φίλη (και του Μπαλτά) δεν με ενοχλούν καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Γιατί ιδεοληπτικός και υποκριτικός είναι ο πόλεμος που εξαπέλυσε εναντίον του ο θίασος της πενταροδεκάρας.

Και μια και μιλάμε για ιδεοληψίες, να σας πω κι εγώ τη δικιά μου: Η μηδενική φορολόγηση της ιδιωτικής Παιδείας είναι η υπεράσπιση ταξικών συμφερόντων. Είναι η απαξίωση του δημόσιου σχολείου υπέρ του ιδιωτικού. Και το είχαν σχεδόν καταφέρει. Η κρίση και η χρεοκοπία της χώρας ήταν η μεγάλη ευκαιρία να περάσει το σχολείο στα χέρια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και να μεταβληθεί η Παιδεία, εκτός από ιδεολογικός βραχίονας του νεοφιλελευθερισμού, και σε επικερδή μπίζνα. Γι' αυτό όποιος προσπαθεί να κρατήσει όρθια τη δημόσια Παιδεία είναι ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος της επιχείρησης "εμπορευματοποίηση της γνώσης".

Γι' αυτό πρέπει να απαξιωθεί, να λοιδορηθεί, να διασυρθεί, να εξοντωθεί. Η προπαγανδιστική μηχανή χειραγώγησης της κοινής γνώμης έχει μπει σε πλήρη λειτουργία. Τα μιντιακά παπαγαλάκια εργάζονται πυρετωδώς: το δημόσιο σχολείο αδυνατεί να ανταποκριθεί στις προδιαγραφές της αγοράς, στις ανάγκες της νέας εποχής. Και δεν υπάρχει γονιός που δεν θα έκανε οποιαδήποτε θυσία προκειμένου να αγοράσει ένα μέλλον για τα παιδιά του. Αυτός είναι ο στόχος του θιάσου της πενταροδεκάρας. Αυτός είναι ο ρόλος τους: ντίλερ των εμπόρων της γνώσης.

Η αγορά είναι έτοιμη να δεχθεί το εμπόρευμα εκπαίδευση και να κάνει χρυσές δουλειές. Όποιος προσπαθήσει να το εμποδίσει πρέπει να εξοντωθεί. Μαζί με τη δημόσια Παιδεία.

Από τό  Left.gr

 

Διαβάστε περισσότερα

Ξεφουσκώνουν οι αεριτζήδες

Μια διπλή μάχη δίνει η κυβέρνηση με τους δανειστές και με την καλομαθημένη στα δανεικά κι αγύριστα εγχώρια επιχειρηματικότητα.

Η πρώτη είναι άμεση αφορά την προστασία της κύριας κατοικίας από τους πλειστηριασμούς και τη διαχείριση των κόκκινων δανείων, με την κυβέρνηση να δηλώνει αποφασισμένη να φέρει τη διαπραγμάτευση στο Eurogroup κι αν χρειαστεί, στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο - και με τη στήριξη του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ.

Η δεύτερη είναι -ελάχιστα- πιο μακροπρόθεσμη και θα δοθεί αμέσως μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για την οποία το σχέδιο νόμου κατατίθεται εντός της εβδομάδας στη Βουλή.

Στόχος είναι η οικοδόμηση μιας νέας επιχειρηματικότητας, που θα στηρίζεται σε νέα και υγιή κεφάλαια και θα στηρίζει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Καθώς, μάλιστα, οι δύο προηγούμενες διασώσεις των τραπεζών δεν ευδοκίμησαν, είναι απαραίτητη μια έρευνα από ειδικούς για να εντοπιστούν τα αίτια της κρίσης και να αποφευχθούν τα μέχρι τώρα λάθη.

Από τήν Αυγή Online

Διαβάστε περισσότερα

Η Ελλάδα "καλωσορίζει" τούς πρόσφυγες στό πρώτο Ελληνικό hotspot ...

Γιατροί χωρίς σύνορα

Διαβάστε περισσότερα

Δύο πρώην με την ίδια κατάληξη

Σε αναγκαστική παραίτηση οδηγήθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά και ο Χάρης Θεοχάρης.

Φαίνεται ότι η θέση του γ.γ. Εσόδων είναι (και ενδεχομένως δικαίως) πολύ καυτή για όσους την κατείχαν. Η Κατερίνα Σαββαΐδου βρίσκεται ενώπιον της Δικαιοσύνης αλλά και της ειλημμένης απόφασης να οδηγηθεί σε αναγκαστική παραίτηση ακολουθώντας τα χνάρια του πρώην γ.γ. Χάρη Θεοχάρη.

Kαι στις δύο περιπτώσεις υπήρξε δυσαρέσκεια της τρόικας για τις απομακρύνσεις αυτές. Κοινά ερωτήματα προέκυψαν τόσο από το βιογραφικό των δύο γ.γ. Εσόδων σε σχέση με τη συγκεκριμένη θέση όσο και από τις αντιδράσεις τους όταν κλήθηκαν να παραιτηθούν.

Η Κατερίνα Σαββαΐδου είχε εργαστεί για χρόνια ως σύμβουλος για θέματα φορολόγησης ενδοομιλικών συναλλαγών. Υπήρξε senior manager στην εταιρεία Price WaterhouseCoopers, το αντίπαλο δέος της KPMG, από την οποία προέρχεται και ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης.

Με δυο λόγια, ήταν ανώτατο στέλεχος στην PwC στα τέσσερα χρόνια που η εταιρεία έστηνε σχήματα φοροαποφυγής για τις μεγαλύτερες ελληνικές πολυεθνικές. Μάλιστα, μόλις διορίστηκε στη θέση αυτή είχε σημειωθεί σε σειρά ΜΜΕ ότι «έβαλαν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα».

Ο Χάρης Θεοχάρης, από την άλλη μεριά, ο νυν βουλευτής του Ποταμιού και πρώην γ.γ. Εσόδων, διετέλεσε αντιπρόεδρος στην (πτωχευμένη πλέον) Lehman Brothers, ηγούμενος της ευρωπαϊκής ομάδας πληροφορικής μετοχικών παραγώγων της εταιρείας. Ως διευθυντής Μηχανογράφησης της (επίσης πτωχευμένης) Ασπίς Πρόνοια ασχολήθηκε με διαχείριση συμβολαίων και προμηθειών, βελτιστοποίηση διαδικασιών και επιλεγμένη εισαγωγή εξωτερικών αναθέσεων (outsourcing).

Η θητεία και των δύο μπορεί σε έναν βαθμό να θεωρήθηκε πετυχημένη, ωστόσο σημαδεύτηκε από διάφορες πράξεις και κυρίως εγκυκλίους που οδήγησαν στην «αναγκαστική» παραίτηση:

Ο Χάρης Θεοχάρης κατηγορήθηκε για την εγκύκλιο που προέβλεπε (με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Οικονομικών) ειδικό επίδομα για τον ίδιο εφόσον τα έσοδα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού υπερέβαιναν τον στόχο.

Είχε δεχτεί βέλη και εκ των έσω, και συγκεκριμένα από τον πρώην γ.γ. Διαφάνειας Γ. Σούρλα, για άλλη εγκύκλιο που οδηγούσε στο να μην εισπράττονται φόροι, πρόστιμα και προσαυξήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, για τις χρήσεις 2010 και 2011, που είχαν επιβληθεί σε εταιρείες (κυρίως πετρελαιοειδών) που δραστηριοποιούνταν με τριγωνικές συναλλαγές μέσω offshore εταιρειών, τα οποία τελικά διαγράφτηκαν.

Με εγκύκλιο (2013) ευνοούσε, όπως καταγγέλθηκε τότε, τους Ελληνες μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού –μεταξύ των οποίων και τους καταθέτες της λίστας Λαγκάρντ, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να «ξεπλύνουν» τις καταθέσεις επαναφέροντάς τες στην Ελλάδα με φορολογία μόλις 3%.

■ Η Κατερίνα Σαββαΐδου είχε προτείνει τροπολογία για να «αυτοπροστατευτεί» από δικαστικές περιπέτειες σε χρόνο σχεδόν παράλληλο με την κλήση της σε απολογία από την Εισαγγελία.

■ Ελέγχεται για πάγωμα προστίμου 78 εκατ. ευρώ σε εταιρεία με παρέμβασή της τον περασμένο Δεκέμβρη, ενώ η εταιρεία έχει υποβάλει μήνυση «για σύσταση συμμορίας» εναντίον 20 εφοριακών.

■ Η μεγάλη κόντρα έγινε βέβαια (με) για το ΣΔΟΕ και τις εγκυκλίους για τις ανεξέλεγκτες και κυρίως τις ελεγμένες υποθέσεις που κινδύνεψαν να περάσουν στα αρχεία, μαζί και εκείνες της λίστας Λαγκάρντ, λόγω της παράτασης του ενός μήνα που ζήτησε η γ.γ. αντί του ενός χρόνου.

■ Ελέγχεται ακόμα για τις ενδεχόμενες απώλειες δημοσίων εσόδων από τα πρόστιμα για την απόδοση φόρου τηλεοπτικών διαφημίσεων λόγω της μετάθεσης του χρόνου πληρωμής, αλλά και της συρρίκνωσης των ποσών.

■ Καταγγελίες σε βάρος της έγιναν και από τη ΓΣΕΕ περί προώθησης της ιδιωτικής υγείας και ασφάλισης.

Χθες το πρωί, την επομένη της «είδησης» για τη δυσαρέσκεια των δανειστών από την απομάκρυνση της Κ. Σαββαΐδου, ο υποψήφιος πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης με ένα κάπως αυτοκριτικό τουίτ επισήμανε ότι ήταν λάθος η απομάκρυνσή της από τη Γ.Γ. Εσόδων, όπως ήταν λάθος και η απομάκρυνση επί κυβέρνησης Σαμαρά του Χάρη Θεοχάρη.

Τελικά, δεδομένων της επικείμενης νέας επιλογής γ.γ. Εσόδων και της προϊστορίας, θα πρέπει αυτή τη φορά να διευρυνθούν επί της ουσίας τα κριτήρια επιλογής, διότι το πλούσιο, αυστηρά τεχνοκρατικό βιογραφικό δεν φαίνεται να είναι από μόνο του ικανό να αποτελέσει ασφαλή εγγύηση για την είσπραξη των εσόδων, ειδικά όταν τα μεγάλα ποσά εισφοροδιαφυγής και φοροδιαφυγής προέρχονται από μεγάλα ονόματα που δραστηριοποιούνται παντοιοτρόπως στην Ελλάδα.

Από τό Left.gr

Διαβάστε περισσότερα

Τα Τάγματα Ασφαλείας: από θύτες, θύματα;

Οι σκοτωμένοι ταγματασφαλίτες τιμώνται από το μεταπολεμικό κράτος. Στη φωτογραφία, το ηρώο του χωριού Κοπανάκι Μεσσηνίας.

Το ζήτημα της ένοπλης συνεργασίας Ελλήνων με τα στρατεύματα κατοχής αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της ελληνικής ιστοριογραφίας. Και όπως συμβαίνει με τα ταμπού, η απαγόρευση οδήγησε στην αποσιώπηση.

Στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες η κυριαρχία της ιδεολογίας της εθνικοφροσύνης και του αντικομμουνισμού λειτούργησε αποτρεπτικά για την επιστημονική μελέτη της ιστορίας της Κατοχής.

Την ίδια εποχή η σιωπηλή ένταξη των ανδρών και των αξιωματικών των Ταγμάτων Ασφαλείας στον κρατικό μηχανισμό ή η δραστηριοποίησή τους σε ποικίλες παρακρατικές οργανώσεις επέτρεψε τη σιωπηλή αποκατάστασή τους.

Δεν ήταν βέβαια εύκολο οι συνεργάτες των Γερμανών να μετατραπούν σε «ήρωες» μιας εθνικής ιστοριογραφίας και γι’ αυτό τους επιφυλάχθηκε η θέση των «θυμάτων» του ΕΛΑΣ.

Με αφορμή τις αιματηρές συγκρούσεις στο τέλος της Κατοχής μεταξύ δυνάμεων του ΕΛΑΣ και ένοπλων συνεργατών στην Πελοπόννησο, τη Μακεδονία και αλλού, οι απώλειες των τελευταίων μετατράπηκαν σε «αθώα θύματα» και «αγρίως σφαγιασθέντες» από τους κομμουνιστές.

Ωστόσο η ένταξή τους στην επίσημη μνήμη ως «θυμάτων» συντελέστηκε κυρίως στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, όταν ανεγέρθηκαν μια σειρά μνημείων με πιο χαρακτηριστικό ίσως το «Μνημείον Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως» των «σφαγιασθέντων υπό των Σλαυοκομμουνιστών» στο Κιλκίς το 1968 – σε ανάμνηση της μάχης του Κιλκίς του Νοεμβρίου 1944.

Μετά την πτώση της χούντας, όταν οι συνθήκες πλέον επέτρεπαν τη μελέτη της περιόδου της Κατοχής, το θέμα της ένοπλης συνεργασίας έμεινε αδιερεύνητο. Σε αυτό συνέτεινε το γενικότερο κλίμα της εποχής.

Η αναγνώριση της συμμετοχής του ΕΑΜ στην Αντίσταση το 1982 και η νέα επίσημη αφήγηση που υπογράμμιζε τον «παλλαϊκό» και πατριωτικό χαρακτήρα της Αντίστασης είχε αποτέλεσμα οι πιο σκοτεινές και λιγότερο ηρωικές πλευρές της Κατοχής να αποσιωπηθούν.

Η «Εθνική Αντίσταση» έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής ιστορικής αφήγησης, με βάση την οποία η συντριπτική πλειονότητα του λαού αντιστάθηκε στον ξένο κατακτητή εκτός από έναν μικρό αριθμό Ελλήνων που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς.

Γενικότερα ζητήματα που θα μπορούσαν να διαταράξουν την εθνική αφήγηση, όπως η εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων ή η στάση των μειονοτήτων, έμειναν στο περιθώριο της επίσημης μνήμης και της δημόσιας ιστορίας.

Ωστόσο μετά το 2000 το ζήτημα της ένοπλης συνεργασίας βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης και της επιστημονικής διαμάχης, οι οποίες κορυφώθηκαν με μια σειρά άρθρων που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Τα Νέα» το 2004.

Την ίδια περίπου εποχή άρχισαν να δημοσιεύονται άρθρα και να εκδίδονται μελέτες που ασχολούνταν συστηματικά με το φαινόμενο της ένοπλης συνεργασίας και έφερναν στο φως στοιχεία σχετικά με τη δράση, τη σύνθεση ή τα κίνητρα όσων συμμετείχαν στα ένοπλα σώματα που συλλήβδην ονομάζουμε Τάγματα Ασφαλείας.

Η σιωπή που μέχρι τότε περιέβαλε την ένοπλη συνεργασία έχει πλέον «σπάσει» - και αυτό είναι κάτι αναμφίβολα θετικό.

Η επιχειρηματολογία όμως που συνόδευσε αρκετές από αυτές τις μελέτες ήταν αρκετά προβληματική και σε μεγάλο βαθμό αναπαρήγαγε επιχειρήματα παλαιότερων εποχών.

Το βασικό επιχείρημα αρκετών μελετητών ήταν ότι η επιθετική επέκταση του ΕΛΑΣ εξανάγκασε όσους διαφωνούσαν μαζί του να αναζητήσουν την προστασία από τους Γερμανούς και να εξοπλιστούν από αυτούς για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την αριστερή βία και τρομοκρατία.

Με άλλα λόγια, όσοι συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς στην ουσία προσπάθησαν να αυτοπροστατευτούν και να αντιδράσουν στη βίαιη κυριαρχία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Αυτό που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι αυτό ήταν και το επιχείρημα των ίδιων των συνεργατών των Γερμανών στις δίκες που έγιναν μεταπολεμικά, ότι δηλαδή ήταν αγνοί πατριώτες και εθνικόφρονες οι οποίοι αγωνίστηκαν για να σώσουν την Ελλάδα από τους «εαμοβούλγαρους».

Η πραγματικότητα βέβαια ήταν πολύ πιο σύνθετη και τα κίνητρα της ένοπλης συνεργασίας ποικίλα. Κάποιοι κατατάχθηκαν στα Τάγματα Ασφαλείας για να έχουν υλικά-οικονομικά οφέλη, άλλοι έβρισκαν τα ιδεώδη της ναζιστικής Γερμανίας ελκυστικά, μειονότητες ή περιθωριοποιημένες εθνοπολιτισμικές ομάδες χειραγωγήθηκαν επιδέξια από τις κατοχικές δυνάμεις ώστε να συνεργαστούν, ενώ πολλοί επέλεξαν να εξοπλιστούν από τους Γερμανούς εξαιτίας του φανατικού αντικομμουνισμού τους.

Σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως των κινήτρων τους αυτό που ένα μέρος της βιβλιογραφίας αποσιωπά είναι οι συνέπειες της δράσης των Ταγμάτων Ασφαλείας.

Από τη μια πλευρά, τα Τάγματα Ασφαλείας συστρατευόμενα με τους Γερμανούς συμμετείχαν σε πρωτοφανή εγκλήματα κατά του πληθυσμού, όπως συνέβη με τα διαβόητα μπλόκα στην Αθήνα και τον Πειραιά το καλοκαίρι του 1944, με την εγκληματική δράση των διαφόρων ένοπλων ομάδων, όπως αυτή του Δάγκουλα στη Θεσσαλονίκη ή τις μαζικές σφαγές στα Γιαννιτσά, τον Χορτιάτη, την Καλαμάτα κ.α.

Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας αντικειμενικά εξυπηρετούσε τα σχέδια των δυνάμεων κατοχής.

Οι Γερμανοί με τη χρησιμοποίηση των Ταγμάτων Ασφαλείας υπέθαλπαν τις εμφύλιες συγκρούσεις, ενώ οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των ένοπλων συνεργατών κατά του ΕΛΑΣ ενίσχυαν την κατοχική εξουσία και καθυστερούσαν την απελευθέρωση της χώρας.

Και κάτι τελευταίο: η οικειοποίηση της δράσης και της μνήμης των Ταγμάτων Ασφαλείας από τη Χρυσή Αυγή δημιουργεί γενεαλογίες και συγγένειες, οι οποίες θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματίσουν τους μελετητές που προσπάθησαν να τα αποκαταστήσουν παρουσιάζοντας τους συνεργάτες των Γερμανών απλά ως «θύματα» των κομμουνιστών.

Πολυμέρης Βόγλης - Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας 

Από τό Left.gr

Διαβάστε περισσότερα

Η επιτυχία της Ελλάδας, επιτυχία της Ευρώπης

Η γραμμή που περνάει από τα σημεία προαπαιτούμενα, αξιολόγηση, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και χρέος είναι στην πραγματικότητα η στενωπός διαμέσου της οποίας πρέπει να περάσει η χώρα για να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει πριν από περίπου έναν χρόνο, μετά την πενταετή εφαρμογή μνημονιακών και ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Είναι η στενωπός που ανοίχτηκε μετά κόπων και βασάνων, με την εξάμηνη σκληρή και σε πολλές περιπτώσεις οριακή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. με τους δανειστές, καθώς οι προβαλλόμενες ως "εναλλακτικές" λύσεις κρίθηκαν -και από τον ελληνικό λαό- ως ανεδαφικές. Είναι το δύσκολο και επικίνδυνο πέρασμα από μια κατάσταση σε μια άλλη και είναι το πέρασμα, στο οποίο μόλις εισήλθαμε, πιθανόν και χωρίς επιστροφή.

Μιλώντας μέσα στην εβδομάδα στην Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας έκανε λόγο για ένα "τετράμηνο φωτιάς" που βρίσκεται μπροστά μας, αναφερόμενος προφανώς όχι μόνο στα μέτρα που περιλαμβάνονται στα προαπαιτούμενα και στην αξιολόγηση, αλλά και στις ρυθμίσεις που θα γίνουν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την απομείωση του χρέους. Προφανώς διότι από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων για αυτά τα δύο θέματα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και η επιτυχία ή μη του τρέχοντος προγράμματος, αν δηλαδή η χώρα θα εξέλθει από την κρίση ή σε δυο - τρία χρόνια θα βρεθεί αντιμέτωπη με το αδιέξοδο του 2014 που προαναφέρθηκε. Προφανώς, επίσης, η επιτυχία ή μη του προγράμματος εξαρτάται από την ποιότητα των ρυθμίσεων σε μια σειρά κοινωνικών ζητημάτων, με αιχμή τους πλειστηριασμούς κατοικιών, το νέο ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις. Αν τα μέτρα οδηγούν σε κοινωνική χρεοκοπία και ανθρωπιστική κρίση, η συζήτηση για ανάπτυξη της οικονομίας θα μοιάζει με ανέκδοτο. Το ερώτημα που τίθεται και βασανίζει άπαντες εντέλει είναι: Θα αποδειχτεί η στενωπός διέξοδος;

Στην ομιλία του στην ελληνική Βουλή, ο Φρ. Ολάντ υποστήριξε ότι τον περασμένο Ιούλιο η Ελλάδα ορθώς δεν βγήκε από την Ευρωζώνη, διότι, αν έβγαινε, "θα ακολουθούσαν κι άλλες χώρες". Με άλλα λόγια, η αποχώρησή της θα ήταν διαλυτική για την Ευρώπη. Αν και γνωρίζουμε ότι μέχρι το καλοκαίρι η άποψη αυτή δεν έβρισκε σύμφωνους όλους τους Ευρωπαίους, η διαφαινόμενη απόπειρα επιστροφής των σεναρίων περί Grexit, με αφορμή τα προβλήματα που παρουσιάζονται στη διαπραγμάτευση και την άρνηση της κυβέρνησης να συναινέσει εν λευκώ σε κάθε νεοφιλελεύθερη και αντικοινωνική συνταγή, δεν φαίνεται να βρίσκουν πρόθυμους σκηνοθέτες. Η επιτυχία του ελληνικού προγράμματος, με την εφαρμογή σταθεροποιητικών και αναπτυξιακών πολιτικών, θα είναι και επιτυχία της Ευρώπης. Κοινή θα είναι και η αποτυχία. Υπ' αυτή την έννοια, εισερχόμαστε στη στενωπό με συγκρατημένη αισιοδοξία.

 Τό κύριο άρθρο τής Αυγής Online


 

Διαβάστε περισσότερα

«Μερικά βήματα πριν από τον πόλεμο»

Με αφορμή την 75η επέτειο του «ΟΧΙ», θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε ορισμένα από τα «βήματα» που μας οδήγησαν στο να εγκαταλείψουμε την ουδετερότητα και να ενταχθούμε στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και στο πλευρό των δυνάμεων της «Συνεννόησης» ή της «Αντάντ» όπως καθιερώθηκε να λέγεται από τη γαλλική γλώσσα(Entente) Το πρωινό της 14ης Αυγούστου του 1940, ο υποπλοίαρχος Τζουζέπε Αϊκάρντι αποπλέει απ’ την ιταλοκρατούμενη Λέρο ως κυβερνήτης του υποβρυχίου «Delfino». Η αποστολή αυτής της επιθετικής περιπολίας ήταν διττή καθώς περιελάμβανε αφενός την καταστροφή αξιόμαχων μονάδων του ελληνικού στόλου, και αφετέρου να θέσει σε δοκιμασία τη στάση της ουδετερότητας της Ελλάδας έναντι των διελεύσεων των βρετανικών πλοίων απ’ το Αιγαίο. Οι ιταλικές τορπίλες θα βρουν το πρωί της 15ης Αυγούστου το γηραιό και ελαφρύ καταδρομικό «Έλλη» το οποίο συμμετείχε στον εορτασμό της Παναγίας στο νησί της Τήνου. Ο Μεταξάς στις δηλώσεις του θα κάνει λόγο για πυρά άγνωστου υποβρυχίου παρότι γνώριζε πολύ καλά ότι οι τορπίλες ήταν ιταλικές σύμφωνα με τα θραύσματα που είχαν αφήσει πίσω τους. Μπορεί κανείς να ερμηνεύσει τη στάση αυτή θεωρώντας ότι δεν ήθελε να προκαλέσει το Μουσολίνι προκειμένου να μην του δώσει αφορμή για να επιτεθεί στην Ελλάδα.

Κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου του 1940 θα υπάρξει ύφεση στις προκλήσεις των Ιταλών και, μάλλον, μετά από παρέμβαση των Γερμανών οι οποίοι δεν επιθυμούσαν να ανοιχτεί νέο μέτωπο στην ΝΑ Ευρώπη. Ωστόσο, απ’ τα τέλη του Σεπτέμβρη μέχρι τις 28 Οκτωβρίου, οι φραστικές προκλήσεις μέσω του ιταλικού τύπου αλλά και ορισμένες επιθέσεις της ιταλικής αεροπορίας εναντίον ελληνικών πλοίων, έδειχναν ότι ο Μουσολίνι ετοιμαζόταν για πόλεμο ερήμην του Χίτλερ. Όταν στις 11 Οκτωβρίου οι Γερμανοί εισέβαλλαν στη Ρουμανία, ο Μουσολίνι εξοργίστηκε και φέρεται να είπε πως ο Χίτλερ θα έπαιρνε την απάντησή του καθώς θα μάθαινε απ’ τις εφημερίδες για την κατάληψη της Ελλάδας απ’ τον εταίρο του. Ασφαλώς, και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ο Ιταλός δικτάτορας λογάριαζε χωρίς τον «ξενοδόχο»...

Στις 15 Οκτωβρίου η ανώτατη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της Ιταλίας συνεδριάζει στο Παλάτσο Βενέτσια της Ρώμης. Το θέμα της σύσκεψης είναι ένα : Η εισβολή στην Ελλάδα. Ο Ντούτσε ζήτησε απ’ το στρατηγό Βισκόντι Πράσκα μία εκτίμηση της κατάστασης. Ο Ιταλός στρατηγός τοποθετήθηκε υπέρ της εισβολής εκτιμώντας μία άνετη επικράτηση, καθώς έβρισκε ότι οι αριθμοί του ελληνικού στρατεύματος ήταν σαφώς υποδεέστεροι του ιταλικού(αναλογία επιτιθέμενων και αμυνόμενων στην Ήπειρο : δύο προς ένα). Παράλληλα υπολόγισε την εξόντωση των ελληνικών δυνάμεων εντός δύο εβδομάδων, αγνοώντας τις επιφυλάξεις του στρατάρχη Πιέτρο Μπαντόλιο ο οποίος θεωρούσε ότι οι διατιθέμενες δυνάμεις ήταν ανεπαρκείς για το σχεδιαζόμενο εγχείρημα. Η ιστορία δικαίωσε τις ανησυχίες του Μπαντόλιο.

Το χάραμα(στις 2:45) της 28ης οκτωβρίου, ημέρα Δευτέρα, ο κόμης και πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα, Εμμανουέλε Γκράτσι, καταφτάνει στην Κηφισιά και στην οικία όπου διέμενε ο γεννημένος στην Ιθάκη Ιωάννης Μεταξάς. Ο τελευταίος τον υποδέχεται με τη ρόμπα του και ακολουθεί ένας τόσο σύντομος όσο και περιεκτικός διάλογος. Ο Ιταλός πρεσβευτής καταθέτει τελεσίγραφο εκ μέρους της ιταλικής κυβέρνησης στο οποίο η απάντηση που δίνει ο Μεταξάς είναι το γνωστό «ΌΧΙ». Η Ελλάδα είχε περάσει το Ρουβίκωνα. Στις 5 και 30 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, το ιταλικό πυροβολικό παίρνει διαταγή για την έναρξη του πυρός με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στο ελληνικό μέτωπο. Ο πόλεμος για τη χώρα μας, ήταν πλέον γεγονός.

ΓΒ

ΥΓ1 : Η άλογη και απρόκλητη βία που δέχθηκε η πατρίδα μας με τη βύθιση του «Έλλη» τελικά λειτούργησε ως μπούμερανγκ για τους Ιταλούς, οι οποίοι δεν κατάφεραν μεγάλη ζημιά στο στόλο μας ενώ παράλληλα μας ένωσαν με τη φασιστική συμπεριφορά τους.

ΥΓ2 : Ο συνδυασμός της υπερτίμησης των ιταλικών δυνάμεων με την υποτίμηση των ελληνικών, ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που τους οδήγησε τελικά στην οδυνηρή ήττα.

ΥΓ3 : Αξίζει και πρέπει ακόμη να σημειωθεί πως η απάντηση του Ι.Μ. απέναντι στο ιταλικό τελεσίγραφο ήταν μία απόφαση αντικειμενικά πατριωτική, μα και προσωπική. Στο προσωπικό του ημερολόγιο έγραφε στις 30 Οκτωβρίου : «Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος κοινή γνώμη», ενώ στους δημοσιογράφους δήλωνε ότι η Ελλάδα θα πολεμήσει για τη δόξα και όχι για τη νίκη. Παράλληλα, στη συνάντησή του με τον Ιταλό πρέσβη έλεγε ότι αν δεχόταν το τελεσίγραφο, θα έχανε την επικοινωνία με το Βασιλιά, τους Υπουργούς και το Γ.Ε.Σ. μέσα σε τρεις ώρες. Με λίγα λόγια, θα έχανε τη διοίκηση. Υπάρχουν λοιπόν ιστορικά στοιχεία που συνηγορούν στ’ ότι ο Ι.Μ. δεν πίστεψε στο «Όχι» – σε αντίθεση με τον ελληνικό λαό που και το πίστεψε και το υλοποίησε – αλλά οδηγήθηκε σε αυτό προς υπεράσπιση του καθεστώτος του. Γνωρίζοντας πλέον αυτά τα στοιχεία, μπορούμε να εκτιμήσουμε με έναν τέλεια διαφορετικό τρόπο τη φράση «Ώστε έχουμε πόλεμο», που φέρεται να είπε δις ο Ι.Μ. εκείνο το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου στο σπίτι του στην Κηφισιά...

Από τό Left.gr

 

Διαβάστε περισσότερα

«Βόμβα» των Θεσμών: Ή μηδενικός ή 23% ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση

Οι θεσμοί βγάζουν «κόκκινη κάρτα» στην απόφαση της κυβέρνησης για κλιμακωτό ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, λέγοντας πως η σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία δεν προβλέπει μειωμένους συντελεστές στην ιδιωτική εκπαίδευση -οπότε, συνάγεται, είτε θα πρέπει να εξαιρεθεί εξ ολοκλήρου το πεδίο είτε θα πρέπει να επιβληθεί ο συντελεστής του 23%.

Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η Καθημερινή, οι θεσμοί διατύπωσαν τις ενστάσεις τους στο κυβερνητικό σχέδιο, επικαλούμενοι την Ευρωπαϊκή Οδηγία.

Ουσιαστικά, αναφέρουν, η οδηγία δεν αφήνει άλλο περιθώριο στις κυβερνήσεις παρά είτε να μην επιβάλουν καθόλου ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση είτε να εφαρμόσουν τον κατά περίπτωση κανονικό συντελεστή (εν προκειμένω, 23%) εάν οι υπηρεσίες υπαχθούν σε καθεστώς ΦΠΑ.

Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί νέο πονοκέφαλο στο οικονομικό επιτελείο, καθώς είτε θα πρέπει να επιλεχθεί το 23% είτε να αναζητηθούν, από την αρχή, ισοδύναμα ύψους πλέον των 300 εκατ. ευρώ.

Περισσότερα στό In.gr

Διαβάστε περισσότερα

Σε πολιτικό επίπεδο παραπέμπεται οριστικά η λύση των κόκκινων δανείων

Με μοναδικό "αγκάθι" την προστασία της πρώτης κατοικίας έκλεισε ο πρώτος κύκλος συζητήσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμών, οι οποίοι έφυγαν χθες από την Αθήνα. "Το μεγαλύτερο αγκάθι στις διαπραγματεύσεις είναι το ζήτημα του Νόμου Κατσέλη" δήλωσε σε δημοσιογράφους ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, αναφερόμενος στις αλλαγές που ζητούν οι δανειστές για τα όρια προστασίας από τους πλειστηριασμούς της κύριας κατοικίας. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι υψηλόβαθμο στέλεχος της κυβέρνησης διέψευσε, όταν ρωτήθηκε από την "Αυγή", ότι οι θεσμοί και ειδικότερα η Ντέλια Βελκουλέσκου ζήτησαν από την Ελλάδα να εφαρμοστεί σχέδιο τύπου Κύπρου στο θέμα των πλειστηριασμών.

Οι δύο πλευρές διαφωνούν σίγουρα ως προς τα όρια προστασίας, με την πλευρά της κυβέρνησης να επιδιώκει την προστασία όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού δανειοληπτών της μεσαίας τάξης και τους εκπροσώπους των δανειστών να έχουν την άποψη ότι πρέπει να προστατεύονται μόνο οι αυστηρά πολύ ευάλωτες κοινωνικά και οικονομικά ομάδες του πληθυσμού, παρουσιάζοντας προτάσεις - σοκ. Την ίδια ώρα, στη συνεδρίαση του ΚΥΣΟΙΠ, υπό τον αντιπρόεδρο Γιάννη Δραγασάκη, αποφασίστηκε να κατατεθεί στη Βουλή την ερχόμενη εβδομάδα το νομοσχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση.

Πάντως, χθες φαίνεται ότι υπήρξε μια ελάχιστη πρόοδος. "Εμείς δεχόμαστε να είναι πιο αυστηρό το κόστος σε όποιον μπει στο σύστημα [σ.σ.: στον Νόμο Κατσέλη δηλαδή] και δεν έπρεπε να μπει. Ακόμα πρέπει να συμφωνήσουμε για πόσο χρονικό διάστημα θα ισχύσει το νέο νομοσχέδιο -σ' αυτό μπορούμε να είμαστε πιο ευέλικτοι". Όμως στα κριτήρια ένταξης στον νόμο αυτό υπάρχει σαφές χάσμα. "Στα κριτήρια, όμως, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Είτε στα οικονομικά, είτε στην αξία του σπιτιού. Εκεί ακόμη υπάρχει διαφορά" είπε χαρακτηριστικά ο Ευκλείδης Τσκαλώτος.


Παρέμβαση Ολάντ υπέρ της Ελλάδας

Εφόσον χθες ολοκληρώθηκαν οι συζητήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, το θέμα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, οδεύει προς πολιτική λύση, κάτι το οποίο σημαίνει πως θα τεθεί στο επόμενο Eurogroup ή ακόμη και στη σύνοδο κορυφής εφόσον χρειαστεί. Άλλωστε, το χθεσινό ραντεβού με τους εκπροσώπους των δανειστών για το συγκεκριμένο ζήτημα έδειξε να παίρνει διαδικαστικό χαρακτήρα, μετά και τις ευνοϊκές για την ελληνική θέση δηλώσεις του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ για νέα συζήτηση, πιθανόν σε επίπεδο Eurogroup.

Τα δύο ραντεβού (Τετάρτη και Πέμπτη) που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των εκπροσώπων των θεσμών και των Γιώργου Σταθάκη και Ευκλείδη Τσακαλώτου ανέδειξαν τη μεγάλη απόκλιση μεταξύ των δύο πλευρών.

Χθες, ωστόσο, ο Γάλλος πρόεδρος έδειξε να υιοθετεί πλήρως τις ελληνικές ανησυχίες για ύπαρξη πολλών πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας σε περίπτωση που υιοθετούνταν οι θέσεις των τεχνικών κλιμακίων. "Αυτό που ανησυχεί πολλούς Ελληνες είναι τα δάνεια των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, μια νέα απειλή για τις οικογένειες. Πρέπει να ξαναδούμε το όριο κάτω από το οποίο δεν μπορεί να γίνει κατάσχεση. Αυτή η συζήτηση έγινε μεταξύ ημών, το θέμα μπήκε στο τραπέζι και του ραντεβού Τσακαλώτου - Σαπέν και θα πρέπει να συνεχιστεί στην Ευρώπη και να ληφθούν κάποιες αποφάσεις, πιθανά σε επίπεδο Eurogroup" δήλωσε ο Φρανσουά Ολάντ.

Επί της ουσίας, οι εκπρόσωποι των δανειστών, μέσω της πρότασης - σοκ που διατύπωσαν στην ελληνική πλευρά, επιθυμούν να ενταχθούν στον Νόμο Κατσέλη μόνο τα πολύ φτωχά κοινωνικά στρώματα, στη λογική ότι σε διαφορετική περίπτωση οι δανειολήπτες δεν θα προσέρχονται να δίνουν τις απαιτούμενες δόσεις. Από την άλλη πλευρά, η ελληνική κυβέρνηση ανέπτυξε διεξοδικά το επιχείρημα ότι τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν υποστεί τα πάνδεινα μέσα στην κρίση και δεν είναι δυνατόν να υποστούν και ενδεχόμενο πλειστηριασμό της κύριας κατοικίας τους, παραπέμποντας επί της ουσίας τη συζήτηση σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο.


Η πρόταση - σοκ των δανειστών

Η διαφωνία μεταξύ των δύο πλευρών έχει ως εξής: Οι δανειστές εμμένουν στην αρχική τους θέση, σύμφωνα με την οποία η αντικειμενική αξία της κατοικίας δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 120.000 ευρώ [σ.σ.: είναι δε χαρακτηριστικό ότι πρότερα έθεταν το όριο στις 60.000 ευρώ] και οι συνολικές οφειλές να ανέρχονται στο ίδιο ύψος, ήτοι 120.000 ευρώ. Ακόμη, ζητούν το εισοδηματικό κριτήριο να ξεκινά από τις 8.180 ευρώ για άγαμο (681 ευρώ τον μήνα), να φθάνει τις 13.917 ευρώ (1.159,75 ευρώ ανά μήνα) για ζευγάρι και να προσαυξάνεται κατά 3.350 ευρώ για κάθε τέκνο έως τρία παιδιά. Δηλαδή: 17.267 ευρώ για ζευγάρι με ένα παιδί (1.438 ευρώ ανά μήνα), 20.617 ευρώ για ζευγάρι με δύο παιδιά (1.718 ευρώ ανά μήνα) και 23.967 ευρώ για ζευγάρι με τρία παιδιά (1.997 ευρώ ανά μήνα).

Με βάση τα κριτήρια αυτά, όπως υποστηρίζουν κυβερνητικές πηγές, εκτιμάται ότι θα προστατευθεί μόλις το 17,3% των δανειοληπτών που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές και έχουν κάνει αίτηση ή θέλουν να υπαχθούν στον Νόμο Κατσέλη, με συνέπεια την κατακρεούργηση της μεσαίας τάξης.


Η ελληνική πρόταση

Αντιθέτως, με τη νέα ελληνική πρόταση, σύμφωνα πάντα με κυβερνητικές πηγές, καλύπτεται το 72,4% των δανειοληπτών που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές και έχουν προσφύγει ή θα προσφύγουν στον Νόμο Κατσέλη. Ειδικότερα, η ελληνική πρόταση προβλέπει όριο αντικειμενικής αξίας ακινήτου τις 200.000 ευρώ για ένα άτομο, 250.000 ευρώ για ζευγάρι, το οποίο να προσαυξάνεται κατά 25.000 για κάθε παιδί μέχρι τρία, ήτοι 275.000 ευρώ για ζευγάρι με ένα παιδί, 300.000 ευρώ για ζευγάρι με δύο παιδιά και 325.000 ευρώ για ζευγάρι με τρία παιδιά. Επίσης, σύμφωνα με την ελληνική πρόταση, οι συνολικές οφειλές μπορούν να ανέρχονται έως και τις 200.000 ευρώ και το εισοδηματικό κριτήριο στις 35.000 ευρώ.


Διάψευση δημοσιευμάτων

Την ώρα που γράφονταν αυτές τις γραμμές, υπήρχαν δημοσιεύματα τα οποία ανέφεραν πως η εκπρόσωπος του ΔΝΤ Ντέλια Βελκουλέσκου πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην Κύπρο για τους πλειστηριασμούς. Η "Αυγή" επικοινώνησε με ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Οικονομίας, το οποίο διέψευσε κατηγορηματικά ότι τέθηκε κάτι τέτοιο από την πλευρά των εκπροσώπων των δανειστών, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση διατηρεί απολύτως τη θέση της στο ζήτημα των ορίων κάτω από τα οποία δεν θα γίνεται πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας.


Δεν πάνε σε "γύπες" τα στεγαστικά

Οι συζητήσεις αυτών των ημερών περιορίστηκαν αποκλειστικά στα θέματα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και στην προστασία των δανειοληπτών από πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ενώ δεν συζητήθηκε το άλλο καυτό θέμα που απασχολεί την κυβέρνηση και αφορά τη δυνατότητα πώλησης δανείων σε distress funds. Το συγκεκριμένο θέμα αναμένεται να τεθεί στη φάση των δεύτερων προαπαιτούμενων, με την ελληνική πλευρά να έχει διαμηνύσει σε κάθε τόνο ότι δεν πρόκειται να πωληθούν, σε καμία περίπτωση, στεγαστικά δάνεια και δάνεια μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε ξένα επενδυτικά κεφάλαια. "Άλλωστε, η υπάρχουσα νομοθεσία δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο", όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην "Αυγή" υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Οικονομίας. Από εκεί και πέρα, αναμένεται να τεθεί το ζήτημα των επιχειρηματικών δανείων, τα οποία αποτελούν το 65% του συνόλου. Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, η ΤτΕ θα αναλάβει τον ρόλο του διαχωρισμού των προβληματικών δανείων σε κατηγορίες (ιχθυοκαλλιέργειες, ναυτιλία, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης), ούτως ώστε να εξεταστεί τι θα πρέπει να γίνει σε κάθε περίπτωση.

Πάντως, η κυβέρνηση διαμηνύει πως όσοι "μεγαλοσχήμονες" έχουν λάβει θαλασσοδάνεια θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα. Το θέμα των funds, καθώς και το ευρύτερο πλαίσιο της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων που θα ισχύσει από το 2016, θα συζητηθεί με τους δανειστές στον επόμενο κύκλο διαπραγμάτευσης, ήτοι "σε περίπου ένα μήνα", όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ανώτατος κυβερνητικός παράγοντας.


Με το ισχύον πλαίσιο οι 170.000

Όπως διευκρινίστηκε από την ίδια κυβερνητική πηγή, τα νέα όρια του Νόμου Κατσέλη για την προστασία από πλειστηριασμούς θα ισχύουν μόνο για τους δανειολήπτες που θα ενταχθούν από εδώ και πέρα και όχι για τις παλιές 170.000 υποθέσεις που έχουν ήδη υποβάλει αίτημα.


Μέσα στην εβδομάδα ο νόμος για την ανακεφαλαιοποίηση

"Στόχος της κυβέρνησης είναι να κατατεθεί το νομοσχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση στη Βουλή μέσα στην επόμενη εβδομάδα" ανέφερε χθες ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος, μετά το πέρας της χθεσινής συνεδρίασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής υπό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη. Όπως σημείωναν αρμόδιες πηγές, στη σύσκεψη έγινε αποτίμηση των εκκρεμοτήτων που επιλύονται έπειτα από διαβούλευση με τους θεσμούς, η οποία και θα συνεχιστεί τις επόμενες ημέρες.

Σχετικά με το σχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση, για κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου την προσεχή εβδομάδα είχαν μιλήσει και τραπεζικές πηγές. Αυτό τον στόχο έθεσαν την Πέμπτη και άλλες πηγές μετά την συνάντηση των θεσμών με εκπροσώπους της ΤτΕ και του ΤΧΣ, επισημαίνοντας ότι μένουν ανοιχτά ορισμένα ευκόλως επιλύσιμα θέματα. "Απομένουν οι τελευταίες πινελιές που θα λυθούν όταν κάτσουν όλοι γύρω από τραπέζι" ανέφεραν, λέγοντας ότι το μεγάλο θέμα είναι ότι δεν είναι ακόμη γνωστές οι κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών και ότι πρέπει να ενθαρρυνθεί η συμμέτοχη ιδιωτών χωρίς να αποδυναμωθεί πολύ η θέση του ΤΧΣ, διότι τα λεφτά που βάζει είναι χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου. Επομένως, δεν θα πρέπει να υπάρξει απομείωση της αξίας των μετοχών που κατέχει.


Ευ. Τσακαλώτος: Λίγα και επιλύσιμα τα θέματα που έμειναν ανοιχτά

"Δεν ξέρουμε αν θα υπάρχει εκταμίευση της δόσης" την επόμενη εβδομάδα

Την πρόοδο που επετεύχθη στις συζητήσεις μεταξύ της Αθήνας και των θεσμών τόνισε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος. "Ολοκληρώσαμε σήμερα [σ.σ.: χθες] με τους θεσμούς τη νέα φάση. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την οργανωτική δομή και τη λειτουργία των τεχνικών κλιμακίων. Όλοι διαπιστώσαμε ότι δουλεύει πολύ καλύτερα το σύστημα. Επί της ουσίας, έχουμε κάποια μικρά ζητήματα που είναι προς επίλυση για να τελειώσουν τα πρώτα προαπαιτούμενα" δήλωσε ο υπουργός μετά το πέρας της χθεσινής συνάντησης. Ο ίδιος διευκρίνισε ότι αυτά αφορούν την ενέργεια και τη φορολογία, για να προσθέσει ότι "Είναι όλα αντιμετωπίσιμα". Εξήγησε ότι η Ελλάδα πρέπει να στείλει στους θεσμούς περισσότερα στοιχεία για τον ΦΠΑ στην εκπαίδευση. Τέλος, "δεν ξέρουμε αν θα υπάρχει έγκριση εκταμίευσης της δόσης" την επόμενη εβδομάδα απάντησε σε σχετικό ερώτημα.


Από τήν Αυγή Online

Διαβάστε περισσότερα

Πού πας, κυρά μου;

Οδηγώ στην εθνική και στα πρώτα διόδια αναζητώ τα γραφεία της εταιρείας που εισπράττει διόδια. Βγαίνω δεξιά, βλέπω κάτι σαν προκάτ σπιτάκι με το σήμα της επάνω, αλλά φραγμένο. Προχωράω λίγο και, χωρίς να το καταλάβω, κλείνω μια στενή δίοδο για το πίσω προκάτ σπιτάκι, που νόμιζα ότι είναι συνέχεια. Αμ δε. Κάνω να βγω από τ' αυτοκίνητο, ακούω ένα επίμονο κορνάρισμα, πάει η ψυχή μου στην Κούλουρη, κοιτάζω δίπλα, ένα περιπολικό.

- Πού πας, κυρά μου, και κλείνεις τον δρόμο!

- Συγγνώμη, δεν κατάλαβα...

- Δεν βλέπεις ότι είναι η πόρτα της Αστυνομίας εδώ; (έξαλλος)

- Δεν το είδα, έψαχνα την πόρτα της εταιρείας...

- Άι φύγε γρήγορα από εκεί πέρα!

- Να πάω πίσω, εκεί είναι η εταιρεία; ρωτούσα κιόλας, η θρασεία, για να δείξω ότι τους μεταχειρίζομαι σαν κανονικούς αστυνομικούς που οφείλουν να δώσουν πληροφορίες κι όχι σαν μπάτσους, που τους φοβάμαι και απλώς τους αποφεύγω, κι όταν συγκρατούνται από το να με κλωτσήσουν απλώς εξαφανίζομαι.

- Άι μπες μέσα και φύγε!

- Και πού είναι η πόρτα, παρακαλώ, για την εταιρεία;

- Φύγε από 'κεί και θα σου δείξω, λέει ο σωματώδης τύπος στο τιμόνι καθώς συγκρατείται με κόπο να μη με βρίσει.

Φεύγω. Πάω προς τα πίσω. Αλλά δεν μπορεί να με αφήσουν έτσι. Πριν στρίψουν, βγάζει το κεφάλι ο συνοδηγός και γαβγίζει όσο πιο εξευτελιστικά μπορούσε, διότι πλέον απηύδησε με την απάθειά μου -η καρδούλα μου το ξέρει-, όχι βέβαια την πληροφορία που του ζήτησα, αλλά την απορία του:

- Καλά, ρε, πρώτη φορά οδηγάς;

Ακούγεται το αγανακτισμένο γέλιο τους και φεύγουν. Δεν χρειάζεται απάντηση, έχω φύγει κι εγώ, ήταν απλώς ένα επιβαλλόμενο ξέσπασμα, για να μην ξεχνάμε και πού βρισκόμαστε. Να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Να νιώσω τον εξευτελισμό από την εξουσία σαν ένα κομμάτι λάσπη που μου εκτοξεύουν στα μούτρα και πρέπει να σταθώ να το βγάλω από πάνω μου.

Θυμάμαι ξαφνικά, καθώς μάταια κάνω όπισθεν και ψάχνω την άλλη πόρτα, που δεν υπάρχει, είτε είναι τόσο κλειστή ώστε να μην ξεχωρίζει, θυμάμαι ένα περιστατικό σε ένα κινέζικο εστιατόριο στο Λουξεμβούργο, όπου ήμουν πριν από μία εβδομάδα ακριβώς.

Στη γωνία της αίθουσας που τρώγαμε ήταν ένας τύπος, ένας μεσήλικος μόνος του, ο οποίος, αφού έφαγε, αρνιόταν να πληρώσει. Έγιναν διάφορες κουβέντες στα πνιχτά μεταξύ των Κινέζων, οι οποίοι κάποια στιγμή κάλεσαν την αστυνομία. Έφτασαν δύο νεαροί, ένας άντρας και μια γυναίκα, μίλησαν γαλλικά με τους Κινέζους και ύστερα προχώρησαν στον τύπο, ο οποίος δεν είχε σηκωθεί από το τραπέζι, του είπαν καλημέρα, του συστήθηκαν με ονοματεπώνυμο ο καθένας, τον χαιρέτησαν διά χειραψίας όρθιοι κι ύστερα κάθισαν μαζί του και συζήτησαν στη γλώσσα της περιοχής.

Τι τα θέλουμε τα ταξίδια στην Ευρώπη, τρομάρα μας; Παίρνουν τα μυαλά μας αέρα και ύστερα κάνουμε απερισκεψίες.

Από τήν Αυγή Online

Διαβάστε περισσότερα

Η Δημόσια δωρεάν παιδεία και η όπερα της πενταροδεκάρας

Ξαφνικά ως δια μαγείας ζούμε σε μια κοινωνία ισότητας που έχουν καταργηθεί οι ταξικοί διαχωρισμοί και καθόλου δεν διαφέρει το Πέραμα, ή το Κερατσίνι, από την Εκάλη και την Κηφισιά. Για ποιο πράγμα ακριβώς θέλουν να μας πείσουν όλοι κανάλια, ινστρούχτορες fb, σύσσωμη η αντιπολίτευση εντός και εκτός βουλής;

Είναι το ίδιο να στερείται κάποιος την καθημερινή τροφή, τα παιδιά να λιποθυμούν στα δημόσια σχολεία, να τρέφεσαι στα συσσίτια, ή από τα σκουπίδια να έχει ετήσιο εισόδημα 4.000 ή 5.000 ευρώ και να προσπαθείς να ζήσεις και το ίδιο να πληρώνεις 7.000 ευρώ κατά μέσο όρο, το χρόνο μόνο για τα απαιτούμενα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων;

Όλοι θίγονται από τη σκληρή λιτότητα και τα μνημονιακά μέτρα, αλλά κάποιοι είτε μας αρέσει, είτε όχι, θίγονται περισσότερο. Κάποιοι στερούνται τα brands που έβαλαν στο μάτι, ή την έξοδο, κάποιοι δεν μπορούν να πληρώσουν το φροντιστήριο, αλλά και κάποιοι δεν έχουν τίποτα, είναι άνεργοι και ζουν με την κάρτα αλληλεγγύης.

Από πότε δεν είναι εύποροι, όσοι μπορούν να διαθέσουν 7.000 ευρώ το χρόνο πληρώνοντας ένα ιδιωτικό σχολείο; Και από πότε οι «καλοί γονείς» κρίνονται από το πορτοφόλι; Οι «καλοί» που στερούνται τα πάντα για να πληρώσουν το ιδιωτικό και το φροντιστήριο και οι «κακοί γονείς» που δεν τους ενδιαφέρει να παρέχουν την καλύτερη εκπαίδευση στο παιδί τους.

Δυστυχώς σε καιρούς κρίσης, οι «πενταροδεκάρες» κάποιων εξασφαλίζουν την επιβίωση άλλων και για τον απλό αυτό λόγο δεν επιλέχθηκε η φορολόγηση του κρέατος το οποίο θα επέτεινε την ανθρωπιστική κρίση.

Γιατί η φορολόγηση της ιδιωτικής επιχείρησης των σχολαρχών και φροντιστηριαρχών αποτελεί φορολόγηση της γνώσης και του μέλλοντος των παιδιών μας, όπως θέλουν να μας πείσουν οι «κοινωνικά ανησυχούντες» επιχειρηματίες;

Προφανώς γεννάται το ερώτημα, πόσες «λαϊκές» οικογένειες, μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο σήμερα και ενώ φαντάζει απολύτως λογικό είναι να ενοχλούνται όσοι θίγονται, φαντάζει περίεργο να ενοχλούνται, οι αριστεροί για το ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Από πότε η Αριστερά υιοθετεί τα επιχειρήματα των επιχειρήσεων για να αποφύγουν τη φορολόγησή τους και μάχεται υπέρ του δικαιώματος των γονιών να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο ιδιωτικό υποτιμώντας ταυτόχρονα το Δημόσιο σχολείο; Να υπερασπίζεται την παραπαιδεία, αντί για την επέκταση της ενισχυτικής διδασκαλίας;

Που πήγε άραγε το πάγιο αίτημα για Δημόσια, Δωρεάν Παιδεία; Ένα σύνθημα που ξέβαψε στο τοίχο και που όταν το θυμήθηκε διαπίστωσε ότι θίγεται παραπάνω απ' όσο μπορεί να αντέξει;

Απαλλάσσοντας διαρκώς από φόρους, τους επιχειρηματίες της γνώσης, φροντιστηριάρχες και ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων, δεν μένουν να πληρώσουν μόνο και πάλι οι συνήθεις ίδιοι;

Γιατί οι γονείς δεν αντιδρούν μαζικά στη μετακύληση του ΦΠΑ από τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων στους ίδιους και αντιδρούν στην επιβάρυνση των επιχειρηματιών;

Τελικά ποιους ενόχλησαν οι «πενταροδεκάρες»;

Μήπως τους ίδιους που πλήγωσε η προηγούμενη προσπάθεια της κυβέρνησης για την κατάργηση της αριστείας; Μήπως τελικά το καθοριστικό είναι το φόβητρο της ψωροΚώσταινας και ένας βαθιά ριζωμένος μικροαστισμός που θέλει να γίνει μεγάλος; Μια νοοτροπία που υπαγορεύει την διαιώνιση, αντί για την κατάργηση των μεγάλων ανισοτήτων στην εκπαίδευση.

Άλλωστε αν είμαστε όλοι ίσοι και με ίσες ευκαιρίες, πως θα ξεχωρίζουν τα δικά μας «άριστα» παιδιά έναντι των άλλων, πως θα πιάσουν τις «άριστες» θέσεις στο αύριο διαιωνίζοντας τον κόσμο των αρίστων και των φτωχών, για πάντα;

Από τήν Αυγή Online

 

Διαβάστε περισσότερα