Μαθήματα «οικουμενικών λύσεων»

Παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις (που καθορίζονται δυστυχώς σχεδόν αποκλειστικά από τις συμφωνίες με τους δανειστές), παρατηρώ ένα μοναδικό στα χρονικά φαινόμενο πολιτικής ανοησίας. Σύσσωμη η αντιπολίτευση στον Αλέξη Τσίπρα (πλην βεβαίως του ανάδελφου ΚΚΕ, που έτσι κι αλλιώς «δεν μιλιέται» με κανέναν) υποστηρίζει υποτίθεται απόλυτα τις συνθετικές, συναινετικές, συνεργατικές ή οικουμενικές κυβερνητικές «λύσεις» για να αντιμετωπιστούν από κοινού δημοκρατικά και αποτελεσματικά τα μεγάλα εθνικά θέματα με ευρωπαϊκό πνεύμα, χωρίς αυταρχισμό, αλαζονείες, μικροκομματικές σκοπιμότητες κ.ο.κ. Λαμπρά: υπεράνω όλων η κινδυνεύουσα υπό των αριστερών πατρίς και εάν είναι ενωμένοι οι Ελληνες μεγαλουργούν.

Τα έλεγε και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης προεκλογικά («έλα να συνεργαστούμε... ψευτράκο, να σε κάνουμε και πρωθυπουργό»), τα ίδια περίπου επαναλάμβανε η Φώφη Γεννηματά, ο Σταύρος Θεοδωράκης και ολόκληρο το «ευρωπαϊκό» και νεοφιλεύθερο τόξο (και απαρεγκλίτως και το λόμπι των αμαρτωλών ΜΜΕ).

Είναι γνωστή αυτή η συνταγή για να φθαρεί ο αντίπαλος, να υποχωρήσει, να αντιμετωπίσει εσωτερικό πρόβλημα και να πέσει από μια λαϊκή εξέγερση κατσαρόλας, με παράλληλη συνδικαλιστική αντίσταση των λαϊκών και των πολύ λιγότερο λαϊκών τάξεων και εν τέλει (γιατί όχι;) από μια αποστασία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝ.ΕΛΛ.

Αν επομένως είσαι συνεπής με τα όσα ισχυρίζεσαι, περιμένεις υπομονετικά και λες ότι έκανε κωλοτούμπα, είναι ανακόλουθος, ήρθε στις θέσεις σου κ.λπ. Οταν φτάσει η στιγμή που ο αντίπαλός σου, ο πρωθυπουργός, εν προκειμένω, Αλέξης Τσίπρας, σε καλεί σε εθνικό διάλογο υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα, για το ασφαλιστικό που καίει την κοινωνία και άλλα θέματα, η πολιτική επιστήμη και η στρατηγική του πoλέμου διδάσκουν τα εξής απλά βήματα, για τα οποία δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς απ’ έξω κι ανακατωτά τον Μακιαβέλι:

1. Προπαγανδίζεις -ως απόλυτα δικαιωμένος από τις εξελίξεις- ότι η κυβερνητική πλειοψηφία βρίσκεται σε αδύναμη θέση και επιτέλους αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί μόνη της να τα βγάλει πέρα.

2. Προπαγανδίζεις και υποβάλλεις επίσημα τις προτάσεις σου για το ασφαλιστικό και τα άλλα θέματα.

3. Σαν καλός δημοκράτης και ορκισμένος ευρωπαϊστής που περιμένει πώς και πώς να μοιραστεί ρεαλιστικές λύσεις για το καλό του έθνους και του λαού, προσέρχεσαι στον διάλογο και επιδιώκεις να φέρεις στις θέσεις σου τον αδύναμο πρωθυπουργό.

4. Προπαγανδίζεις τις σοβαρές «ανησυχίες» και όλες τις ρεαλιστικές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που καθυστερούν (αξιολόγηση, εκταμίευση δόσεων, επενδύσεις, αναδιαπραγμάτευση του χρέους, οικονομική σταθερότητα κ.λπ.), όπως ακριβώς τα λένε, και τα έχουν μαζί σου σχεδιάσει, οι φίλοι σου στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και στη Νέα Υόρκη, που πιέζουν ασταμάτητα με αλλεπάλληλους εκβιασμούς, αλλά και ο ντόπιος επιχειρηματικός κόσμος, οι αδικημένοι και... ρακένδυτοι πολίτες.

5. Εργάζεσαι φιλότιμα για να διαβρώσεις την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛΛ. (λ.χ. μέσω κατευθυνόμενων δημοσιευμάτων στον φιλικό σου Τύπο και στα δελτία των αντιμνημονιακών πλέον και αντικυβερνητικών καναλιών), ώστε να προκαλέσεις και να διευκολύνεις αποστασίες με ή χωρίς ανταλλάγματα. Τα τελευταία τα κρατάς κρυφά, εννοείται.

6. Οταν φτάνει η ώρα της ψήφισης νόμου που οπωσδήποτε δεν πρέπει να σου αρέσει, φέρεσαι ηγεμονικά (αντιγράφοντας και λίγο Γκράμσι). Κάνεις υποτίθεται ό,τι μπορείς για να διορθώσεις την ασκούμενη πολιτική και ζητάς ονομαστική ψηφοφορία, ενώ επαναλαμβάνεις ότι έχει ουσιαστικά χαθεί η δεδηλωμένη και ότι αν δεν έρθουν, έστω κι αυτή την ύστατη στιγμή στις απόψεις σου, καλύτερα να οδηγηθεί η χώρα σε συνεργατικές κυβερνήσεις με τεχνοκράτες ή ακόμα και σε εκλογές για να φύγουν οι... ανίκανοι κ.λπ.

Ομως, όπως ήδη έχουμε όλοι διαπιστώσει, η Δεξιά, η Κεντροδεξιά και η κεντροαριστερή αστική, νεοφιλελεύθερη, ευρωπαϊκή αντιπολίτευση θέλουν συνεργατικές ή οικουμενικές λύσεις, αλλά καταγγέλλουν τον εθνικό διάλογο (από τον οποίο θα μπορούσαν να προκύψουν τέτοιες λύσεις) ως προσχηματικό.

Η αντιπολίτευση, ωστόσο, περιμένει, απ’ έξω και λιθοβολεί μέχρι να πέσει η «αντιλαϊκή» κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα από τα... επαναστατημένα ΜΜΕ της διαπλοκής και τη «λαϊκή δυσφορία», σαν ώριμο φρούτο, υιοθετώντας μάλιστα την αταίριαστη με τη φυσιογνωμία και το πρόγραμμά της τακτική του αδιάλλακτου ΚΚΕ, που επιθυμεί, όπως ισχυρίζεται, μόνο αντικαπιταλιστικές επαναστατικές εξελίξεις.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τα παράλογα και αντιφατικά, σε βαθμό γελοιότητας, στην Ελλάδα; Ο λόγος είναι απλός: η αντιπολίτευση δεν θέλει να καταθέσει τις απόψεις της για τίποτα συγκεκριμένο.

Τι να πει, λ.χ., για το ασφαλιστικό όταν έχει χεσμένη τη φωλιά της, με τη ληστεία των Ταμείων, την εξαετή ύφεση της οικονομίας, την ανεργία και τη μαύρη εργασία που προκάλεσαν; Θέλει ένα ενιαίο Ταμείο με ασφαλιστικές εισφορές και ίδιες προϋποθέσεις κοινωνικής ασφάλισης και συνταξιοδότησης για όλους; Θέλει την αλληλεγγύη των γενεών;

Ή εξακολουθεί να κλείνει το μάτι υποσχόμενη τη συνέχιση της χρεοκοπημένης προ πολλού ασφαλιστικής κουρελούς με τις πελατειακές και τις συντεχνιακές διακρίσεις, τις εξαιρέσεις, τους κεφαλαιοποιητικούς πυλώνες, τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση, χωρίς ποτέ να πληρώνουν οι επιχειρήσεις το μερίδιό τους και αδιαφορώντας για τους ανέργους, τους φτωχούς και τους αποκλεισμένους από την κοινωνική ασφάλιση;

(Την ιδέα γι’ αυτό το σχόλιο μου έδωσαν οι αγαπητοί συνάδελφοι Δ. Κουκλουμπέρης και Ν. Σβέρκος, που χθες το πρωί «στο Κόκκινο 105,5» ρωτούσαν επίμονα τον εκπρόσωπο Τύπου του Ποταμιού για τις σχετικές αντιφάσεις στην τακτική της αντιπολίτευσης και απάντηση δεν έπαιρναν, πέραν των απόψεών του για το... εκλογικό σύστημα.)

Από τό Left.gr

Διαβάστε περισσότερα

Σενάρια οικουμενικής φαντασίας

Η ανάγκη κυβερνητικής σταθερότητας αποτελεί μία από τις κλασικές «επωδούς» στη δημόσια συζήτηση ύστερα από την επιβολή των σκληρών μνημονιακών προγραμμάτων. Η στόχευση είναι προφανής: η σκληρή δημοσιονομική πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης «τραντάζει» συθέμελα το πολιτικό σύστημα όπου κι αν εφαρμόζεται, διαλύοντας παραδοσιακούς κομματικούς σχηματισμούς.

Ως μοναδική λύση στον πολιτικό κατακερματισμό προβάλλεται η όσο το δυνατό πιο διευρυμένη συνεργασία ολοένα και μικρότερων κομμάτων, με ιδανική εκδοχή τη δημιουργία οικουμενικών κυβερνήσεων.

Τα μνημονιακά προγράμματα προβάλλονται ως η αυτονόητη «συγκολλητική ουσία» τέτοιων κυβερνητικών σχημάτων, γεγονός που φάνηκε και από την ευρύτατη υπερψήφιση του τελευταίου Μνημονίου το καλοκαίρι.

Ωστόσο τα μνημόνια αποτελούν απλώς δικαιολογία για το προσκήνιο, καθώς στο παρασκήνιο διακυβεύονται πολύ περισσότερα ζητήματα, που είναι ουσιαστικά για τη διάρθρωση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Τα κάθε είδους διαπλεκόμενα και αλληλεξαρτώμενα συμφέροντα, για να αναπαραχθούν, απαιτούν τους «σωστούς διαχειριστές».

Τις τελευταίες ημέρες εντείνονται τα σενάρια για την κυβερνητική ανασύνθεση, με «όχημα» τις αντικειμενικές δυσκολίες που συνεπάγεται η ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία των 153 βουλευτών. Το σκηνικό στήνεται πλέον φανερά από το εξωτερικό, από τους δανειστές, ενώ το υπηρετούν με ευλαβικό τρόπο οι παραδοσιακοί πολιτικοί εισηγητές τους, η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, αλλά και «νεόκοποι» στη Βουλή, όπως η Ενωση Κεντρώων.

Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι επίσης το γεγονός ότι η σχετική συζήτηση εντείνεται λίγο πριν από την έναρξη της σκληρής διαπραγμάτευσης για το ασφαλιστικό.

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας οφείλει άμεσα να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να διαλύσει τις ποικίλες «αμφιβολίες» για το μέλλον της κυβερνητικής και κοινοβουλευτικής συνοχής. Οφείλει έμπρακτα να αποσαφηνίσει τι θα πράξει στο πολιτικό επίπεδο για να διαλυθούν οι «διακαείς» πόθοι των διαφόρων κέντρων εξουσίας στο εσωτερικό και το εξωτερικό.

Εάν δεν κινηθεί γρήγορα, τότε δεν θα κινδυνεύει απλώς να αφομοιωθεί από τη μνημονιακή πολιτική, αλλά θα αναγκαστεί να συρθεί πίσω από τους πολιτικούς σχεδιασμούς όσων εξέθρεψαν το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά και τη διαπλοκή στη χώρα. 

Από τήν Εφημερίδα τών Συντακτών 

 

Διαβάστε περισσότερα

Ανασφάλιστο μέλλον

Η σημερινή γενική απεργία που έχουν προκηρύξει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα έχει κεντρικό ζήτημα την επικείμενη μεταρρύθμιση για το ασφαλιστικό.

Ανεξαρτήτως πού θα καταλήξουν τελικά οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους δανειστές, το βέβαιο είναι πως αυτό το ζήτημα θα απασχολήσει για χρόνια την ελληνική και τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, γενικότερα τον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο. Μια νέα έκθεση του ΟΟΣΑ που είδε χθες το φως της δημοσιότητας δεν αφήνει περιθώρια διαφορετικών σκέψεων.

Σε ό,τι αφορά τις χώρες-μέλη του Οργανισμού, η έκθεση εκτιμά ότι οι πρόσφατες μεταρρυθμίσεις έχουν καταστήσει πιο βιώσιμα τα συνταξιοδοτικά συστήματα, αλλά είναι πολύ πιθανό οι μελλοντικές γενιές να δουν τις συνταξιοδοτικές παροχές να γίνονται χειρότερες των σημερινών.

Πράγμα που σημαίνει πως οι πρόσφατες επώδυνες μεταρρυθμίσεις στα συνταξιοδοτικά συστήματα θα αντικατασταθούν στο μέλλον από ακόμη πιο επώδυνες.

Ο ΟΟΣΑ θεωρεί πως οι τωρινές μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος στις χώρες-μέλη του κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά πρέπει να συμπληρωθούν. Ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού, Ανχελ Γκουρία, μάλιστα μιλώντας ακόμη πιο καθαρά ζήτησε πιο ευέλικτες συνταξιοδοτικές πολιτικές.

Πού πάνε τα πράγματα; Ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης έχουν αυξηθεί σημαντικά με τη σύνταξη στα 67 να αντικαθιστά τη σύνταξη στα 65, αλλά «αρκετές χώρες -μεταξύ των οποίων η Τσεχία, η Δανία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και η Βρετανία- σχεδιάζουν να αυξήσουν το όριο στα 70».

Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι σε επόμενη φάση -που μάλλον δεν είναι χρονικά μακριά- οι εργαζόμενοι θα συνταξιοδοτούνται στα 70.

Το μέλλον που έρχεται φαίνεται καθαρά πως θα είναι ζοφερό. Ειδικά για τους Ελληνες εργαζόμενους που ζουν τον έβδομο χρόνο των μνημονίων και δεν βλέπουν καμία διέξοδο. Στην αυριανή απεργία τους αυτό οφείλουν να το πάρουν σοβαρά υπόψη τους.

Σοβαρά οφείλει να το πάρει και η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές. Το μέλλον που μας ετοιμάζουν δεν έχει καμία ασφάλεια. 

Από την Εφημερίδα τών Συντακτών 

 

Διαβάστε περισσότερα

«Ουδέποτε έχει τεθεί ζήτημα εξόδου της Ελλάδας από τη Σένγκεν»

Διά της κυβερνητικής εκπροσώπου το Μέγαρο Μαξίμου χαρακτήρισε αναληθή τα δημοσιεύματα που αναπαράγονται το τελευταίο διάστημα και αναφέρονται σε έξοδο της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν

«Στο πλαίσιο της Ε.Ε ουδέποτε έχει τεθεί ζήτημα εξόδου της Ελλάδος από τη Συνθήκη Σένγκεν. Ωστόσο αναπαράγονται αναληθή δημοσιεύματα τα οποία αναφέρονται σε αυτό, προσπαθώντας να επιρρίψουν ευθύνες στην Ελλάδα για τη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών», δήλωσε η Όλγα Γεροβασίλη.

Και υπογράμμισε ότι «η χώρα υλοποιεί, παρά τις μεγάλες δυσκολίες, τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις. Δηλαδή, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία κέντρων ταυτοποίησης - των λεγόμενων hot spots- την κατασκευή κέντρων φιλοξενίας, καθώς και την αποτελεσματική διαχείριση των συνόρων».

Όπως δε ανέφερε η κυβερνητική εκπρόσωπος, «το γεγονός αυτό αναγνωρίσθηκε σαφώς και κατά την πρόσφατη συνάντηση οκτώ κρατών-μελών Ε.Ε. στο περιθώριο της Συνόδου Ε.Ε.-Τουρκίας. Παράλληλα, η Ελλάδα αναμένει την από πλευράς των ευρωπαίων εταίρων εκπλήρωση και των δικών τους δεσμεύσεων».

«Δυστυχώς υπάρχουν ευρωπαϊκοί κύκλοι που επιμένουν να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και να πιστεύουν ότι το μέλλον της Ευρώπης μπορεί να χτιστεί με φοβικά αντανακλαστικά, φράχτες και αποκλεισμούς», σημείωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος και πρόσθεσε πως «οι ίδιοι κύκλοι αναπαράγουν τις τελευταίες μέρες το εχθρικό κλίμα προς την Ελλάδα με την απαράδεκτη απειλή περί εξόδου από τη Συνθήκη Σένγκεν. Και δυστυχώς, κάποιοι στην Ελλάδα υιοθετούν άκριτα αυτές τις προσεγγίσεις». 

Από τήν Εφημερίδα τών Συντακτών 

 

Διαβάστε περισσότερα