Με βάση την πρόταση της Επιτροπής "Σοφών", αναδεικνύονται, μεταξυ των άλλων, τέσσερα κεντρικά ζητήματα
1. Το πρώτο, σε βραχυχρόνιο επίπεδο, αναφέρεται στην εξασφάλιση 700 εκατ. ευρώ από περικοπές των συντάξεων πάνω από 1.000 ευρώ, που σημαίνει, μετά από μια μείωση 45% που έχουν υποστεί οι συντάξεις από το 2010 έως το 2015, μια περαιτέρω μείωση της τάξης του 6% περίπου, σημαίνει την απώλεια μιας σύνταξης 1.200 ευρώ τον χρόνο.
2. Το δεύτερο ζήτημα αναφέρεται στην πορεία ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων. Κατά τη γνώμη μου, στα σημερινά οικονομικά και διοικητικά ελλείμματα τόσο της κοινωνικής ασφάλισης όσο και της διοίκησης των ασφαλιστικών ταμείων, η απευθείας ενοποίηση σε ένα ταμείο θα δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα στους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους. Και αυτό γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία δεν διαθέτουν ικανό αποθεματικό κεφάλαιο που να μπορεί να στηρίξει τη χρηματοδότηση της μετάβασης σε ένα ενοποιημένο σύστημα με ενιαίους κανόνες. Επίσης η υπάρχουσα κοινωνικοασφαλιστική διοίκηση δεν θα μπορεί να αντεπεξέλθει σε αυτό το έργο το αμέσως επόμενο διάστημα. Ως εκ τούτου η άποψή μου συνίσταται στο ότι στις παρούσες συνθήκες από τα 13 ταμεία κοινωνικής ασφάλισης θα πρέπει να επιδιώξουμε την ενοποίηση σε 3 ασφαλιστικά ταμεία (μισθωτών, αγροτών και ελεύθερων επαγγελματιών).
3. Το τρίτο ζήτημα αναφέρεται σε μεσομακροπρόθεσμο επίπεδο και στην αλλαγή του κοινωνικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος που προτείνει η Επιτροπή. Προτείνει τη μετάβαση από ένα σύστημα διανεμητικό σε ένα σύστημα υπερ-κεφαλαιοποιητικό, το οποίο ιστορικά έχει εφαρμοστεί στα δύσκολα χρόνια της Χιλής και στις Βαλτικές χώρες.
Η αναφορά στην πρόταση ότι η μετάβαση αυτή θα συνεχίσει να διατηρεί τον διανεμητικό χαρακτήρα του συστήματος δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα δεδομένου ότι το 25% με 30% του προτεινόμενου συστήματος θα διακρίνεται από διανεμητικά στοιχεία και το 70% - 75% θα διακρίνεται από υπερ-κεφαλαιοποιητικά στοιχεία (ατομικές μερίδες).
Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα στις χώρες της Ευρώπης, στις όποιες παρεμβάσεις (αύξηση εισφορών, μείωση παροχών, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης κ.λπ.) έχουν γίνει στα κοινωνικοασφαλιστικά τους συστήματα, τα κεφαλαιοποιητικά στοιχεία είναι μόλις 30%, ενώ τα διανεμητικά - κοινωνικά στοιχεία είναι 70%. Επομένως εδώ διαπιστώνουμε μια αντίφαση με την κυρίαρχη στρατηγική των κρατών - μελών της Ε.Ε.
4. Το τέταρτο ζήτημα αναφέρεται στο γεγονός ότι, ενώ δεν υπάρχει κάποια μνημονιακή υποχρέωση για την αναγκαιότητα αλλαγής του διανεμητικού και κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού μας συστήματος, με ποια κριτήρια η Επιτροπή προτείνει ως κεντρική της θέση την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα. Δεδομένου ότι ένα σύστημα, που κατά 70% είναι μη προσδιορισμένων παροχών, βασίζει κατά κύριο λόγο την όποια δέσμευσή του στις αποδόσεις των χρηματιστηρίων και των κεφαλαιαγορών.
Ιδιαίτερα αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή την περίοδο, με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα, το ζήτημα του χρέους κ.λπ. η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και άλλες κυβερνήσεις των κρατών - μελών διεκδικούν την εμβάθυνση των ευρωπαϊκών πολιτικών, επομένως δεν θα πρέπει να υπονομεύεται αυτή η στρατηγική με την πρόταση απόκλισης αυτής της στρατηγικής.
Τού Σάββα Ρομπόλη από τήν Αυγή Online
* Ο Σάββας Ρομπόλης είναι ομότιμος καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Μια φωτογραφία που κυριάρχησε στο διαδίκτυο από τη στιγμή της δημοσιοποίησής της
Θυμήθηκες ξανά όλα όσα πέρασες και εσύ.
Τις λαχτάρες και τον αγώνα που έδωσες για να μεγαλώσεις τα δικά σου παιδιά. Θυμήθηκες ότι ποτέ τα πράγματα δεν
ήταν εύκολα.
Μάχες καθημερινές για το αυτονόητο, ιδρώτας για λίγο ψωμί.
Θυμήθηκες τις ιστορίες που και εσύ άκουγες από τους γονείς σου.
Θυμήθηκες φίλες που πήραν το δρόμο της ξενιτιάς.
Θυμήθηκες πώς είναι να μεγαλώνεις ένα μωρό.
Και τώρα κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό που δεν είναι δικό σου.
Δεν είναι μόνο η χαρά ότι το φροντίζεις.
Είναι η χαρά να γίνεσαι ξανά μάνα.
Μάνα!
Και η φυσική μάνα έχοντας γλυτώσει από πολέμους, θάλασσες και ταραχές μπορεί να χαμογελά...
γιατί ίσως στα πρόσωπα των τριών γιαγιάδων στη
Σκάλα Συκαμιάς
να βρήκε ξανά τη δική της μάνα,
να βρήκε ξανά την ελπίδα.
Ευχαριστούμε γιαγιάδες της Λέσβου.
Από τό Left.gr
Στα χρόνια της κρίσης, η Ελλάδα έχει αποκτήσει ένα από τα πιο άνισα εκπαιδευτικά συστήματα στον ανεπτυγμένο κόσμο, γράφει το BBC.
Αν και η Παιδεία στην Ελλάδα είναι δωρεάν, τα δημόσια σχολεία έχουν πληγεί από τις περικοπές, που επιβάλλονται ως όρος για τις συμφωνίες διάσωσης,
σημειώνει το βρετανικό δίκτυο, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι τα τελευταία 30 χρόνια έχει γίνει ουσιαστικά απαραίτητο για τους μαθητές το
επιπλέον έξοδο του φροντιστηρίου, προκειμένου να επιτύχουν στις δύσκολες Πανελλήνιες εξετάσεις και να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Ομως, με
την ανεργία να αυξάνεται και τους μισθούς να μειώνονται, πολλές οικογένειες- φτωχές αλλά και της μεσαίας τάξης- πασχίζουν για να καλύψουν αυτά τα επιπλέον δίδακτρα.
Η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, αυτό το μήνα, κατέταξε την Ελλάδα στην τελευταία θέση ανάμεσα στις 30 ανεπτυγμένες οικονομίες,
σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, εξαιτίας της στενής σχέσης ανάμεσα στις επιδόσεις των μαθητών και το εισόδημα των γονιών τους.
«Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας σχεδιάστηκε με επίκεντρο την ισότητα. Το άρθρο 16 του Συντάγματος εγγυάται δωρεάν εκπαίδευση σε όλα
τα επίπεδα και η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια κρίνεται αποκλειστικά από τις επιδόσεις στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Ομως, η χαμηλή ποιότητα κάποιων
δημόσιων σχολείων στην Ελλάδα και η δυσκολία των εξετάσεων έχει οδηγήσει σε ένα παράλληλο εκπαιδευτικό σύστημα. Η πλειονότητα των μαθητών στην
Ελλάδα πηγαίνουν σε φροντιστήρια ή κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα», σημειώνει το BBC.
Χαρακτηριστικό είναι πως το 2008, πριν «χτυπήσει» η κρίση, οι οικογένειες με μαθητές στα τελευταία χρόνια της δευτεροβάθμιας
εκπαίδευσης ξόδεψαν πάνω από 950 εκατομμύρια ευρώ σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα, ποσό που αποτελούσε σχεδόν το 20% των εξόδων αυτών των
νοικοκυριών, το μεγαλύτερο ποσοστό από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
«Αν ένας μαθητής δεν πάει σε φροντιστήριο, είναι ”νεκρός” σε ό,τι αφορά τις εξετάσεις», λέει η Δήμητρα Κακαμπούρα, 22χρονη φοιτήτρια που
έδωσε Πανελλήνιες εξετάσεις το 2011 και μία από τις μαρτυρίες που φιλοξενεί το δημοσίευμα του BBC από νέους που έχουν περάσει από αυτή τη
διαδικασία. Η ίδια προετοιμάστηκε για τις εξετάσεις με τρίωρα καθημερινά μαθήματα σε φροντιστήριο, για τρία χρόνια και πέρασε στο Οικονομικό
Πανεπιστήμιο Αθηνών.
«Δεν θα είχα πετύχει χωρίς φροντιστήριο και ιδιαίτερα μαθήματα. Κόστιζαν 500 ευρώ το μήνα. Πολλοί μαθητές
εγκατέλειψαν τα όνειρά τους γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα μαθήματα», προσθέτει η ίδια.
Ερευνα του 2005 είχε δείξει ότι οι μαθητές που προέρχονταν από πλουσιότερες οικογένειες στην Ελλάδα, παρακολουθούσαν περίπου τα
τετραπλάσια ιδιαίτερα μαθήματα από τους πιο φτωχούς. Με το μέσο εισόδημα να έχει μειωθεί κατά το 1/3 και το ποσοστό ανεργίας να ξεπερνά το 25%,
είναι πολύ πιθανό αυτό το χάσμα να μεγάλωσε περισσότερο, εκτιμά το BBC.
«Το σύστημα των φροντιστηρίων υπάρχει για δεκαετίες και μία από τις εκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ανατρέψει τη φορολογία των
ιδιωτικών μαθημάτων που συμφωνήθηκε με τους δανειστές τον Ιούλιο. Υπάρχουν καταγεγραμμένοι 37.000 καθηγητές σε ιδιωτικά φροντιστήρια και
πολλοί επίσης είναι καθηγητές σχολείων που θέλουν να συμπληρώσουν τους χαμηλούς μισθούς τους. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι μαθητές διδάσκονται
από τους ίδιους εκπαιδευτικούς σε σχολείο και φροντιστήριο, κάτι που δημιουργεί αυτό που μία έκθεση της Κομισιόν χαρακτήριζε ”στρεβλά κίνητρα”», σημειώνει ακόμη το BBC.
Από τό Left.gr
Δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρει η κυβέρνηση με τα «ισοδύναμα». Σ' αυτή την
εναγώνια αναζήτηση ισοδυνάμων μέτρων, σχεδόν επί παντός. Για τη ρήτρα
μηδενικού ελλείμματος των ταμείων, για τη φορολογία των αγροτών, για τον
ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, για την παραμονή της ενέργειας υπό
κρατικό έλεγχο. Δύσκολη δουλειά, χωρίς αμφιβολία. Υψηλοί οι στόχοι,
αμφίβολο το αποτέλεσμα.
Υπάρχει όμως μια άλλη κατηγορία «ισοδυνάμων», για την εφαρμογή των
οποίων δεν χρειάζονται πολλά. Η πολιτική βούληση αρκεί. Και
περισσεύει...
Πρόκειται για μια σειρά κυβερνητικών μέτρων, παράλληλη προς τις
«μνημονιακού» χαρακτήρα υποχρεώσεις, η οποία δεν συναρτάται επ' ουδενί
με το «πρόγραμμα», με τα προαπαιτούμενα, με τις αξιολογήσεις. Ούτε
υφίστανται εκείθεν δεσμεύσεις. Δεν έχει να κάνει παρά με τη λίστα αρχών
και αξιών της Αριστεράς. Αρχές και αξίες για τις οποίες έχει δεσμευτεί
και έχει δώσεις μάχες, και όχι μονάχα τώρα, πρόσφατα, προεκλογικά. Από
κείνες που συνοδεύουν ανέκαθεν το ιδεολογικό της οπλοστάσιο. Εκείνες που
έχει καθήκον, αλλά και συμφέρον, να αναδείξει σήμερα η κυβέρνηση της
Αριστεράς. Προκειμένου να λειτουργήσουν ανακουφιστικά προς τον λαό, που
θα τον κάνουν να αισθανθεί δικαιωμένος, υπερήφανος. «Ισοδύναμα» με την
έννοια ότι διαθέτουν ίση, ίσως και μεγαλύτερη, δύναμη έναντι των σκληρών
προβλέψεων της συμφωνίας. Και μπορούν, ως εκ τούτου, να εξασφαλίσουν
ψυχολογικό, ηθικό, πολιτικό εντέλει αντέρεισμα.
Έχουμε λοιπόν και λέμε.
* Να ολοκληρωθεί τάχιστα η δρομολογημένη ήδη «βίαιη προσαρμογή» των
μιντιαρχών στη νομιμότητα. Σε αδειοδοτική νομιμότητα, σε φορολογική
νομιμότητα. Όσες πιέσεις κι αν ασκηθούν, όσοι εκβιασμοί κι αν
επιχειρηθούν. Αποτελεί τούτο χρέος τιμής για τον ΣΥΡΙΖΑ και για την
κυβέρνησή του.
* Έχει δεσμευτεί ο πρωθυπουργός, πριν κιόλας ολοκληρωθούν οι εργασίες
της προηγούμενης Βουλής, για δραστικό περιορισμό των προνομίων βουλευτών
και υπουργών. Να το δούμε σύντομα. Και να δούμε επεκτεινόμενο το μέτρο
σε όλα τα πολιτικά στελέχη του κρατικού μηχανισμού. Μέτρο που να μην
αφορά μονάχα στα οικονομικά και στα φορολογικά, αλλά να περιλάβει τα
παντός είδους προνόμια. Τα πολλά και διόλου αμελητέα προνόμια.
* Να επιταχυνθούν ο ρυθμοί αντιμετώπισης της διαφθοράς και της
διαπλοκής. Υπάρχουν ήδη ιδιαιτέρως θετικά δείγματα γραφής. Και οι
αρμόδιοι υπουργοί δείχνουν αποφασισμένοι και έτοιμοι. Όμως η επιχείρηση
θα πρέπει πλέον να πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Είναι, βλέπετε, πολλές,
πάρα πολλές οι σχετικές εκκρεμότητες, και είναι επίσης «πολλά τα λεφτά».
Οι πρόσφατες κοστολογημένες αποκαλύψεις του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας
Διοίκησης, μαρτυρούν για του λόγου το αληθές.
* Να ξεκινήσει η συστηματική προπαρασκευή για τον χωρισμό κράτους -
Εκκλησίας. Με διάλογο αλλά και με αποφασιστικότητα. Ας προηγηθούν οι
πλευρές του ζητήματος για τις οποίες δεν απαιτείται συνταγματική
μεταρρύθμιση. Όπως το μάθημα των Θρησκευτικών, ο έλεγχος των
εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, τα φορολογικά της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Τα υπόλοιπα στην ώρα τους. Αποτελεί στοίχημα τιμής για την Αριστερά η
τολμηρή κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Και επιτέλους «Αν όχι τώρα,
πότε; Αν όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ποιος;».
* Ν' αρχίσουν διαβουλεύσεις με όλες τις πολιτικές δυνάμεις για αλλαγή
του εκλογικού συστήματος, προς την κατεύθυνση της απλής αναλογικής. Δεν
ξέρω αν η κατάληξη θα οδηγήσει στην πλήρη εφαρμογή της, αν θα επιλεγεί η
«απλή και άδολη αναλογική», η ευθύνη πάντως της πρωτοβουλίας ανήκει
σήμερα στην κυβέρνηση της Αριστεράς. Και δεν πρέπει να καθυστερήσει.
Δεδομένου ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιχειρηθεί μόνο σε μεγάλη απόσταση
από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
* Η έναρξη των διαδικασιών αναθεώρησης του Συντάγματος αποτελεί ευθύνη
της παρούσης Βουλής. Δεσμεύτηκε ήδη ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές
δηλώσεις. Ας πάρει λοιπόν την πρωτοβουλία τώρα. Ώστε η επόμενη η Βουλή
να είναι οπωσδήποτε αναθεωρητική, ακόμη κι αν οι συνθήκες οδηγήσουν σε
περιορισμό του βίου της παρούσης. Και βέβαια η κυβέρνηση οφείλει να
εμφανίσει ένα πλήρες, τολμηρό αναθεωρητικό πλάνο, για τον συνταγματικό
εκσυγχρονισμό της ελληνικής πολιτείας. Είναι τόσα τα ώριμα πλέον εκκρεμή
ζητήματα. Και περιμένουν.
* Να αντιμετωπιστεί επιτέλους το ζήτημα των παρελάσεων κατά τις αρχές
της Αριστεράς. Στην κατεύθυνση της απολύτως λιτής εμφάνισης προκειμένου
για τις στρατιωτικές παρελάσεις. Με κατάργηση, εννοείται, των μαθητικών
παρελάσεων. Αυτού του μεταξικής έμπνευσης, επιβλαβούς για τη νεότητα,
αναχρονισμού. Και, επιτέλους, ας μην αξιωθούμε να ξαναδούμε σημαιάκια
και χορούς στις πλατείες. Ούτε εθνο-βλαχο-μπαρόκ καρακιτσαριό, τύπου
«πολεμικής αρετής», στη Σαλαμίνα ή αλλού.
* Και βέβαια να αναθεωρήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τις στρεβλώσεις του
"Καλλικράτη". Να επαναφέρει το πανεπιστημιακό άσυλο. Να προχωρήσει στην
εξυγίανση του ποδοσφαίρου, ανεξαρτήτως κόστους. Να δούμε, επιτέλους, τα
πρώτα απτά δείγματα γραφής στο πεδίο του προοδευτικού εκσυγχρονισμού της
δημόσιας διοίκησης.
Θ' ανοίξει έτσι, αν κινηθεί με βάση τα ως άνω προτάγματα, σκληρά μέτωπα
η κυβέρνηση της Αριστεράς, στις δύσκολες ώρες που περνάμε, θα πουν
κάποιοι. Ε, και; Θα βρει θερμό σύμμαχο την κοινωνία. Αλίμονο αν
περιμένουμε να έρθουν εποχές απόλυτης πολιτικής νηνεμίας, ώστε να
καταπιαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τα πραγματικά δύσκολα. Ώστε ν' αποκτήσει
αυθεντικά αριστερό πρόσημο η διακυβέρνησή του. Ώστε να βρεθεί σε αρμονία
με την ψυχή και με την τιμή του...
Από την Αυγή Online
Σε μέγιστο εθνικό λάθος εξελίχθηκε η χρήση από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ του απόρρητου εγγράφου του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με το οποίο ζητούσε τις προτάσεις των κομμάτων για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.
Αρχικά το δημοσιοποίησε ο Νίκος Μιχαλολιάκος
της Χρυσής Αυγής και γι' αυτό το κόμμα του θα αποπεμφθεί από το Εθνικό
Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής.
Στη συνέχεια το χρησιμοποίησε ο ίδιος ο
Βαγγέλης Μεϊμαράκης, κάνοντας μια χρήση με το βλέμμα στραμμένο στην προεκλογική εκστρατεία της Ν.Δ.
Και λίγο αργότερα έσπευσε και ο Ανδ. Λοβέρδος να το αξιοποιήσει.
Όλοι τους ξέχασαν ότι το έγγραφο είναι απόρρητο εκ του ιδρυτικού νόμου
του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Ο Ν. Κοτζιάς τους το επισήμανε, ο
Ανδ. Λοβέρδος επεχείρησε να το αρνηθεί, όπως και ο Β. Μεϊμαράκης.
Ο
Ευάγγελος Βενιζέλος, όπως και ο Θανάσης Παφίλης του ΚΚΕ κατάλαβαν τι
γινόταν και ζήτησαν να σταματήσει η συζήτηση και να διεξαχθεί
κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας
της Βουλής.
"Πάψτε να δίνετε στη δημοσιότητα απόρρητα έγγραφα της Ελληνικής
Δημοκρατίας. Δεν είναι πατριωτική πολιτική αυτή" τόνισε ο υπουργός
Εξωτερικών.
Από την Αυγή Online
Από την απαρχή των Μνημονίων το 2010, μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις
πήγαιναν τα ελληνικά προγράμματα χέρι - χέρι με ένα "success story", με
ένα "φως στο τούνελ" ή τη "μεγάλη έξοδο στις αγορές".
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε παρουσιάσει το ίδιο το Μνημόνιο ως ένα
αναγκαίο και βραχυπρόθεσμο "success story", για το μεγάλο "success
story" που θα ερχόταν πολύ, μα πολύ σύντομα. Απέτυχε παταγωδώς, γιατί
δεν το πίστευαν ούτε οι ίδιοι, ούτε οι άλλοι.
Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου μας έτρεχε στο "success story" των
αγορών βιαστικά και επίμονα μόνο και μόνο να θολώσει το τοπίο εν όψει
των ευρωεκλογών. Για να ξεφουσκώσει πλήρως μία ημέρα μετά το κλείσιμο
της κάλπης τον Μάιο του 2014. Κι αυτό δεν το πίστευαν ούτε οι ίδιοι,
ούτε οι άλλοι.
Η σημερινή κυβέρνηση, τόσο στον προεκλογικό της λόγο όσο και στη
συζήτηση των προαπαιτούμενων μετέφερε τον δικό της οδικό χάρτη, σύμφωνα
με τον οποίο από τα μέσα του 2016 περνάμε στο τέλος της ύφεσης, αφού
προηγουμένως έχουν ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η
ρύθμιση του χρέους.
Σε μια κουρασμένη κοινωνία όπως η ελληνική, όπου τα "success story"
οδηγούσαν στον μονόδρομο των φόρων και στο αδιέξοδο της επόμενης ημέρας,
το βασικότερο θέμα είναι αν αυτό που περνά σήμερα θα έχει αντίκρισμα σε
ένα καλύτερο αύριο. Αν στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα και κυρίως αν
το υποστηρίζουν και άλλοι εκτός από εσένα.
Και ο οδικός χάρτης της σημερινής κυβέρνησης φαίνεται μέχρι σήμερα ότι
έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Έχει πιο στέρεες βάσεις, υλοποιείται και το
σημαντικότερο, τον συμμερίζονται όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές.
Τα προαπαιτούμενα ψηφίστηκαν. Η αξιολόγηση θα είναι κατά πάσα
πιθανότητα θετική, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήδη μπαίνει στις
ράγες τόσο στην Αθήνα όσο και στη Φραγκφούρτη, για τη ρύθμιση του χρέους
υπάρχει δημόσια δέσμευση όλων των πλευρών, ενώ ήδη σημαντικοί αναλυτές
εκτιμούν το τέλος της ύφεσης από τις αρχές του χρόνου.
Και η επίσκεψη Ολάντ στην Ελλάδα σηματοδοτεί αυτή τη νέα σελίδα των
συμμαχιών που διαμορφώνουν μια άλλη πολιτική πνοής και ελπίδας όχι μόνο
για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.
Ο Ολάντ δεν έρχεται να στηρίξει τον Αλ. Τσίπρα προεκλογικά, όπως έκαναν
άλλοι Ευρωπαίοι απλά να για εκλεγούν οι δικοί τους και να περάσουν τις
επιλογές τους την επομένη των εκλογών. Έρχεται μετεκλογικά για να
αποδείξει τη στήριξή του στη δυναμική της επόμενης ημέρας που ήδη
διαμορφώνεται στη χώρα μας.
Μεγάλη παραφωνία; Η "τετρακέφαλη" Ν.Δ. και το "αλλήθωρο" κομμάτι του
ΠΑΣΟΚ. Δεν ψηφίζουν τους "νόμους τους" γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει
είναι να αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο για να διατηρήσουν την ύπαρξή
τους. Κι αν αποτύχει η Ελλάδα; Who cares, βρε αδερφέ!
Από την Αυγή Online
