Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Σε τροχιά εξόδου το ΔΝΤ

Έντονος προβληματισμός σε Αθήνα και ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τη σκοπιμότητα συμμετοχής του στο νέο πρόγραμμα.

Στον "αέρα" βρίσκεται η συμμετοχή του ΔΝΤ στο νέο ελληνικό πρόγραμμα, η συζήτηση για την οποία θα ανοίξει μέσα στον Ιανουάριο. Κι αυτό διότι τα προβλήματα που το άφησαν εκτός στην πρώτη φάση παραμένουν, ενώ η εμπλοκή του στις μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις αποδεικνύεται αντιπαραγωγική.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο σχετικός προβληματισμός ετέθη και στη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, στο πλαίσιο της συζήτησής τους για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Την ίδια ώρα, από τη Ρώμη ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παπάς δήλωνε ότι η Ελλάδα δεν ζήτησε την παρουσία του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, "διότι θεωρούμε ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι ικανή να λύνει μόνη της τα προβλήματά της". Οι τριβές μεταξύ ΔΝΤ και Ευρώπης μπορεί να αποδειχθούν ευνοϊκές για μια πιθανή απεμπλοκή του, με την οποία άλλωστε φλέρταραν και πολλοί εντός του Ταμείου ήδη από το 2014. 




Α, ρε μπαγάσα

Ταιριάζει στην περίπτωση ο στίχος του Άσιμου: Α, ρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω. Διότι άμα είσαι executive να πούμε, golden boy, στέλεχος σε τράπεζα, και τσιμπάς 16.000 ή 17.000 ή 20.000 ευρώ καθαρά τον μήνα, όσο και να 'ναι τον έχεις, κατά το κοινώς λεγόμενο, δεμένο τον γάιδαρό σου. Και, κατά το μη κοινώς λεγόμενο, όχι μόνο το γάιδαρό σου, αλλά εκατομμύρια γαϊδούρια που αναστενάζουν κάτω από το βάρος της λιτότητας για να εξασφαλίσει η τράπεζά Σου την ανακεφαλαιοποίησή της και μια και δυο και τρεις φορές, και να ενθυλακώσεις κι εσύ το αστρονομικό μηνιάτικο.

Αστρονομικό, μάλιστα. Και δεν προκύπτει από κανένα λογαριασμό της ΛΑΕ, ή του ΕΠΑΜ. Αλλά από τα στοιχεία που έδωσαν οι ίδιες οι τράπεζες στα ενημερωτικά τους δελτία και έκανε τον κόπο το Αθηναϊκό Πρακτορείο να μας τα σερβίρει δημοσιογραφικά. Και να εξάψει το ταξικό πάθος και τον αριστερό λαϊκισμό μας, γιατί εδώ δεν μιλάμε για κοινωνική αδικία ή για κοινωνική ανισότητα, αλλά για κοινωνικό αίσχος. Για μια καταθλιπτική πυραμίδα που στη βάση της συμπιέζονται εκατομμύρια άνθρωποι, και στην κορυφή της τρων και πίνουν και λογαριασμό δεν δίνουν η τραπεζική ολιγαρχία και οι μπάτλερ της.

Σκεφτείτε ότι μέσα σ' αυτό τον ωραίο κόσμο των πέντε χιλιάδων ευρώ τη βδομάδα -χώρια οι κουρσάρες και τα άλλα εξτρά- βρίσκονται και οι συγγραφείς των εκθέσεων που ζητούν ανά μήνα κι άλλες εκτελέσεις μισθών και συντάξεων. Εκείνοι που υμνούν τη λιτότητα και απαιτούν κι άλλη λιτότητα και εξηγούν πόσο ωφέλιμη είναι η λιτότητα. Ενώ, την ίδια στιγμή, το κουαρτέτο βάζει βέτο στην πρόταση της κυβέρνησης να μπει πλαφόν στις αμοιβές τους, γιατί έτσι, λέει, με μόνο 7.500 ευρώ τον μήνα, δεν θα έχουμε προσφορά στελεχών. Κι αν δεν έχουμε προσφορά στελεχών, λέμε εμείς, ποιος θα μας άντε-να-μην-το-πούμε;

Σκεφτείτε επίσης ότι οι αμοιβές τους εκεί πάνω βγαίνουν από τα χρεωμένα ανθρωπάκια εδώ κάτω. Διότι χρεώνοντας εμάς σώζονται οι τράπεζες και η αστρονομία των στελεχών τους. Καλώς. Αρκεί να θυμούνται όλοι -και κυρίως οι δικοί μας στην κυβέρνηση- ότι ο σπινθήρας για τα ωραία μπαμ και το συνακόλουθο γης μαδιάμ παράγεται από ένα πόλο ακραίας φτώχειας και έναν προκλητικού πλούτου. 



Ο εφιάλτης στον δρόμο με... τις λίρες

Φανταστείτε μια χώρα που θα μπορούσε να αυξήσει τα έσοδά της έως και 36 δισ. ευρώ τον χρόνο, δηλαδή έως και 20% του ΑΕΠ, χωρίς να επιβάλλει νέους φόρους στους πολίτες της.

Μην βιαστείτε να πείτε ότι δεν υπάρχει.

Η χώρα με αυτή την τεράστια πλουτοπαραγωγική πηγή είναι η Ελλάδα. Και ο... "μαύρος χρυσός" της δεν είναι τίποτε άλλο από τη φοροδιαφυγή.

Σύμφωνα και με τις πρόσφατες μελέτες η φοροδιαφυγή στερεί από τον προϋπολογισμό έσοδα από 10 έως και 36 δισ. ευρώ τον χρόνο.

Η τεράστια αυτή παθογένεια της σύγχρονης Ελλάδας είναι δεδομένο ότι πρέπει να σταματήσει, όχι μόνο γιατί στερεί έσοδα, αλλά κυρίως γιατί είναι μια από τις ισχυρότερες δομές κοινωνικής αδικίας στη χώρα μας.

Αυτός που δεν μπορεί να ξεφύγει από τον νόμο πληρώνει τους φόρους του, ενώ αυτός που συνήθως "έχει και κατέχει" φοροδιαφεύγει.

Το περιουσιολόγιο που βάζει σε εφαρμογή η κυβέρνηση σε συνδυασμό με την ενοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και μια σειρά από νόμους που ψηφίστηκαν και αφορούν την άμεση σύνδεση των τραπεζικών λογαριασμών με την εφορία, μπορεί να σπάσει το άβατο της φοροδιαφυγής.

Καταθέσεις, θυρίδες και όλα όσα έχουμε φανερά ή κρυφά στο σπίτι μας θα πρέπει να δηλωθούν για να... σωθούν. Αλλιώς δημεύονται.

Έφτασε λοιπόν η ώρα της αλήθειας για όλους.

Καταρχήν η κυβέρνηση, αλλά και όλο το πολιτικό σύστημα εν γένει, πρέπει να αποδείξει εμπράκτως ότι θα το εφαρμόσει και θα διοχετεύσει τα επιπλέον αυτά έσοδα από τη φοροδιαφυγή στο κομμάτι της κοινωνίας που το έχει ανάγκη.

Όπως όμως είναι φυσικό με το άκουσμα της λέξης περιουσιολόγιο βγήκε στο προσκήνιο "Ο εφιάλτης στον δρόμο με... τις λίρες της γιαγιάς".

Με έντεχνο και άκρως προπαγανδιστικό τρόπο οι "λίρες της γιαγιάς" έγιναν η τεράστια σημαία για να μπορέσουν να κρυφτούν από πίσω όλοι αυτοί που τόσα χρόνια καλλιεργούν την ευμάρειά τους στην πλάτη των κορόιδων.

Είναι αυτοί που δεν κρύβουν τις λίρες της γιαγιάς τους αλλά τα διαμάντια, τους πανάκριβους πίνακες και τα εκατομμύρια μετρητά παραχωμένα σε πολυδαίδαλες τραπεζικές διαδρομές, χρηματοκιβώτια και θυρίδες.

Οι μόνοι λοιπόν που έχουν να φοβηθούν είναι αυτοί που διατυμπάνιζαν τον πλούτο τους στην κοινωνία και όχι στην εφορία.

Ο απλός πολίτης θα αισθανθεί ευφορία όταν όλοι αυτοί που γυρίζουν πίσω από το πάρτι της φοροδιαφυγής περάσουν από το γκισέ της εφορίας.

Τελικά υπάρχει Ελλάδα χωρίς φοροδιαφυγή; Στο βασικό αυτό ερώτημα η απάντηση είναι μία: "Ακόμη κι αν δεν υπάρχει, πρέπει να την... εφεύρουμε