Τι ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε;

Του Θανάση Καρτερού

Να λοιπόν που απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Που προβληματίζεται σοβαρά το κόμμα για τον εαυτό του. Γιατί αυτό που συνέβη πριν από λίγο καιρό (αλλού ο παπάς κι αλλού τα ράσα του), μετά τη συμφωνία με τους δανειστές και στην πορεία προς τις εκλογές, ταρακούνησε φυσικά όλο τον κομματικό κόσμο. Προέκυψαν νέα στοιχεία, όπως λέει η επίσημη και μάλλον εσκεμμένα ουδέτερη εκδοχή. Ή, πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με μια πιο προχωρημένη διατύπωση, διαπιστώθηκαν "υπαρκτές αδυναμίες της κομματικής λειτουργίας που πρέπει να διορθωθούν".

Μια σκέψη εδώ: Αν έτσι πάμε, τότε προετοιμάζουμε το επόμενο λάθος μας. Διότι δεν προέκυψαν αδυναμίες ούτε νέα στοιχεία. Προέκυψε ο ουρανός στο κεφάλι μας και ένα μόνο στοιχείο. Αδιαμφισβήτητο: Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κομματικός οργανισμός απέτυχε σε συνθήκες πίεσης. Όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι μιας δύσκολης απόφασης, τότε έσπασαν και το χτένι και ο κόμπος. Κι αν έτσι έγινε, δεν υπάρχει ανάγκη για διορθώσεις. Υπάρχει ανάγκη για νέο, σύγχρονο, αποτελεσματικό, δημοκρατικό, αριστερό κόμμα. Που θα βασιστεί φυσικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά για να τον ξεπεράσει.

Τα πώς και τα γιατί θα τα βρουν οι καθ' ύλην αρμόδιοι -τα μέλη του κόμματος. Σε διάλογο με την κοινωνία. Ίσως και με την υποτιμημένη έως τώρα συνδρομή κάποιων θεωρητικών. Πάντως το σίγουρο είναι ότι ένα κόμμα που σε μια δύσκολη καμπή εμφανίζει την πρόσφατη εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι εργαλείο για τις μεγάλες και αναγκαίες κοινωνικές αλλαγές. Που συνεπάγονται μεγάλες συγκρούσεις με τα κατεστημένα συστήματα εξουσίας. Αλλά και με τμήματα της κοινωνίας. Και με αγκυλώσεις στον χώρο του. Και με τις τάσεις κομματικού βολέματος και καριερισμού.

Αν δηλαδή η σημερινή ηγεσία θέλει να αλλάξει εκ βάθρων τη χώρα, είναι υποχρεωμένη να σπρώξει τις διαδικασίες για να αλλάξει εκ βάθρων το κόμμα. Η ιογενής χαλάρωση, οι βαρονίες, τα κόμματα μέσα στο κόμμα, η πολυφωνική ασυδοσία, η ενοχοποίηση ακόμα και της λέξης πειθαρχία, ο a priori αμνηστευμένος ναρκισσισμός είναι φαινόμενα που όλοι ζήσαμε. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε ακριβά. Ποιες αιτίες όμως τα γέννησαν; Και τι γέννησε τις ανοχές απέναντί τους; Ήταν παρεκκλίσεις από τον πολιτικά ορθό ΣΥΡΙΖΑ ή αναπόφευκτα παράγωγα της οργάνωσης και λειτουργίας του;

Συμπερασματικά: Θέλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ με διορθώσεις; Εύκολο. Θέλουμε ένα κόμμα από τα λεγόμενα πολυσυλλεκτικά, που την αριθμητική όσων έχουν κάρτα μέλους την ταυτίζουν με το άνοιγμα στην κοινωνία; Τραβάμε ένα copy paste. Αν όμως θέλουμε ένα σύγχρονο, ριζοσπαστικό, αριστερό κόμμα, που όλη η πολιτική του να χαρακτηρίζεται από ταξική μεροληψία, τότε πρέπει να σκάψουμε πολύ βαθιά...

 Πηγή: Αυγή