Η Ορεστιάδα προφανώς και είναι πολύ μακριά για να πάρουμε μυρωδιά εμείς οι της πρωτεύουσας τον καπνό που άρχισε να βγαίνει ξανά από το φουγάρο του εργοστασίου της ζάχαρης καθώς εδώ και δυο - τρεις μέρες άρχισε και πάλι να καπνίζει.
Ίσως κάποιοι να θυμούνται μια προεκλογική περιοδεία του πρώην αρχηγού της Ν.Δ. στον Νομό Έβρου, που πριν από ένα χρόνο έγινε άνω κάτω προκειμένου να παρακάμψει ο Αντώνης Σαμαράς την ακριτική πόλη όπου τον περίμεναν καμιά διακοσαριά απογοητευμένοι νεοδημοκράτες παραγωγοί κι εργάτες να του παραπονεθούν για το οικονομικό μαράζωμα του τόπου τους εξαιτίας του λουκέτου στην τοπική ΕΒΖ. Ίσως κάποιοι να θυμούνται τις τότε δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης για τα οικονομικά προβλήματα της εταιρείας και την αδιαλλαξία της διαχειρίστριας τράπεζας που είχαν οδηγήσει σε συρρίκνωση μιας σημαντικής για την Β. Ελλάδα καλλιέργειας και τον στραγγαλισμό δεκάδων χιλιάδων οικογενειών. Ήταν αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων ο κατακλυσμός της ελληνικής αγοράς από τόνους ζάχαρης που εισάγονταν από κάθε γωνιά του πλανήτη εις βάρος μιας παραδοσιακά ισχυρής καλλιέργειας που συντηρούσε το βιοτικό επίπεδο ενός σημαντικού μέρους του αγροτικού πληθυσμού της χώρας.
Κρυβόμενοι πίσω από την κακοδιαχείριση των δικών τους γαλαζοπράσινων golden boys που επί σειρά ετών οργίασαν εντός της εταιρείας και τα πολιτικά παιχνίδια αυτών που σε μια νύχτα έκαναν δώρο την Αγροτική Τράπεζα και μαζί την ΕΒΖ στους υψηλούς συνδαιτυμόνες τους, δεν είχαν πριν ένα χρόνο το θάρρος να αντικρύσουν κατάματα τους μέχρι τότε παραδοσιακούς ψηφοφόρους τους και να ακούσουν την κραυγή αγωνίας τους.
Το λουκέτο στο εργοστάσιο της Ορεστιάδας και το κρυφτούλι του Σαμαρά ήταν αρκετά ώστε, τον Ιανουάριο του 2015, η συντριπτική πλειοψηφία των Εβριτών να στραφούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ προσδοκώντας την αναστροφή της πολιτικής που οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στον οικονομικό τους αφανισμό. Άκουγα χθες στο Κόκκινο 93,4 τον πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων στο εργοστάσιο ζάχαρης στην Ορεστιάδα Πέτρο Χασανίδη να λέει πως «αν τελεσφορήσει όλο το σχέδιο της διοίκησης για λειτουργία του εργοστασίου 365 μέρες τον χρόνο, θα αλλάξει όψη όλη η περιοχή».
Δεν αρκεί, όμως, η επαναλειτουργία των εργοστασίων της ΕΒΖ ώστε να επανέλθει η ισορροπία τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο καθώς χρέος της πολιτείας είναι να ρίξει άπλετο φως και να αποδοθούν επιτέλους ευθύνες σε αυτούς που συστηματικά διέλυσαν τη μεγαλύτερη εθνική αγροτική βιομηχανία που ώς το 2006 διέθετε πέντε εργοστάσια στην Ελλάδα και ακόμα δύο στη Σερβία που κάλυπταν τη ζήτηση ζάχαρης στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Είναι χρέος της κυβέρνησης να καθαρίσει τα κόπρανα από τη ζάχαρη ώστε η ανάκαμψη της τευτλοπαραγωγής να συνοδευθεί και από τον έλεγχο αυτών που κάποτε ξεπούλησαν την ΑΤΕ και τις θυγατρικές της έναντι πινακίου φακής στην Τρ. Πειραιώς.
Από τό Left.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου