Κάτι αλλάζει

Η είδηση πέρασε χθες στα ψιλά στις διεθνείς ιστοσελίδες, με εξαίρεση αυτές των χρηματιστηρίων. "Βουτιά" έκανε, έγραψαν, ο δείκτης στη Λισσαβώνα, επειδή η πορτογαλική Κεντροαριστερά και Αριστερά δείχνουν να ξεπερνούν τις εσωτερικές αντιθέσεις τους και να συζητούν στα σοβαρά το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού. Το Μπλόκο, το Κομμουνιστικό Κόμμα και -κατά τα φαινόμενα- οι Σοσιαλιστές, που διαθέτουν οι τρεις μαζί την πλειοψηφία στη νέα πορτογαλική Βουλή μπορεί και να το τολμήσουν. Τίποτε δεν έχει ακόμη κριθεί, πλην όμως και ο... σφιγμένος Σοσιαλιστής Αντόνιο Κόστα δήλωσε ότι "υπάρχουν σημεία σύγκλισης" με το Μπλόκο, κυρίως στο πώς θα επιστραφεί στους Πορτογάλους ένα μέρος από το εισόδημα που έχασαν μετά το δικό τους Μνημόνιο.

Και μόνο η πιθανότητα να κάνουν οι τρεις την υπέρβαση -κάτι που ποτέ δεν έγινε εφικτό στην Ελλάδα της λατρείας των εκατέρωθεν περιχαρακώσεων- σηματοδοτεί μια τεράστια πολιτική αλλαγή στην άλλη άκρη της ηπείρου μας. Πόσο μάλλον εάν γίνει πραγματικότητα, εάν τα "κακά παιδιά" της Αθήνας αποκτήσουν κι ένα αδελφό κόμμα που θα είναι κυβερνητικό.

Ήδη, σε αντίθεση με τον Ιανουάριο, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν απελπιστικά μόνη στα συμβούλια των υπουργών, αυτό το φθινόπωρο βρίσκει πολύ περισσότερα ευήκοα ώτα. Στους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους, εκτός από τη στήριξη του μεγαλύτερου μέρους της αριστερής οικογένειας. Πλην όμως, εάν πετύχει τελικά η ανατροπή στην Πορτογαλία, το μονοπάτι που άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει δρόμος. Κι αν ακολουθήσει μια αλλαγή στην Ισπανία, που καλείται κι αυτή οσονούπω στις κάλπες, ο δρόμος θα γίνει λεωφόρος.

Βέβαια, όποιος περιμένει να αλλάξει σε χρόνο ρεκόρ η Ευρώπη με τρεις εκλογικές αναμετρήσεις στις δύο άκρες της Μεσογείου θα απογοητευτεί. Ωστόσο, έστω αργά, όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προσπαθούν να ξεπεράσουν τα αδιέξοδα της κυρίαρχης πολιτικής τής λιτότητας. Σπάνια συγκρούονται ανοιχτά με τον αυστηρό Σόιμπλε, αλλά ακόμη κι ο "δικός του" Ολλανδός Ντάισελμπλουμ τόλμησε να καταθέσει προϋπολογισμό με λιγότερη λιτότητα. Όσο για τους Γάλλους και τους Ιταλούς, βρίσκουν για την ώρα επιτυχώς τα παραθυράκια για να μη σφίξουν υπέρμετρα το ζωνάρι. Εάν προστεθούν σ' αυτούς και οι δύο κυβερνήσεις της Ιβηρικής, οι οποίες μέχρι τώρα ήταν βασιλικότερες του βασιλέως, τότε ο συσχετισμός δυνάμεων στην Ευρωζώνη θα είναι για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια ευνοϊκός. Για τους πολίτες της ηπείρου.

Από την Αυγή