Κάποια μέσα ενημέρωσης έκριναν σκόπιμο να εικονογραφήσουν τους πρόσφατους γαλλικούς βομβαρδισμούς της συριακής πόλης Ράκα με φωτογραφίες που απεικονίζουν παραμορφωμένα πρόσωπα παιδιών. Η αλήθεια είναι ότι οι φωτογραφίες που «επιστρατεύτηκαν» από το Διαδίκτυο έχουν τη δική τους ιστορία και ουδεμία σχέση έχουν με τη σημερινή πραγματικότητα, καθώς αφορούν τον βομβαρδισμό της πόλης Γκούτα με αέριο Σάριν στις 21 Αυγούστου του 2013. Την εποχή που η παγκόσμια κοινή γνώμη ελάχιστη σημασία έδινε στα «μικρά Παρίσια» της Συρίας, αυτά που γέννησαν ουσιαστικά και το κύμα της μεγάλης προσφυγικής φυγής από τη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο χώρα της Μέσης Ανατολής. Εκείνη την ημέρα του 2013, που περίπου 1.700 άτομα, κυρίως γυναικόπαιδα, είχαν δολοφονηθεί από τη «χημική τρομοκρατία» μάς υπενθύμισαν με τις κατά λάθος φωτογραφίες τους τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ. Μας θύμισαν ένα από τα φονικότερα χτυπήματα με χημικά όπλα από την εποχή που ο Σαντάμ βομβάρδιζε με αέρια τους Κούρδους του Ιράκ στη Χαλάμπζα. Μας θύμισαν το θολό τοπίο της εμφυλιακής Συρίας, που, εκτός των όπλων, σπαράσσεται χρόνια τώρα και από έναν πόλεμο καταλογισμού ευθυνών και για τη χρήση χημικών όπλων.
Ήταν η εποχή που η Δύση άρχισε να αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά τα μακάβρια αποτελέσματα των επιλογών της όσον αφορούσε τη Συρία και την προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ. Τον Αύγουστο του 2013 η Δύση είχε κλείσει τα μάτια και τα αυτιά στις κραυγές απόγνωσης των Κούρδων της Συρίας, που κατήγγειλαν τον ISIS για συστηματική χρήση χημικών, και είχε σπεύσει να υιοθετήσει τις φήμες που ήθελαν τον Άσαντ ως αποκλειστικό υπεύθυνο για το μακελειό της Γκούτα. Στο σημείο αυτό αξίζει κανείς να θυμηθεί και τη χαρακτηριστική σπουδή του τότε υπουργού των Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου να ταχθεί -χωρίς κανείς να του το ζητήσει, είναι η αλήθεια- υπέρ μιας στρατιωτικής επέμβασης της Δύσης στη Συρία ζητώντας στις 30 Αυγούστου μια «καθαρή απάντηση στο θέμα των χημικών όπλων» απαλλάσοντας με τον τρόπο αυτό τον ISIS από τις όποιες κατηγορίες. Με την ίδια κυνική αδιαφορία οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και η ελληνική, είχαν αντιμετωπίσει και την επιδρομή του ISIS στο ηρωικό Κομπάνι και την πολύμηνη πολιορκία του που αποσκοπούσε στον έλεγχο από πλευράς Ισλαμικού Κράτους των τουρκοσυριακών συνόρων.
Όσο κι αν επιμελώς κρατήθηκαν μακριά από το φως της δυτικής δημοσιότητας οι εκατόμβες του συριακού εμφυλίου και οι υπεύθυνοι των μικρών καθημερινών σφαγών, η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών κάνει λόγο για ένα «μικρό Παρίσι» κάθε εβδομάδα στην πολύπαθη αυτή χώρα, που οδηγεί όλο και περισσότερους στον δρόμο της προσφυγιάς. Μια χώρα που για τέσσερα χρόνια τώρα ζει υπό το καθεστώς κάθε είδους τρομοκρατίας, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια ξεριζωμένους, που κινδυνεύουν να μετατραπούν σε αποδιοπομπαίοι τράγοι των ξενοφοβικών αντανακλαστικών της Ευρώπης.
Πέτρος Κατσάκος
Από τήν Αυγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου