Για μερικές ώρες μετά την -πρωτόγνωρη για όλους τους εν ενεργεία ηγέτες και στρατηγούς- κατάρριψη ρωσικού αεροσκάφους από ΝΑΤΟϊκή δύναμη ο πλανήτης έμεινε με κομμένη την ανάσα. Θα προκαλούσε η τουρκική επιθετική κίνηση την αμέριστη κάλυψη του ΝΑΤΟ και πιθανώς την εμπλοκή του; Θα απαντούσε αμέσως η Μόσχα; Ο πρώτος άμεσος συναγερμός φαίνεται να έληξε, παρά τις σκληρές δηλώσεις και τις επιμέρους στρατιωτικές κινήσεις.
Μετά το πρώτο εικοσιτετράωρο, από τη στιγμή που άναψε το φιτίλι σε μια αιώνια πυριτιδαποθήκη, η εικόνα από το "νέο μεγάλο παιχνίδι" της Συρίας είναι θολή. Ενώ οι μεγάλοι παίκτες επανατοποθετούνται, το Ισλαμικό Κράτος επί του εδάφους μάλλον κάνει πάρτι. Οι ψύχραιμες φωνές, π.χ. της μη στρατιωτικής δύναμης Γερμανίας, προειδοποιούν ότι ο γόρδιος δεσμός της Συρίας δεν λύνεται με τα εργαλεία του πολέμου, πλην όμως ο Ερντογάν κατάφερε με μια κίνηση να κλονίσει την εύθραυστη συμμαχία ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, την οποία με πολύ κόπο -και με το αίμα των νεκρών του Παρισιού- φάνηκε να στήνεται μεταξύ Γαλλίας, Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, με την απρόθυμη αποδοχή του Άσαντ και ως παράγοντα της επόμενης μέρας.
Και πριν από την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους η κατάσταση ήταν εκρηκτική στη Συρία -και για τους εκτός, αφού πολλοί χτυπούσαν ταυτόχρονα τον ίδιο περιορισμένο χώρο. Οι Αμερικανοί εξ αποστάσεως και περιορισμένα χτυπούσαν θέσεις των τζιχαντιστών με στόχο να στηρίξουν τη συριακή αντιπολίτευση. Οι Ρώσοι χτυπούσαν το Ισλαμικό Κράτος -και παρεμπιπτόντως θέσεις της συριακής αντιπολίτευσης- με σαφή στόχο τη στήριξη του Άσαντ.
Για τους Τούρκους ήταν και παραμένει προτεραιότητα η αποκαθήλωση του Άσαντ και, όταν άρχισαν να (κάνουν ότι) χτυπούν το Ισλαμικό Κράτος, έβαζαν παράλληλα στον στόχαστρο τους Κούρδους -εχθρούς των τζιχαντιστών και κυρίως εχθρούς δικούς τους. Η Γαλλία άρχισε κι αυτή να χτυπάει, αλαλιασμένη από το πλήγμα που δέχθηκε στα σπλάχνα της.
Κι εδώ έρχεται η απόλυτη σύγχυση της υπόλοιπης Ευρώπης. Χρειάζεται τη Ρωσία -δύσκολο, πλην όμως απαραίτητο στρατηγικό της εταίρο- και στη συμμαχία ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, που έχει φέρει τον ασύμμετρο πόλεμο στο δικό της έδαφος. Χρειάζεται την Τουρκία -σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ- και στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος.
Το βέβαιο είναι ότι, μέχρι να επανατοποθετηθούν όλοι, το μακελειό στη Συρία θα συνεχίζεται. Και η μεγάλη έξοδος των προσφύγων επίσης.
Τό κύριο άρθρο τής Αυγής
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου