Ασκήσεις ισορροπίας

Η ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ σηματοδότησε μια ιστορική καμπή για την Ελλάδα, για την ελληνική και ευρωπαϊκή Αριστερά.

Πρόκειται για εξέλιξη που δε θα μπορούσε να αφήσει αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά του κόμματος, το οποίο κλήθηκε βίαια και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να μετατραπεί από μικρό αντιπολιτευτικό κόμμα σε κόμμα με κυβερνητικό λόγο και παγκόσμια εμβέλεια. Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε τις αξίες του, αλλά ότι καλείται να προχωρήσει σε θετικές προτάσεις υλοποίησης του προγράμματός του, στο ιδιαίτερα ασταθές έδαφος που άφησε πίσω του ο παλιός δικομματισμός.

Είναι σε αυτό το ασταθές έδαφος που καλούμαστε να βρούμε την ισορροπία μας, ανάμεσα στις δύσκολες δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει και στα μέτρα ελάφρυνσης των αδυνάτων που παίρνουμε και θα συνεχίσουμε να παίρνουμε. Ταυτόχρονα όμως, καλούμαστε να βρούμε την ισορροπία μας ανάμεσα στην κυβερνητική και την κομματική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, που θα επέτρεπε την αποτελεσματικότερη παρέμβαση της Αριστεράς στην τόσο κρίσιμη εποχή που διανύουμε. Αυτό προϋποθέτει το ένα σκέλος να αφουγκραστεί και να αναγνωρίσει το ειδικό βάρος του άλλου.

Όποιος θεωρεί ότι μια τέτοια διαδικασία είναι εύκολη, κάτι που μπορεί να γίνει άμεσα και χωρίς αντιφάσεις, αντιλαμβάνεται την ιστορία μυωπικά, μέσα από τις προσωπικές διόπτρες της ανθρώπινης υπόστασής του. Στην πραγματικότητα, καλούμαστε όλοι να δούμε με ψυχραιμία και υπομονή τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που συντελούνται σε παγκόσμιο και εγχώριο επίπεδο, να τις αναλύσουμε εποικοδομητικά και να παρέμβουμε σε αυτές συλλογικά και όχι να τις υπαγορεύουμε, εν είδη πολιτικού ναρκισσισμού ή ακόμη και αυτισμού.

Έχουν γίνει λάθη. Θα γίνουν κι άλλα. Αυτό είναι το τίμημα της προόδου, αυτή είναι η λογική συνέπεια της κίνησης προς τα εμπρός σε αντιδιαστολή με τη στασιμότητα. Χρέος όλων, κόμματος και κυβέρνησης, να διδαχτούμε από αυτά, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Μαζί μας μαθαίνει ολόκληρη η ευρωπαϊκή Αριστερά, μαθαίνει η χώρα, που με τρόπο καθαρό και κατ’ εξακολούθηση έδωσε εντολή στο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει το μεγάλο έργο ανάπτυξης και υλοποίησης ενός σχεδίου για την έξοδο από την κρίση και τη σταδιακή αλλαγή του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου. Με αυτή την προοπτική, τα πεδία διαλόγου εντός του ΣΥΡΙΖΑ αφορούν πλέον πάρα πολλούς για να αντιμετωπίζονται με τρόπο φοβικό. Σε αντιδιαστολή με την πρακτική των δεξιών κομμάτων, μια σύγχρονη Αριστερά οφείλει να δείξει εμπιστοσύνη στο δημόσιο διάλογο και στα αναλυτικά της εργαλεία. Το πρόσφατο παράδειγμα της συζήτησης που ενέπνευσαν οι ενέργειες του Υπ. Παιδείας δείχνει ξεκάθαρα πως, αν μη τι άλλο, υπάρχουν πεδία στα οποία η Αριστερά έχει προνομιακή θέση και τα οποία οφείλει να αναδείξει με όλες της τις δυνάμεις, κοινοβουλευτικές και κοινωνικές. Εάν τα μέτρα που μας έχουν επιβληθεί δεν είναι στις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, άλλο τόσο οφείλουμε να παλεύουμε για εκείνα που είναι στις προθέσεις μας και διαμορφώνουν τον πολιτικό χαρακτήρα μας. Σε αυτές τις μάχες απαιτείται η στήριξη όλων μας. Ενδεικτικά, το προσφυγικό ζήτημα είναι ένα ακόμη πεδίο στο οποίο η κομματική συνεισφορά μπορεί να είναι μεγάλη και η στήριξη προς τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες πρέπει να είναι δυναμική.

Στο επικείμενο συνέδριο, το κόμμα καλείται να βρει το βηματισμό του πλάι στην κοινωνία, αλλά και πλάι στην κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα ήταν δυνατόν να διαγράψει αυτή την πορεία πέρα και έξω από τις κοινωνικές τάξεις που ιστορικά εκπροσωπεί και για τις οποίες αγωνίζεται. Με άλλα λόγια, το κόμμα δεν καλείται να είναι απλώς ο αγωγός έκφρασης των κοινωνικών αιτημάτων, αλλά ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της κοινωνίας στην κυβέρνηση. Μέσω αυτού του πρίσματος θα πρέπει να γίνονται αντιληπτές οι παρεμβάσεις του, τόσο από τον πομπό – το ίδιο το κόμμα - όσο και από το δέκτη - την κυβέρνηση. Η κατεξοχήν πολιτική διάσταση που ενέχουν οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες και οι κατεξοχήν κοινωνική διάσταση που πρεσβεύει το κόμμα δεν πρέπει να ταυτίζονται, αλλά να αλληλοσυμπληρώνονται. Τη διαλεκτική αυτή σχέση μπορούμε και οφείλουμε να αξιοποιήσουμε προς όφελος της κοινωνίας και ενώπιον της. Χρειάζεται, λοιπόν, μια αναβάθμιση και εμβάθυνση της σχέσης του κόμματος με την κοινωνία, μια «νέου τύπου» επαφή, με θάρρος και ειλικρίνεια, με συμμετοχή στην καθημερινότητα, που θα φέρει την πολυπόθητη κοινωνική γείωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ρόλος εδώ της κυβέρνησης μπορεί να είναι επικουρικός, αλλά εντελώς παράλληλος με 143 βουλευτικούς κρίκους που θα δένουν το κυβερνητικό έργο με τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Η σημερινή συγκυρία έρχεται μετά από μια έντονη περίοδο αστάθειας, οικονομικών εκβιασμών, παντοκρατορίας της διαπλοκής και εξάντλησης της κοινωνίας. Από τον Ιανουάριο του 2015 γίναμε όλοι μάρτυρες των «τεκτονικών ανακατατάξεων» που συνέπεσαν με την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα είναι η ώρα να εμπεδώσουμε μια νέα ισορροπία που θα επιτρέψει στο βηματισμό μας να είναι πιο σίγουρος και πιο γρήγορος. Κυβέρνηση και κόμμα πρέπει να συγχρονίσουν το βήμα στο ρυθμό που επιτάσσει η κοινωνία. Αν το καταφέρουμε, θα είμαστε όλο και πιο συχνά σε θέση να επιλέγουμε εμείς τον τόπο και το χρόνο της επόμενης σύγκρουσης που έχει ανάγκη η χώρα για να προχωρήσει.

Νίκος Θηβαίος

Μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ

Βουλευτής Βοιωτίας

Αναδημοσίευση από το left.gr

Διαβάστε περισσότερα

ΣΥΡΙΖΑ Βοιωτίας: Από πότε αυτή η κυβέρνηση θεωρείται κυβέρνηση δουλεμπόρων;

Με αφορμή Δελτίο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς με τον  ευφάνταστο τίτλο «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΩΝ», θα θέλαμε να θέσουμε κάποια ερωτήματα, τα οποία βέβαια δεν περιμένουμε να απαντηθούν από τη διοίκηση.

1) Από πότε μία κυβέρνηση η οποία δήλωνε και δηλώνει σε όλους τους τόνους σε εταίρους, στη Βουλή και στον Ελληνικό λαό, ότι θα ελέγξει της προσφυγικές ροές χωρίς απώλειες ανθρώπινων υπάρξεων,

2) Από πότε μία κυβέρνηση η οποία αντιμετωπίζει καθημερινά τις συνέπειες της ρεμούλας, της διαπλοκής και των παραμάγαζων που έχουν στηθεί τα τελευταία σαράντα χρόνια με τρομερές συνέπειες στο λαό και συγχρόνως με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει, προσπαθεί ν” ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο σε όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης,

3) Από πότε μία κυβέρνηση που προκήρυξε 800 θέσεις εκπαιδευτικών αποκλειστικά για την εκπαίδευση προσφυγόπουλων,

ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΩΝ»;;;;;

Το πέρασμα 850.000 ανθρώπων από το καλοκαίρι μέχρι το Δεκέμβρη χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα , η εκκένωση της Ειδομένης χωρίς την χρήση βίας και πάνω απ” όλα η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ του απλού πολίτη, αναγνωρίστηκαν απ” όλη τη Διεθνή Κοινότητα, πράγμα πρωτόγνωρο, αποδίδοντας εύσημα στην Κυβέρνηση και σ” όλο τον Ελληνικό λαό.

Το ΕΚΛ, δυστυχώς για μια ακόμα φορά, επέλεξε να κάνει αισθητή την παρουσία του στο συγκεκριμένο ζήτημα, συγκαλύπτοντας τον έρποντα ρατσισμό του με κλαυθμούς και οδυρμούς για τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στα Κέντρα Φιλοξενίας, για τις οποίες καθημερινά εκ μέρους της κυβέρνησης γίνονται προσπάθειες βελτίωσής τους. Και ακόμα χειρότερα, προσπαθώντας να τρομοκρατήσει τους πολίτες χρησιμοποιώντας καθαρά ρατσιστικά πρότυπα. Το όψιμο ενδιαφέρον του δεν μπορεί να κοροϊδέψει κανέναν. Τα μικροπολιτικά παιχνίδια των λαϊκιστών και των εργατοπατέρων στις πλάτες ανθρώπων που υποφέρουν είναι ό,τι πιο χυδαίο μπορεί να υπάρξει.

Ο λαός της Λιβαδειάς, ο λαός της Βοιωτίας, μέσα απ” τα Δίκτυα Αλληλεγγύης, θα συνεχίσει και θα εντείνει τις προσπάθειες για την ανακούφιση και την ομαλή ένταξη αυτών των κατατρεγμένων ανθρώπων στη κοινωνία μας.

Στην κινδυνολογία και τον ρατσισμό, απαντάμε με ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Λιβαδειά 21/7/2016

Η ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

Διαβάστε σχετικά εδώ καί εδώ

Διαβάστε περισσότερα

Πλήρης ηθική δικαίωση Τσίπρα από τα Wikileaks. Συσπείρωση τώρα γύρω από τον Συριζα

του Γιώργου Βεργόπουλου

Το σημαντικότερο πολιτικό μήνυμα από τις  αποκαλύψεις των WikiLeaks δεν αφορά την τρέχουσα διαπραγμάτευση αλλά τα γεγονότα του Ιουλίου 2015. Και ο Τόμσεν είναι ξεκάθαρος: η ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε στις απαιτήσεις των «θεσμών» μόνον όταν έφτασε πραγματικά μπροστά στον εκβιασμό της χρεοκοπίας. Μέχρι τότε υπεράσπιζε σθεναρά το πρόγραμμα της, προς μεγάλη έκπληξη του ΔΝΤ.

Τελειώνει λοιπόν εδώ και τώρα κάθε συζήτηση στην αριστερά για «προδοσίες», «συνωμοσίες» «ξεπούλημα» και όλα τα φριχτά που καταλογίζουν στην κυβέρνηση της αριστεράς συγκεκριμένα πρώην κορυφαία στελέχη που έφυγαν με τη ΛΑΕ. Είναι όλα λόγια του αέρα, φαντασιώσεις ή και σκόπιμες κακίες και διαστρεβλώσεις. Διάλογοι και παρασκήνια, σου ‘πα μου ‘πες, ψυχαναλυτικές αναλύσεις για το τι τάχα περίμενε η κυβέρνηση από το δημοψήφισμα δεν έχουν πια καμία αξιοπιστία.

Γιατί όταν αποκαλύπτονται εσωτερικές συζητήσεις του αντιπάλου ο οποίος λέει  «Τι θα χρειαστεί για να φτάσουμε σε σημείο αποφάσεων; Στο παρελθόν, μόνο μία φορά ελήφθησαν αποφάσεις και ήταν όταν οι Έλληνες επρόκειτο να ξεμείνουν σοβαρά από χρήματα και να χρεοκοπήσουν», δεν υπάρχει περιθώριο παρερμηνειών.

Ακούσαμε πολλά από το καλοκαίρι του 15. Και συνεχίζουμε να ακούμε. Πριν λίγες μέρες ζήσαμε αντισυγκέντρωση «αγανακτισμένων αριστερών» για να εμποδιστεί πολιτική εκδήλωση του Συριζα. Ήταν ακριβώς οι μέρες που γινόταν αυτός ο διάλογος του Τόμσεν, που μιλώντας για την τρέχουσα διαπραγμάτευση ο Τομσεν σχεδίαζε νέους εκβιασμούς κατά της χώρας επειδή  «οι Έλληνες δεν πλησιάζουν καν στο να αποδεχτούν τις απόψεις μας».

Τα πράγματα πιστεύω είναι πια ξεκάθαρα. Για όποιον αριστερό και προοδευτικό πολίτη υποστηρίζει την αποχώρηση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και όλο το διεθνές οικονομικό σύστημα, υπάρχει η επιλογή του ΚΚΕ. Για όλους τους άλλους, όλους όσους επιλέγουν τον αγώνα, τη σύγκρουση όσο σκληρή και να είναι μέσα στο υπάρχον διεθνές πλαίσιο, η επιλογή με καθαρή τη συνείδηση είναι ο Συριζα. Το επιβεβαιώνει κατηγορηματικά ο αντίπαλος και αυτό έχει διπλή σημασία.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους κεντροαριστερούς πολίτες. Αυτούς που δεν κατηγόρησαν ποτέ τον Συριζα για «προδοσία» αλλά που δεν καταλάβαιναν τη δυσκολία της διαπραγμάτευσης ή δυσπιστούσαν στην κριτική που κάνει η κυβέρνηση στο ΔΝΤ, που την θεωρούσαν υπερβολική, που πίστευαν ότι έχουμε «αριστερές ιδεοληψίες».

Αφού στο ΔΝΤ συνωμοτούν για πως θα μας εκβιάσουν και κλαίγονται που δεν μας εκβιάζει αποτελεσματικά η ΕΕ, εμείς έχουμε ιδεοληψίες; Εκείνοι οι πολιτικοί στο ΠΑΣΟΚ και στο Ποτάμι που ζητούν την υποταγή στο ΔΝΤ ξεφτιλίστηκαν με τις αποκαλύψεις. Οι φίλοι τους στο εξωτερικό είναι στυγνοί εκβιαστές της χώρας. Όχι της κυβέρνησης, της χώρας. Με «τους Έλληνες» τα έχει ο Τόμσεν, όχι μόνον με τον Συριζα.

Ας είμαστε λοιπόν όλοι στη χώρα «με τους Έλληνες» και όχι με τον Τόμσεν. Δεν μας αφήνει άλλωστε επιλογή.

Πηγή: enter4news.gr

Διαβάστε περισσότερα

Κυβέρνηση για Wikileaks: “Δεν θα επιτρέψουμε παιχνίδια εις βάρος της χώρας"

Την πρόθεση του ΔΝΤ να πιέσει την Ελλάδα με χρεωκοπία προκειμένου να περάσει τα δικά του σκληρά μέτρα, αποκαλύπτει το Wikileaks, διαρρέοντας τηλεφωνική συνομιλία του διευθυντή του ΔΝΤ στην Ευρώπη Πολ Τόμσεν με την εκπρόσωπο του Ταμείου στο κουαρτέτο Ντέλια Βελκουλέσκου. Την ίδια ώρα, έκτακτη σύσκεψη έχει συγκαλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με υπουργούς και συνεργάτες του. "Η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να επιτρέψει παιχνίδια εις βάρος της χώρας", υπογραμμίζουν πηγές της κυβέρνησης.

Ο Πολ Τόμσεν φέρεται να προσπαθεί να μην επιστρέψει το ΔΝΤ στην Ελλάδα, ώστε να καθυστερήσει η αξιολόγηση μέχρι τον Ιούλιο, η Αθήνα να μείνει χωρίς λεφτά και να υποχρεωθεί να δεχτεί τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για νέα σκληρά μέτρα, που δεν προβλέπονται στη συμφωνία.

Όπως προκύπτει από τη συνομιλία, ο επικεφαλής του ΔΝΤ για την Ευρώπη, προωθεί να παρθούν μέτρα για τη συμφωνία και επιπλέον μέτρα για τη ρύθμιση του χρέους. Προαναγγέλλει δε ότι το ΔΝΤ θα αρνηθεί να συμφωνήσει στην αξιολόγηση και δεν θα δεχθεί μικρό πακέτο μέτρων.

Αυτό που ουσιαστικά προτείνει είναι η Ελλάδα να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, να τελειώνουν τα λεφτά και να είναι έτοιμη να χρεοκοπήσει, να βρεθεί ενόψει πιστωτικού γεγονότος, προκειμένου να υποχρεωθεί να πάρει τα μέτρα όπως τα θέλει το ΔΝΤ.

Έτσι, η συζήτηση για την αξιολόγηση θα πάει μέχρι τον Ιούλιο, ώστε να συμπέσει με το δημοψήφισμα για το Brexit και οι Ευρωπαίοι να καθυστερούν, αφού δεν θα θέλουν να πάρουν αποφάσεις πριν το βρετανικό δημοψήφισμα.

Αποκαλύπτει, επίσης, ότι σχεδιάζει να εκβιάσει την Άγγελα Μέρκελ με την αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, η οποία θα προκαλέσει ενοχλητικές ερωτήσεις στη γερμανική Βουλή.

Από τη μεριά της, η Ντέλια Βελκουλέσκου λέει ότι ήταν λάθος τους η Συμφωνία του Ιουλίου, καθώς δίνει στην Ελλάδα ένα πολύ δυνατό επιχείρημα να μην δέχονται τα επιπλέον μέτρα που ζητά το ΔΝΤ, ότι οφείλουν να εφαρμόσουν μόνο όσα συμφώνησαν και τίποτα παραπάνω.

Λέει, επίσης, ότι έπρεπε να έχουν βάλει στους Έλληνες πολύ χειρότερους στόχους, ουσιαστικά επιβεβαιώνοντας την τεράστια διαπραγματευτική επιτυχία της Ελλάδας με τη Συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού.

Διαβάστε περισσότερα

Των μπουραντάδων τ’ άτιμα μπλα-μπλα

Ξέρετε γιατί ξεσάλωσε η κατσαρόλα και μαζί της όλος ο καλός ο κόσμος που ακούει Τσίπρα και βγάζει σπυράκια; Γιατί πιστεύει ότι είναι σε θέση εδώ και τώρα να απαλλαγεί απ' αυτή την κυβέρνηση. Ξεθάρρεψε ότι μπορεί να κάνει την Ελλάδα Ουκρανία το μπουλούκι της μαγκούρας που μαυρίζει από ακροδεξιούς, φασίστες, φουσκωτούς της διαπλοκής, κουμπάρους, ταγματασφαλίτες μεταμφιεσμένους σε δεσποτάδες. Και ούλτρα δικούς μας, που είδαν στα γεγονότα της Παρασκευής -Παρασκευή βράδυ γράφονται αυτές οι γραμμές- βρώμικη επιχείρηση της κυβέρνησης και αστυνομική δικτατορία στην Αθήνα. Κρίμα στο αριστερό τους μπόι.

Αυτοί από τη μια. Η δύναμη κρούσης, να πούμε, καβάλα στο κύμα όσων διαμαρτύρονται, δικαίως ή αδίκως, γιατί τους θίγει το ασφαλιστικό, ή το φορολογικό, όπως τα σκέφτεται και τα προτείνει η κυβέρνηση. Κι αντί πριν αγριέψουν να προτείνουν τα δικά τους και να συζητήσουν με τους εκλεγμένους εν πάση περιπτώσει από τον ελληνικό λαό, μπας και βρεθεί άκρη, επιλέγουν τη γραβάτα που τραγουδάει και το τρακτέρ που χορεύει. Και όχι μόνο χορεύει, αλλά κόβει και την Ελλάδα σε τετράγωνα με τα μπλόκα, χωρίς να παίρνει υπόψη ποιοι παίζουν το παιγνίδι τους σ' αυτή τη σκακιέρα.

Το επιτελείο όμως δεν βρίσκεται επί του πεζοδρομίου. Βρίσκεται αλλού. Και μη φανταστείτε τίποτε συνωμότες που δίνουν τη γραμμή τους από υπόγεια. Μπα. Ανοιχτά οι άνθρωποι το σπρώχνουν το πραξικόπημά τους. Από ρετιρέ και δημοσίως ασελγούν πάνω στο σώμα της εξουσίας που τους παρέχει το Σύνταγμα και όφειλαν να ασκούν προς όφελος του λαού. Μετατρέποντας αυτή την εξουσία -της πληροφόρησης- σε απεχθή προπαγάνδα κατά της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Με τρόπο τόσο ανατριχιαστικά μονοφωνικό, ώστε τη Βόρεια Κορέα που επικαλούνται να τη βλέπουμε στα τηλεοπτικά τους παράθυρα. Στο οργανωμένο τηλεοπτικό λιντσάρισμα της κυβέρνησης και της αλήθειας.

Λοιπόν, τους έχουμε νέα. Πρώτον, δεν μας τρομάζουν των μπουραντάδων τ' άτιμα μπλα-μπλα. (Και το μας θέλει να πει ότι σε τέτοιες στιγμές οι γραμμές πυκνώνουν, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε). Άρα, αν περιμένουν ότι η κυβέρνηση θα το βάλει στα πόδια, ματαιότης ματαιοτήτων. Και, δεύτερον, είναι μακριά νυχτωμένοι αν πιστεύουν ότι μπορούν ακόμα να παίζουν τη φλογέρα τους και να πέφτουν τα ποντικάκια στο ποτάμι. Τα ποντικάκια ξύπνησαν. Και ακόμα κι όταν σωπαίνουν, ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν. Και ποιον πρέπει να ρίξουν στο ποτάμι. Συνεπώς θέλετε να συνταξιοδοτήσετε τον Τσίπρα, αγαπητοί βαρόνοι και συνεργάτες; Μάθετε πρώτα κολύμπι, γιατί τα σωσίβια είναι τρύπια.

Κατά τα άλλα υπομονή και ψυχραιμία. Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια. Της κάλπης...

Tού Θανάση Καρτερού, από τήν Αυγή της Κυριακής

Διαβάστε περισσότερα

Δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: Από δημόσια ανάγκη, δημόσιο αγαθό

Σε μία τυχαία συζήτηση για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση τι ακούει συνήθως κάποιος; «Το σχολείο είναι βαρετό», «οι καθηγητές βαριούνται και κάνουν ιδιαίτερα», «Στη Γ' Λυκείου η φοίτηση είναι μια τυπική υπόθεση» και στην καλύτερη περίπτωση «το πρόγραμμα είναι πολύ φορτωμένο και τα παιδιά δε μπορούν να αποκτήσουν καμία κριτική ικανότητα»

Όταν ανοίγει ένας διάλογος για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, αρχικά ακούγονται μόνο δυσκολίες, θλιβερές διαπιστώσεις, αδιέξοδα. Μόλις όμως μπούμε στην τάξη και εικοσιπέντε ζευγάρια εφηβικά μάτια μας κοιτούν με αγωνία και προσμονή, τότε όλα αλλάζουν. Ανακαλύπτουμε το δημιουργικό διάλογο, διαμορφώνουμε καινοτόμες ιδέες και προτάσεις, «ξεβολευόμαστε» λίγο, αποκτούμε αυτοπεποίθηση και ελπίδα και από τα ίδια τα παιδιά.

Κάνω την εισαγωγή αυτή μεταφορικά για να τονίσω ότι τα προβλήματα της εκπαίδευσης δεν έχουν να κάνουν με την «πεσμένη ψυχολογία» των εκπαιδευτικών και τις χρονίζουσες παθογένειες. Οι όποιες διορθώσεις, αλλαγές, ανατροπές, θα πρέπει να έχουν στο επίκεντρο το μαθητή και το δημιουργικό του ρόλο στο σχολείο και όχι μόνο.

Στον πρόλογο υπάρχουν «αλήθειες και ψέματα». Τα χρόνια μεγάλα προβλήματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να συζητηθούν χωρίς καμία προσπάθεια αποπολιτικοποίησης και αποϊδεολογικοποίησης. Στόχος μας πρέπει να είναι η αποκομματικοποίηση και η εφαρμογή της επιταγής του Συντάγματος για Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.

Στη συγκεκριμένη παρέμβαση θα προσπαθήσω να τοποθετήσω ζητήματα που μπορούν να γίνουν αντικείμενο του Εθνικού Διαλόγου, χωρίς να τα ιεραρχήσω και φυσικά χωρίς να τα εξαντλήσω:

Η οργάνωση και διοίκηση των Γυμνασίων – Λυκείων θα πρέπει να εξυπηρετεί το βασικό στόχο του Δημοσίου Σχολείου που είναι η άμβλυνση των μορφωτικών ανισοτήτων, η εξάλειψη κάθε λογής διακρίσεων, όπως φύλου, θρησκεύματος, πεποιθήσεων κτλ. Στην κατεύθυνση αυτή, δηλαδή ενός ανοιχτού στην κοινωνία σχολείου, χρειάζεται ένα σαφώς λιγότερο γραφειοκρατικό σύστημα.

Καλείται η πολιτεία να δείξει εμπιστοσύνη στους καθηγητές, στο ρόλο τους και την αποστολή τους. Να εξαλειφθεί μια τιμωριτική ελεγκτική γραφειοκρατία που επιβλήθηκε από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός δημιουργικός έλεγχος που θα αναβαθμίζει το ρόλο του διευθυντή αλλά κυρίως το ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων. Είμαι σίγουρος ότι στο θέμα αυτό θα υπάρξουν σημαντικές προτάσεις από έμπειρους εκπαιδευτικούς.

Κοινή διαπίστωση ότι πρέπει να μειωθούν τα μαθήματα, να γίνει αναδιοργάνωση της ύλης με στόχο την εμβάθυνση και την κριτική σκέψη. Χιλιοειπωμένα πράγματα σήμερα, όμως δεν πάει άλλο. Δεν είμαι ειδικός, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να ξεπεραστούν συντεχνιακές αγκυλώσεις, επιστημονικές εμμονές και ιδιοτέλειες που πολλές φορές στενεύουν τον ορίζοντα της μάθησης. Νομίζω ότι σήμερα το ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής) έχει την πολιτική βούληση να υπηρετήσει με κάθε γόνιμο τρόπο τον παραπάνω στόχο.

Σημαντική είναι η επισήμανση στο σημείο αυτό για την ανάγκη ενίσχυσης της γενικής παιδείας. Η αισθητική αγωγή, οι τέχνες, η αγωγή υγείας, η περιβαλλοντική εκπαίδευση, διαθεματικές με θέμα τον πολιτισμό θα πρέπει να αποτελούν μέρος του αναλυτικού προγράμματος και όχι «μαθήματα» για συμπλήρωση ωραρίου.

Αν όλα τα παραπάνω πρέπει να αλλάξουν ή να βελτιωθούν, στο θέμα της δημόσιας τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης πρέπει να συζητήσουμε περίπου από μηδενική βάση, με δεδομένο ότι σήμερα στα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ φοιτά περίπου το 30% του μαθητικού δυναμικού της χώρας. Σήμερα πρέπει να απαντήσουμε:

Τα ΕΠΑΛ είναι ισότιμα με τα Γενικά Λύκεια; Όχι και γιατί; Η τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, θα είναι τεχνική, θα είναι επαγγελματική και με τι δικαιώματα; Θα είναι εκπαίδευση ισότιμη με το Τεχνικό Λύκειο; Αντέχουμε σήμερα το δυσβάσταχτο και δικαιολογημένα βαρύ προϋπολογισμό της Τ.Ε.Ε;

Άφησα για το τέλος την αποτίμηση/αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών. Αξίζει τον κόπο να δούμε το θέμα πηγαίνοντας αρκετά πίσω. «Πάντα η πολιτεία ήθελε την αξιολόγηση στα σχολεία και στους εκπαιδευτικούς και ποτέ δεν την εφάρμοσε μέχρι το 2011 γιατί αντιδρούσαν οι συνδικαλιστές και η οπισθοδρομική αριστερά.» Μέγιστο Ψέμα! Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία τριάντα χρόνια προσχηματικά μιλούσαν για αξιολόγηση, με στόχο τη συκοφάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών που έχει, ωστόσο, σοβαρές ευθύνες στο θέμα αυτό.

Στην πράξη δεν ήθελαν καμία αξιολόγηση, όπως και γενικότερα στο δημόσιο τομέα, ώστε να διευκολύνεται το πελατειακό κράτος, το ρουσφέτι, ο κοινωνικός αυτοματισμός και η απίστευτη γραφειοκρατία. Μέχρι που ήρθαν τα μνημόνια και η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να επιβάλει μια υποκριτική, τιμωριτική αξιολόγηση για τον εκπαιδευτικό, επιδεικνύοντας παράλληλα ένα ταξικό και ιδεολογικό κόμπλεξ προς τον δημόσιο λειτουργό της εκπαίδευσης.

Όλα αυτά βέβαια, είναι απολύτως εξηγήσιμα, όταν γίνονται και λέγονται από τους θιασώτες της «αριστείας» και της υπεροχής του ιδιωτικού σχολείου.

Σήμερα και μετά την αναστολή της τιμωριτικής «αξιολόγησης» από την κυβέρνηση πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε στην υλοποίηση ενός συστήματος αξιολόγησης του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού έργου με δημοκρατικό και συλλογικό τρόπο. Οι θέσεις του τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα αυτό είναι μια καλή βάση για συζήτηση που πρέπει να γίνει δημόσια, μέσα και έξω από τα σχολεία.

Κλείνοντας, θέλω να πω ότι δε θα έπρεπε να βιαζόμαστε. Είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτό το διάλογο, συνεισφέροντας κάτι βιωματικό ή μη. Εμείς με ανοιχτά μυαλά, ανοίγουμε όλες τις πόρτες επικοινωνίας στις ανάγκες και τις προσδοκίες των ανθρώπων της εκπαίδευσης.

* Νίκος Θηβαίος, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Βοιωτίας, Μαθηματικός στην Αυγή

Διαβάστε περισσότερα

Αντέχει η κυβέρνηση;

Αντέχει η κυβέρνηση; Όταν το ερώτημα τίθεται όχι από το κλαμπ των ορκισμένων εχθρών της, αλλά από ένα μέρος της κοινωνίας, τότε υπάρχει πρόβλημα. Γιατί όποια κι αν είναι η απάντηση, το ίδιο το ερώτημα θέτει εν αμφιβόλω αυτό που πιο πολύ χρειάζεται ο Τσίπρας -κατά τη γνώμη πολλών και η χώρα- τους ερχόμενους κρίσιμους μήνες: Πολιτική σταθερότητα και αποφυγή κάποιου πολιτικού μπερδέματος, που θα οδηγήσει σε κακά ξεμπερδέματα. Ανεξάρτητα σε ποιον θα χρεωθεί.

Από πού πηγάζει η αμφιβολία, ή και αγωνία, για την κυβερνητική σταθερότητα; Από την πολυμέτωπη επίθεση που δέχεται η κυβέρνηση στο πεδίο της πολιτικής. Από το καθημερινό της λιντσάρισμα από το σύστημα διαπλοκής, οικονομικής εξουσίας, και μεγάλων συμφερόντων, με δύναμη κρούσης τα γνωστά ΜΜΕ. Και, ίσως το σημαντικότερο, από τις αντιδράσεις που συναντούν στην κοινωνία μέτρα όπως το ασφαλιστικό, δημιουργώντας ρήγματα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κοινωνική του βάση.

Αντέχει, λοιπόν, η κυβέρνηση, στις συνθήκες αυτές; Η απάντηση ενός παλιού αριστερού, με ερώτηση στην ερώτηση, μου φάνηκε υπεκφυγή, αλλά όσο τη σκεφτόμουν, την έβρισκα και πιο σωστή: Εμείς αντέχουμε; Εσύ αντέχεις; Ήθελε να πει -υποθέτω- ότι όλα εξαρτώνται από την αντοχή όσων απαρτίζουν την κυβέρνηση. Από την αντοχή όσων την (υπο)στηρίζουν. Και από την αντοχή εκείνων που πίστεψαν ότι η Αριστερά είναι σήμερα η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να οδηγήσει στην κοινωνική και εθνική έξοδο.

Αυτό το τελευταίο είναι το ισχυρό χαρτί, που δεν της το έδωσε κάποιος δημαγωγός, αλλά η πλήρης χρεοκοπία των άλλων και η πεισματάρικη λαϊκή ψήφος. Για να γίνει σημείο των καιρών: Η δική μας Αριστερά να είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να κρατήσει τη χώρα όρθια. Και να τη βγάλει από τον βάλτο. Με δυσκολίες, με κλυδωνισμούς, με συγκρούσεις; Σίγουρα. Να το βάλουμε καλά στο κεφάλι μας, όμως, ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τραύματα. Για την Αριστερά και για όποιον επιμένει.

Κανείς δεν είναι σε θέση αυτή τη στιγμή να ανατρέψει την κυβέρνηση, αν η ίδια, οι 153, οι 153 επί χίλια, αντέξουν στα δύσκολα. Το κίνημα είναι μαραθώνιος, όχι κατοστάρι, έλεγαν παλιά. Σήμερα έχουμε την πρωτοφανή παραλλαγή αυτός ο μαραθώνιος να διεξάγεται στο άγνωστο και εχθρικό έδαφος της κυβερνητικής εξουσίας. Η Αριστερά, ως κυβέρνηση πια, καλείται να καθαρίσει σκατά δεκαετιών και «λούζεται» αναλόγως. Από κείνους που δεν θέλουν να καταλάβουν. Ή που καταλαβαίνουν, αλλά δεν αντέχουν άλλο.

Συνεπώς, να μην κωλώσουμε τώρα. Να φτάσουμε στο νήμα. Αλλιώς, καλή αντάμωση στα τσιπουράδικα, να πνίγουμε τον πόνο μας... 

Από τήν Αυγή Online 

Διαβάστε περισσότερα

Είναι ο Τσίπρας, μπουμπούνα

Του την έπεσαν, κατά το κοινώς λεγόμενο, του Τσίπρα, απ' όλες τις μεριές, για τη φράση του Σόιμπλε «είναι η εφαρμογή, ανόητε». Μια φράση που έκανε το γύρο του κόσμου σε ογδόντα δευτερόλεπτα, και ερμηνεύτηκε, στη Γερμανία ιδιαίτερα, αλλά πολύ πιο φιλόξενα και από τη Γερμανία στην Ελλάδα, ως επίθεση, προσβολή, ανάθεμα, στον Έλληνα πρωθυπουργό. Τον έκανε του αλατιού τον Τσίπρα ο Σόιμπλε!

Και καλά στη Γερμανία, εκεί έχουν το σκοπό τους, αλλά γιατί έγινε για χιλιοστή φορά στόχος ο Τσίπρας εδώ στην Ελλάδα; Γιατί έκατσε και «τον έσκισε σαν κότα ο Γερμαναράς», λέει ο αριστερός Δελαστίκ. Γιατί αποδείχτηκε «παιδί της καρπαζιάς», λέει η Χρυσή Αυγή. Ενδιαμέσως –μεταξύ κότας, καρπαζιάς, ξεφτίλα, πουλημένου, γονατισμένου και άλλων πολιτικά ορθών χαρακτηρισμών- κινήθηκε όλο το σινάφι των καναλιών, των βαρόνων, της κατσαρόλας, των υπερήφανων Ελλήνων γενικώς. Μαζί με τη συνεπή, συνεπέστερη, και συνεπέστατη αριστερά.

Τον έβρισε λοιπόν ο «Γερμαναράς». Κι αυτός τόλμησε να απαντήσει ψύχραιμα και πολιτικά. Και κατηγορείται γιατί δεν τράβηξε το σκοινί, δεν έφυγε, δεν απάντησε με προσβολή στην προσβολή. Προτίμησε να αγνοήσει τον εκτροχιασμένο Γερμανό και να πει τα δικά του για την Ελλάδα, την Ευρώπη, τη λιτότητα, τα ελληνικά κεριά και τους γερμανικούς δυναμίτες. Έτσι έκρινε εκείνη τη στιγμή ότι έπρεπε να υπερασπιστεί τη χώρα που εκπροσωπούσε, κι όχι σηκώνοντας το γάντι που του πέταξε ο εσκεμμένα καβγατζής. Παρενθετικά, ας πούμε, ότι μετά το σάλο ο Σόιμπλε τα μάζεψε και προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις –αφού πρώτα διασκέδασε τους Γερμανούς συντηρητικούς και τους ανά την Ευρώπη εχθρούς του Τσίπρα- λέγοντας ότι δεν ήθελε να θίξει κανέναν κι απλώς διασκεύασε για την περίσταση τον Κλίντον.

Γερμανικές μπούρδες. Τον Τσίπρα ήθελε να προσβάλει δημόσια. Στημένα μάλιστα –σχεδόν προβοκάτσια διέπραξε. Ας πούμε όμως ότι κακώς ο Τσίπρας δεν τον σιχτίρισε κι αυτός, με κάποια ατάκα από κείνες που δεν του λείπουν. Ας πούμε ότι αιφνιδιάστηκε από το θράσος, την αγένεια, και την ιταμότητα αποικιοκράτη, που επέδειξε ο Σόιμπλε. Ας πούμε ότι έκανε εκείνη τη στιγμή λάθος επιλογή, κι έβαλε την αίσθηση της ευθύνης πάνω από το σεβασμό που δικαιούται ως πρωθυπουργός. Ας πούμε ότι θεώρησε την αγένεια του Σόιμπλε μια πεπονόφλουδα που αν την πατούσε θα κόστιζε στη χώρα. Ας πούμε ό, τι άλλο σκεφτείτε. Ακόμα κι αυτό που «παίζει» πολύ, ότι φοβήθηκε τον Γερμανό –μην τον δείρει; Ας πούμε, τελικά, ότι έχουν δίκιο όσοι τον κατηγορούν ότι έπρεπε να απαντήσει στην προσβολή με προσβολή. Στη βρισιά με βρισιά. Ή να γυρίσει την πλάτη του στον Σόιμπλε και να φύγει.

Ας πούμε. Πάμε όμως κα λίγο παρακάτω. Δεν πρέπει να μας απασχολήσει και η στάση του Σόιμπλε απέναντι στον Τσίπρα; Η απροκάλυπτη εμπάθεια και επιθετικότητά του; Ξύπνησε στραβά ένα πρωί και στα καλά καθούμενα τα έβαλε με τον Έλληνα ο Γερμανός; Ή τον μισεί, δεν θέλει να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό, του γυρίζουν τα τευτονικά του άντερα όταν τον ακούει, δεν κρατιέται να τον στείλει αδιάβαστο, να τον σβήσει από το χάρτη; Ποιος έχει αμφιβολία γι' αυτό; Δεν έχει προϊστορία το μένος της φυλής του Σόιμπλε για τη φυλή του Τσίπρα; Είναι πρώτη φορά που ο Σόιμπλε και τα τεκνά του μιλούν άσχημα, περιφρονητικά, προσβλητικά, για τον Έλληνα πρωθυπουργό; Όχι βέβαια.

Κι αν όπως φωνάζουν οι κριτές, οι ανακριτές, και οι υποκριτές, ο Τσίπρας είναι υποτακτικός του Σόιμπλε. Αν, όπως λέγεται και από αριστερά και από δεξιά, και από ακροδεξιά, και από πάσης πολιτικής φύσεως και αποφύσεως χείλη «κάνει τη βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό του. Τότε γιατί να του επιτεθεί δημοσίως και με τόση προσχεδιασμένη εμπάθεια ο εκπρόσωπος της μεγάλης Γερμανίας; Τον άνθρωπό του; Τον εκτελεστή των εντολών του, που στη Δεξιά τον γύρευε, και στην Αριστερά τον βρήκε; Να προσπαθεί να του μειώσει το κύρος, να τον κατεβάσει, να τον εκθέσει;

Σαν να ακούω την πληρωμένη, χρυσαυγίτικη το γένος, απάντηση: Γιατί έτσι κάνουν στους υπηρέτες τα αφεντικά. Α, έτσι κάνουν; Τότε γιατί στον Παπανδρέου έδιναν τέθριππα βραβεία, για τον Παπαδήμο έγραφαν ωδές, στον Σαμαρά αφιέρωναν ύμνους, και τον Στουρνάρα τον αποκαλούσαν αγαπησιάρικα Giannis, όταν τον διέταζαν Giannis forget it; Γιατί, αντίθετα με όλους αυτούς, τον Τσίπρα τον πολέμησαν με όλα τα μέσα –από τα οποία το πιο αθώο οι προσβολές και οι χαρακτηρισμοί; Γιατί προειδοποιούσαν τους Έλληνες να μην τον ψηφίσουν, γιατί τον έστησαν στον πάσσαλο της ατίμωσης όταν πήρε την πρωτοβουλία για δημοψήφισμα, γιατί τον κοπανάνε όπου τον πετύχουν; Γιατί και τώρα, σε μια τέτοια συζήτηση, δεν έχασαν την ευκαιρία να του επιτεθούν με τέτοιο τρόπο; Μήπως γιατί βλέπουν και ξέρουν, αυτό που δεν θέλουν να δουν και να μάθουν κάποιοι δικοί μας; Ότι ο Τσίπρας είναι απέναντι στον Σόιμπλε και στο σόι του;

Όποιος αφαιρεί από τη νέα επίθεση αυτό το σχεδόν αυταπόδεικτο, ότι δηλαδή στο πρόσωπο του Τσίπρα ο Σόιμπλε και οι ακόλουθοί του βλέπουν έναν επικίνδυνο αντίπαλο της πολιτικής τους, ένα μισητό πολιτικό, έναν εχθρό, ένα δημαγωγό, κομμουνιστή, λαϊκιστή (οι χαρακτηρισμοί δικοί τους) που πρέπει να τον διασύρουν με κάθε τρόπο, να τον εκμηδενίσουν, να τον στείλουν στα αζήτητα, τότε βάζει στο μπαούλο τη λογική και βγάζει από το μπαούλο τα απωθημένα του. Διότι, αν έτσι έχουν τα πράγματα –και όλα δείχνουν ότι έτσι ακριβώς έχουν- τότε οι επιθέσεις του Σόιμπλε είναι τιμή για τον Τσίπρα. Τα έχει με τον Τσίπρα ο άνθρωπος και δεν το κρύβει, πώς να το κάνουμε; Δεν του κάνει για την «εφαρμογή» ο ανόητος. Κι έτσι, αν ψάχνεις ψύχραιμα, χωρίς παληκαριές της φακής και μπουμπουνητά του διαδικτύου, προς τι το μίσος –γερμανικό, αλλά και ελληνικό- για τον Τσίπρα, η απάντηση είναι απλή: Είναι ο Τσίπρας, μπουμπούνα… 

Από τήν Αυγή 

Διαβάστε περισσότερα

O ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΝΙΚΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ ΣΤΗ ΛΑΡΚΟ ( video )

https://www.youtube.com/watch?v=7JJ7HCd_CJQ

Διαβάστε περισσότερα

O Βουλευτής Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Θηβαίος, στο Κανάλι Ένα 90,4 fm ( video )

https://www.youtube.com/watch?v=hppOhiNCSjY

Διαβάστε περισσότερα

Παρέμβαση Ν. Θηβαίου για ΛΑΡΚΟ και τοματοπαραγωγούς

Ενημερωτική συνάντηση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου στα γραφεία της ΛΑΡΚΟ ΓΜΜ, με τη συμμετοχή του βουλευτή Βοιωτίας, Νίκου Θηβαίου και άλλων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ από τη Στερεά Ελλάδα, με τον πρόεδρο της εταιρείας, κ. Ρένεση και τον διευθύνοντα σύμβουλο, κ. Ξενίδη. 

Στη συνάντηση έγινε αναλυτική συζήτηση για τα προβλήματα, αλλά και τις προοπτικές της εταιρείας. 

Συμφωνήθηκε να υπάρξει μια συνεχής ενημέρωση και συνεργασία για τη διαμόρφωση ενός δυναμικού πλάνου βιωσιμότητας και ανάπτυξής της.

Τοματοπαραγωγοί 

Σε καλό δρόμο βρίσκεται σύμφωνα με τον κ. Θηβαίο η υπόθεση των τοματοπαραγωγών της επαρχίας Λιβαδειάς, που από το 2012 δεν έχουν πάρει τα χρήματα της σοδειάς τους, αφού κατασχέθηκαν από το ελληνικό δημόσιο για χρέη της ΕΑΣ Λιβαδειάς. 

Αυτό προέκυψε από τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών την Παρασκευή 15 Ιανουαρίου με το νομικό σύμβουλο του Υπουργού κ. Αλεξιάδη, κ. Πανάγο και αντιπροσωπείας των τοματοπαραγωγών, όπου συζητήθηκε ο τρόπος για άμεση και νόμιμη λύση του προβλήματος. 

Η σύσκεψη έγινε μετά από αίτημα των αγροτών, το οποίο συντόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Θηβαίος, επίσης παρών στη συνάντηση. 

Από τό viotianet.gr

Διαβάστε περισσότερα

Δελτίο τύπου: Τοματοπαραγωγοί

Αθήνα 16/1/2016

Σε καλό δρόμο βρίσκεται η υπόθεση των τοματοπαραγωγών της επαρχίας Λιβαδειάς, που από το 2012 δεν έχουν πάρει τα χρήματα της σοδειάς τους, αφού κατασχέθηκαν από το ελληνικό δημόσιο για χρέη της ΕΑΣ Λιβαδειάς.

Αυτό προέκυψε από τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών την Παρασκευή 15 Ιανουαρίου με το νομικό σύμβουλο του Υπουργού κ. Αλεξιάδη, κ. Πανάγο και αντιπροσωπείας των τοματοπαραγωγών, όπου συζητήθηκε ο τρόπος για άμεση και νόμιμη λύση του προβλήματος.

Η σύσκεψη έγινε μετά από αίτημα των αγροτών, το οποίο συντόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Θηβαίος, επίσης παρών στη συνάντηση.

Από το γραφείο του βουλευτή Βοιωτίας,

               Νίκου Θηβαίου

Διαβάστε περισσότερα

Δελτίο τύπου: ΛΑΡΚΟ

Αθήνα 16/1/2016

Ενημερωτική συνάντηση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου στα γραφεία της ΛΑΡΚΟ ΓΜΜ, με τη συμμετοχή του βουλευτή Βοιωτίας, Νίκου Θηβαίου και άλλων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ από τη Στερεά Ελλάδα, με τον πρόεδρο της εταιρείας, κ. Ρένεση και τον διευθύνοντα σύμβουλο, κ. Ξενίδη.

Στη συνάντηση έγινε αναλυτική συζήτηση για τα προβλήματα, αλλά και τις προοπτικές της εταιρείας . Συμφωνήθηκε να υπάρξει μια συνεχής ενημέρωση και συνεργασία για τη διαμόρφωση ενός δυναμικού πλάνου βιωσιμότητας και ανάπτυξής της.

Από το γραφείο του βουλευτή Βοιωτίας,

                Νίκου Θηβαίου

Διαβάστε περισσότερα

Αλλού τρως, αλλού πίνεις

Μια εφημερίδα της Βουλγαρίας κυκλοφόρησε, λέει, τις προάλλες με κεντρικό τίτλο "Ευχαριστούμε, Ελλάδα" για τη δημιουργία 250 χιλιάδων (!) θέσεων εργασίας στη Βουλγαρία, σύμφωνα τουλάχιστον με τους νεοφιλελεύθερους φίλους μου, που την κράταγαν σαν να πρόκειται για την ιερή κάρα του Μίλτον Φρίντμαν. Έπιασα κουβέντα με έναν απ' αυτούς, τον Κωνσταντίνο, συμμαθητή του Τζιτζικώστα στο Ανατόλια : ......

Η συνέχεια στήν Αυγή

Διαβάστε περισσότερα