Δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρει η κυβέρνηση με τα «ισοδύναμα». Σ' αυτή την εναγώνια αναζήτηση ισοδυνάμων μέτρων, σχεδόν επί παντός. Για τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος των ταμείων, για τη φορολογία των αγροτών, για τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, για την παραμονή της ενέργειας υπό κρατικό έλεγχο. Δύσκολη δουλειά, χωρίς αμφιβολία. Υψηλοί οι στόχοι, αμφίβολο το αποτέλεσμα.
Υπάρχει όμως μια άλλη κατηγορία «ισοδυνάμων», για την εφαρμογή των οποίων δεν χρειάζονται πολλά. Η πολιτική βούληση αρκεί. Και περισσεύει...
Πρόκειται για μια σειρά κυβερνητικών μέτρων, παράλληλη προς τις «μνημονιακού» χαρακτήρα υποχρεώσεις, η οποία δεν συναρτάται επ' ουδενί με το «πρόγραμμα», με τα προαπαιτούμενα, με τις αξιολογήσεις. Ούτε υφίστανται εκείθεν δεσμεύσεις. Δεν έχει να κάνει παρά με τη λίστα αρχών και αξιών της Αριστεράς. Αρχές και αξίες για τις οποίες έχει δεσμευτεί και έχει δώσεις μάχες, και όχι μονάχα τώρα, πρόσφατα, προεκλογικά. Από κείνες που συνοδεύουν ανέκαθεν το ιδεολογικό της οπλοστάσιο. Εκείνες που έχει καθήκον, αλλά και συμφέρον, να αναδείξει σήμερα η κυβέρνηση της Αριστεράς. Προκειμένου να λειτουργήσουν ανακουφιστικά προς τον λαό, που θα τον κάνουν να αισθανθεί δικαιωμένος, υπερήφανος. «Ισοδύναμα» με την έννοια ότι διαθέτουν ίση, ίσως και μεγαλύτερη, δύναμη έναντι των σκληρών προβλέψεων της συμφωνίας. Και μπορούν, ως εκ τούτου, να εξασφαλίσουν ψυχολογικό, ηθικό, πολιτικό εντέλει αντέρεισμα.
Έχουμε λοιπόν και λέμε.
* Να ολοκληρωθεί τάχιστα η δρομολογημένη ήδη «βίαιη προσαρμογή» των μιντιαρχών στη νομιμότητα. Σε αδειοδοτική νομιμότητα, σε φορολογική νομιμότητα. Όσες πιέσεις κι αν ασκηθούν, όσοι εκβιασμοί κι αν επιχειρηθούν. Αποτελεί τούτο χρέος τιμής για τον ΣΥΡΙΖΑ και για την κυβέρνησή του.
* Έχει δεσμευτεί ο πρωθυπουργός, πριν κιόλας ολοκληρωθούν οι εργασίες της προηγούμενης Βουλής, για δραστικό περιορισμό των προνομίων βουλευτών και υπουργών. Να το δούμε σύντομα. Και να δούμε επεκτεινόμενο το μέτρο σε όλα τα πολιτικά στελέχη του κρατικού μηχανισμού. Μέτρο που να μην αφορά μονάχα στα οικονομικά και στα φορολογικά, αλλά να περιλάβει τα παντός είδους προνόμια. Τα πολλά και διόλου αμελητέα προνόμια.
* Να επιταχυνθούν ο ρυθμοί αντιμετώπισης της διαφθοράς και της διαπλοκής. Υπάρχουν ήδη ιδιαιτέρως θετικά δείγματα γραφής. Και οι αρμόδιοι υπουργοί δείχνουν αποφασισμένοι και έτοιμοι. Όμως η επιχείρηση θα πρέπει πλέον να πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Είναι, βλέπετε, πολλές, πάρα πολλές οι σχετικές εκκρεμότητες, και είναι επίσης «πολλά τα λεφτά». Οι πρόσφατες κοστολογημένες αποκαλύψεις του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, μαρτυρούν για του λόγου το αληθές.
* Να ξεκινήσει η συστηματική προπαρασκευή για τον χωρισμό κράτους - Εκκλησίας. Με διάλογο αλλά και με αποφασιστικότητα. Ας προηγηθούν οι πλευρές του ζητήματος για τις οποίες δεν απαιτείται συνταγματική μεταρρύθμιση. Όπως το μάθημα των Θρησκευτικών, ο έλεγχος των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, τα φορολογικά της εκκλησιαστικής περιουσίας. Τα υπόλοιπα στην ώρα τους. Αποτελεί στοίχημα τιμής για την Αριστερά η τολμηρή κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Και επιτέλους «Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ποιος;».
* Ν' αρχίσουν διαβουλεύσεις με όλες τις πολιτικές δυνάμεις για αλλαγή του εκλογικού συστήματος, προς την κατεύθυνση της απλής αναλογικής. Δεν ξέρω αν η κατάληξη θα οδηγήσει στην πλήρη εφαρμογή της, αν θα επιλεγεί η «απλή και άδολη αναλογική», η ευθύνη πάντως της πρωτοβουλίας ανήκει σήμερα στην κυβέρνηση της Αριστεράς. Και δεν πρέπει να καθυστερήσει. Δεδομένου ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιχειρηθεί μόνο σε μεγάλη απόσταση από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
* Η έναρξη των διαδικασιών αναθεώρησης του Συντάγματος αποτελεί ευθύνη της παρούσης Βουλής. Δεσμεύτηκε ήδη ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις. Ας πάρει λοιπόν την πρωτοβουλία τώρα. Ώστε η επόμενη η Βουλή να είναι οπωσδήποτε αναθεωρητική, ακόμη κι αν οι συνθήκες οδηγήσουν σε περιορισμό του βίου της παρούσης. Και βέβαια η κυβέρνηση οφείλει να εμφανίσει ένα πλήρες, τολμηρό αναθεωρητικό πλάνο, για τον συνταγματικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής πολιτείας. Είναι τόσα τα ώριμα πλέον εκκρεμή ζητήματα. Και περιμένουν.
* Να αντιμετωπιστεί επιτέλους το ζήτημα των παρελάσεων κατά τις αρχές της Αριστεράς. Στην κατεύθυνση της απολύτως λιτής εμφάνισης προκειμένου για τις στρατιωτικές παρελάσεις. Με κατάργηση, εννοείται, των μαθητικών παρελάσεων. Αυτού του μεταξικής έμπνευσης, επιβλαβούς για τη νεότητα, αναχρονισμού. Και, επιτέλους, ας μην αξιωθούμε να ξαναδούμε σημαιάκια και χορούς στις πλατείες. Ούτε εθνο-βλαχο-μπαρόκ καρακιτσαριό, τύπου «πολεμικής αρετής», στη Σαλαμίνα ή αλλού.
* Και βέβαια να αναθεωρήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τις στρεβλώσεις του "Καλλικράτη". Να επαναφέρει το πανεπιστημιακό άσυλο. Να προχωρήσει στην εξυγίανση του ποδοσφαίρου, ανεξαρτήτως κόστους. Να δούμε, επιτέλους, τα πρώτα απτά δείγματα γραφής στο πεδίο του προοδευτικού εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης.
Θ' ανοίξει έτσι, αν κινηθεί με βάση τα ως άνω προτάγματα, σκληρά μέτωπα η κυβέρνηση της Αριστεράς, στις δύσκολες ώρες που περνάμε, θα πουν κάποιοι. Ε, και; Θα βρει θερμό σύμμαχο την κοινωνία. Αλίμονο αν περιμένουμε να έρθουν εποχές απόλυτης πολιτικής νηνεμίας, ώστε να καταπιαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τα πραγματικά δύσκολα. Ώστε ν' αποκτήσει αυθεντικά αριστερό πρόσημο η διακυβέρνησή του. Ώστε να βρεθεί σε αρμονία με την ψυχή και με την τιμή του...
Από την Αυγή Online
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου