Από την απαρχή των Μνημονίων το 2010, μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις
πήγαιναν τα ελληνικά προγράμματα χέρι - χέρι με ένα "success story", με
ένα "φως στο τούνελ" ή τη "μεγάλη έξοδο στις αγορές".
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε παρουσιάσει το ίδιο το Μνημόνιο ως ένα αναγκαίο και βραχυπρόθεσμο "success story", για το μεγάλο "success story" που θα ερχόταν πολύ, μα πολύ σύντομα. Απέτυχε παταγωδώς, γιατί δεν το πίστευαν ούτε οι ίδιοι, ούτε οι άλλοι.
Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου μας έτρεχε στο "success story" των αγορών βιαστικά και επίμονα μόνο και μόνο να θολώσει το τοπίο εν όψει των ευρωεκλογών. Για να ξεφουσκώσει πλήρως μία ημέρα μετά το κλείσιμο της κάλπης τον Μάιο του 2014. Κι αυτό δεν το πίστευαν ούτε οι ίδιοι, ούτε οι άλλοι.
Η σημερινή κυβέρνηση, τόσο στον προεκλογικό της λόγο όσο και στη συζήτηση των προαπαιτούμενων μετέφερε τον δικό της οδικό χάρτη, σύμφωνα με τον οποίο από τα μέσα του 2016 περνάμε στο τέλος της ύφεσης, αφού προηγουμένως έχουν ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η ρύθμιση του χρέους.
Σε μια κουρασμένη κοινωνία όπως η ελληνική, όπου τα "success story" οδηγούσαν στον μονόδρομο των φόρων και στο αδιέξοδο της επόμενης ημέρας, το βασικότερο θέμα είναι αν αυτό που περνά σήμερα θα έχει αντίκρισμα σε ένα καλύτερο αύριο. Αν στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα και κυρίως αν το υποστηρίζουν και άλλοι εκτός από εσένα.
Και ο οδικός χάρτης της σημερινής κυβέρνησης φαίνεται μέχρι σήμερα ότι έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Έχει πιο στέρεες βάσεις, υλοποιείται και το σημαντικότερο, τον συμμερίζονται όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές.
Τα προαπαιτούμενα ψηφίστηκαν. Η αξιολόγηση θα είναι κατά πάσα πιθανότητα θετική, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήδη μπαίνει στις ράγες τόσο στην Αθήνα όσο και στη Φραγκφούρτη, για τη ρύθμιση του χρέους υπάρχει δημόσια δέσμευση όλων των πλευρών, ενώ ήδη σημαντικοί αναλυτές εκτιμούν το τέλος της ύφεσης από τις αρχές του χρόνου.
Και η επίσκεψη Ολάντ στην Ελλάδα σηματοδοτεί αυτή τη νέα σελίδα των συμμαχιών που διαμορφώνουν μια άλλη πολιτική πνοής και ελπίδας όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.
Ο Ολάντ δεν έρχεται να στηρίξει τον Αλ. Τσίπρα προεκλογικά, όπως έκαναν άλλοι Ευρωπαίοι απλά να για εκλεγούν οι δικοί τους και να περάσουν τις επιλογές τους την επομένη των εκλογών. Έρχεται μετεκλογικά για να αποδείξει τη στήριξή του στη δυναμική της επόμενης ημέρας που ήδη διαμορφώνεται στη χώρα μας.
Μεγάλη παραφωνία; Η "τετρακέφαλη" Ν.Δ. και το "αλλήθωρο" κομμάτι του ΠΑΣΟΚ. Δεν ψηφίζουν τους "νόμους τους" γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους. Κι αν αποτύχει η Ελλάδα; Who cares, βρε αδερφέ!
Από την Αυγή Online
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε παρουσιάσει το ίδιο το Μνημόνιο ως ένα αναγκαίο και βραχυπρόθεσμο "success story", για το μεγάλο "success story" που θα ερχόταν πολύ, μα πολύ σύντομα. Απέτυχε παταγωδώς, γιατί δεν το πίστευαν ούτε οι ίδιοι, ούτε οι άλλοι.
Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου μας έτρεχε στο "success story" των αγορών βιαστικά και επίμονα μόνο και μόνο να θολώσει το τοπίο εν όψει των ευρωεκλογών. Για να ξεφουσκώσει πλήρως μία ημέρα μετά το κλείσιμο της κάλπης τον Μάιο του 2014. Κι αυτό δεν το πίστευαν ούτε οι ίδιοι, ούτε οι άλλοι.
Η σημερινή κυβέρνηση, τόσο στον προεκλογικό της λόγο όσο και στη συζήτηση των προαπαιτούμενων μετέφερε τον δικό της οδικό χάρτη, σύμφωνα με τον οποίο από τα μέσα του 2016 περνάμε στο τέλος της ύφεσης, αφού προηγουμένως έχουν ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η ρύθμιση του χρέους.
Σε μια κουρασμένη κοινωνία όπως η ελληνική, όπου τα "success story" οδηγούσαν στον μονόδρομο των φόρων και στο αδιέξοδο της επόμενης ημέρας, το βασικότερο θέμα είναι αν αυτό που περνά σήμερα θα έχει αντίκρισμα σε ένα καλύτερο αύριο. Αν στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα και κυρίως αν το υποστηρίζουν και άλλοι εκτός από εσένα.
Και ο οδικός χάρτης της σημερινής κυβέρνησης φαίνεται μέχρι σήμερα ότι έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Έχει πιο στέρεες βάσεις, υλοποιείται και το σημαντικότερο, τον συμμερίζονται όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές.
Τα προαπαιτούμενα ψηφίστηκαν. Η αξιολόγηση θα είναι κατά πάσα πιθανότητα θετική, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήδη μπαίνει στις ράγες τόσο στην Αθήνα όσο και στη Φραγκφούρτη, για τη ρύθμιση του χρέους υπάρχει δημόσια δέσμευση όλων των πλευρών, ενώ ήδη σημαντικοί αναλυτές εκτιμούν το τέλος της ύφεσης από τις αρχές του χρόνου.
Και η επίσκεψη Ολάντ στην Ελλάδα σηματοδοτεί αυτή τη νέα σελίδα των συμμαχιών που διαμορφώνουν μια άλλη πολιτική πνοής και ελπίδας όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.
Ο Ολάντ δεν έρχεται να στηρίξει τον Αλ. Τσίπρα προεκλογικά, όπως έκαναν άλλοι Ευρωπαίοι απλά να για εκλεγούν οι δικοί τους και να περάσουν τις επιλογές τους την επομένη των εκλογών. Έρχεται μετεκλογικά για να αποδείξει τη στήριξή του στη δυναμική της επόμενης ημέρας που ήδη διαμορφώνεται στη χώρα μας.
Μεγάλη παραφωνία; Η "τετρακέφαλη" Ν.Δ. και το "αλλήθωρο" κομμάτι του ΠΑΣΟΚ. Δεν ψηφίζουν τους "νόμους τους" γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους. Κι αν αποτύχει η Ελλάδα; Who cares, βρε αδερφέ!
Από την Αυγή Online
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου