Με τη συντριπτική πλειονότητα των προαπαιτουμένων να είναι δρομολογημένα και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να μπαίνει στις ράγες της υλοποίησης, μπορεί να κλείνει ο κύκλος των τεχνοκρατών, όμως τώρα έρχεται η ώρα της αλήθειας για την πολιτική διαπραγμάτευση των ανοικτών ζητημάτων.
Είναι η ώρα της αλήθειας όχι μόνο για τους Ευρωπαίους αλλά και για την κυβέρνηση, γιατί πρόκειται για καυτά θέματα που αφορούν την κοινωνία. Είναι ζητήματα που αν αντιστραφεί η γραφειοκρατική λογική των αμετανόητων συντηρητικών κύκλων, η κυβέρνηση θα έχει πετύχει το κοινωνικό πρόσημο.
Είναι ο ΦΠΑ στην εκπαίδευση, αν και ομολογουμένως χρησιμοποιούμε τον όρο αυτό με μεγάλη απλοποίηση, και τα κόκκινα δάνεια.
Οι γνωστοί ακραίοι κύκλοι των Βρυξελλών και όχι μόνο θέλουν στην εκπαίδευση 23% ή ισοδύναμα αγνοώντας ότι είναι διαφορετική η φοροδοτική ικανότητα αυτού που πληρώνει 10.000 ευρώ τον χρόνο και πάνω στο ιδιωτικό σχολείο με αυτόν που καταφέρνει να βρει 100 ευρώ τον μήνα για να στείλει το παιδί του στο φροντιστήριο ώστε να μάθει μια ξένη γλώσσα. Στον πρώτο, το 23% προέρχεται από το περίσσευμά του, ενώ στον δεύτερο από το κομπόδεμα που... δεν έχει!
Επιδιώκουν, μέσα στο απίστευτο χωνευτήρι της απλοποίησης και της μονολιθικότητας του τεφτεριού που κρατάνε, να στοχοπροσηλώνονται στα νούμερα και όχι στις ανθρώπινες διαστάσεις του δράματος που βιώνουν οι απλοί Έλληνες πολίτες όλα αυτά τα χρόνια.
Από την άλλη, στο τεράστιο ζήτημα των κόκκινων δανείων και στην προστασία της πρώτης κατοικίας, οι ίδιοι κύκλοι, προσπαθούν να λύσουν το ζήτημα ως τραπεζικό θέμα και όχι ως ανθρωπιστικό ζήτημα.
Ο πολίτης που έχει ένα μη εξυπηρετούμενο στεγαστικό δάνειο δεν είναι το ίδιο με τον επιχειρηματία του θαλασσοδανείου. Ο πολίτης σταμάτησε να εκπληρώνει τη δέσμευσή του γιατί έχασε τη δουλειά του από τη λαίλαπα της κρίσης. Ο άλλος στις περισσότερες περιπτώσεις δεν το εξυπηρετούσε από... άποψη. Γιατί έτσι ήταν το επιχειρηματικό life style που μας οδήγησε στην κρίση.
Ο εκπρόσωπος του Σόιμπλε χθες έδειξε πόσο δύσκολη θα είναι η ελληνική διαπραγμάτευση. Από την άλλη όμως, το Παρίσι δίνει στην Ελλάδα το "γαλλικό κλειδί" της συμπαράστασης στα ζητήματα αυτά που αν λυθούν δίκαια, θα οδηγήσουν γρήγορα την οικονομία της χώρας μας σε νέα σελίδα.
Το κύριο άρθρο τής Αυγής
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου