Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ το γυρίσει στο τσάμικο...

Ο Γιάννης από τη Δραπετσώνα έστειλε αυτό το γράμμα στην "Αυγή". Μου ζητάει να βάλω τις φωνές σε κάποιους «που είναι στα πράγματα». Καλύτερα να το κάνει ο ίδιος. Με λίγες περικοπές, λόγω χώρου. Γράφει λοιπόν:

Ζω και γυρνάω όλη μου τη ζωή στον Πειραιά, μαζί με τους παιδικούς μου φίλους. Όλοι ανιδιοτελείς, δουλεμένοι και με παιδικά ένσημα. Μη ευνοούμενοι από κανέναν π... η, κουκουέδες, μετά συριζαίοι και πρόσφατα χωρισμένοι σε συριζο-λαέδες. Στον μικρόκοσμό μας προσπαθώ να καταλάβω πώς και γιατί όλα αυτά. Συμπεραίνω ότι περισσότερο από όλους αντιδημοκράτες είμαστε εμείς οι αριστεροί... Εάν δεν συμφωνούν οι υπόλοιποι με τις απόψεις μου, να πάνε να...

Άκου να δεις φίλε. Πήγαμε στα 64, έχουμε δει πολλά στη ζωή μας. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ το γυρίσει στο τσάμικο / ΠΑΣΟΚ, παίρνει μαζί και τις λίγες ελπίδες που έχουμε ακόμα. Να μην σου θυμίζω: Οκτωβριανή Επανάσταση, μεγάλος πατριωτικός πόλεμος, εκατομμύρια νεκροί, εξορίες εδώ, χούντες, έξω οι βάσεις του θανάτου... Τελειωμό δεν έχει. Εδώ που μας έφτασαν είμαστε σαν το ποντικάκι που πάει να τα βάλει με το λιοντάρι. Και το ζητούμενο είναι μια ανάσα, λίγος χρόνος, να μην μας τσαλαπατήσουν. Έτσι το βλέπω εγώ και δεν είμαι ούτε ραγιάς ούτε φελλός να λέω πως ο Τσίπρας φταίει που μας κόβει τις συντάξεις και αυξάνει τα φάρμακα.

Αλλά, πριν τρελαθούμε τελείως, δεν έχουμε δει τίποτε από τα ΑΝΕΞΟΔΑ μέτρα… Δυστυχώς, η ανομία, που ήταν πολιτική πράξη στο παρελθόν (άσε τον λαουτζίκο στις ψιλοπαρανομίες και κάνουμε εμείς τις χοντρές), συνεχίζεται ακάθεκτη σαν να μην έχει συμβεί τίποτε. Κι εμείς, δηλαδή η κυβέρνηση, δεν έχει ρίξει ούτε μια ματιά σε αυτά τα θέματα… Θα μπορούσα να σου γράφω κατεβατά με τέτοια που βλέπαμε στο παρελθόν να μας στρίβουν τα άντερα. Και συνεχίζουμε να τα τρώμε στη μούρη.

Εσύ, λοιπόν, που είσαι πιο κοντά σε ανθρώπους που είναι στα πράγματα, φώναξέ τους να ξυπνήσουν. Πάμε να κλείσουμε εννιά μήνες από τις εκλογές, ανεχόμαστε τα μεγάλα θέματα λόγω δυσκολιών, αλλά ακόμα δεν έχουμε δει τίποτε από τα μικρά, που περιμένουμε να μας δώσουν μια αβάντα ότι πάει να γίνει κάτι. Και μας πονάει να ακούμε ότι "έλα μωρέ, όλοι ίδιοι είναι".

Ή μήπως; 

Τού Θανάση Καρτερού, από τήν Αυγή