"Βιώνω τη μουσική σε όλη την ένταση και το μεγαλείο της και βλέπω τον πλούτο που έχουμε στην Ελλάδα και τον πυρήνα που υπάρχει στην Κρήτη. Κυρίως, όμως, παρατηρώ τον ευτελή τρόπο που ασχολούμαστε με αυτόν τον πλούτο και πόσο πεταμένο τον έχουμε στα σκουπίδια και κλεισμένο στο συρτάρι". Αυτά μας έλεγε τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Γιώργος Ξυλούρης, που έφυγε αδόκητα από τη ζωή στα 55 του χρόνια, σε τροχαίο δυστύχημα το απόγευμα της Πέμπτης. Η αφορμή της συζήτησης ήταν ο συναυλιακός άθλος του από κοινού με τον ραδιοφωνικό σταθμό "Στο Κόκκινο", όπου αντάμωσαν οι περισσότεροι και καλύτεροι δεξιοτέχνες και παραδοσιακοί μουσικοί όλων των ιδιωμάτων και σχολών της Κρήτης.
Παθιασμένος, ασυγκράτητος, και διαρκώς γοητευμένος από την ωραιότητα και τη δύναμη της μουσικής παράδοσης που ήξερε καλά, παρακολουθούσε με αγωνία και λαχτάρα τη σύγχρονη εξέλιξή της, προβάλλοντας και δίνοντας φωνή από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές σε όλους τους νέους καλλιτέχνες αλλά και τιμώντας πάντα τους παλιότερους. "Χάνοντας τη ρίζα και την παράδοση, γινόμαστε εύκολος στόχος", υπογράμμιζε.
Βαθύς γνώστης και λάτρης της μουσικής του τόπου του αλλά και του κόσμου, με ρίζα και καταγωγή από τη φημισμένη μουσική οικογένεια των Ξυλούρηδων, γιος του Νίκου και της Ουρανίας και αδελφός της Ρηνιώς, υπήρξε για χρόνια ραδιοφωνικός παραγωγός και από τους πρωτεργάτες του ραδιοφωνικού σταθμού "Στο Κόκκινο", όπου κάθε Σάββατο και Κυριακή παρουσίαζε την εκπομπή "Αόρατος Θίασος". Μαζί με τη μητέρα του διατηρούσε το ιστορικό δισκοπωλείο «Νίκος Ξυλούρης» στην οδό Πανεπιστημίου και εργαζόταν στο Μουσείο Λαϊκών Οργάνων στην Πλάκα όπου χαιρόταν να ξεναγεί και να ενημερώνει τους επισκέπτες.
Από τήν Αυγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου